BÖLÜM

advertisement
BÖLÜM 9
YAZIM KURALLARI
 Simgeler ve İşaretler
 Noktalama İşaretleri
 Türkçe Üzerine Notlar
 Kısaltmalar
 Kimi Yazım Özellikleri
Yazm Kurallar-IX
DOKUZUNCU BÖLÜM
YAZIM KURALLARI
1. SİMGELER VE İŞARETLER
Y
azy söze yaklaştrmak, daha anlaşlr klmak vb. amaçlarla ulusal ve
uluslar aras alanda ölçünleşmiş işaretler dizgesi kullanlmaktadr. Gittikçe
yaygnlaşan bu logografik ve piktografik işaretler, trafik işaretlerinin
işlevlerine benzer biçimde, yazy ve yazm yönlendirmekte, anlamay
kolaylaştrmaktadr.
Son dönemlerde, dilde minimum enerji düzeyine düşme yasasyla uluslar aras
ağda ve mobil telefonlarda chat’leşmeyle başlayan âdeta Osmanlcay andrr
biçimde, ünlülerin yazlmamas ve iletişimi kolaylaştran çeşitli işaretlerin ve
ksaltmalarn kullanlmas yaygnlaşmaktadr. Ancak bu ksaltma ve işaretler
kuralc yaklaşmlar tarafndan eleştirilmektedir.
Aşağda, yazda ölçünlü olarak kullanlan kimi işaretler gösterilmiştir. Bu
işaretlerin, şimdilik, bir bölümü, Türkçe resmî yazşmalarda kullanlmamaktadr.
(.)
nokta, açk hece
(:)
iki nokta
(...) üç nokta
(.....) sra noktalar
(?) soru işareti
(!) ünlem işareti
(,) virgül
(;) noktal virgül
(-) ksa çizgi
(—) uzun çizgi
(_) alt çizgi
(¯) üst çizgi
@
-A, şu kadara, şu fiyata
&
‘ve’
% yüzde işareti
#
numara, say
°
satrdan yukar baslmş harf
†
vefat (Hristiyanlar için)
±
eksiği veya fazlas
½
bir bölü iki, yarm
§
paragraf/bölüm işareti
<
gelişme işareti, büyüktür
$
dolar işareti
¶
paragraf işareti
’
(
)
[
]
‘
’
“
”
(")
/
\
©
°
***
º
®
‰
→
~
*
¥
DM
Ø
kesme işareti (apostrof)
açma yay ayraç (sol yay parantez)
kapama yay ayraç (sağ yay parantez)
açma köşeli ayraç (sol köşeli parantez)
kapama köşeli ayraç (sağ köşeli parantez)
tek açma trnağ
tek kapatma trnağ
çift açma trnağ
sağa çift kapatma trnağ
denden işareti
sağa eğik çizgi, taksim
sola eğik çizgi, taksim
telif hakk, ‘copyright’ işareti
derece işareti
bölüm sonu işareti
derece işareti
kaytl marka
binde işareti
devam işareti; gönderme işareti
benzerlik, yaklaşklk (alternasyon) işareti
asteriks
Japon paras yen işareti
eski Alman mark
düşer, boş küme
- 477 -
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
≠
♀
♂
€
≡
^
™
~
478
eşit değil
kadn simgesi
erkek simgesi
euro
özdeş
düzeltme işareti
ticarî marka
nöbetleşme işareti
№
₤
₧
¤
₣
TL
¢
>
numara işareti
İngiliz liras
peseta
kur işareti
eski Fransz frang
Türk liras
cent
gelişme işareti, küçüktür
2. NOKTALAMA İŞARETLERİ1
Sözlü anlatmda, mesaj mümkün olduğunca anlam kaybna yol açmadan
iletmek üzere, sözcük ve tümcelerin yan sra durgu, durak, ulama, vurgu,
tonlamadan da yararlanlr. Yazl anlatm sözlü anlatma yaklaştrabilmek ve
mesaj tam olarak iletebilmek amacyla kullanlan ve genellikle uluslar aras
değerler taşyan, harfler dşndaki işaretler dizgesine noktalama işaretleri ad
verilir.
Noktalama işaretlerinin bir bölümü söz dizimi ile (nokta, virgül, noktal virgül, iki
nokta, üç nokta, sra noktalar, soru ve ünlem işaretleri), bir bölümü ise, daha çok
yaz, yaz düzeni ve bask ile ilgilidir (ksa çizgi, uzun çizgi, noktal çizgi, trnak,
parantezler, paragraf, eğik çizgi vb.).
Başlca noktalama işaretleri ve bunlarn kullanldğ yerler şu şekildedir:
Nokta ( . )
Genellikle bildirme tümcelerinin sonuna konulan, yargnn tamamlandğn
bildiren ve uzunca bir durguyu gösteren noktalama işaretidir.2 Bu işaretin başlca
kullanm yerleri şu şekildedir:
Basit ve birleşik bütün bildirme tümcelerinin (tamamlanmş tümceler)
sonunda: “Başkent, Ankara’dr.”, ‘Akşam oldu mu bütün kasaba
sszlaşrd.’
Ksaltmalarda: T.C. (Türkiye Cumhuriyeti), B.E. (Büyük Elçi), Tğm.
(Teğmen), Müh. (Mühendis), Yard. (Yardmc).
Sra say sfatlarndan sonra: 1. (birinci), IV. (dördüncü). Silâhl
Kuvvetlerdeki yazşmalarda, nokta yerine ncI yazlr: 2nci (ikinci), 3ncü
(üçüncü).
Tarihlerde, ay ve yl saylarn ayrmak için: 10.05.1881, 29.10.1923,
16.03.1981
1
Ataöv (1982), Banguoğlu (1990), İmlâ Klavuzu (1976, 1993, 1996), Yavuz (1998).
Nokta, virgül, noktal virgül, iki nokta gibi noktalama işaretleri arasnda süre
bakmndan bir ilişki vardr: Virgül, sözcükler arasndaki hafif duraklamalar gösterir.
Nokta sözcüğünün İngilizce karşlğ full stops (periods) bu noktalama işaretinin en
uzun duraklama süresine sahip noktalama işareti olduğunu gösterir. İki nokta ve
noktal virgül işaretlerindeki duraklama ise, virgülden çok, noktadan azdr. Noktal
virgülün duraklama süresi virgül ile nokta arasndaki kadardr.
2
- 478 -
Yazm Kurallar-IX
Maddelemede rakam ve harflerden sonra: 1. (birinci madde), a. (a
fkras).
Saylar arasnda lira (ve kuruş) hanelerini, binler hanelerini göstermek
üzere: 965.018 (dokuz yüz altmş beş bin on sekiz lira).
Bölüm ya da bölümleri gösteren say ve harflerden sonra: 1., 2., a., b. (Alt
bölümlerden sonra nokta yerine, kapama ayrac da kullanlabilmektedir.)
Başlklarda, tabelalarda, levhalarda ve kuruluş adlarndan sonra
kullanlmaz: Anna Karenina. , Türk Dil Kurumu.
IX
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Saat ve dakika saylarn birbirinden ayrmak için: 17.30 (saat on yedi
otuz), 10.00 (saat on).
Kuruluş adlarnn ilk harflerinden yaplan ksaltmalarda (akronim)
kullanlmayabilir: TDK (Türk Dil Kurumu).
Son dönemlerde yazmda kolaylk sağlamak amacyla akronimleri gerçek
ksaltmalar noktasz kullanma eğilimi ortaya çkmştr (bk. Harrep’s
Shorter Dictionnaire, Paris 1996).
Virgül ( , )
Virgül, benzer işlevde olan ögeleri birbirinden ayrmada kullanlan ve ksa bir
duraklamay gösteren noktalama işaretidir.
Kullanm bakmdan birbirine az çok benzeyen virgül ile uzun çizgi ve ayraç
arasnda şu ayrtlar vardr: Virgül, hafif bir ayrma derecesini; uzun çizgi, aniden
bir duruş olmas gerektiğini; ayraç ise, ana ksm ile kesin bir ayrm gösterir.
Virgül işareti genel olarak şuralarda kullanlr:
Eş görevli sözcükler, sözcük öbekleri ve tümceler arasnda: kitap, dergi,
bülten; dolma kalem, tükenmez kalem; Geldim, gördüm, yendim.
Özne ile yüklem arasna başka ögeler girmişse ya da öznenin vurgulu
biçimde belirtilmesi gerekiyorsa, özneden sonra: ‘Babam, uzun bir
yolculuktan sonra, bu akşam gelecek.’, ‘İradesiyle kendisini vergilendiren
halk, millettir.’
Tümcede özel olarak vurgulanmas gereken kelimelerden sonra:
Toplumsallaşma zincirinin ilk halkas olan aile, çocuk eğitiminin de ilk ve
en önemli aşamasdr.
Herhangi bir sözcüğün, kendisinden sonra gelen sözcüğü belirtmediğini,
onun tamlayan olmadğn göstermek üzere: Hasan’n, otomobilini park
yerinden almas gerekir (Hasan’n otomobili park yerindedir. Hasan park
yerine gidip otomobilini almaldr.).
Fakat, ancak, ama vb. bağlaçlardan önce kullanlr, ancak tümce çok ksa
ve özneler ortak olursa virgül kullanlmayabilir: Saldrd ama çekildi.
Tümcede ara sözleri ve ara tümceleri ayrmak için: Bir örnek, örnek
istemez ya, verelim.
Önceden daha çok parantez içine alnan, hatta uzun çizgi ile gösterilen
ara söz ve ara tümceler, son dönemlerde genellikle iki çizgi veya iki virgül
arasnda gösterilmektedir.
- 465 -
479
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
Tümcenin daha iyi anlaşlmas için birbiri ardndan gelen sözcük
gruplarn ayrmak üzere: ‘Memleketiniz, güzel Adana’nz, bilirsiniz ki,
tarihin malûm devirlerinden beri tamamen bir Türk memleketidir.’, Bir
hafta sonra, 22 Maysta görev başlyor.
Saylarn ondalk bölümlerini ayrmak için: 7,2
Anlama güç kazandrmak için tekrarlanan sözcükler arasnda: Merhaba
dostlar, merhaba arkadaşlar, merhaba!
Hitap için kullanlan
Yurttaşlarm...
sözcüklerden
sonra:
Gençler,
Arkadaşlar,
Alnt yaplan bir sözü tümcenin diğer bölümünden ayrmak için: “Türk
ulusal kurtuluş savaş için, ‘Başaramazlar.’ diyorlard. Asl söylemek
istedikleri, ‘Başarmamallar!’ idi.”
Trnak işareti içine alnan söz ve tümcelerden önce: Kendi söylediği gibi,
‘Yeni Türkiye’nin eskisiyle ilgisi olmamaldr.’.
Özne ile yüklem arasndaki bağlantnn, sözcük says bakmndan azaldğ
zaman: Hiçbir ülke, yüzyllardr diğer ülkeleri teker teker sarsarak daha
demokratik yöntemlerin kurulmasna yol açan oluşumlarn dşnda
kalmayacaktr.
Tümcede bir çelişki ortaya koyan değil sözcüğünden sonra: Özgürlük ve
eşitlik birbirine karşt değil, birbirini tamamlayan iki kavramdr.
Resmî yazlarda ve mektuplarda hitap kelimesinden sonra: Sayn Başkan,
Sevgili arkadaşm,
480
evet, yok, hayr, peki, pekâla, tamam vb. sözcüklerden sonra: Evet, sana
söylüyorum.
Edebî eserlerde konuşmalar göstermek üzere ‘dedi’ sözcüğünden önce:
Aklma bir şey geldi, dedi.
Kaynakçada ‘yazarn soyad, ad, basm yeri, bask says, bask tarihi’ gibi
bilgileri birbirinden ayrmak üzere: Türk Dil Kurumu, İmlâ Klavuzu,
Ankara 1996.
Yazşmalarda yer adlarn tarihlerden ayrmada: Ankara, 16 Mart 1981.
vb. ksaltmasndan önce, ve, veya bağlaçlarndan önce veya sonra
kullanlmaz.1
………Noktal Virgül (;)
Tümcede ayn işleyişe sahip, virgüllerle ayrlmş bir sra sözcük ve rakamlar
takmlara bölmede kullanlan noktalama işaretidir. Belli başl kullanm yerleri şu
şekildedir:
Gramerce bitmiş, ancak anlamca birbirine bağl tümceleri ayrmak için:
Yazdklarna, söylediklerine katlyorum; başarl olacağna yürekten inanyorum.
Ögeleri arasnda virgül bulunan sral tümceleri ayrmak üzere:
1
Bu konunun yeniden gözden geçirilmesi gerekmektedir. Örneğin Ahmet ve Mehmet
ile Ahmet, ve Mehmet arasnda bir ayrm olmas gerekir.
- 466 -
Yazm Kurallar-IX
IX
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Sabah, öğle ve akşam, günde üç kez hastaneye gider; akşam da erkenden
yatard.
Doluya koydum, almaz; boşa koydum, dolmaz.
At ölür, meydan kalr; yiğit ölür, şan kalr.
Tümce içinde veya sralamada virgülle ayrlmş tür ve takmlar
birbirinden ayrmak için:
Dört Karadeniz şehri: Rize, Trabzon; Sinop, Zonguldak
Fakat, ancak, lâkin, ama vb. bağlaçlardan önce: Genç; ama, deneyimli.
…..İki nokta ( : )
İki nokta işareti, kendisinden sonra gelen söze dikkati çeken noktalama işaretidir.
Şuralarda kullanlr:
Açklama yaplacak tümcenin sonunda: ‘Gayrimevcut yok.’ tümcesinin
anlam şudur: Herkes tamam, yoklamada eksik yok.
Örnek verilecek tümcenin sonunda: Fen Edebiyat Fakültesine bağl bölüm
başkanlklarnn ikisi şunlardr: Türk Dili ve Edebiyat Bölümü, Amerikan
Dili ve Edebiyat Bölümü.
Edebî yaptlarda karşlkl konuşmalarda, konuşan kişiyi belirtmek üzere:
Yüzbaş:
—Dağln! dedi.
Kz:
—Bre yiğit, benim atm kimsenin geçtiği yok.
Yazar adndan sonra, onun yaptlarn göstermek üzere:
Yakup Kadri: Sodom ve Gomore, Kiralk Konak, Yaban, Bir Sürgün
Gönderme, sralama ve kataloglarda yazar ad ile eser başlğ arasnda.
Matematikte bölme işareti olarak: 20:4=5.
Ünlünün uzun okunduğunu göstermek için: muha:lif, muka:vemet.
İki noktadan sonra gelen açklama, bağmsz bir tümce ise, bu tümcenin
ilk sözcüğü büyük harfle, yalnzca örnekler sralanyorsa, ilk örnek küçük
harfle başlar.
Üç nokta (...)
Üç nokta genel olarak, sözün bir yerde kesildiğini veya bir parçasnn
söylenmediğini gösterir. Diğer kullanm yerleri de şu şekildedir:
Açklanmak istenilmeyen kişi ve yer adlar yerine: ...ve...Sekiz Şubat günü
....da nişanlandlar.
Herhangi bir nedenle bitmemiş tümcelerin sonunda: Daha dün okulda...
Kaba saylan sözlerin yerine.
Birtakm sorunlar, durumlar, örnekler, saylar sralanrken daha başkalar
olduğunu göstermek için: Hepsi satlk: mutfak eşyas, tabaklar, gümüş
takmlar... Burada üç nokta (falan ve başkalar gibi) belirsizlik zamirlerinin
yerini tutmaktadr.
Sözün bir yerde kesilerek geri kalan bölümün okuyucunun hayal gücüne
brakldğn göstermek veya anlatma güç katmak için: Gidiyorum ben...
Sen hoşçakal!
- 467 -
481
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
—Peki, o kurnazlklar kim yapyor?
—Hiç kimse...
Ünlem ve seslenmelerde anlatm pekiştirmek için: Bre Doğan... Bre
Doğan, nicesin?
Karşlkl konuşmalarda, yeterli olmayan, eksik braklan cevaplar için:
—Ali.
—Hangi Ali?
—...
Alntlarda atlanan yerleri göstermek için.
Bu durumlarda üç nokta yerine sra noktalar da kullanlabilir.
Sra noktalar (....)
Sra noktalarn belli başl kullanm yerleri şu şekildedir:
Çeşitli nedenlerle kimi tümce ve bölümlerin yazlmadğn hatrlatmak
üzere.
Aradan belirli bir süre geçtiğini göstermek üzere.
Bir metindeki yazlmayan, baslmayan yerleri göstermek üzere.
Konu bölümlerini göstermek üzere.
482
Snavlarda doldurma tipi sorularda cevaplarn yazlacağ
göstermek üzere: Atatürk’ün okuduğu son kitap.......dir.
yerleri
Soru işareti ( ? )
Soru ifadelerinin sonuna getirilen noktalama işareti de şuralarda kullanlr:
Soru bildiren tümce veya sözlerin sonuna:
Hafta sonu pikniğe gidecek misiniz?
Neden?
Şeker? (Evet, iki tane)
Söz arasnda parantez içinde, bir bilginin şüpheyle karşlandğn, kesin
olmadğn veya bir söze inanlmadğn göstermek için: Ankara’dan
Konya’ya 1,5 saatte (?) gitmiş.
Cevap istenmeyen soru tümcelerinden sonra bu işaret kullanlmaz: Nasl
oldu, bilemiyorum.
Soru ifadesi taşyan sral ve bağl tümcelerde soru işareti en sona konur:
Ben miyim, sen misin, o mu?
Ünlem İşareti ( ! )
Ünlem işareti, ünlemlerin ve sevinç, hayranlk, ac, korku gibi şiddetli duyuşlar
anlatan tümcelerin sonuna konulan noktalama işaretidir. Genel olarak şuralarda
kullanlr:
Sevinç, kvanç, ac, korku, uyar, şaşma anlatan tümcelerin sonunda:
Ne güzel tesadüf!
Hey!
Yazklar olsun!
- 468 -
Yazm Kurallar-IX
IX
Doğrudan doğruya bir tümceye bağl olan hitaplar, bir virgülle ayrlp,
ünlem işareti tümce sonuna konur: Ey köyleri hududa bağlayan yasl
yollar /Dönmeyen yolculara ağlayan yasl yollar!
Söz içinde parantez arasnda ünlem işareti önüne geldiği sözcük veya
tümcenin hafifseme ve alay ile kullanldğn gösterir: Yüz metreyi sekiz (!)
saniyede koşmuş.
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Söylev ve hitabelerde:
Ey Türk gençliği!
Ey Türk istikbalinin evlâd!
Ne mutlu Türk’üm diyene!
Ünlem işareti bazen soru işaretiyle ya da sra noktalarla birlikte kullanlr:
Ya!.....Krk odal konak m olacak?!
Uzun Çizgi/Konuşma Çizgisi ( — )
Konuşmalar gösteren noktalama işaretidir.
İki veya daha fazla tarafl bir görüşmede konuşann değiştiğini dolaysz söz olarak
göstermeye yarar. Konuşan değiştikçe satr baş yaplr:
Turhan sordu:
Ne yapacaksn?
Reddedeceğim.
Teyze — Bakkal iyi bir adam; oturdum, başladk konuşmaya...
Anne — Eee, sonra ne oldu?
Konuşmalar trnak içinde verildiği zaman uzun çizgi kullanlmaz.
Tümce içinde bir saplama tümcenin başna ve sonuna konur ve onu asl
tümceden ayrr: Bütün varlğn—zaten bir evi ve kitaplarndan başka bir
şeyi yoktu— bir hayr derneğine bağşlad.
Birleştirme Çizgisi/Ksa Çizgi ( - )
Noktalamadan çok, yazya yardmc bir işarettir. Yerine göre, sözcüklerin, sözcük
parçalarnn, kök ve eklerin birleşik olduğunu gösterir. Kullanldğ yerler şu
şekildedir:
Bir satr sonunda bitmeyen sözcükleri son heceden bölerken: Rizeli-lerin,
gide-ceksiniz, Anka-ra’ya.
Dil bilgisinde sesleri, heceleri, ekleri göstermek ve ayrt etmek için: T-ü-rk-ç-e (sesler), dü-rüst-lük (heceler), tüfek-ler-i-n-den (ekler).1
Matematikte çkarma işareti olarak: 10-6 = 4.
Tarihlerde gün, ay ve yl ayrmak için: 20-07-1963.
1
Ksa çizgi, harften sonra kullanlrsa, o harfin gösterdiği sesin, sözcük başnda
bulunduğunu (t-: tel); harften önce ve sonra kullanlrsa, o harfin gösterdiği sesin,
sözcük içinde bulunduğunu (-t-: ata); harften önce kullanlrsa, o harfin gösterdiği
sesin, sözcük sonunda bulunduğunu gösterir (-t: at).
Ksa çizginin dil bilgisindeki diğer bir görevi de, eylemlerle diğer sözcük türlerini
ayrmaktr: güreş (isim), güreş- (eylem); savaş (isim), savaş- (eylem). Sözcük sonuna
konulan ksa çizgi, eklendiği sözcüğün bir eylem olduğunu gösterir: kuşat-, taarruz et-,
harp et-, savun-, ilerle- vb.
- 469 -
483
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
Tümce içinde ara sözleri ve ara tümceleri ayrmak, ayrnt saylabilecek
açklamalar belirtmek için: Örnek olsun diye- örnek istemez yasöylüyorum.
Arapça ve Farsça kökenli tamlama, birleşik ve türemiş sözcüklerin
ögelerini, kök ve ekleri ayrmak için: gayr-i mevcut, resm-i kabul, darü’lfünun, resm-i geçit; menfaat-perest, ateş-perest; nâ-müsait, bî-bedel, bîtaraf, bilâ-ücret.1
İki veya daha fazla öge arasndaki bağ belirtilirken: Hint-Avrupa dilleri,
Bosna-Hersek, Türk-Rus ilişkileri, 2004-2005 Öğretim Yl, GalatasarayFenerbahçe karşlaşmas, zarf-fiil, sfat-fiil, Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi.
Adres yazarken semt ile şehir arasnda: Kurtuluş – ANKARA.
Yabanc kökenli yer adlar, ikili soyadlar ve dilimize mal olmamş kimi
sözcüklerdeki birleştirme çizgisi korunur: Sainte-Beuve, Aix-en Provence;
by-pass check-up; Sun Yat-sen, Lin Yu-tang.
Ekleri gösterir: -dan/-den (uzaklaşma hâli eki), -arak/-erek (zarf-fiil eki)
Satr sonuna gelen özel adlardan sonra kesme işareti konulursa
birleştirme çizgisi kullanlmaz:
………………………………………………… Ankara’
nn başkent oluşu ………………………………………
484
Çift Trnak ( " )
Çift trnak, içine aldğ sözcük ve tümceleri söz içinde ayrt etmeye yarayan
noktalama işaretidir; şuralarda kullanlr:
Başka bir kimseden veya yazdan olduğu gibi aktarlan sözlerin başnda
ve sonunda: Şair vatan şöyle tarif ediyor: "Bayraklar bayrak yapan,
üstündeki kandr/ Toprak, eğer uğrunda ölen varsa vatandr."
"Kavağn altna" demişti. "Beni o, sahildeki kavağn altna gömün. "
Özgün biçimiyle verilen alntlar, bir ant veya yaztta yer alyorsa, trnak
işareti kullanlmaz.
Trnak içinde verilen alnt büyük harfle başlar ve sonundaki işaret trnak
içinde kalr: “Hayatta en hakiki mürşit ilimdir.”
Tümce içinde özel olarak belirtilmek istenen sözler gösterilirken:
Söylenenlerin "doğru" olduğunu kabul edelim.
Bu tür durumlarda sözcükler alt çizilerek, italik/koyu, başka harf ve
puntolarla yazlarak da gösterilebilir: Söylenenlerin d o ğ r u olduğunu
kabul edelim.
Yazlarda geçen kitap, dergi, makale, bölüm vb.nn adlar gösterilirken:
Tezin “Ses Bilgisi” bölümü.
1
Yazm Klavuzu’na göre, gayrimevcut, resmikabul, darülfünun,
menfaatperest, ateşperest, namüsait, bîbedel, bîtaraf, bilâücret.
- 470 -
resmigeçit,
Yazm Kurallar-IX
Trnak içine alnan başlklardan sonra kesme işareti kullanlmaz.
Gazete ve dergi başlklar trnak içine alnmaz.
Uzun alntlarda, her paragraf ayr ayr trnak içine alnr.
Trnak içine alnan sözlerden sonra kesme işareti kullanlmaz.
Aynen alnmayan söz ve yazlar trnak içinde gösterilmez.
IX
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Trnak içine alnan sözler alay yollu da kullanlr. Ayrca, trnak içindeki
sözün ciddîye alnmadğ da dile getirilir: Sorunu çözecek yegâne kişinin
“kendisi” olduğunu söylüyor.
Tek Trnak ( ‘ )
Çift trnak içinde, tekrar bir trnak işaretinin kullanlmas gerektiğinde:
"Şinasi’nin ‘safi Türkçe’ ile yazdğn söylediği şiirlerden sonra vardğ bu
konuşulan dil fikri, şüphesiz ki ondan gelen en büyük kazancmzdr."
Dil yazlarnda verilen örneğin anlamn göstermek için kullanlr: Çuvaşça
ura ‘ayak’, /d/ ~ /r/ denkliğine bir örnektir.
Son dönemlerde çift trnak yerine tek trnak kullanldğ da görülmektedir.
Yay Ayraç ( )
Yay ayraç, tümcenin yapsna girmeksizin söze katlan yardmc, açklayc
sözcük, rakam, işaret, tümce vb. içine alan noktalama işaretidir.1
Tümce içinde verilen açklayc bilgileri, örnekleri içine alr: Oğuz yaz
dilleri (Türkiye Türkçesi, Azerice, Türkmence, Gagavuzca), Türkçenin
güneybat kolunu oluşturur. Kbrs Anadolu’dan yalnzca 45 mil (75 km)
kadar uzaklktadr.
Son dönemlerde yerini noktaya brakmakla birlikte, maddelemede
kapama parantezi kullanldğ görülmektedir: 1), 2), 3); a), b), c)
Tümcede kimi tarih ve işaretleri gösterirken: Atatürk Harbiye’ye
girdiğinde (1899)...
Alnt ya da çeviri yaplan bir tümcede konunun daha iyi anlaşlabilmesi
için, asl metinde bulunmayan, ancak çeviren ya da alnty yapan
tarafndan yaplan açklamay gösterirken: Kazakça, ‘Mağan konak üyge
baratn jold körsetinizşi?’ tümcesi Türkiye Türkçesine şöyle aktarlabilir:
Bana konak eve (otele) varan (giden) yolu gösterir misiniz (lütfen)?
Kimi sözlerin çevirisi asllaryla birlikte yazlrken: Veni, vidi, vici (Geldim,
gördüm, yendim.) Sezar’n özdeyişi değil mi?
Bazen dikkati çekmek için özel ve yabanc kökenli sözcükler parantez
içine alnr.
1
Trnak işareti ile ayraç arasnda işlev bakmndan yaknlk vardr. Çoğu zaman bu iki
işaret birbiriyle karştrlr. Yay ayraç içine alnan sözler tümcenin yaps ile doğrudan
ilgili olmadğndan, ayracn kaldrlmas durumunda tümcenin anlamnda herhangi bir
değişiklik olmaz. Trnak işaretinin içindeki sözler ise, tümcenin ögesidir; dolaysyla,
bu işaretin kaldrlmas durumunda tümcenin anlam bozulur.
- 471 -
485
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
Köşeli Ayraç/Braket [ ]
Genellikle, ayraç içinde tekrar bir ayraç kullanlmas gerektiğinde, dşta bulunan
ayraç türüdür; şuralarda kullanlr:
Kaynakçada takma adn yannda yazarn asl adn veya soyadn
belirtirken: W. M. Knight-Patterson [W.W. Kulski]..., Reşat Nuri
[Güntekin], Çalkuşu, Dersaadet 1922.
Alnt yaplan bir metinde, metnin aslnda olan bir yanlş düzeltirken: ‘’,
Türk alfabesinin on birinci [on ikinci] harfidir.
Kitap ya da makalede görünmemesine karşn, başka kaynaklarda
bulunan yazar adnn gösterilmesinde.
Bilimsel çalşmalarda metin tamirinde yani özgün metinde bulunmayan
veya silinmiş, fakat araştrc tarafndan tamamlanan bölümler
gösterilirken: Babam Kağan öldüğünde küçük kardeşim Köl-Tegin ye[di
yaşnda...]
Dil bilimde alt ses birimlerinin gösteriminde: [w]
Yldz (* ), (***)
486
Bir konunun bölümlerini saymadan ayrmak için satr ortasna tek ya da
üç adet konur.
Yldz, dil bilgisel olmayan ya da varlğ kantlanmamş varsaymsal
yaplar gösterir:
*dönder- > döndür*pagta (pagta, ‘at’ sözcüğünün Ana Altay dilindeki varsaymsal biçimidir.).
Noktal Çizgi (.—)
Satr başlarnda bahis, madde ve paragraf başlklarndan, bazen de
harflerden ve rakamlardan sonra kullanlan bir nokta ile uzun çizgiden
oluşan işarettir: Onuncu Madde.—, Madde 12.—, 4 .—
Madde sralamalarnda, konu başlklarn ayrmak için noktal çizgi
kullanlr: Sfat .— Varlklar niteleyen ya da belirten sözcüklerdir.
Kesri belirtilmeyen ya da bulunmayan (tam sayl) ölçülerde kullanlr:
10 .— dolar, 15 .— m
Noktal çizgi yerine, nokta, iki nokta veya çizgi de kullanlabilir.
Paragraf /Çengel ( § )
Kimi yaptlarda küçük konu birliğinin (paragraf) başna konan işarettir.
Bir konuya ilişkin maddeleri ve örnekleri saymadan ayrmak üzere: (§)
124. Türkçede Sözcük Yapm
Kesme İşareti/Apostrof ( ’ )
Özel adlara getirilen çekim eklerini ayrmak için: Fransa’ya.
Ksaltmalara getirilen ekleri ayrmak için: TBMM’nin.
Saylara getirilen ekleri ayrmak için: 3’ten 5’e, 2003’te.
Bir sözcük içinde bir ünlünün düştüğünü belirtmek için: N’eylersin?
- 472 -
Yazm Kurallar-IX
Bir harf veya ekten sonra gelen ekleri ayrmak için: a’dan z’ye, -den’in.
Kendilerinden önceki ünlüyle hece kuran kimi alnt sözcüklerin yazlşn
göstermek üzere: kt’a, cür’et, mes’ut, sür’at, sun’î, kur’a, tel’in.
Özel adlar için yay ayraç içinde bir açklama yapldğ takdirde kesme
işareti yay ayraçtan sonra: Yunus Emre (1240?-1320)’nin, Yakup Kadri
(Karaosmanoğlu)’nin.
Cins isimler için yaplan açklamalarda yay ayraçtan sonra doğal olarak
kesme işaretine gerek yoktur: İmek fiili (ek fiil)nin geniş zaman şahs
ekleriyle çekilir.
Türkçe özel adlardan türetilen kelimelerde kullanlmaz: Ankara’l değil,
Ankaral; Atatürk’çülük değil, Atatürkçülük
Türkçe o zamiri tümcede büyük harfle yazlmaz ve kesme işareti ile
ayrlmaz.
Atatürk’ten söz ederken büyük harf ve kesme işareti kullanlr: O’nun
yaşama gözlerini yumduğu 10 Kasm günü...
Kurum ve kuruluş adlarna ve kişi adlarndan sonraki unvanlara getirilen
ekler kesme işaretiyle ayrlmaz: Ankara Valiliği’ne değil, Ankara Valiliğine;
Enver Paşay, Ayhan Beyden.
Sonunda nokta bulunan ksaltmalar kesmeyle ayrlmaz: K.H.O.’dan değil,
K.H.O.dan1
Eğik Çizgi ( / )
Eğik çizgi işareti şuralarda kullanlr:
Dil bilimde ses birimleri gösterirken: /b/, /t/
Sözlüklerde sözcüğün okunuşunu göstermek için: /ta:rih/
Tarihlerde gün, ay ve yl birbirinden ayrmak için: 22/05/1995,
20/08/2003
Nöbetleşme İşareti ( ~ )
Sözlüklerde verilen örneklerde madde başnn yerine konulur.
Birbirinin yerine kullanlabilen ses, sözcük vb. dil ögelerini göstermek
üzere kullanlr: gönder ~ yolla- vb.
Diakritik İşaretler
Diakritik işaretler, herhangi bir grafik işaretin altna ya da üstüne eklenen ve
eklendiği harfin seslendirilişi ile ilgili ilâve bilgi veren, ayrnt gösteren işaretlerin
genel addr. Dil bilim çalşmalarnda kullanlan kimi diakritikler şu şekildedir:
1
Aslnda özel ad olmayan, fakat özel ad gibi büyük harflerle başlatlan kurum, dernek
ve idarî bölüm adlar isim hâl ekleri alnca kesme işaretiyle ayrlmaz (Hatiboğlu 1972:
45).
- 473 -
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Yabanc özel adlardan sonra getirilen çokluk ve yapm eklerini ayrmak
için: Bordeaux’lu, Paris’li, Nice’li.
IX
487
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
488
İşaret
´
İşaretin
Türkçe ad
Bat
dillerindeki
karşlğ
acute accent
‘
öndamaksllaş
ma
kesme
â
düzeltme
caret, circumflex
ä
üstte iki nokta
diaresis, umlaut
`
-
vurgu
uzunluk
grave accent
macron
ã
üstte genizsillik
tilde
-
altta çizgi
low line
.
altta nokta
underdot
å
yuvarlaklk
krouzek

ksalk
breve
apostrof
İşaretin şlevi
ünsüzlerin palatalleştiğini
gösterir.
ünsüzlerin düştüğünü ve
kesmeyi gösterir.
üstüne konulduğu ünlünün
uzun okunduğunu gösterir.
/a/nn açk /e/ okunduğunu
gösterir.
vurguyu gösterir.
üzerine konulduğu ünlünün
uzun okunduğunu gösterir.
üzerine konulduğu harfin
genizsil seslendirildiğini
gösterir.
altna konulduğu ünsüzün
dişler aras seslendirildiğini
gösterir.
altna konulduğu harfin eksik
ya da kusurlu yazldğn
gösterir.
düz ünlülerin hafif yuvarlak
okunduğunu gösterir.
üzerine konulduğu harfin ksa
seslendirildiğini gösterir.
3. KISALTMALAR
Ksaltma, yazda zaman ve yerden tasarruf etmek amacyla herhangi bir sözcük
ya da sözcük grubunun ksaltlmş biçimidir. Ksaltmalar sözcüğün ksaltlmas ya
da sistemli olarak sk ve yaygn kullanlan sözcüklerin ilk harflerinin, ilk
hecelerinin alnmas vb. biçimlerde yaplr.
Ksaltmalar ve semboller son dönemlerde yazl ve elektronik iletişimde çok
yoğun biçimde kullanlmaktadr. Ksaltmalarn bir bölümü uluslar aras alşlara
uygun biçimde l (litre), g (gram) vb. şekilde kullanlr. Bir bölüm ksaltma ise,
Türkçeye özgüdür. Ksaltmalarn kullanmnda bir ölçüne tâbi olmak gerekir.
Ancak, şu ana değin ülkemizde bu konuda bir ölçünlülük sağlanamamş olup,
keyfîlik ve kopukluk sürmektedir. Ksaltma sorunu hususunda resmî kullanmlar
esas almak, çözüm yolu olabilir.
Ksaltmalar genel olarak küçük harflerle ve büyük harflerle olmak üzere iki
biçimde yaplr. Büyük harflerle yaplan ksaltmalarn bir bölümü sözcükleşme
sürecine girmiştir. Ksaltmalar, yerden ve zamandan tasarruf amacyla
yapldğndan son dönemlerde nokta kullanmama eğiliminin ağrlk kazandğ
görülmektedir. Bilgisayar ya da daktilo ile yazlan yazlarda nokta ile harf
nicelikleri arasnda fark yoktur.
- 488 -
Yazm Kurallar-IX
a. Bilimsel Yazlarda Kullanlan Latince ve Türkçe Kimi Ksaltmalar
IX
a.g.e.
abstr.
AD
ad.
ad. init
add.
BC
c
C., S., s.
ca.
cf.
der.
dn. 3
ed.
et al.
Ya z ı m K u r a l l a r ı
: ad geçen eser
: abstrakt, öz
: MS
: -A’ya kadar
: başlangçta
: Ekleyiniz
: Milâttan Önce (MÖ)
: yüzyl
: cilt, say, sayfa
: hakknda
: Karşlaştrnz
: derleyen
: üç numaral dipnot
: basm
: ve diğerleri
etc.
hap.
i.e.
ibid.
id.
infra.
k.y.
op. cit.
passim.
q.v.
sic
supra.
t.y.
viz.
: ve diğerleri
: tek örnek
: yani; başka bir deyişle
: ayn yerde
: Karşlaştrnz
: Bundan sonraki ksmlara
: Kent ad yok
: belirtilen eserde
: Kitabn bütününe atf
: Baknz.
: dikkat hata
: Bundan önceki ksmlara baknz
: Bask tarihi yok
: başka bir deyişle, yani
b. Uluslar Aras Ağ Ortamndaki Kimi Ksaltmalar
Türkçe ağ isimlerinde son uzant olarak yer alan, başka bir deyişle kurum ve
kuruluşlarn web sunucularn adlandrmak üzere kullanlan silâhl kuvvetler,
ticarî kuruluş, organizasyon, eğitim kurumu vb.larn ifade eden İngilizce military,
commerce, education, organisation government vb. sözcükleri belirten .mil,
.com, .net, .edu, .org, .gov ksaltmalara teknik açdan gerek yoktur. Ayn şekilde
alan isimlerinin başnda görülen ve uluslar aras ağ kullanan tüm kişi ve
kuruluşlara kendilerini tantmak üzere çoklu ortam uygulamalarn kullanarak 489
web sayfas hazrlamalarna imkân veren www (world wide web) servisinin çift
v’den oluşan ksaltmas da yazlmak zorunda değildir.
4. KİMİ YAZIM ÖZELLİKLERİ
a. İkiz Ünsüz Bulunan Arapça Kökenli Sözcükler
Türkçede söz kökünde ayn cinsten iki ünsüz yan yana bulunamaz; ancak kimi
Arapça sözcüklerin sonunda ikiz ünsüz vardr. Bu sözcükler, Türkçede eksiz
durumlarda tek ünsüzle söylenir ve yazlrken, ünlü ile başlayan bir ek
aldklarnda veya ünlü ile başlayan başka bir sözcükle birleştiklerinde, diğer
ünsüz de ortaya çkar. Aşağda bu tür sözcüklerden bir bölüm gösterilmiştir:
ad(d)
cer(r)
ehem(m)
fek(k)
fen(n)
ha:l(l)
hac(c)
had(d)
hak(k)
haq(q)
hal'(l)
hat(t)
haz(z)
ledün(n)
lef(f)
mahal(l)
mas(s)
muhik(k)
musr(r)
mühim(m)
nas(s)
red(d)
sr(r)
sin(n)
şek(k)
şer(r)
- 489 -
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
his(s)
kay(y)
kül(l)
şk(k)
üs(s)
zam(m)
zan(n)
zd(d)
b. Ayn ile Biten Arapça Kökenli Sözcükler
Arapça kökenli kimi sözcüklerde ‘ayn ad verilen bir ünsüz bulunur. Ayn ünsüzü
Türkçe söyleyişte düşer, ünlüden sonra geldiği durumlarda ise düşerken ünlüyü
uzatr: Ar. defǾ > T def; Ar. mevzuǾ > [mevzu:], Ar. maǾlu:m > [ma:lûm].
Türkçede ünlü ile biten adlara iyelik eki –sI, ünsüzlerle biten adlara ise –(y)I gelir.
Normal koşullar altnda söz sonunda Ǿayn ünsüzü bulunan sözcükler Türkçe son
hecedeki ünlüye göre ek alr yani Ǿayn düşmüş olur. Örneğin, Sultan Ahmed
Camisi, Türkçe ses özelliklerine; Sultan Ahmed Camii ise, Osmanlca yazma ve
söyleyişe uygundur, çünkü camii yazlşnda ayn ünsüzü gösterilmese de, sözcük
ünsüz ile bitiyor kabul edildiğinden, iyelik eki ünsüzlerle biten sözcüklere gelen –I
yaplmştr.
Arapça kökenli sözcüklerdeki, ses özelliklerini Türkçe yazm dizgesinde göstermek
dilde en çok çaba yasasnn bir sonucu olmaldr. Aşağda bu tür sözcüklerden bir
bölümü gösterilmiştir:
490
bayi,-i
ifşa,-
ika, -
ikna, -
imtina, -
inkta, -
intiba, -
irca, -
izaleişüyu,-u
kani, -i
kari,-i
maktu,-u
matbu, -u
matla,-
mayi,-i
mebde,-i
mecmu,-u
melce,-i
memba, -
menafi, -i
merci, -i
mevki,-i
mevzi,-i
msra,-
mudi,-i
murabba, -
muti,-i
müdafi,-i
mülemma,-
mürteci,-i
mütevaz,-
müvezzi,-i
nafi,-i
niza,-
rücu,-u
rüku,-u
sema, -
şeci,-i
şua,-
ta:bi,-i
takti,-i
tazarru,-u
temett-ü
terfi,-i
tevdi,-i
tevsi,-i
tevzi,-i
vuku,-u
- 490 -
Yazm Kurallar-IX
c. İkincil Ünlüsü Düşen Arapça Kökenli Sözcükler
adil, -dli
akl, -kl
akis, -ksi
asr, -sr
bahis, -hsi
defin, -fni
devir, -vri
emir, -mri
fikir, -kri
ilim, -lmi
izin, -zni
lahit, -hdi
mahv, -hv
metin, -tni
mühür, -hrü
nakil, -kli
nesil, -sli
nutuk, -tku
resim, -smi
sabr, -br
şükür, -krü
zihin, -hni
zikir, -kri
IX
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Türkçede söz ya da hece sonunda belirli ünsüz çiftleri bulunabilir. Arapçadan
alnan kimi sözcüklerde, söz sonunda Türkçe ses yapsna uygun olmayan ünsüz
çiftleri vardr. Bu tür örneklerde, ünsüz çiftlerinin arasnda dar ünlüler türer.
Ancak sözcük ünlü ile başlayan bir ek aldğ zaman ikincil ünlü düşer. Aşağda bu
tür örnekler yer almaktadr:
TÜRKÇE ÜZERİNE NOTLAR
NOKTALAMA İŞARETLERİNİN KULLANIMI
Noktalama işaretleri, engellerle dolu tehlikeli bir yolda, emniyetle yolun sonuna
ulaşmamza yardmc olan trafik işaretleri gibidir. Bu işaretler, yalnz okumay
kolaylaştrmakla kalmaz, metnin doğru anlaşlmasna da katkda bulunurlar.
Konuşma srasnda sesin yükselip alçalmas, vurgu, tonlama, duraklama,
bakşlar, jest ve mimikler bize yardmc olmaktadr. Ayrca konuşma annda
yanlş anlaşldğmz hissettiğimizde düzeltme frsat elimizdedir. Noktalama
işaretleri, yazda konuşmadaki bu kolaylklarn yerini tutar. Bu yüzden noktalama
işaretlerinin kullanm büyük önem taşmaktadr. Bu yazda bilinen işaretler ve
işaretlerin bilinen kullanmlarndan çok, kullanmda güçlük çekilen yanlar
üzerinde duracağz.
VİRGÜL
Yazda sralanan eş görevli kelimeler, kelime guruplar, cümleler arasna konur.
Bu genel kullanm herkesçe biliniyor. Virgülün bir de anlam kazandrc kullanm
vardr. Virgül, cümlede anlam bakmndan vurgulanmas, pekiştirilmesi gereken
kelime veya ögelerden sonra getirilir. Hepinizi saat 10.00’da, burada bekliyorum
örneğinde özellikle saat 10.00’un önemli olduğu, buna dikkat edilmesi gerektiği
belirtilmiştir.
Kurall cümle kuruluşunda özne en başta yer alr. Özne, cümlede yüklemden
sonra en önemli ögedir. Düz cümlelerde özne yüklemden çok uzak kaldğ için,
öznenin önemini belirtmek üzere, kendisinden sonra bir virgül kullanlmas
uygundur. Cümle içindeki ara sözlerin ve ara cümlelerin baş ve sonunda
- 491 -
491
Çağdaş Türk Dili
Çağdaş Türk Dili
kullanlr. Ayn maksatla virgül yerine çizgi ve parantez işaretleri de kullanlabilir:
Şimdi, efendiler müsaade buyurursanz, size bir sual soraym (Atatürk).
Virgül hitap kelimelerinden sonra kullanlr. Mektup ve resmî yazlarda da
hitaptan sonra virgül kullanlr: Sayn başkan, Sayn Profesör, Değerli kardeşim
gibi.
Türkçede ve, veya bağlaçlarndan önce ve sonra bağlaç kullanlmaz.
NOKTALI VİRGÜL
İçerisinde virgüller olan bağl cümleleri ayrmak için, At ölür, meydan kalr; yiğit
ölür, şan kalr ve cümle içinde sralamalarda virgüllerle ayrlmş tür veya takmlar
birbirinden ayrmak için kullanlr. Erkeklere Doğan, Tuğrul, Hakan; kzlara
Gönül, İnci, Dilek adlar verildi gibi.
Bu kullanşlaryla noktal virgülü matematik işaretlerinden köşeli paranteze,
virgülü paranteze benzetebiliriz. Köşeli parantez, parantezlerle ayrlmş ifadeleri
paranteze almada kullanlr.
SORU İŞARETİ
Soru işareti, soru bildiren cümle ve sözlerden sonra konur. Konuşma srasnda,
bazen içinde soru ifade eden hiçbir kelime veya ek kullanlmadan tonlamayla da
soru sorulabilir. Böyle bir konuşmann aktarlmasnda da soru işareti kullanlr:
Ali geldi? gibi.
492
Bir de tecahül-ü arifane de denen, bilip de bilmezlikten gelme edebî sanatyla
söylenmiş cümleler vardr. Burada soru ekleri kullanlr, ama aslnda soru
sorulmamaktadr. Burada sözü daha çarpc biçimde söyleme çabas vardr.
Böyle soru cümlelerinden amaç, soru sormak olmadğ için soru işareti
kullanlmaz. Böyle cümlelerin sonunda ünlem işareti veya ünlemle birlikte üç
nokta kullanlr: Hepimiz Atatürk’ü örnek almyor muyuz!… Yüreklerimiz O’nun
eserini yaşatmak için çarpmyor mu!… gibi.
Soru işareti parantez içinde kullanldğ zaman bir bilginin şüpheyle karşlandğn
veya söze inanlmadğn gösterir. ’O çok büyük bir yazard (?)’ gibi.
KESME İŞARETİ
Özel adlara getirilen çekim eklerini ayrmada kullanlr. Yalnz, sonu p, ç, t, k
ünsüzleriyle biten özel isimlerden sonra ünlüyle başlayan bir ek getirildiğinde
kesme işaretiyle ayrma, yanlşlğa yol açmakta, Ahmet’i, Recep’i, Zonguldak’
vb. Ahmeti, Recepi, Zonguldak şeklinde okunabilmektedir..
Ksaltmalara getirilen ekler kesme işaretiyle ayrlr: “TBMM’nin, THY’ye,
AET’nin” gibi.
Saylara getirilen ekleri ayrmak için de kullanlr. Saat 5’te, Maysn 19’unda,
1983’te, 1902’de gibi.
Özel adlardan türetilen isim, fiil (mastar) ve sfatlarda kesme işareti kullanlmaz.
Türkçecilik, Çorumlu, Avrupallaşmak, Atatürkçülük gibi.
O kişi zamiri cümle içinde büyük harfle yazlmaz. Yalnz Atatürk’ten söz edildiği
zaman büyük yazlr ve sonra gelen ekler kesme işaretiyle ayrlr: ‘Ankara
donanmş, O’nu bekliyordu’ gibi
- 492 -
Yazm Kurallar-IX
IX
ÜNLEM İŞARETİ
ÜNLÜ DÜŞMESİ
Türkçede iki heceli baz sözcükler, ünlüyle başlayan ekler aldklar zaman, ikinci
hecedeki ünlü düşürülür. Konuşma srasnda ortaya çkan bu özellik, yazda da
aynen uygulanr; orta hecede kalan ünlü yazlmaz: ağz, ağz-, ağz – burun,
burun-u, burnu- bağr, bağr-, bağr – beniz, beniz-i, benzi- gönül, gönül-ü,
gönlü – boyun, boyun-u, boynu.
Ya z ı m K u r a l l a r ı
Sevinç, kvanç, ac, korku gibi duygular anlatan ifadelerle, söylevlerde hitap
sözcüklerinden sonra kullanlr. Ünlem işareti parantez içinde kullanldğ zaman
alay ifade eder.
`YAPMAĞA’MI DOĞRU ‘YAPMAYA’ MI?
Her ikisi de doğrudur. Ancak, konuşma srasnda ğ ünsüzü tam telâffuz
edilemediği için ‘yapmaya’ şekli daha yaygndr. Yazda da bunun tercih
edilmesi uygun olur. Her iki şekilde de ‘yap-‘ eylem köküne yapm eki getirilerek
önce isim yaplmş, sona da ‘yaklaşma durumu’ eki ilâve edilmiştir: Bu iki şekil
arasnda anlam fark yoktur.
‘İLE’ BAĞLACININ YAZILIŞI
Bu bağlaç, konuşma srasnda genellikle eleştirilerek ve ünlü uyumuna (artlkönlük) sokularak kullanlr. Yazda da konuşmadaki bu genel şekline uygun
olarak ekleştirilmesi ve bitişik yazlmas daha uygundur. Ancak, ayr yazlmas da
yanlş değildir: Sürü ile – sürüyle, kap ile – kapyla vb.
‘İMEK’ EK EYLEMİNİN YAZILIŞI
Adlar bir cümlenin yüklemi durumuna getirmekte kullandğmz imek yardmc
eylemi zaman ve kişi eklerini almş şekliyle bazen ekleştirilerek, bazen de ayr
yazlmaktadr.
Ayr yazldğnda ünlü uyumu dşnda kalan bu yardmc eylem, ekleştirilerek
bitişik yazldğnda ünlü uyumuna girer. Konuşma srasnda ekleştirilerek
söylenişi yaygn olduğu için, yazda da ekleştirilmesi daha uygun olur.
Ekleştirme srasnda i düşer. Ekleştirmede ünlüyle biten sözcüklere getirilirken araya
y sesi girer: evde ise –evdeysek, sakl imiş –saklymş, dargn idim – dargndm,
yorgun imiş – yorgunmuş, uzun ise – uzunsa, üzgün idim – üzgünse vb.
imek ek eyleminin –ken bağ eylem eki getirilmiş şekli olan iken kullanlşnda da
durum ayndr. Bunun da ayr yazlmayp ekleştirilmesi daha uygundur. Yalnz
şunu unutmayalm; ekleştirirken i düşer ve -ken ünlü uyumu dşnda kalr: yazar
iken – yazarken, hasta iken – hastayken gibi.
Bat kökenli sözcüklerde de ayn ses olay görülmekle birlikte, türeme yazmda
gösterilmez: film [filim], nötr [nötür ], kontr [ kontur] vb.
- 479 -
493
Download