HYZAAR FORT

WPC-HYZ-T-032005
HYZAAR  50/12.5 mg
Film Tablet
(Losartan potasyum- Hidroklorotiyazid )
FORMÜL
Bir tablette: Losartan potasyum 50 mg, hidroklorotiyazid 12.5 mg içerir.
Diğer maddeler: Titanyum dioksit, kinolin sarısı aluminyum lak ve 4.24 mg potasyum.
FARMAKOLOJĠK ÖZELLĠKLER
Farmakodinamik Özellikleri
HYZAAR, bir anjiyotensin II reseptör antagonisti (tip AT 1) olan losartan potasyum ve bir
diüretik olan hidroklorotiyazidin kombinasyonudur.
Losartan, hidroklorotiyazid
HYZAAR’ın bileĢimindeki her iki madde, kan basıncının düĢürülmesi üzerine aditif bir
etkide bulunarak, kan basıncını tek baĢlarına yapabileceklerinden daha fazla düĢürürler.
Bu etki, her iki bileĢenin birbirini tamamlayıcı etkilerinin bir sonucu olarak düĢünülebilir.
Bundan baĢka, diüretik etkisinin sonucu olarak hidroklorotiyazid, plazma renin aktivitesini
artırır, aldosteron sekresyonunu artırır, serum potasyumunu azaltır ve anjiyotensin II
düzeylerini artırır. Losartan uygulaması, anjiyotensin II’nin tüm fizyolojik etkilerini bloke
eder ve böylece aldosteron salgılanmasını da inhibe ederek diüretiğe bağlı oluĢan
potasyum kaybını azaltma eğilimi gösterir.
Losartanın hafif ve geçici ürikozürik etkisinin olduğu gösterilmiĢtir. Hidroklorotiyazidin ürik
asitte hafif yükselmeye neden olduğu gösterilmiĢtir. Losartan ve hidroklorotiyazid
kombinasyonu diüretikle indüklenen hiperürisemiyi azaltma eğilimindedir.
Losartan
Güçlü bir vazokonstriktör olan anjiyotensin II, renin-anjiyotensin sisteminin baĢlıca
vazoaktif hormonudur ve hipertansiyonun patofizyolojisinde önemli bir rol oynar.
Anjiyotensin II, birçok dokuda bulunan (örneğin, damar düz kası, adrenal bez, böbrekler
ve kalp) AT1 reseptörüne bağlanır ve vazokonstriksiyon ile aldosteron salınımını da içeren
pek çok önemli biyolojik etkilere neden olur. Anjiyotensin II düz kas hücre
proliferasyonunu da uyarır. AT2 reseptör olarak adlandırılan ikinci bir anjiyotensin II
reseptör alt-tipi bulunmasına karĢın, bunların kardiyovasküler homeostaz ile iliĢkisi
bilinmemektedir.
Losartan potent, sentetik ve oral yolla alındığında aktif bir bileĢiktir. Bağlanma çalıĢmaları
ve farmakolojik biyoanalizler, anjiyotensin II’nin seçici olarak AT 1 reseptörüne
bağlandığını göstermiĢtir. In vitro ve in vivo olarak, hem losartan hem de farmakolojik
olarak aktif karboksilik asit metabolitinin (E-3174), anjiyotensin II’nin tüm fizyolojik
etkilerini sentez kaynağı ya da yoluna bakmaksızın bloke ettiği gösterilmiĢtir. Bazı
anjiyotensin II peptid antagonistlerinin tersine, losartanın agonist etkileri yoktur.
® E.I. du PONT de Nemours, Wilmington, Delaware, U.S.A.'nın tescilli markasıdır.
1
WPC-HYZ-T-032005
Losartan seçici olarak AT1 reseptörüne bağlanır, ancak kardiyovasküler düzenlemede
önemli olan diğer hormon reseptörleri ve iyon kanallarına bağlanmaz ya da bloke etmez.
Ayrıca losartan, bradikinini azaltan ACE (kininaz II) enzimini inhibe etmez. Sonuç olarak,
bradikinine bağlı etkiler veya ödem oluĢması (losartan %1.7, plasebo %1.9) gibi, AT 1
reseptör blokajı ile doğrudan bağlantılı olmayan etkiler losartan ile görülmemektedir.
Hidroklorotiyazid
Tiyazidlerin antihipertansif etki mekanizması bilinmemektedir. Tiyazidler genellikle normal
kan basıncını etkilemezler.
Hidroklorotiyazid bir diüretik ve antihipertansiftir. Elektrolit geri emiliminin distal renal
tübüler mekanizmasını etkiler, sodyum ve klor atılımını yaklaĢık eĢit oranda artırır.
Natriüreze bir miktar potasyum ve bikarbonat kaybı eĢlik edebilir.
Oral yolla alındıktan sonra 2 saat içinde diürez baĢlar, yaklaĢık 4 saat içinde en üst
düzeye ulaĢır ve 6-12 saatte sonlanır.
İnme Riskinde Azalma: Hipertansiyonda Son Nokta Azaltımı için Losartan Tedavisi
(LIFE) çalıĢması EKG ile belgelenmiĢ sol ventrikül hipertrofisi olan 9193 hipertansif
hastada losartan ve atenololün karĢılaĢtırıldığı çok-uluslu, çift-kör bir çalıĢmadır.
Randomizasyondan önceki altı ay içinde miyokard infarktüsü veya inme olan hastalar
çalıĢma dıĢı bırakılmıĢtır. Hastalar günde tek doz losartan 50 mg veya atenolol 50 mg
almak üzere randomize edilmiĢtir. Hedef kan basıncına ulaĢılamadığında (<140/90
mmHg), ilk önce hidroklorotiyazid (12.5 mg) eklenmiĢtir ve daha sonra, gerektiğinde
losartan veya atenolol dozu günde 100 mg’ye çıkarılmıĢtır. Gerektiğinde, hedef kan
basıncına eriĢmek için tedavi rejimine baĢka antihipertansif tedaviler (örn.,
hidroklorotiyazid tedavi dozunun 25 mg’ye çıkarılması veya ACE inhibitörleri,
anjiyotensin II antagonistleri veya beta-blokerler dıĢında tedaviye baĢka bir diüretik
tedavi, kalsiyum kanal blokerleri, alfa blokerler veya merkezi etkili ajanların eklenmesi)
dahil edilmiĢtir. Kan basıncını kontrol etmek amacıyla, LIFE çalıĢmasının her iki
kolundaki hastalara çalıĢma ilacını aldıkları sürenin büyük kısmında (losartan ve
atenolol kolları için sırasıyla zamanın %73.9 ve %72.4’unda) eĢ zamanlı olarak
hidroklorotiyazid uygulanmıĢtır.
Randomize edilen hastaların 4963’ü (%54) kadın ve 533’ü (%6) siyah bireylerden
oluĢmaktadır. YaĢ ortalaması 67 ve 5704 (%62) hasta 65 yaĢın üzerindeydi.
BaĢlangıçta, 1195 (%13) hastada diyabet, 1326 hastada (%14) izole sistolik
hipertansiyon, 1469 hastada (%16) koroner kalp hastalığı ve 728 hastada (%8)
serebrovasküler hastalık vardı. BaĢlangıçtaki ortalama kan basıncı her iki tedavi
grubunda 174/98 mmHg olarak ölçülmüĢtür. Hastalar ortalama 4.8 yıl izlenmiĢtir.
ÇalıĢmanın sonunda veya birincil son noktadan önceki son vizitte, losartan ile tedavi
edilen grubun %77’si ve atenolol ile tedavi edilen grubun %73’ü hala çalıĢma ilacı
almaktaydı. ÇalıĢma ilacını alan hastalarda ortalama losartan ve atenolol dozları
yaklaĢık günde 80 mg ve hastaların %15’i atenolol veya losartanı monoterapi Ģeklinde
alırken, %77’si eĢ zamanlı olarak hidroklorotiyazid (her grupta ortalama doz 20 mg/gün)
almıĢtır. Vadi noktasında ölçülen kan basıncı düĢüĢü her iki tedavi grubunda benzer
bulunmuĢ; ancak kan basıncı günün baĢka herhangi bir anında ölçülmemiĢtir.
ÇalıĢmanın sonunda veya birincil son noktadan önceki son vizitte, ortalama kan basıncı
losartan ile tedavi edilen grupta 144.1/81.3 mmHg ve atenolol ile tedavi edilen grupta
2
WPC-HYZ-T-032005
145.4/80.9 mmHg olarak ölçülmüĢtür [SKB’deki 1.3 mmHg’lik fark anlamlıyken
(p<0.001), DKB’deki 0.4 mmHg’lik fark anlamlı değildir (p=0.098)].
Birincil son nokta kardiyovasküler ölüm, ölüme yol açmayan inme veya ölümle
sonuçlanmayan miyokard infarktüsünün ilk ortaya çıktığı zamandır. Ölümle
sonuçlanmayan olayları olan hastalar da çalıĢmaya devam etmiĢ; böylelikle ilk olay
olmamasına rağmen, her tipten ilk olayın incelenmesi de mümkün olmuĢtur (örn.,
baĢlangıçtaki miyokard infarktüsünden sonra geliĢen inme, inme analizine dahil edildi).
Losartan tedavisi birincil son nokta riskinde atenolol grubuna göre %13 azalma
sağlamıĢtır (p=0.021); bu fark esas olarak, ölüme yol açan ve açmayan inme üzerindeki
etkinin bir sonucudur. Losartan tedavisi inme riskini atenolole göre %25 oranında
azaltmıĢtır (p=0.001).
Farmakokinetik Özellikleri
Emilim
Losartan
Oral uygulamayı takiben, losartanın emilimi iyidir. Ġlk geçiĢ metabolizması sonrası aktif bir
karboksilik asit metaboliti ve inaktif olan diğer metabolitleri oluĢur. Losartan tabletin
sistemik biyoyararlanımı yaklaĢık %33’dür. Losartan ve aktif metaboliti ortalama doruk
konsantrasyonlarına, sırasıyla 1 saatte ve 3-4 saatte ulaĢır. Standart bir yemekle birlikte
alındığında, losartanın plazma konsantrasyon profilinde klinik olarak anlamlı bir etki
oluĢmamıĢtır.
Dağılım
Losartan
Losartan ve aktif metaboliti, baĢta albumin olmak üzere ≥ %99 oranında plazma
proteinlerine bağlanır. Dağılım hacmi 34 litredir.
Hidroklorotiyazid
Hidroklorotiyazid, plasentadan geçer, süte salgılanır, ancak kan-beyin bariyerini
geçemez.
Metabolizma
Losartan
Oral yoldan veya intravenöz olarak uygulanan losartan dozunun yaklaĢık % 14’ü aktif
metabolitine dönüĢür. 14 C- etiketli losartan potasyumun oral ve intravenöz uygulanmasını
takiben, dolaĢımdaki plazma radyoaktivitesi esas olarak losartan ve aktif metabolitine
aittir. Losartanın aktif metabolitine minimum dönüĢümü, incelenen kiĢilerin yaklaĢık
%1’inde görülmüĢtür.
Aktif metabolitine ek olarak, bir N-2 tetrazol glukuronid olan önemsiz bir metaboliti ve butil
yan zincirinin hidroksillenmesiyle oluĢan iki ana metaboliti de içeren, aktif olmayan
metabolitleri bulunmaktadır.
Atılım
Losartan
Losartanın ve aktif metabolitinin toplam plazma klerensi, sırasıyla yaklaĢık 600 mL/dakika
ve 50 mL/dakika, renal klerensi ise, sırasıyla 74 mL/dakika ve 26 mL/dakikadır. Losartan
oral yoldan verildiğinde, idrarda, yaklaĢık %4’ü değiĢmeden, yaklaĢık %6’sı ise aktif
3
WPC-HYZ-T-032005
metaboliti olarak bulunur. Losartanın ve aktif metabolitinin farmakokinetiği, 200 mg oral
losartan dozuna kadar lineerdir.
Oral yoldan verildiğinde, losartanın ve aktif metabolitinin plazma konsantrasyonları çoklu
eksponensiyal bir azalma gösterir. Losartanın terminal yarılanma ömrü 2 saat,
metabolitininki ise 6-9 saattir. Günde bir kez 100 mg dozla, ne losartan ne de aktif
metaboliti plazmada anlamlı derecede birikmemiĢtir.
Losartanın ve metabolitlerinin atılımında hem safra hem de idrarla atılımın katkısı vardır.
14
C etiketli losartanın oral yolla uygulanmasından sonra, radyoaktivitenin yaklaĢık %35’i
idrarda, %58’i feçeste bulunmuĢtur. 14C etiketli losartanın intravenöz yolla
uygulanmasından sonra, radyoaktivitenin yaklaĢık %43’ü idrarda ve %50’si feçeste
saptanmıĢtır.
Hidroklorotiyazid
Hidroklorotiyazid metabolize olmaz ama böbrekten hızlı bir Ģekilde elimine edilir. Plazma
düzeyleri en az 24 saat süreyle izlendiğinde, plazma yarılanma ömrünün 5.6 ve 14.8 saat
arasında değiĢtiği görülür. Oral yolla uygulanan dozun en az %61’i, 24 saat içinde
değiĢmeden atılır.
ENDĠKASYONLARI
Hipertansiyon
HYZAAR, hipertansiyon tedavisinde, kombinasyon tedavisinin uygun olduğu hastalarda
endikedir.
Sol Ventrikül Hipertrofisi Olan Hipertansif Hastalarda Kardiyovasküler Morbidite
ve Ölüm Riskinde Azalma
HYZAAR, losartan ve hidroklorotiyazid kombinasyonudur. Sol ventrikül hipertrofisi olan
hipertansif hastalarda, losartan ile hidroklorotiyazid birlikte uygulandığında, miyokard
infarktüsü, inme ve kardiyovasküler ölümün birlikte görülme sıklığı riskinde yaptığı
azalma ile ortaya koyulduğu gibi bu tip hastalarda kardiyovasküler hastalık ve ölüm riskini
azaltmaktadır (Bkz. Farmakodinamik Özellikler-İnme Riskinde Azalma).
KONTRENDĠKASYONLARI
HYZAAR;
- ilacın içerdiği maddelerden herhangi birine karĢı aĢırı duyarlılığı olanlarda,
- anürili hastalarda,
- diğer sülfonamid türevi ilaçlara aĢırı duyarlılığı olanlarda kontrendikedir.
UYARILAR/ÖNLEMLER
Losartan -Hidroklorotiyazid
Aşırı duyarlılık: Anjiyoödem (Bkz.Yan Etkiler/Advers Etkiler).
Karaciğer ve böbrek yetmezliği: HYZAAR karaciğer yetmezliği veya Ģiddetli böbrek
yetmezliği olan hastalarda (kreatinin klerensi ≤30 mL/dakika) önerilmemektedir (Bkz.
Kullanım Şekli ve Dozu).
4
WPC-HYZ-T-032005
Losartan
Böbrek fonksiyon bozukluğu: Renin- anjiyotensin sisteminin inhibisyonunun bir sonucu
olarak, duyarlı kiĢilerde böbrek yetmezliği dahil böbrek fonksiyonlarında değiĢiklikler
bildirilmiĢtir; böbrek fonksiyonlarındaki bu değiĢiklikler tedavinin kesilmesiyle geri
döndürülebilir.
Ġki taraflı renal arter stenozu olan veya tek böbreği ve renal arter stenozu olan hastalarda
renin anjiyotensin sistemini etkileyen diğer ilaçlar kan üre ve serum kreatinin düzeyini
yükseltebilir. Benzer etkiler losartanla da bildirilmiĢtir. Böbrek fonksiyonlarındaki bu
değiĢiklikler tedavinin kesilmesiyle geri döndürülebilir.
Hidroklorotiyazid
Hipotansiyon ve elektrolit/sıvı dengesizliği: Tüm antihipertansif tedavilerde olduğu gibi,
bazı hastalarda semptomatik hipotansiyon oluĢabilir. Hastalar, hacim kaybı, hiponatremi,
hipokloremik alkaloz, hipomagnezemi ya da diyare ve kusma sırasında oluĢabilen
hipokalemi gibi sıvı ve elektrolit dengesizliklerine iliĢkin klinik bulgular açısından
izlenmelidir. Bu hastalarda serum elektrolitleri belli aralıklarla düzenli olarak kontrol
edilmelidir.
Metabolik ve endokrin etkiler: Tiyazid tedavisi glukoz toleransını bozabilir. Ġnsülin dahil
antidiyabetik ajanlarda doz ayarlanması gerekebilir (Bkz. İlaç Etkileşmeleri ve Diğer
Etkileşmeler).
Tiyazidler, idrarla kalsiyum atılımını azaltabilir ve serum kalsiyum düzeyinde aralıklı hafif
artıĢlara neden olabilir. Belirgin hiperkalsemi gizli hiperparatiroidizmin bir belirtisi olabilir.
Paratiroid fonksiyon testleri yapılmadan önce tiyazidler kesilmelidir. Tiyazidlerle diüretik
tedavisinde kolesterol ve trigliserid düzeylerinde artıĢ görülebilir.
Tiyazid tedavisi bazı hastalarda hiperürisemi ve gut geliĢimine yol açabilir. Losartan ürik
asit düzeyini düĢürdüğünden, losartanın hidroklorotiyazidle kombinasyonu diüretik
kullanımına bağlı hiperürisemiyi azaltır.
Diğer: Tiyazid alan hastalarda alerji veya bronĢiyal astım öyküsü bulunmasından
bağımsız olarak aĢırı duyarlılık reaksiyonları geliĢebilir. Tiyazid kullanımında sistemik
lupus eritematozusda alevlenme ve aktivasyon bildirilmiĢtir.
Gebelikte kullanım
Gebelik Kategorisi: C (ilk trimester) ve D (ikinci ve üçüncü trimester).
Renin- anjiyotensin sistemi üzerine direk etkili ilaçlar gebeliğin ikinci ve üçüncü
trimesterlerinde kullanıldığında geliĢmekte olan fetüste hasara hatta ölüme yol
açabilir. Gebelik farkedildiğinde HYZAAR kullanımına en kısa zamanda son
verilmelidir.
Gebelerde HYZAAR kullanımına iliĢkin deneyim bulunmamaktadır. Ġnsanlarda reninanjiyotensin sisteminin geliĢmesine bağlı olan fetal renal perfüzyon, ikinci trimesterde
baĢladığından, HYZAAR’ın ikinci veya üçüncü trimesterde uygulanması fetüs üzerindeki
riski artırır.
Tiyazidler plasenta bariyerini aĢarak kordon kanına geçer. Diüretik kullanımı, sağlıklı
gebe kadınlara önerilmez. Kullanılırsa anne ve fetüs, fetal veya neonatal sarılık,
5
WPC-HYZ-T-032005
trombositopeni ve olasılıkla eriĢkinlerde görülen diğer istenmeyen reaksiyonlar ile
karĢılaĢabilir. Diüretikler gebelik toksemisinin geliĢimini engellemez ve toksemi
tedavisinde yararlı olduklarına dair tatmin edici kanıt bulunmamaktadır.
Emziren annelerde kullanım
Losartanın anne sütüne geçip geçmediği bilinmemektedir. Tiyazid anne sütüne
geçmektedir. Bebekte görülebilecek potansiyel yan etkiler nedeniyle, ilacın anne için
önemi göz önünde bulundurularak, ya ilacın ya da emzirmenin kesilmesi gereklidir.
Araç ve Makine Kullanımına Etkisi:
HYZAAR’ın araç ve makine kullanma yeteneğini etkilediğine dair bir veri yoktur.
Çocuklarda kullanım
Çocuklarda etkinliği ve güvenilirliği kanıtlanmamıĢtır.
YaĢlılarda kullanım
Klinik araĢtırmalarda, yaĢlı ( 65 yaĢ) ve genç hastalarda (< 65 yaĢ) HYZAAR'ın
güvenilirlik ve etkinlik profillerinde klinik olarak önemli farklara rastlanmamıĢtır.
Irk
LIFE (Hipertansiyonda Son Nokta Azaltımı için Losartan Tedavisi) çalıĢmasında, sol
ventrikül hipertrofisi olan hipertansif, siyah ırktan hastalarda, kan basıncını düĢürmede
hem losartan hem de atenolol tedavisinin etkili olmasını temel alarak, bu tedavinin
uygulanmadığı siyah ırktan hastalarda losartanın kardiyovasküler hastalık ve ölümü
önlemedeki yararları atenolol ile karĢılaĢtırılmıĢtır. Tüm LIFE çalıĢması popülasyonunda
(n= 9193), birincil bileĢik son noktasına ulaĢmıĢ hastalarda, atenolol ile
karĢılaĢtırıldığında
losartanla tedavi, miyokard infarktüsü, kardiyojenik Ģok ve
kardiyovasküler ölümün birlikte görülme sıklığı riskinde %13’lük bir azalma sağlamıĢtır
(p= 0.021). Bu çalıĢmada, atenolol ile karĢılaĢtırıldığında losartanın, miyokard infarktüsü,
kardiyojenik Ģok ve kardiyovasküler ölümün birlikte görülme sıklığı riskini azalttığı, birincil
bileĢik son noktasına ulaĢmıĢ siyah ırktan olmayan hastalarda (n=8660) gösterilmiĢtir
(p=0.003). Bununla birlikte, bu çalıĢmada, atenolol ile tedavi edilmiĢ siyah ırktan hastalar,
losartanla tedavi edilmiĢ siyah ırktan hastalarla karĢılaĢtırıldığında, birincil bileĢik son
noktasını hissetmede daha düĢük riske maruz kalmıĢlardır (p=0.03). Siyah ırktan
hastaların alt grubunda (n=553, LIFE çalıĢması hastalarının %6’sı), atenolol alan 263
hasta arasında 29 birincil son nokta (%11, 1000 hasta-yılı baĢına 25.9), losartan alan 270
hasta arasında ise 46 birincil son nokta (%17, 1000 hasta-yılı baĢına 41.8) saptanmıĢtır.
YAN ETKĠLER/ADVERS ETKĠLER
Losartan potasyum-hidroklorotiyazidle yapılan klinik çalıĢmalarda bu tür bir
kombinasyondan beklenmeyen hiçbir yan etki bildirilmemiĢtir. Ġstenmeyen olaylar
losartan potasyum ve/veya hidroklorotiyazidle daha önce bildirilmiĢ olanlarla sınırlıdır.
Kombinasyon ile bildirilen toplam yan etki insidansı plasebo ile karĢılaĢtırılabilir
düzeydedir. Tedavinin kesilme oranı plasebo ile karĢılaĢtırılabilirdir.
Genel olarak, losartan potasyum-hidroklorotiyazid tedavisi iyi tolere edilir. Ġstenmeyen
etkiler çoğunlukla hafif ve geçici nitelikte olup tedavinin kesilmesini gerektirmemektedir.
6
WPC-HYZ-T-032005
Esansiyel hipertansiyon kontrollü klinik çalıĢmalarında, plaseboya oranla hastaların %1
veya daha çoğunda, daha fazla görülen ilaca bağlı tek yan etki baĢ dönmesi olarak
saptanmıĢtır.
Sol ventrikül hipertrofisi olan hipertansif hastalarda, sıklıkla hidroklorotiyazid ile kombine
kullanılan losartan, genellikle iyi tolere edilmiĢtir. En yaygın görülen, ilaca bağlı yan
etkiler, sersemlik hissi, asteni/yorgunluk ve baĢ dönmesi olmuĢtur.
Pazarlama sonrası aĢağıdaki yan etkiler bildirilmiĢtir;
Aşırı duyarlılık:Anaflaktik reaksiyonlar, larenks ve glottisin ĢiĢmesiyle solunum yolunun
engellenmesi ve/veya yüz, dudaklar, farenks ve /veya dilin ĢiĢmesiyle oluĢan anjiyoödem,
losartanla tedavi gören hastalarda nadiren bildirilmiĢtir; bu hastaların bazılarında daha
önce ACE inhibitörleri de dahil olan diğer ilaçlarla tedavi edilirken de anjiyoödem
bildirilmiĢtir. Henoch-Schoenlein purpurası dahil vaskülit nadiren bildirilmiĢtir.
Mide - Barsak Sistemi:Diyare ve losartan ile nadiren hepatit bildirilmiĢtir.
Solunum Sistemi: Losartan tedavisine bağlı öksürük bildirilmiĢtir.
Deri: Ürtiker
Laboratuvar Test Bulguları
Kontrollü klinik çalıĢmalarda, standart laboratuvar parametrelerinde ortaya çıkan, klinik
olarak önemli değiĢiklikler, seyrek olarak HYZAAR’ın uygulanmasıyla iliĢkili olmuĢtur.
Hastaların %0.7’sinde hiperkalemi (serum potasyum >5.5 mEq/L) görülmüĢtür, ancak bu
durum HYZAAR ile tedavinin kesilmesini gerektirmemiĢtir. ALT düzeylerinde yükselmeler
çok seyrek ortaya çıkmıĢtır ve genellikle tedavi kesildikten sonra düzelmiĢtir.
BEKLENMEYEN BĠR ETKĠ GÖRÜLDÜĞÜNDE DOKTORUNUZA BAġVURUNUZ.
ĠLAÇ ETKĠLEġMELERĠ ve DiĞER ETKĠLEġMELER
Losartan
Klinik farmakokinetik çalıĢmalarda, hidroklorotiyazid, digoksin, varfarin, simetidin,
fenobarbital (hidroklorotiyazid, alkol, barbitüratlar, narkotikler bölümüne bakınız),
ketokonazol ve eritromisin ile klinik bakımdan anlamlı hiçbir ilaç etkileĢmesi
tanımlanmamıĢtır. Rifampin ve flukonazolün aktif metabolitin düzeylerini azalttığı
bildirilmiĢtir. Bu etkileĢmelerin klinik sonuçları değerlendirilmemiĢtir.
Anjiyotensin II ya da onun etkilerini bloke eden diğer ilaçlarla olduğu gibi potasyum tutucu
diüretikler (spironolakton, triamteren, amilorid), potasyum destekleyicileri ya da potasyum
içeren tuz preparatları ile birlikte kullanıldıklarında serum potasyumunda artıĢa neden
olur.
Selektif siklooksijenaz-2 inhibitörlerinin de (COX-2 inhibitörleri) dahil olduğu non-steroidal
antiinflamatuvar (NSAĠ) ilaçlar diüretik ve diğer antihipertansif ajanların etkilerini
azaltabilir. Bu nedenle, anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin antihipertansif etkisi;
selektif COX-2 inhibitörleri dahil NSAĠ ilaçlar tarafından azaltılabilir.
Selektif COX-2 inhibitörleri dahil NSAĠ ilaçlarla tedavi görmekte olan böbrek fonksiyonları
zayıflamıĢ bazı hastalarda beraberinde anjiyotensin II reseptör antagonistlerinin
7
WPC-HYZ-T-032005
kullanılması böbrek fonksiyonlarının bozulması ile sonuçlanabilir. Bu etkiler genellikle geri
dönüĢümlüdür.
Hidroklorotiyazid
Birlikte verildiğinde aĢağıdaki ilaçlar tiyazid diüretikleriyle etkileĢebilir:
Alkol, barbitüratlar, ya da narkotikler: Ortostatik hipotansiyonda Ģiddetlenme görülebilir.
Antidiyabetik ilaçlar (oral ajanlar ve insülin): Antidiyabetik ilacın dozunun ayarlanması
gerekebilir.
Diğer antihipertansif ilaçlar: Aditif etki.
Kolestiramin ve kolestipol reçineleri: Hidroklorotiyazidin
emilimi anyon değiĢtirici
reçinelerinin varlığında bozulur. Kolestiramin veya kolestipol reçinelerinin tek dozu
hidroklorotiyazidi bağlar ve gastrointestinal kanaldan emilimini, sırasıyla %85
(kolestiramin) ve %43 (kolestipol) oranında azaltır.
Kortikosteroidler, ACTH: ġiddetli elektrolit eksikliği, özellikle hipokalemi görülebilir.
Presör aminler (örn. adrenalin): Presör aminlere karĢı yanıtta azalma olabilir; ancak bu
azalma kullanımlarını etkileyecek kadar değildir.
Depolarizan-olmayan çizgili kas gevşeticiler (örn. tübokürarin): Kas gevĢeticilere verilen
yanıtı artırabilir.
Lityum: Diüretik ajanlar lityumun renal klerensini azaltıp, lityum toksisitesi riskini çok
yükselttiklerinden, birlikte kullanılmaları önerilmez. Bu ilaçlar kullanılacağı zaman lütfen
lityum preparatının prospektüsünü okuyunuz.
Siklooksijenaz-2 İnhibitörleri dahil Non-steroidal antiinflamatuvar ilaçlar: Bazı hastalarda
non-steroidal antiinflamatuvar ajan ve selektif siklooksijenaz inhibitörlerinin kullanımı
diüretiklerin, natriüretik, diüretik ve antihipertansif etkilerini azaltabilir.
Laboratuvar testleriyle etkileşme: Kalsiyum metabolizması üzerindeki etkileri nedeniyle
tiyazidler, paratiroid fonksiyon testleriyle etkileĢebilirler (Bkz.Uyarılar/ Önlemler).
KULLANIM ġEKLĠ VE DOZU
HYZAAR diğer antihipertansif ajanlarla birlikte uygulanabilir.
HYZAAR aç ya da tok karnına alınabilir.
Hipertansiyon
HYZAAR'ın (Losartan 50 mg /Hidroklorotiyazid 12.5 mg) mutat baĢlangıç ve idame dozu
günde bir kez tek tablettir. HYZAAR 50/12.5’e yeterli yanıtın alınamadığı hastalarda,
günlük doz, günde bir defa HYZAAR FORT 100/25’e (Losartan 100 mg /Hidroklorotiyazid
25 mg) ya da günde iki kez HYZAAR 50/12.5’e (Losartan 50 mg /Hidroklorotiyazid 12.5
mg) çıkartılabilir. Maksimum doz, günde bir tablet HYZAAR FORT 100/ 25 (losartan 100
8
WPC-HYZ-T-032005
mg/Hidroklorotiyazid 25mg) ya da günde iki tablet HYZAAR 50/12.5 (Losartan 50
mg/Hidroklorotiyazid 12.5 mg)’dir. Genellikle antihipertansif etki, tedaviye baĢlandıktan
sonra 3 hafta içinde sağlanır.
Ġntravasküler hacim kaybı olan hastalarda (örn. yüksek doz diüretik tedavisi görenlerde)
HYZAAR ile tedaviye baĢlanmamalıdır.
HYZAAR karaciğer yetmezliği veya Ģiddetli böbrek yetmezliği bulunan (kreatinin klerensi
 30ml/dakika) hastalara önerilmemektedir.
YaĢlı hastalarda, HYZAAR 50/12.5 ile baĢlangıç tedavisinde doz ayarlamasına gerek
yoktur. HYZAAR FORT 100/25 yaĢlı hastaların baĢlangıç tedavisinde kullanılmamalıdır.
Sol Ventrikül Hipertrofisi Olan Hipertansif Hastalarda Kardiyovasküler Morbidite ve
Ölüm Riskinde Azalma
Losartanın mutat baĢlangıç dozu, günde bir kez 50 mg’dır. Eğer losartan 50 mg/gün ile
hedeflenen kan basıncına eriĢilemezse, losartan, düĢük doz hidroklorotiyazid (12.5 mg)
ile birlikte kullanılarak tedavi titrasyonu yapılmalıdır ve ihtiyaç duyulursa, losartan 100
mg/gün ve hidroklorotiyazid 12.5 mg/gün olarak doz arttırılabilir. Eğer gerekliyse günlük
doz losartan 100 mg ve hidroklorotiyazid 25 mg’a yükseltilebilir. HYZAAR 50/12.5 ve
HYZAAR FORT 100/25, losartan ve hidroklorotiyazid birlikte kullanılarak tedavi edilecek
hastalarda alternatif formülasyonlar olabilir.
DOZ AġIMI ve TEDAVĠSĠ
HYZAAR ile doz aĢımının spesifik bir tedavisi yoktur. Tedavi destekleyici ve
semptomatiktir. Bu durumda HYZAAR tedavisi kesilmeli ve hasta yakından izlenmelidir.
Önerilen uygulamalar, eğer ilaç yeni alınmıĢsa, hastanın kusturulması, ayrıca
dehidratasyonun, elektrolit dengesizliğinin, karaciğer koması ve hipotansiyonun uygun
yöntemlerle düzeltilmesidir.
Losartan
Ġnsanlarda doz aĢımı ile ilgili veriler sınırlıdır. Doz aĢımının en önemli belirtisi
hipotansiyon ve taĢikardidir; parasempatik (vagal) stimülasyona bağlı olarak bradikardi
görülebilir. Eğer semptomatik hipotansiyon ortaya çıkarsa, destekleyici tedaviye
baĢlanmalıdır.
Losartan ve aktif metaboliti hemodiyalizle uzaklaĢtırılamaz.
Hidroklorotiyazid
En sık gözlenen semptom ve bulgular, aĢırı diürezin neden olduğu elektrolit kaybı
(hipokalemi, hipokloremi, hiponatremi) ve dehidratasyondur. Eğer dijital tedavisi de
uygulanıyorsa, hipokalemi kardiyak aritmiyi artırabilir.
Hidroklorotiyazidin hemodiyaliz ile uzaklaĢtırılma düzeyi henüz belirlenmemiĢtir.
SAKLAMA KOġULLARI
15-30 oC arasındaki oda sıcaklığında saklayınız.
TĠCARĠ SUNUM ġEKLĠ VE AMBALAJ ĠÇERĠĞĠ
28 film tabletlik blister ambalajlarda.
9
WPC-HYZ-T-032005
PĠYASADA MEVCUT DĠĞER FARMASÖTĠK DOZAJ ġEKĠLLERĠ
Hyzaar Fort 100/25 mg, 28 film tabletlik blister ambalajlarda.
Reçete ile satılır.
Ruhsat tarihi: 19.08.1998
Ruhsat No. : 188/18
Ruhsat sahibi : Merck & Co., Inc.Whitehouse Station N.J., U.S.A. lisansı ile
Merck Sharp Dohme Ġlaçları Ltd. ġti.
Ġstinye - Ġstanbul
Üretim yeri
: FAKO ĠLAÇLARI A.ġ.
Levent – Ġstanbul
Prospektüs Onay Tarihi : 05.04.2006
10