ÖZET: Bu çalışma, 2013-2014 yıllarında Burdur ilinin floristik listesi oluşturma çalışmaları sırasındaki arazi gözlemlerimize dayanmaktadır. Mermer ocakları en çok Burdur ili şehir merkezi ile Gölhisar ilçesi arasındaki karayoluna yakın kesimlerde yoğunlaşmıştır. Bazı yerlerde mermer ocakları gibi kireç ocakları da yerleşim merkezlerini ve doğayı tehdit eder bir duruma ulaşmıştır. Burdur-Gölhisar güzergahı üzerinde mermer ocaklarının arazi tahribatı çok fazladır. Topoğrafya değişmiş, ekosistem bozulmuştur. Ana sebep olarak; açılan mermer ocaklarının kapatılmayışı, ilgili alanın bitkilendirilmeyişi veya bitkilendirmenin yetersizliği, mermer kalitesi tespitleri sırasında gerektiğinden fazla deneme yapılması ve açılan ocakların kullanılmayıp açık olarak terk edilmesi, birbirine yakın çok sayıda ocak açılması sayılabilir. Mermer ocakları çevresindeki hayvanlara ait barınaklar ve yuvaların bozulması nedeniyle ekosistem zarar görmüş, enerji akışı değişmiş, flora olumsuz yönde etkilenmiştir. Bu alanlarda ve yakın çevresinde bulunan endemik ve nadir bitkilerin populasyonları zarar görmüştür. Firmaların Sözleşme şartlarına büyük ölçüde uymadıkları ve ilgili merciler tarafından yapılan denetimlerin yetersizliği görülmektedir. Koruma kullanma dengesinde en önemli husus; yapılan tahribat ekosistemin kendisini yenileyebileceği eşik sınırından öteye geçmemelidir. Bundan sonraki uygulamalarda doğadan uzun süre yararlanabilmek için koruma kullanma dengesine dikkat edilmeli, biyoçeşitliliğin zengin olduğu ve tarihi önemi olan yerlerde ocak açılmasına ve işletmeciliğe izin verilmemeli; denetimler arttırılmalıdır. Anahtar Kelimeler: Burdur, Göller Yöresi, Biyoçeşitlilik, Endemik, Mermer ocağı, Antropojenik baskı.