Bu sayının PDF formatını etmek için tıklayın

advertisement
2 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
İÇİNDEKİLER
Eylemli dayanışmayı yükseltelim,
mücadeleyi büyütelim!. . . . . . . . . . . . . . 3
Anayasal hayaller ve gerçekler! . . . . . . . 4
YSK’ya tepki dalga dalga... . . . . . . . . . . 5
“Kürt halkının iradesi hiçe sayıldı!”. . . . 6
AKP Ortadoğu’da efendilerine sorun
çıkarmıyor. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 7
Sivas’ın hesabını sormak
için alanlara!. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
2 Temmuz hazırlıklarından.... . . . . . . . . 9
KESK baskıları protesto etti . . . . . . . . 10
Meclisteki “sendikacılar”
kime hizmet ediyor? . . . . . . . . . . . . . . . 11
Kamu TİS sürecinde işçiler
ihanet kokusu alıyor... . . . . . . . . . . . . . 12
Taksim’de 15-16 Haziran
yürüyüşü! . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 13-14
Metal işçileri süreci değerlendirdi . . . . 14
ÇHD Genel Başkanı Avukat Selçuk
Kozağaçlı ile yoğunlaşan devlet terörü
üzerine konuştuk... . . . . . . . . . . . . 16-18
Alaattin Karadağ davası sürüyor... . . . . 19
Geçen bir dönemin dersleriyle yeni
döneme çok yönlü hazırlık!.. . . . . . 20-21
Liseli gençlik’ten LYS protestoları . . . 22
Sokaktan “güvenoyu” yok!. . . . . . . . . . 23
İngiltere’de burjuvazi pervasız saldırıya,
işçi sınıfı genel greve hazırlanıyor...… 24
Suriye’de rejim zorlanıyor… . . . . . . . . 25
Hatay’da bir
Hollywood hikâyesi…...… . . . . . . . . . 26
Essen’de “İşçilerin Birliği Halkların
Kardeşliği” gecesi başarıyla
gerçekleşti..… . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 27
Kapitalist ahlak timsali
Melih Gökçek’ten inciler.... . . . . . . . . . 28
Gümüşköy Platformu içerisinde yer alan
SES İzmir Şube Denetleme Kurulu Üyesi
Dr. Ergün Demir ile konuştuk... . . . . . . 29
“Güney’in mezarı açıklansın!”. . . . . . . 30
Mücadele Postası . . . . . . . . . . . . . . . . . 31
Kızıl Bayrak’tan...
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Kızıl Bayrak’tan...
12 Haziran genel seçimlerinden galip çıkan AKP
hükümetinin ilk işi Hopa'da yarım kalan işini
tamamlamak oldu. Hemen birkaç gün sonra başlayan
polis operasyonlarının hedefinde Hopa'daki devlet
terörünü protesto edenler vardı. Birçok ile yayılan
operasyonlarda gözaltına alınan onlarca kişi
tutuklanarak zindanlara atıldı.
İkinci hamle ise Kürt halkına yönelikti. Kürt
halkının düzenin nice engelini aşarak milletvekili
seçtiği Hatip Dicle'nin milletvekilliğini düşürdüler.
Böylelikle bir kez daha YSK eliyle Kürt halkının
iradesini kaba biçimde çiğnemeye kalktılar.
Şu sıralar ortaya çıkan somut olguların da ayrıca
kanıtladığı gibi, bu karar tümüyle siyasi bir tercihin
ürünüydü. Dicle'nin Kürt halkının haklı davasını
savunduğu bir konuşmasından dolayı verilen hapis
cezası, başka bir haksızlığın dayanağı yapıldı.
Dolayısıyla bu karar özünde düzenin Kürt halkının
eşitlik ve özgürlük mücadelesine yönelik bir
saldırısıdır. Onu yok etmeyi ve bastırmayı
hedeflemektedir.
Kürt halkının en meşru hak taleplerini inkar edenler,
bu haklar uğruna mücadele edenleri de en acımasız
yöntemlerle bastırmaya çalışıyorlar. Fakat onyılları
bulan ve büyük bedeller pahasına verilen mücadelesiyle
Kürt halkı teslim olmadı, olmayacaktır. Bu saldırılar
ters tepecek, fiili-meşru-militan mücadeleyle kazanan
Kürt halkı olacaktır.
Düzenin zor ve zorbalıkla ezmeye çalıştığı Kürt
halkının yanında olmak günün en acil görevlerindendir.
Bu nedenle gazetemizin ön kapağından Kürt halkıyla
eylemli dayanışma çağrısını yükselttik.
***
Önümüzde devletin katliam geleneğinin en vahşi
halkalarından olan 2 Temmuz Sivas katliamının
yıldönümü var. Dinci-faşist güçlerin kullanıldığı bu
vahşi katliam devlet tarafından tezgahlanmış ve göz
göre göre 35 aydın yakılmıştır. Hedeflerinden biri de
Kürt halkı gibi onyıllar boyunca inkara ve imhaya
uğrayan Alevi emekçileri olan bu katliamın
yıldönümünde sermaye devletinden hesap sormak için
mücadele alanlarına çıkılmalıdır.
2 Temmuz anma etkinlikleri kapsamında başta
Sivas'ta katliamın yapıldığı yerde yapılacak merkezi
eylem olmak üzere ülke çapında bir dizi yerde
etkinlikler gerçekleştirilecek. Eylem ve etkinliklerle
ilgili ayrıntılı bilgilere kizilbayrak.net'ten
ulaşabilirsiniz.
***
Ekim Gençliği'nin yaz dönemini kapsayan 132.
sayısı çıktı. Eksen Yayıncılık büroları ve kitapçılardan
temin edebilirsiniz.
Sosyalizm Yolunda
Kızıl Bayrak
Haftalık Sosyalist Siyasal Gazete
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Fiyatı: 1 YTL
Sahibi ve Y. İşl. Md.: Ayten ÖZDOĞAN
EKSEN Basım Yayın Ltd. Şti.
Yayın türü: Süreli Yaygın
Yönetim Adresi:
Eksen Yayıncılık Molla Şeref Mahallesi,
Simsar Sokak, No: 5, D: 3 Fatih / İstanbul
Tlf. No: (0212) 621 74 52
e-mail: info@kizilbayrak.net
Web: http://www.kizilbayrak.org
http://www.kizilbayrak.net
Baskı: SM Matbaacılık
Çobançeşme Mh. Sanayi Cd. Altay Sk. No 10 A Blok
Yenibosna / Bahçelievler / İSTANBUL /
Tel: 0 (212) 654 94 18
.
.
.
a
d
r
a
l
ı
ç
p
a
t
Ki
CMYK
Kapak
Sayı: 2011/23 * 17 Haziran 2011
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak* 3
Kürt sorununda mücadele sertleşiyor…
Eylemli dayanışmayı yükseltelim,
mücadeleyi büyütelim!
12 Haziran seçimleri sonrasında yanıtlanmayı
bekleyen en önemli tartışma başlıklarından birisi,
seçimlerin ardından sermaye devletinin Kürt
sorununa ilişkin politik yaklaşımının ne olacağı
konusuydu. Çünkü Kürt sorununda tasfiye hedefli
“açılım planı” tutmayan devletin Kürt halkının düzeni
oldukça zorlayan mücadele iradesini boğmak gibi
hayati bir sorunu bulunuyordu.
Kürt hareketi cephesinden ortaya konulan
yaklaşım ve değerlendirmeler de bu temel alınarak
yapılmaktaydı. Kürt hareketi adına yapılan
açıklamalarda, Kürt sorununun çözümü
doğrultusunda somut adımların atılması, bu çerçevede
Öcalan ile diyalog kurulması ve Kürt halkının
taleplerini içerecek bir yeni anayasa için hazırlıklara
başlanması beklentisi ortaya konulmaktaydı. Aksi
halde, mücadele inancı ve gücünü seçim öncesindeki
süreçte ve seçimlerde kanıtlayan Kürt halkının kendi
yolunu çizeceği ve “demokratik özerklik” hedefini
fiilen hayata geçireceği vurgulanmaktaydı.
Bu koşullarda seçimlerin ardından devlet
cephesinden zaman kazanabilmek için atılan ilk adım
Öcalan’la görüşmelere başlamak oldu. İleriye yönelik
herhangi bir pratik adım içermemekle birlikte, bu
adım kendisinden beklenen yararı sağladı. Ateşkes
uzatıldı, beklentiler yeni bir anayasa sürecine bağlı
olarak ertelendi.
Fakat anlaşılan o ki, devletin beklemeye niyeti
yok! Hatip Dicle’nin milletvekilliğinin iptal edilmesi
bunun en açık ifadesi oldu. Seçimlerden önce YSK
eliyle gerçekleştirilen darbenin Kürt halkının öfkesine
çarpıp geri dönmesinin ardından yeniden aynı silaha
başvurulması, açıktır ki, bir hesaplaşma ve intikam
girişimidir. Böylelikle Kürt halkına gözdağı
verilmekte, hareket kırmızı çizgilerin gerisine
çekilmeye zorlanmaktadır. BDP meclis grubunun
Kürt halkının militan iradesine tabi olarak mecliste
yer almasına, bu mücadelenin hizmetinde çalışmasına
engel olunmaya çalışmaktadır.
Seçimlerden önce tok bir biçimde “kendi yolunu
çizme” iradesini, kararlılığını ve gücünü gösteren
Kürt halkı ile örgütlülükleri elbette böyle bir
hoyratlığı büyük bir öfkeyle karşılayacaktı. Bu
kararlılık, “Tek bir milletvekili arkadaşımız olmadan
meclise girmeyeceğiz” iddiasıyla da daha baştan
ortaya konulmuştu. Bu koşullarda, “Demokratik
özerklik talebimiz karşılanmazsa yerel meclislerimizi
kurup fiilen uygulamaya geçeriz” iddiasının gereğini
yapmak için son derece meşru durum ortaya
çıkmıştır. Sermaye devleti bin türlü engel koyarak
Kürt halkının mücadeleci bir çizgide burjuva
parlamentosunu kullanmasına engel olmak
istemektedir. Uysal, düzenin kırmızı çizgilerine sadık,
düzen siyasetinin kurallarına bağlı, parlamenter
avanaklık içerisinde oyalanan bir Kürt hareketi
istemektedir. Bu ise, eşitlik ve özgürlük taleplerinden
vazgeçmekten başka bir anlama gelmez. Bu nedenle
gelinen noktada Kürt halkının önündeki seçenekler
son derece açıktır: Ya düzenin bu dayatmasına boyun
eğilecek ya da hak ve özgürlükleri fiilen almak üzere
harekete geçilecektir.
Kürt halkının mevcut bilinç ve mücadele düzeyi
ile duyarlılıkları bilindiğine göre, ikinci YSK
darbesini gerçekleştirenlerin ortaya çıkacak tepkiyi
gözeterek duruma uygun bir planları olduğu kesindir.
Ya Kürt halkının bu hamleyi sineye çekmesini
sağlayacak türden düzenbazlıklara başvurulacak, ya
da seçimler öncesinde işaretleri verildiği üzere Kürt
hareketine yönelik kapsamlı bir saldırganlığın
uygulanması için zemin hazırlanacaktır. Mevcut
koşullar düşünüldüğünde, ikinci olasılık daha
yüksektir. Bu nedenle, YSK kararının ardından Kürt
hareketinin alacağı tutum ile birlikte devlet
cephesinden yapılacak hamleler önem kazanmaktadır.
Kapsamlı bir faşist baskı ve zorbalık planını hayata
geçirmek isteyenler, YSK kararının ardından bu amaç
doğrultusunda gerekli siyasal ve askeri koşulları
oluşturmaya çalışacaklardır. Bunun için Kürt halkının
mücadelesini kriminalize etmeye çalışmak, bu
çerçevede bir takım kontra saldırılar organize etmek
ve böylelikle şovenizmi azdırmak vb. yöntemlere
başvurmaları olasıdır. Bu nedenle mücadeleyi
büyütürken her bakımdan hazırlıklı ve uyanık olmak
büyük önem taşımaktadır.
Önümüzdeki süreçte Kürt halkıyla eylemli
dayanışmanın geliştirilmesi, gelişmelerin seyri
bakımından büyük bir önem taşımaktadır. Kürt
halkına ve hareketine yönelik kapsamlı saldırganlık
girişimini durdurmanın başka bir yolu yoktur.
Öte yandan, bugün Kürt halkı ve hareketi devletin
baskı ve terörüne karşı ayakta durabilecek güce sahip
olsa bile, Kürt sorununun asgari bir çözümü için daha
fazlasını yapabilmek gerekir. Bu, bir yandan
saldırılara karşı koyarken, diğer taraftan kurulu
düzene karşı işçi sınıfı ve emekçilerle kaynaşmayı
sağlayacak politik açılımları gerçekleştirebilmek,
mücadeleyi devrim yolunda derinleştirmek demektir.
Seçimlerden önce yayınlanan Ekim’in Mayıs
sayısının “Siyasal gelişmeler ve genel seçimler”
başlıklı başyazısında, Kürt sorununu eşitlik ve
özgürlük temelinde çözmek için devrimci bir yol
açabilmenin yakıcı önemi ve bu çerçevede Kürt
hareketine düşen görev şöyle ortaya konulmuştur:
“Kuşkusuz mazlum Kürt halkının biricik gerçek
muhatabı Türkiye halklarıdır. Fakat halkların kader
ve çıkar birliği ancak ve yalnızca devrim üzerinden,
buna yönelen stratejik çizgi üzerinden bir anlam ve
gerçeklik kazanabilir. Kürt hareketi samimi çağrısını
bu tür bir yönelimle birleştirmediği sürece bunun
herhangi bir sonucu olmayacaktır.”
Son derece kritik gelişmelerin yaşandığı şu
koşullarda, ortaya konulan bu görüşlerin bir kez daha
altını çizmekte fayda var.
Diğer taraftan, bugün işçi sınıfı siyasal bir sınıf
hareketi düzeyi kazanabilmiş olsaydı, Kürt halkı
verdiği mücadelede yanında güçlü bir destek bulacağı
gibi, kurulu düzeni hedefleyen bir mücadelede de o
ölçüde mesafe almış olurdu. Bunun yokluğu bugün
düzen için en büyük olanaktır. Bu durumda hem Kürt
sorununda çözümsüzlük çizgisinde ısrar edebilmekte,
hem de onu toplumu yönetmenin bir olanağı haline
getirmektedir.
Komünistler ve ilerici-devrimci güçler payına,
Kürt hareketinin nasıl bir yol izleyeceğinden
bağımsız olarak görev açıktır. Görev, Kürt halkının
ulusal özgürlük ve eşitlik taleplerini ve bu uğurda
verdiği mücadelenin haklılığını işçi sınıfı ve
emekçilere ısrar ve kararlılıkla anlatabilmektir.
Olabildiği ölçüde işçi sınıfı ve emekçileri Kürt
halkının meşru mücadelesiyle eylemli dayanışma
içerisine sokabilmektir. İşçi sınıfı ve emekçileri böyle
bir eylemli dayanışmaya kazanmak çabası içerisinde,
politik bir düzeye ulaştırmak için yüklenmektir. Tüm
bu bakımlardan mesafe alınabildiği ölçüde, düzenin
bugün pervasız saldırılarla yok etmeye çalıştığı
mücadele dinamikleri, ülkenin devrimci geleceği için
önemli bir imkan haline getirilebilecektir.
4 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Gündem
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Anayasal hayaller ve gerçekler!
Seçimlerin ardından gündemin ana konularından
biri yeni anayasa tartışmaları oldu. Her ne kadar AKP
yaz sonuna ertelemek istese de, yeni anayasa
tartışması gündemin üst sıralarında kalmaya
devam edecektir. Çeşitli düzen
çevrelerinin bu konudaki beklentileri,
ondan da öte Kürt siyasal hareketinin
Kürt sorununun çözümü yönündeki
basıncı buna neden oluşturuyor.
Bu kadar yoğun tartışılmasına
rağmen yeni anayasanın içeriği şu
aşamada tartışma dışı tutuluyor.
Tartışmalar esas olarak yeni anayasa
hazırlanması için gerekli olan siyasal
koşullar ya da düzen partileri
arasındaki uzlaşmaların nasıl
sağlanacağı, bu durumda anayasanın
değiştirilemez maddelerinin
tartışmaya açılıp açılamayacağı
başlıkları üzerinde yoğunlaşıyor.
Anayasayı tek başına
hazırlamak için 367 ve
referanduma götürmek
için gerekli olan 330 vekil
sayısının altında kalması,
AKP’nin seçim öncesi hesaplarını önemli ölçüde
sekteye uğrattı. Düzen siyaseti açısından
böylesi bir tabloda nasıl bir anayasa
şekilleneceği ve meclisteki güç
dengelerinin ne ölçüde bu anayasaya
etkide bulunacağı belirsizliğini koruyor.
Belirsizliği arttıran en önemli neden ise
Kürt hareketidir. Kürt hareketinin militan kitle
mücadelesiyle desteklenmiş gücü düzen açısından
işleri içinden çıkılmaz bir hale getirmektedir. Üstelik
siyasal bakımdan daha etkin, önceki döneme göre
daha güçlü bir vekil sayısına ulaşmışken ve 2011’i ne
pahasına olursa olsun çözüm yılı ilan etmişken...
Anayasa tartışmalarının arka planı böyle olsa bile
sermaye düzeni açısından yeni anayasanın apayrı bir
işlevi vardır elbette: Hayallerle aldatmak!
AKP’nin ilk hükümet yıllarında AB’ye üyelik
hedefi çerçevesinde nasıl hayaller yayıp beklentiler
yarattığını ve böylece emekçileri uzunca bir süre
sersemletebildiğini biliyoruz. Daha sınırlı ve güdük bir
adım olmasına karşın 12 Eylül anayasa referandumu
sürecinde de liberal reformist solun da yardımıyla
nasıl bir kafa karışıklığı yarattığı ortadadır.
Yeni anayasanın milyonlarca işçi ve emekçi ile
talepleri için militan bir mücadele içerisinde olan Kürt
halkına ne verebileceğine gelince... Anayasayı
hazırlayacak olanların şimdiye kadar ne yaptıkları, bu
soruya verilecek en dolaysız yanıttır. AKP
gericiliğinin demokrasi ve özgürlüklerin “ileri
demokrasi” düzeyinde yaşandığını iddia ettiği bu
dönemde işçi ve emekçilerin tırpanlanmadık hakkı,
muhalif güçlerin karşılaşmadığı baskı ve zorbalık,
Kürt halkının çekmediği zulüm kalmamıştır. Polis
devleti uygulamaları boyutlanmıştır. Çalışma ve
yaşam koşulları açısından işçi ve emekçiler en kötü
dönemini yaşamıştır. Kırıntı düzeyindeki sendikal
haklar bile fiilen kullandırılmamıştır. Kimi
iyileştirmeler içeren yeni sendikalar yasası meclis
odalarında süründürülmüştür. Kürt halkına en vahşi
yöntemlerle saldırılmış, Kürt çocukları pervasızlıkla
katledilmiştir. Devrimciler sokak ortasında infaz
edilmiştir, vb...
Bu pratik orta yerde dururken, sermaye düzeninin
ve onun temsilcisi AKP’nin demokratik, özgürlükçü,
emekçilere hak tanıyan ve
Kürt halkının eşitlik ve
özgürlük talebini karşılayan bir anayasa
düzenleyebileceği düşünülebilir mi? Dahası
sömürücü zorba bir düzenin güdük de olsa
demokratik bir anayasayı durduk yerde
emekçilere bahşettiği görülmüş şey
midir?
İşçi sınıfının sermaye düzeninin
karşısına kendi bağımsız kimliğiyle
çıkamadığı koşullarda bu mümkün
değildir. Burada tek istisna, Kürt
halkının ve Kürt siyasal hareketinin
düzeni zora sokan mücadele kapasitesidir.
Fakat Kürt halkının bugünkü kararlılığı ve
militan mücadelesine rağmen düzenin imha ve
inkar siyasetinden vazgeçmediği de
ortada duran bir başka gerçektir.
AKP’nin seçim stratejisi, sivil itaatsizlik
eylemlerine karşı uygulanan devlet terörü, YSK’nın
Kürt vekil adaylarını engelleme girişimi ve Hatip
Dicle’nin milletvekilliğinin düşürülmesi, devletin Kürt
halkına ne vereceğini tekrar tekrar anlatmaktadır.
Devletin Kürt sorununun çözümü konusundaki
geleneksel siyaseti inkar ve imhadan başka bir şey
değildir. Kürt hareketinin yükselen kitlesel gücü ve
genişleyen meşruiyet alanına rağmen bu politika
özünde değişmiş değildir.
Toplumsal mücadelenin gücüyle gündeme
gelmemiş olan böyle bir “yeni anayasa”, sermaye
düzeninin kendi iç güç ilişkileri ve dengelerinin
yansıması bir düzenleme olmak dışında hiçbir anlam
ifade etmemektedir. Kürt halkının “ulusal eşitlik ve
özgürlük” gibi, düzenin sınırlarını aşan talepleri de
düzen içi anayasal düzenlemelerle karşılanamaz. Bu
taleplerin karşılanması ancak düzenin buna mecbur
edilmesiyle mümkün olabilir, ki bu da düzen
sınırlarının aşılması demektir.
Yeni anayasa tartışması bu açıdan ne kadar boş bir
tartışma olursa olsun, üzerinden atlanabilecek bir
gündem değildir. Daha önce de ifade ettiğimiz gibi,
böylesi süreçler düzenin emekçileri yoğun bir
ideolojik bombardımana tabi tuttuğu dönemlerdir. Bu
yolla emekçi yığınlar beklentilere sokularak
hareketsizliğe itilmekte, yanılsamaların peşinde
sürüklenmekte ve düzen siyasetine yedeklenmektedir.
Bu nedenle düzenin emekçileri aldatma çabalarının
karşısında durmak, işçi sınıfına, emekçilere ve Kürt
halkına hakların ancak sökülüp koparılarak
alınabileceği gerçeğini anlatmak temel bir görevdir.
Kürt halkıyla eylemli dayanışmaya!
Sermaye devleti bir kez daha Kürt halkının iradesine ipotek
koymaya kalktı. YSK eliyle Hatip Dicle’nin milletvekilliği düşürüldü.
Bu son derece keyfi bir karardır. Açık bir siyasi tercihin
ürünüdür. Amaç Kürt halkının mücadele iradesini ve inancını
yaralamaktır. Özgürlük mücadelesinin önüne kırmızı çizgiler
çekmek, ondan intikam almaktır.
Öyle ki, bir gece yarısı kararını açıklayan YSK, gerçekte
bu düzenin kendi hukukunu dahi hiçe saymıştır.
Böylelikle YSK eliyle kaba bir biçimde Kürt halkının
iradesi çiğnenerek devletin gücü gösterilmek istenmiştir.
İşte bu nedenle, söz konusu haksız ve keyfi karar
derhal geri çekilmeli, Hatip Dicle ve diğer tutuklu BDP
milletvekilleri serbest bırakılmalıdır.
Hopa’daki polis terörünün ardından gerçekleşen
eylemlere katılanlara yönelik yoğun gözaltı ve tutuklamalar
da bu türden bir düşüncenin başka örneğidir.
12 Haziran genel seçimlerinin ardından düzen güçleri, bir
intikam ve bastırma hamlesine başvurmuşlardır. Böylelikle bu
örnekler yoluyla devrimci ve ilerici güçlere korku salmaya, düzen dışı
dinamikleri ve eğilimleri ezmeye çalışmaktadırlar.
Fakat sermaye iktidarı ve onun başına kurulmuş bulunan dinci-gerici parti AKP, baskı ve zorbalıkla sonuç
alamayacaktır. Kürt halkı ve örgütleri YSK eliyle vurulmak istenen bu darbe karşısında, ilkinde olduğu gibi,
gereken yanıtı vereceklerdir. Bir halkın meşru hak mücadelesine zorbalıkla engel olamayacaklardır.
Özgürlük mücadelesine yapılan bu saldırıya karşı Kürt halkının yanında olduğumuzu duyuruyor, Kürt
halkıyla eylemli dayanışmayı yükseltmeye çağırıyoruz.
Bağımsız Devrimci Sınıf Platformu (BDSP)
22 Haziran 2011
Gündem
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 5
YSK’ya tepki dalga dalga...
“Halkın iradesine veto koyamazsınız!”
Kitlenin barikata yüklenmesi üzerine gaz bombaları
ve tazyikli su ile saldırı başladı. Kitlenin polise taşlarla
karşılık vermesi üzerine çatışma çıktı. Çatışmalar
Tarlabaşı ve İstiklal Caddesi’ne doğru sokak aralarına da
yayıldı. Polisin kullandığı yoğun gaz bombası
çevredekileri de oldukça etkiledi.
Çatışmaların ardından İstiklal Caddesi üzerinde
toplanan yaklaşık 200 kişi bir kez daha öfkeli sloganlar
eşliğinde Taksim Tramvay Durağı’na doğru yürüyüşe
geçti.
Kitle Taksim Meydanı’nda gerçekleştirilen yaklaşık
bir saatlik oturma eyleminin ardından dağıldı.
Bursa
22 Haziran / Diy
arbakır
12 Haziran milletvekili seçimlerinde Emek,
Özgürlük ve Demokrasi Bloğu’nun desteklediği
bağımsız adaylardan Hatip Dicle’nin milletvekilliğinin
YSK eliyle engellenmesi Kürt halkı ve ilerici/devrimci
güçler tarafından tepkiyle karşılanıyor.
İstanbul
YSK’nın Hatip Dicle’nin milletvekilliğini düşürme
kararını protesto etmek için Taksim’de gerçekleştirilen
eylemde polis terör estirdi.
Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloğu’nun çağrısıyla
Taksim Tramvay Meydanı’nda toplanan yaklaşık 5 bin
kişi Dicle’nin milletvekilliğinin tanınmamasını protesto
etti. Eyleme kitlenin öfkesi ve militanlığı hakimdi.
Aralarında Sebahat Tuncel ve Ertuğrul Kürkçü’nün
de olduğu kitle “Hiçbir karar halkın iradesine veto
koyamaz! BI AGIR NELEYÎZIN! / Emek, Demokrasi
ve Özgürlük Bloğu” pankartı arkasında toplandı. Eyleme
aralarında BDSP, ÖDP, Kaldıraç, ESP ve Mücadele
Birliği’nin de olduğu birçok ilerici ve devrimci kurum
da destek verdi.
Eylemde çeşitli konuşmalar yapılarak YSK kararının
siyasi olduğuna dikkat çekildi.
Mersin Milletvekili Ertuğrul Kürkçü, Meclise
Dicle olmadan girmeyeceklerini söyleyerek “Ya hep
beraber ya hiçbirimiz!” dedi.
Halkın iradesine saygı göstermeyenlere karşı halkın
iradesini göstermek için eylemde olduklarını belirten
ÖDP Genel Başkanı Alper Taş, kararın halkların
kardeşliğine atılan bir dinamit olduğunu söyledi.
Sebahat Tuncel ise demokrasi ve özgürlükten yana
ne zaman bir karar alınsa Kürt halkının karşısında polisi
ve yargıyı gördüğünü vurguladı. Hatip Dicle’nin sıradan
biri olmadığını söyleyen Tuncel, Dicle’nin Leyla
Zanalarla birlikte parlamentoda Kürt sorununu
dillendirdiğini ve bu yüzden yıllarca hapis yattığını
hatırlattı. AKP’nin karar karşısında sesiz kalmasına
dikkat çekerek parlamento dışı kalırlarsa AKP
anayasasını tanımayacaklarını ifade etti.
Polisten azgın saldırı
Konuşmalardan sonra İstiklal Caddesi’ne çıkmak
isteyen kitlenin önüne barikat kurularak yürümesi
engellendi. Bunun üzerine kitle Tarlabaşı’na doğru yolu
trafiğe kapatarak yürüyüşe geçti. Sloganlarla kol kola
girerek yürüyen kitlenin önü bu kez de Beyoğlu Emniyet
Müdürlüğü önünde kurulan polis barikatı ile kesildi.
BDP Bursa İl Binası önünde yapılan basın
açıklamasında “Hatip Dicle vekilimizdir… YSK kararı
parlamenter demokratik çözüme indirilmiş ağır bir
darbedir. Boyun eğmeyeceğiz!” pankartı açıldı.
Basın açıklamasını Bursa BDP İl Eşbaşkanı Ayla
Yıldırım yaptı. YSK’nın bu hukuksuz kararını ve bu
kararın gerisindeki AKP hükümetini eleştiren
Yıldırım“Durum bizler için sadece bir milletvekilin
düşürülmesi değil, demokrasiye darbe vurulmuş olması,
demokratik çözüm için tüm çabalara savaş ilan eidlmesi
sorunudur. Buna boyun eğen, bu duruma hayır
diyemeyen meclis meşruluğunu yitirmekle karşı
karşıyadır” dedi.
Basın açıklamasının ardından 5 dakikalık bir oturma
eylemi yapıldı.
İzmir
İzmir’de Eski Sümerbank önünde gerçekleştirilen
eylemde “Hatip Dicle vekilimizdir Meclisteki
temsilcimizidir / Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloğu”
ozaliti açıldı. Basın açıklamasını okuyan Semra Uzunok,
YSK’nın yine iş başında olduğunu söyledi. Onbinlerce
insanın oyuyla seçilen Hatip Dicle’nin vekilliğinin
düşürülmesinin siyasi bir karar olduğu vurgulandı.
Eyleme BDSP, ESP, DHF’nin de aralarında
bulunduğu ilerici ve devrimci güçler de destek verdi.
Diyarbakır
Diyarbakır’da binlerce kişi BDP Yenişehir ilçe binası
önünde toplandı. “Bu ateş sizi de yakar”, “YSK kararın
al başına çal”, “Berxwedan jiyane”, “Biz hazırız ya siz”,
“Kürdistan faşizme mezar olacak” pankartlarının
açıldığı eylemde yer yer Kürtçe marşlar söylendi.
DTK Daimi Meclis toplantısının sona ermesinin
ardından BDP Eş Genel Başkanı Filiz Koçali, bloğun
Diyarbakır milletvekilleri Nursel Aydoğan ile Altan Tan,
Van Milletvekili ve DTK Eşbaşkanı Aysel Tuğluk ve
Ferhat Tunç da BDP İlçe binası önüne geldi.
Kararı tanımadıklarını dile getiren Koçali seçim
barajını yıktıklarını, polis ablukası altındaki sandıkları
da aşarak 36 vekil seçtiklerini hatırlatarak “Hakkımızı
sokaklarda arayacağız. Sokaklardan evlere
gitmeyeceğiz. Hatip arkadaşımızı Meclis’e gönderene
kadar evlerimize gitmeyeceğiz. Mesele sadece bir
arkadaşımızın vekilliğinin düşmesi değildir. Bunlar imha
ve inkarda ısrar ediyor. Biz de bunu boşa çıkaracağız”
dedi.
Açıklamaların ardından binlerce kişi Gevran
Caddesi’ne doğru yürüyüşe geçti. Caddenin trafiğe
kapatıldığı oturma eylemi uzun süre devam etti. Eylem
sloganlarla son buldu.
Kızıl Bayrak / İstanbul - Bursa - İzmir
YSK Hatip Dicle’nin milletvekilliğini
düşürdü...
“Kürt halkına
yönelik bir savaş
ilanı”
Yüksek Seçim Kurulu (YSK) Hatip Dicle’nin
milletvekilliğini düşürdü. “Örgüt propagandası”
iddiasıyla verilen 1 yıl 8 aylık cezayı gerekçe
gösteren kurul, olağan prosedürü de çiğneyerek
Dicle’nin savunma yapmasını dahi beklemedi.
Gözler bu tümüyle keyfi ve siyasal karara karşı Kürt
halkının vereceği tepkiye çevrildi. Diğer taraftan ise
“tüm tutuklu milletvekilleri serbest bırakılmadan
meclise girmeyeceğiz” diyen BDP’nin alacağı karar
da merakla bekleniyor.
Karargeceyarısıverildi
Olağanüstü biçimde seçimlerin üzerinden 10
gün geçmesine rağmen karar veremeyen YSK gece
saatlerinde kararını açıkladı. Fakat bu beklenmeyen
bir karar oldu. Çünkü Diyarbakır İl Seçim Kurulu
Dicle’den savunmasını istemişti. Dicle’nin
savunmasını vermesi beklenirken YSK’nın bir gece
yarısı kararına imza atması, alınan kararın siyasi bir
tercihin ürünü olduğunu kanıtlıyor.
Gece yarısı duyurulan kararında YSK, Dicle’nin
“terör örgütü propagandası yapmak” suçundan
aldığı 1 yıl 8 aylık hapis cezasını gerekçe olarak
gösterdi. Gerekçede Anayasa’nın 76. maddesine
vurgu yapılırken, bu maddenin “örgüt suçu”ndan 1
yıl veya daha fazla hapis cezası alanların milletvekili
olamayacağını hükme bağladığı iddia edildi.
Burjuvahukukunadahisığmıyor
Konuyu değerlendiren bazı hukukçular ise
Anayasa’nın 76. maddesinin kimlerin milletvekili
olamayacağını düzenlediği, dolayısıyla milletvekili
seçildikten sonra geçerli olannın anayasanın 83.
maddesi olduğunu, oysa bu maddede de Dicle’nin
milletvekili olmasını engelleyen bir hükmün
bulunmadığını belirtiyorlar. Bu da alınan kararın
burjuva hukuku içerisinde dahi bir dayanağının
olmayan keyfi bir siyasi karar olduğunu ortaya
koyuyor.
Dicle’nin milletvekilliğinin düşürülmesi kararı
kesinleşirse onun yerine AKP’nin milletvekili adayı
meclise gönderilecek.
“Keyfibirkarar”
Açıklamalarda bulunan avukatlardan Leven
Kanat, milletvekili aday listeleri kesinleştikten
sonra YSK’nın listelere müdahale imkanının
olmadığını belirterek kararın düzeltilmesini istedi.
“Nasıl ki YSK, aday sürecinde bazı isimler için ‘aday
olamazlar’ yönünde kesin karar verdi ve daha
sonra geri aldıysa, Hatip Dicle’yi seçen insanların
iradelerinin Meclis’e yansıması için biz hukuğun
verdiği bütün imkanları kullanacağız” dedi.
6 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Kürt sorunu
“Kürt halkının iradesi hiçe sayıldı!”
Diyarbakır’dan milletvekili seçilen Hatip Dicle’nin
vekilliğinin düşürülmesi tepkiyle karşılandı.
“Kürt halkının iradesi saygı
görmeli”
Kongra-Gel Başkanı Remzi Kartal tarafından yapılan
açıklamada, Dicle’nin milletvekilliğinin iptal edilmesi, Kürt
halkını ve süreci provoke eden, çatışmayı da kışkırtan bir
yaklaşım olarak tanımlandı. Açıklamada Kürt halkına ve
onun iradasine dönük hiçbir şeyin cevapsız kalmayacağı
vurgulanarak şunlar söylendi:
Türk: “Elimiz kolumuz bağlı
kalmayacağız”
22 Haziran günü toplanan Demokratik Toplum
Kongresi’nde konuya dair açıklama yapan Ahmet Türk
“Dicle ile ilgili karar ne hukuki ne de ahlakidir. Türkiye’yi
kaosa sürükleyecek bir karardır. Kamuoyundan karara karşı
ortak tepki bekliyoruz” dedi.
Kararın devletin Kürt sorununa ve çözüm anlayışına
yaklaşımının ne olduğunu açıkça ortaya koyduğunu dile
getiren Türk, kendilerinin uzun süreden beri demokratik bir
anayasa, demokratik ulus, demokratik cumhuriyet ve
demokratik özerklik projelerinin yaşama geçirilmesi
konusunda çok önemli çabalar sarf ettiğini ifade etti. Türk
şunları söyledi:
“Ancak bu çabaları ortadan kaldıran bu anlayış, halka
da halkın iradesine de hesap verecektir. Halkımız bu hukuksuz
kararı elbette demokratik tepkisini gösterecek. Halkımız böyle
kararlar karşısında da eli kolu bağlı kalmayacaktır.”
Yıldız: “Telafisi imkansız zararlara
neden olacak”
Batman Bağımsız Milletvekili Bengi Yıldız ise kararın
YSK’nin bölge halkının hassasiyetleriyle oynaması anlamına
geldiğini belirterek “Bu karar niye bugüne kadar alınmadı”
sorusunu sordu. Yıldız “Bu karara karşı bölge insanının
yoğun tepki vereceğini YSK da herkes de biliyor. Milletvekili
seçilen bir insanın, yemin edeceği sırada milletvekilliğinin
düşürülmesinin bölge halkında ne etki yapacağını YSK
biliyor. Bu karar telafisi imkansız zararlara neden olacak.
Bunu bölgeyi bilen bir insan olarak söylüyorum. Telafisi
imkansız sonuçları olacak, umarım ki öyle olmaz” dedi.
Kaplan: “YSK tuzak karar verdi”
Şırnak Bağımsız Milletvekili Hasip Kaplan, Hatip
Dicle’nin durumunun seçimden önce belirlendiğine dikkat
çekerek YSK’nın buna rağmen karar vermediğini ifade etti.
Halkın oyuyla seçildikten ve mazbatasını aldıktan sonra
YSK’dan karar çıktığını belirterek “Bu ‘skandal’ bir karar.
Hukuki, siyasi, etik ve demokratik değildir. Kararın sonuçları
ağır olacak. Hatip Dicle’nin seçim öncesi kararı verilmişti.
Neden seçime girmesine izin verildi, neden seçildi? Seçmenin
iradesi neden yok sayıldı. YSK tuzak bir karar verdi. Hukuk
kötüye kullanıldı, tuzak kuruldu, seçmenin iradesi yok sayıldı.
Mazbata sonrası böylesi bir kararın meşruiyeti kamu
vicdanını yaralayacak. Adaletin bittiği yerde barış da,
demokrasi de, hukuk da olmaz” dedi.
KCK: “Kesintisiz mücadele”
KCK Yürütme Konseyi Başkanlığı tarafından yapılan
açıklamada YSK kararının Kürt halkını ve demokrasi
güçlerini hedeflediği belirtilerek bunun bir devlet kararı
olduğu vurgulandı.
Bu kararla Türk devletinin, Kürtlere uyguladığı
sömürgeciliği, ayrımcılığı ve şiddeti barındıran çözümsüzlük
politikasında ısrar ettiğine dikkat çekilerek “Devlet, Kürt
halkının siyasi iradesini tanımayarak hiçe saymış, tüm
normları ayaklar altına almıştır” denildi. Siyasi olan bu
kararın istenirse devlet ve hükümet tarafından yasama-yargıyürütme organları yoluyla gerekli düzeltmeyi yapma
imkanına sahip olduğu ifade edildi.
Açıklamanın devamında Kürdistan halkının kendi
iradesini ayaklar altına alan bu tutum karşısında tepkisini en
üst düzeyde koyacağı belirtildi. Bununla beraber mücadelinin
yoğunlaştığına vurgu yapılarak devletin siyasi çözüm
yollarını kapatması durumunda Kürt halkının alternatifsiz
olmadığına dikkat çekildi. Kesintisiz mücadele çağrısı
yapılarak şunlar söylendi:
“12 Haziran’da demokratik özerklik projesiyle seçime
giren Kürt halkı, demokratik özerkliği hızla inşa etme
görevlerini yerine getirerek kendi çözümünü gerçekleştirmeyi
başaracaktır. Bu temelde Başta Amed halkı olmak üzere tüm
Kürt kurumlarını, Kürdistanlıları, barıştan ve özgürlükten
yana olan tüm kesimleri, kadınları, gençleri ve demokrasi
güçlerini bu büyük haksızlık ortadan kaldırılıp sonuç
alınıncaya kadar mücadeleyi kesintisiz sürdürerek
siyasetçilerine, özgürlük ve demokrasi değerlerine sahip
çıkmaya çağırıyoruz.’’
DTK: “Meclise gitmeyin!”
YSK eliyle Hatip Dicle’nin millevekilliğinin
düşürülmesi kararının ardından toplanan
Demokratik Toplum Kongresi’nden (DTK) BDP’ye
“Meclise gitmeyin!” çağrısı çıktı. Kürt halkına
seferberlik ruhuyla sokağa çıkma çağrısı yapılırken
ilerici ve devrimci kurumlarla aydınlara Kürt
halkının direnişine destek olma çağrısı yapıldı.
DTK’nın deklare ettiği 7 karar arasında şunlar
yer aldı:
- Sayın Hatip Dicle şahsında halkımızın
demokratik temsiliyetinin önünün açılması için tüm
halkımızı sivil, demokratik eylemlerini en üst
düzeyde yurtsever seferberlik ruhuyla bulunduğu her
yerde en görkemli bir şekilde ortaya koymaya
çağırır.
- Kürdistan’ın en büyük sivil ve siyasi çatısı
olarak kongremiz, tüm bileşenlerinin, kurum ve
kuruluşlarının, sivil toplum örgütlerinin şahsiyet ve
kanaat önderlerinin bu faşizan karara karşı en net
tavırlarını göstermeye, demokratik etkinliklerini
yapmaya çağırır.
- Aynı şekilde seçim sonuçlarıyla onaylanan
halkımızın çözüm projesi olan Demokratik
Özerkliği, tüm kurumlarıyla sahiplenmeye ve inşa
sürecini ilan da dahil olmak üzere tüm boyutlarıyla
tamamlamaya çağırır.
- Siyasi parti olarak en büyük bileşenimiz olan
BDP’nin MYK’sını ve Meclis Grubunu toplayarak,
daha önce verdikleri “Bir tek eksik olsa bile Meclise
gitmeyeceğiz” kararı doğrultusunda tüm halkımıza,
Türkiye ve dünya kamuoyuna açık ve net bir şekilde
iradesini deklare etmeyi acil olarak tavsiye eder.
- Emek, Demokrasi ve Özgürlük Bloğu başta
olmak üzere Türkiye’nin tüm aydın, demokrat,
ilerici ve devrimci güçlerini, bu anti demokratik
kararın halkların kardeşliğine vurulmuş bir darbe
olduğu bilinciyle halkımızın özgürlük ve demokrasi
direnişinin yanında olmaya davet eder.
Kürt halkı özgür iradesini çiğnetmeyecektir!
Kürt halkıyla eylemli dayanışmaya!
Sermaye devleti bir provokasyonun daha altına imza attı. YSK marifetiyle Hatip Dicle’nin milletvekilliği
düşürüldü.
Hatip Dicle Kürt halkının özgürlük ve eşitlik mücadelesinin seçkin bir temsilcisidir. Faşist sermaye
devletinin tüm provakatif çabalarına rağmen, Kürt halkının özgür iradesi ile milletvekili seçilmiştir. Yani O, Kürt
halkının meşru temsilcisidir. Bu temsiliyet hakkını ondan, sadece ve sadece Kürt halkı geri alabilir. Sermaye
devletinin kararı ise, kendi hukukunu dahi hiçe sayan, tümüyle keyfi bir karardır. Dahası bu kararın başta Kürt
halkı olmak üzere, Türkiye halkları nezdinde hiçbir meşruiyeti ve hükmü yoktur.
Faşist Türk devleti, yoğun ve yaygın gözaltılar ve tutuklamalar eşliğindeki dizginsiz faşist baskı ve teröre
rağmen, 12 Haziran seçiminde Kürt halkından hatırı sayılır bir tokat yedi. BDP seçimde büyük bir başarı elde
etti. Sermaye devleti Kürdistan’da aldığı bu yenilgiyi hazmedememiştir. O kadar ki, hiç vakit geçirmeksizin Kürt
halkına dönük saldırıları daha da yoğunlaştırmış, gözaltı ve tutuklama terörüne yeni bir ivme kazandırmıştır.
Deyim uygunsa günlerdir tam bir intikam hırsıyla her şeye saldırmaktadır. Hatip Dicle’nin şahsında, Kürt
halkının özgür iradesine dönük bu alçakça müdahale de tüm bu saldırıların yeni bir halkası olmuştur.
Öte yandan, bu saldırı sadece Kürt halkına dönük bir saldırı olmayıp, Türkiye işçi sınıfına, emekçilere ve
somut olarak da, ilerici ve devrimci güçlere dönük bir tehdit ve gözdağıdır. Temel hedefi ise, düzen dışı
toplumsal-siyasal dinamikleri ezmektir. Fakat tüm bu çabalar boşunadır!
Kürt halkı korku duvarlarını çoktan aşmıştır. Hiçbir saldırıya boyun eğmeyecektir. YSK’nın ilk kararında
olduğu gibi, bu kez de özgür iradesini çiğnetmeyecektir. Kararlı, tok ve militan mücadelesiyle, bir kez daha
gereken yanıtı verecektir.
İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği Palatformu olarak, devletin YSK eliyle yaptığı bu saldırıyı bir kez daha
kınıyor, Kürt halkının yanında olduğumuzu, özgürlük ve eşitlik mücadelesini tam desteklediğimizi ilan
ediyoruz. Tüm işçileri, emekçileri, ilerici ve devrimci güçleri, vakit geçirmeksizin Kürt halkıyla her yerde ve her
düzeyde eylemli dayanışmaya çağırıyoruz.
BİR-KAR (İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği Platformu)
22 Haziran 2011
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Güncel
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 7
AKP Ortadoğu’da efendilerine sorun çıkarmıyor…
Mavi Marmara
“İkinci Gazze Filosu”ndan çekildi!
Siyonist İsrail onyıllardır Filistin halkına kan
kusturuyor. Yalnızca askeri saldırılarla değil, ambargo
vb. yöntemler kullanarak boyun eğdirmeye çalışıyor.
Gazze’ye yönelik uygulanan abluka bu vahşetin en uç
örneklerindendir. Gazze’ye yönelik insanlık dışı
abluka uzunca bir süre emperyalistler ve uşakları
tarafından desteklendi, en iyi durumda görmezden
gelindi. Fakat dünyanın çeşitli ülkelerinden insan
hakları savunucuları, emperyalist savaş ve siyonizm
karşıtları, Gazze’ye insani yardım taşımak adına çeşitli
girişimlerde bulundular. Bunlardan bir tanesi ve en
etkili olanı ise birçok ülkeden koordineli olarak yola
çıkarılan ve Gazze’ye erzak ve diğer yardım
malzemeleri taşımayı amaçlayan “Uluslararası
Özgürlük Filosu” oldu.
Gazze’ye insani yardım götürmek için bir deniz
filosu kurmak, daha önce birkaç kez denenmiş bir
girişimdi. Geçtiğimiz yılın başlarında İsrail’in
Gazze’ye saldırması ve ambargoyu ağırlaştırması
Gazze’ye bir yardım filosu gönderme fikrini yeniden
gündeme getirdi. Sonrasında da çeşitli ülkelerden
yardım gemileri hazırlandı ve bir filo halinde Gazze’ye
doğru yol aldı. Filoda, Türkiye’den, siyasal İslamcı
kimliğiyle tanınan İnsani Yardım Vakfı’nın (İHH)
himayesinde Mavi Marmara isimli gemi yer aldı.
Siyasal renklerindeki tüm “çeşitliliğe” rağmen filo,
son derece anlamlı bir görev üstlenmişti. Bir Yunan
gemisinin filoda yer alması bunun göstergelerinden
biri sayılabilir. 2010 yılının Nisan ayında ülkede, yani
gemiler hazırlanırken, iflas eden devlet ekonomisinin
faturasının emekçilere yüklenmesi için gündeme
getirilen “kemer sıkma politikaları” oylanıyordu. Bu
saldırıya karşı genel grevde olan deniz işçileri, bu
dayanışma hareketine katkı sunabilmek için greve ara
vermiş, hatta gemilerin yüklenmesinin tüm masrafları
ve güvenlikleri işçiler ve sendikacılar tarafından
karşılanmıştı.
Dayanışmaya İsrail’in yanıtı
“saldırı” oldu
Bu fikrin hayata geçirilmesi için ilk girişimlerin
başladığı anda gerici düzen güçlerinin saldırıları da
başlamıştı. Bunun ilk örneği 2008 ilkbaharında
yaşandı. Filistinle Dayanışma Hareketi’nin
çalışanlarından biri olan ve Özgür Gazze Hareketi için
gemi bulmakla görevli olan Riad Hamad, bir gemi ve
bağlanacak bir liman bulduktan sonra Türkiye’den
döndükten sonra kaybolmuş, Teksas’ın başkenti Austin
yakınlarında bir gölde elleri ve ayakları bağlanmış,
gözleri ve ağzı bantlanmış bir şekilde bulunmuştu.
Buna rağmen olay polis tutanaklarına intihar olarak
geçirilmişti.
Filoya yönelik en sert saldırı ise İsrail’in filoda yer
alan Mavi Marmara’ya saldırması oldu. Gemilerde
Gazze’ye silah taşındığı bahanesiyle gerçekleştirilen
ve 9 kişinin hayatını kaybettiği saldırı dünya
gündeminde belirgin bir yer tuttu.
Yakın zamanda 20 ülkede yapılan kampanyalar
sonucu oluşturulan 10 gemilik “Özgürlük Filosu 2İnsan Kal” girişimine karşı da şimdiden saldırı
tehditleri başlamış durumda. İsrail ordusunda görevli
üst düzey bir subay, herhangi bir geminin ablukayı
delmesi halinde, yapacakları operasyonda yaralılar
olması olasılığının büyük olduğunu söyleyerek
tehditlere başladı. Onu resmi kurumlar izledi. İsrail
Ordusu Sözcüsü Tuğgeneral Yoav Mordechai açıklama
yaparak gemilerde silah taşınmadığını düşündüklerini,
fakat İsrail hükümetinin “uluslararası hukuk tarafından
kabul edilen deniz ablukasının uygulanması” yönünde
net bir talimatı olduğunu ve bu ablukanın delinmesine
izin vermeyeceklerini belirtti.
Diğer yandan, ABD’de Gazze üzerindeki İsrail
ambargosunun delinmesi karşısında duyduğu
rahatsızlığı açıkça dile getirerek deniz ablukasını
delmeye yönelik girişimleri “provokatif” olarak
niteledi. ABD Dışişleri Bakanlığı Sözcüsü Mark Toner
konuyla ilgili bir açıklama yaparak “Gazze’ye insani
yardım ulaştırılması için kurulu mekanizmalar vardır
ve bu filo eylemleri provokatiftir” dedi.
Türk devleti efendilerinin
sözünden çıkmıyor
İsrail’in Gazze filosunu engelleme çabaları
yalnızca gemilere yönelik saldırılardan ibaret değil.
Aynı zamanda ülke yönetimlerinden gemileri
engellemelerini istiyor. Bunlar arasında Türk devleti
ise başta geliyor.
AKP’nin seçim galibiyetinin ardından İsrail
cephesinden yapılan ilk açıklama hem konunun İsrail
için olan önemini gösterdi, hem de Türk devleti ile
kurulan işbirliğinin göstergesi oldu. İsrail Dışişleri
Bakan Yardımcısı Danny Ayalon, AKP’nin seçim
zaferinden sonra yeni hükümetin, Gazze’ye yeni filo
gönderilmesini engelleyeceğini umduklarını söyledi.
Ayalon “Bu seçim yeni bir sayfa açmak için bir
fırsattır. Bu bize bağlı değil, Türklere bağlıdır.
Onlardan daha sorumlu, dengeli ve ağırbaşlı bir
siyaset umuyoruz. Çözümler bizde değil, Ankara’da.
Türkiye’yi düşman bir ülke gibi görmüyoruz.
Türklerin, İsrail ile ilişkilerde bir ya da iki yıl önce
esasen kendileri tarafından oluşan kötüleşmeden sonra
önemli bir adım atmayı kabul etmelerini umuyoruz.
Türk hükümetinin provokatör bir filoyu
cesaretlendirmemesini istediğimiz açıktır. Sorumlu bir
hükümetin uluslararası hukuka aykırı
davranmayacağını ve vatandaşlarının tehlikeli
bölgelere gitmesini engelleyeceğini umuyoruz” “
diyerek Türk devletine açık bir işbirliği çağrısı yaptı.
Açıklamadan anlaşıldığı üzere, İsrail işbirliği çağrısı
yaparken aba altından sopa göstermeyi de ihmal
etmedi.
Emperyalizmin bölge planları açısından “gözde bir
ülke” olan Türk devleti, efendisi ABD’nin de emriyle,
İsrail’in işbirliği çağrısına olumlu yanıt verdi. AKP
hükümeti Türkiye’den filoya katılan Mavi Marmara
gemisinin gidişini engelledi. Hükümetin
müdahalelerini açıkça dile getiren İHH yöneticileri,
buna rağmen geminin teknik nedenlerle filoda yer
alamayacağını duyurdular.
Açık ki AKP iktidarı bu konuda ikili oynamaya
çalışıyor. Bir yandan Davos’taki “one minute” şovuyla
güçlendirdiği “halkların savunucusu” imajını
korumaya çalışıyor. Fakat diğer yandan da bunu
yaparken efendileri ile herhangi bir “uyuşmazlık”
yaşamak istemiyor.
Oysa AKP Filistin’deki “müslüman kardeşlerinin”
acılarını seçim propagandasında malzeme olarak
kullanmıştı. Bu sayede bir kez daha görüldü ki AKP
Filistin halkı için timsah gözyaşları dökmenin ötesine
geçemiyor.
Emperyalizme göbekten bağlı bir devletin ve
hükümetinin başka türlü davranması beklenemezdi
zaten. Hele sözkonusu olan Türkiye gibi aktif
taşeronluk ve ileri karakolluk misyonunu üstlenen bir
ülkeyse emperyalizmin çıkar ve emirleri tüm insani
duyarlılıklardan daha bağlayıcı olmaktadır.
Konya’da halklara gözdağı!
Anadolu Kartalı adıyla yıllardır Konya’da yapılan
askeri tatbikat, gözlemci ve basın turu ile başladı. Bu
yıl tatbikata ilk kez Suudi Arabistan uçaklarının
katılması dikkat çekti.
Konya’daki 3. Ana Jet Üs Komutanlığı’nda
gerçekleştirilen eğitimlerde Türkiye, Suudi
Arabistan, ABD, İspanya ve Ürdün Hava
Kuvvetleri’ne bağlı hava unsurları ile NATO
Havadan İhbar Kontrol (HİK-AWACS) uçağı yer
alacak.
Emperyalizm ile işbirliği yapan gerici Arap
rejimleri arasında başı çeken Suudi Arabistan’ın bu
yıl ilk kez katılması tatbikatın hedeferine ışık
tutuyor. Zira Ortadoğu’da süren isyanları sırasında
Suudi Arabistan Bahreyn’e doğrudan müdahale
ederken, Tunus’taki halk ayaklanmasıyla kovulan
Zeynel Abidin Bin Ali’ye kapılarını açmıştı.
Bu koşullarda İsrail’i tatbikata çağırmamak koca
bir aldatmacadan öte anlam taşımıyor. Çünkü ABD
emperyalizmi ve diğer uşakları aynı zamanda
İsrail’in koruyucu ve kollayıcıdırlar.
ABD emperyalizmi ile işbirlikçilerine Ortadoğu
coğrafyasının tüm temel özelliklerini taşıyan
Konya’da tatbikat yaptırmak vebali ağır büyük bir
suçtur. Bu suçun sorumluluğunu dinci-gerici AKP
taşımaktadır.
8 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Güncel
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Sivas’ın hesabını sormak için alanlara!
AKP katliamcılarla
aynı yolda...
Sivas katliamının yıldönümü yaklaşıyor. Katliamın
üzerinden tam 18 yıl geçti. Katliamın gerçek faili olan
sermaye devleti yıllardır timsah gözyaşları döküyor.
Katliamdaki rolünü gizleme çabalarını sürdürüyor.
Oysa sermayenin faşist devletinin ve AKP’nin
uzantıları olan gerici güçlerin katliamdaki rolleri
üzerinde tartışma yürütülmeyecek kadar açıktır.
Planlı katliam...
Katliam hazırlıkları 2 Temmuz’dan çok önce
başladı. Dinci-faşist örgütler günler öncesinden
katliam çağrısı yapan bildirileri Sivas’ın dört bir
yanına dağıttılar. Gerici-faşist yerel gazeteler Aziz
Nesin ve Pir Sultan’ı anma etkinliklerine yönelik
kışkırtıcı yayınlarda sınır tanımadılar. Katliam
çağrısını içeren yazıları sistematik olarak yayınladılar.
Çevre illerden gerici güçler günler öncesinden Sivas’a
getirildiler.
Katliam Madımak Oteli’nde sahnelendi. Otelin dört
tarafını saran devlet destekli dinci ve faşist katillerin,
otel etrafındaki kudurgan bekleyişi tam 8 saat sürdü.
Tüm bu gelişmeler yaşanırken, resmi devlet güçleri
izlemekle yetindiler. Aynı günlerde en demokratik
eylemlere bile vahşice saldıran kolluk güçleri, Sivas
katliamının icracısı katillerin kılına bile dokunmadı.
Etraflarında güvenlik şeridi oluşturarak, onları
koruyup kolladılar.
Sivas’ın hiçbir yerinde kaldırım çalışmasına
rastlanmazken, o günlerde yalnızca otelin etrafındaki
sokaklarda yığınlar halinde kaldırım taşları vardı.
Belediye taşları otelin önüne bilinçli olarak
bıraktırmıştı. Bu taşlar katliamda kullanılacaktı.
Refah Partili Belediye Temel Karamollaoğlu, “Bir
defa şöyle bir Fatiha okuyalım. Şunların ruhuna el
Fatiha” diyerek katliam kıvılcımını çakmıştı. Ayrıca
Madımak Oteli’ni saran yangını söndürmek için
getirilen itfaiye erlerine görevlerini yapmaları
engellenmişti.
Sivas Tugay komutanı asker takviyesi istenmesine
olumsuz yanıt vermişti. Madımak Oteli yakılmadan
çok kısa bir süre önce “İçeride asker var mı? İçeride
polis var mı?” diyerek son kontrolleri yapanlar,
Sivas’ta görevli olan kolluk güçlerinin yöneticileriydi.
Dinci-faşist güruh Madımak Oteli’ni taşladığı
esnada polis telsizinde gerçekleşen diyaloglar,
gerçeğin ortaya çıkması çerçevesinde son derece
çarpıcıydı. “- Taş atıyorlar, ne yapalım?” yanıt
veriliyor: “- Anlaşıldı. Müdahale etmeyin!
Müdahale etmeyin!”
Bu sözcükler sermaye devletinin katliamcı
politikasını ve Sivas katliamındaki belirleyici
rolünün açık göstergesidir.
Katiller korunup kollandı
“Halktan kimseye bir şey olmadı, meseleyi
büyütmeyin” diyen kişi Cumhurbaşkanı Süleyman
Demirel’di. Bu açıklama büyük bir utanmazlığın ve
devletin katliamdaki rolünün açık göstergesiydi.
“Çok şükür, otelin dışındaki vatandaşlarımızın
burnu bile kanamamıştır.” Bu açıklamayı ise Tansu
Çiller yapmıştı. Tansu Çiller’in kaygısı, katliamın
taşeronu olan güruhun zarar görmesiydi. Otelde can
verenler onun umurunda değildi.
“Halk ve güvenlik güçleri karşı karşıya
getirilmedi” diyerek sevincini dışa vuran dönemin
İçişleri Bakanı Mehmet Gazioğlu’ydu. Zira onun için
önemli olan kolluk güçleri ile katliamcı güruhun karşı
karşıya gelmemesiydi. Bunu başardığı için kendisiyle
ne kadar övünse ve sevinse azdı. Madımak Oteli’nde
yananların onum gözünde hiçbir kıymeti yoktu.
“Devlete güvenin.” Bu sözler dönemin Başbakan
Yardımcısı Erdal İnönü’ye aitti. Alevileri yıllarca arka
bahçesi olarak gören düzen solunun temsilcisi,
katliama maruz kalan aydınlara ve gencecik bedenlere
devlete güvenmeleri çağrısında bulunuyordu.
Başbakan Yardımcılığı koltuğunda oturduğu halde
katliamı önlemek için hiçbir şey yapmıyordu. Böylece
katliamcılara arka çıkanlar kervanına o da katılmıştı.
Katliamdan sonra görülen Sivas davasının ana
hedefi, devletin aklanmasıydı. Bunun için Sivas
katliamı “laik devleti yıkmayı amaçlayan bir eylem”
olarak tanımlandı. Katliamın sorumlusu olan devlet
katliamın mağduru olarak gösterildi. Fatura katliamda
uygulayıcı olarak rol alanların küçük bir kısmına
kesildi. Devletin rolü ise gizlendi. Kısacası yargı da
üzerine düşeni yaptı.
Katliamda icracı olarak
rol alan dinci-faşist güçlerin
hamisi olan AKP, utanmadan
yakın zamanda Alevi
emekçilerinin gözünü, “Alevi
açılımı” ile boyamaya çalıştı.
Alevilerin ve ilerici Alevi
örgütlerinin en önemli
taleplerinden biri olan, Sivas
katliamın gerçekleştirildiği
Madımak otelinin utanç müzesi
olması, zorunlu din derslerinin
kaldırılması, cemevlerinin inanç
merkezi olarak tanımlanması vb.
talepleri karşılamaya yönelik
yasal düzenlemeleri
yapmaktan ise özenle kaçındı.
Katliamcıların yolundan
gelen AKP’nin oyunu çok geçmeden
anlaşıldı. Asıl amaç Aleviliği
devlet denetimine almaktı.
Aleviliği de tıpkı diğer dinsel
inançlar gibi sermayenin gerici
çıkarlarına hizmet eder hale getirmekti. Böylece Alevi
emekçilerinin devrimci dinamizmini, bugün
zayıflamışta olsa da devrimci akımlarla olan ilişkisini
tümden yok etmekti.
Bugüne kadar en küçük demokratik hakkı bile
tanımaktan ödü kopan, Madımak Oteli’nin utanç
müzesi olmasına karşı çıkan, Sivas katliamcılarını
kollayan, özelde AKP’nin genelde sermaye devletinin
Alevilere özgürlük alanı açması mümkün değildir.
Bugün var olduğu iddia edilen laikliğin zerresi bu
ülkede yoktur. Din ve vicdan özgürlüğü talebine
düşmanca yaklaşılmaktadır. Tıpkı Sivas katliamında
olduğu gibi, ihtiyaç duyulduğunda sahneye sürülmek
için gerici-faşist güçler el altında tutulmaktadır.
Kuşkusuz bundan sonra da gerektiğinde Alevi
emekçilerine yönelik provokasyon ve katliamlar
sahnelenecektir.
Sivas katliamının hesabını sormak için…
Sivas’ta katledenleri yaşatmak ve katliamın
hesabını sormanın biricilik yolu asimilasyon
politikalarına geçit vermemekten, katil devlete karşı
mücadeleyi yükseltmekten geçiyor. Alevi emekçileri,
bugün sorunların gerçek çözüm yolunu gösteren, Pir
Sultanların, Baba İshakların isyan geleneğini
kuşanmış, bu mirası en iyi şekilde temsil den
komünistlere ve devrimcilere yüzlerini dönmelidirler.
Sınıf devrimcileri, din ve devlet işlerinin tam
olarak ayrılması, Diyanet İşleri Başkanlığı’nın
dağıtılması, devletin dinsel kurumlara yaptığı her
türden yardıma son vermesi, gericilik yuvası tarikat ve
cemaatlerin dağıtılması, mezhepsel ayrıcalıkların ve
baskılara son verilmesi, özelde Sivas katliamının,
genelde tüm katliamların kaynağı sermaye iktidarından
hesap sorulması için 2 Temmuz’da alanlara çağırıyor.
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Güncel
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 9
2 Temmuz hazırlıklarından...
Bektaş Veli Parkı’nda saat 19.00’da başlayacak olan
etkinliğin programı ise şöyle:
“Pir Sultan’dan Madımak’a, asan da yakan da
devlettir!”
Belgesel
Şiir Dinletisi
Mamak İşçi Kültür Evi Müzik Topluluğu
Umut Yurdusar-Yeter Sarıateş
Zerrin Taşpınar (Katilam tanığı – Şair)
Av. Selçuk Kozağaçlıoğlu
Gazi Mahallesi
İstanbul Gazi Mahallesi’nde biraraya gelen
BDSP, DHF, Partizan ve Kaldıraç 2 Temmuz Sivas
Katliamı’nın 18. yıldönümünde düzenleyecekleri
anma etkinliğine hazırlanıyorlar.
Gazi 2 Temmuz Platformu çatısı altında ortak
i faaliyet
az
G
/
11
0
2
an
ir
yürüten devrimci güçler, yürüyüşün ve
Haz
etkinliğin duyurusu için çeşitli çalışmalar
yürütüyorlar.
Anma çağrısı için ozalit ve el ilanı kullanıldı. 15
adet ozalit mahallenin işlek noktalara yapıldı.
Mamak
El ilanlarının dağıtımı çağrı konuşmaları eşliğinde
Mamak İşçi Kültür Evi (MİKE) 2 Temmuz Sivas
sokak sokak dolaşılarak gerçekleştirildi.
Katliamı’na dönük çalışmalarını sürdürüyor.
İlk olarak Gazi Şehir Parkı ve Yunus Emre
30 Haziran günü Tekmezar Hacı Bektaş Veli
Mahallesi’nde dağıtımlar gerçekleştirildi. Emekçilerin
Parkı’nda “Pir Sultan’dan Madımak’a, asan da yakan
ilgisinin yoğun olduğu dağıtım faaliyeti sırasında 1500
da devlettir!” şiarıyla Sivas şehitlerini anma etkinliği
adet el ilanı tüketildi. Önümüzdeki günlerde Gazi
gerçekleştirecek olan MİKE çalışanları, bu çerçevede
Mahallesi’nin iç kısımları, Zübeyde Hanım ve 75. yıl
hafta başında Mamak’taki otobüs duraklarına ve semtin mahallelerinde gerçekleştirilecek dağıtımlarla çağrı
birçok noktasına etkinliğe çağrı afişleri astılar.
faaliyeti devam edecek.
Hazırladıkları yüzlerce bildiri ile evlerin kapılarını
tek tek çalan, esnaflara da davetiyelerle ulaşan MİKE
GOP
çalışanları, sermaye devletinin katliamcı yüzünü teşhir
GOP BDSP de 2 Temmuz Sivas katliamı gündemli
ederek emekçileri etkinliğe katılmaya çağırıyorlar.
yazılamalar
gerçekleştirdi. Mahallenin işlek noktalarına
Gerçekleştirdikleri sohbetlerde, katil devletten hesap
yapılan
yazılamalarda
kalıplar kullanıldı.
sorma ve örgütlü mücadeleyi yükseltme çağrısı da
Yazılamalarda
”Pir
Sultan’dan
Madımak’a asan da
yapıyorlar.
yakan
da
devlettir”
ve
“Maraş
Çorum,
Sivas…
Mamak İşçi Kültür Evi’ne ziyarete gelen işçi ve
Katleden
devlettir
hesabını
emekçiler
soracak”
şiarları
emekçilere de benzer çağrılar yapılırken, emekçiler
kullanıldı.
etkinliğin örgütlenilmesine de davet ediliyor.
Kızıl Bayrak / Ankara - İstanbul
30 Haziran Perşembe günü Tekmezar Hacı
Madımak’ta zamanaşımı
Sivas katliamı ana davasından dosyaları ayrılan 7
firari sanığın yargılandığı davada, zamanaşımı
gerekçesi ile 6 sanık hakkındaki davanın düşmesi
talep edildi. Hakkında yokluğunda tutuklama kararı
bulunan ancak bugüne kadar yakalanamayan sanık
Cafer Erçakmak ile ilgili dosyanın ise ayrılarak başka
bir esasta görülmesi istendi.
Sivas katliamının asıl sorumluları elini kolunu
sallayarak dolaşırken, katliamın tetikçileri de
aklanmaya çalışılıyor. Sermaye devleti tarafından
örgütlenen katliamda devlet yetkililerinin açıktan
katliama alkış tuttuğu hala hafızalarda. Böylesi bir
tabloda düzenin yargısı da katliamda öne sürülen
gerici cenahı koruma derdinde.
Erçakmak dosyası ayrıldı
Ankara 11. Ağır Ceza Mahkemesinde görülen
davanın 21 Haziran günü görülen duruşmasında, esas
hakkındaki görüşünü açıklayan Cumhuriyet Savcısı
Hakan Yüksel, sanık Erçakmak’ın eyleminin
“anayasal düzeni zorla değiştirmeye teşebbüs” suçunu
oluşturduğunu belirtti. Bu suça ilişkin zaman aşımı
süresinin dolmadığını ve bugüne kadar hakkında
verilen yokluğunda tutuklama kararının infaz
edilmediğini anımsatan Yüksel, diğer sanıklar
yönünden yargılamanın daha fazla sürüncemede
kalmaması için öncelikle sanık Cafer Erçakmak
hakkında verilen yokluğunda tutuklama kararının
devamına, ayrıca hakkındaki evrakın ayrılarak başka
bir esasa kaydedilmesine karar verilmesini talep etti.
Zamanaşamı doldu gerekçesi
Zamanaşımı süresinin 15 yıl olduğunu belirten
Yüksel, 2 Temmuz 2008 tarihinde zamanaşamı
süresinin dolduğunu belirtti. Bundan kaynaklı
Erçakmak dışındaki sanıklar hakkında açılan kamu
davasının düşmesi istendi.
Devletin rolü gizleniyor
Davada Yüksel’in Sivas Katliamı’na ilişkin
anlatımlarının da gerçekten uzak ve çarpıtmaya dayalı
olması dikkat çekti. Devletin birebir onganize ettiği
katliam, dinci-gerici bir güruhun düzeni değiştirme
çabası olarak yansıtıldı.
ABF 2 Temmuz’da
Sivas’ta
AleviBektaşiFedarasyonu(ABF), yaptığı
açıklama ile Madımak Katliamı’nın 18.
yıldönümünde bir kez daha Sivas’ta olacağını
açıkladı. ABF, başta Aleviler olmak üzere vicdan
sahibi tüm duyarlı kamuoyunu 2 Temmuz’da,
katliamın yaşandığı otele “Utanç Müzesi”
tabelasını asmaya davet etti.
ABF hem “eşit yurttaşlık hakkı”nın hayata
geçmesi hem de ülkemizde özgürlüklerin ve
adaletin hak ettiği yere gelmesi için, kendi
örgütlenmeleri başta olmak üzere bir bütün
olarak Alevi hareketinin yeniden yapılanması,
yan yana gelmesi ve birliği için ise özel bir çaba
sarf edeceklerini belirtti. Bu noktada atılacak ilk
adım olarak Haziran ayı sonunda Sivas Banaz’da
yapılacak “Pir Sultan Anma Etkinliği”ne, Antalya
Elmalı’da yapılacak “Abdal Musa Anma
Törenleri”ne, 2 Temmuz’da Sivas katliamı, 3
Temmuz’da Çorum katliam girişimini protesto ve
anma yürüyüş ve mitinglerine, yine 3
Temmuz’da İmranlı Cogi Baba Etkinliklerine ve
15 Ağustos’ta Hacı Bektaş’ta yapılacak
geleneksel Hacı Bektaşi Veli Anma Törenleri’ne,
hiçbir tereddüde yer vermeyecek şekilde tam
destek vereceklerini söyledi. Hedeflenenin
alevilerin birliği olduğu vurgulandı.
Otele“UtançMüzesi”tabelası
ABF’nin çağrısında şu ifadelere yer verildi:
“ABF, 2 Temmuz’da herkesi Sivas’a davet ediyor,
çünkü 2 Temmuz 1993’te yaşanan Sivas katliamı,
Madımak Oteli henüz “insanlık onurunun
hatırlanması için utanç müzesi”
yapılmadığından, bu katliam insanlığa karşı
işlenmiş en önemli katliamlardan biri olarak
belleklerde yer almaya devam etmektedir. Alevi
hareketinin ve demokrasi güçlerinin ısrarlı
mücadelesi sonucu önce alt katındaki kebapçı
lokantası kapatılan, arkasından kamulaştırılarak
tabelası indirilen Madımak Oteli’ne “Utanç
Müzesi” tabelasının asılması için Sivas’ta birlik
olalım, can olalım, birliğimizin dirliğimizin
ruhunu, yanan yakılan canlarımızın “canı” ile
birleşelim...”
10 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Devlet terörü
KESK baskıları protesto etti
22 Haziran 2011
/ Ankara
KCK davası kapsamında 21 Haziran’da Van’da
yapılan operasyonda aralarında Eğitim Sen Van
Şubesi’nin de olduğu çeşitli adreslere eşzamanlı
baskınlar düzenlendi. Operasyonlarda aralarında
Eğitim Sen Van Şube Başkanı Selami Özyaşar, Eğitim
Sen Van Şubesi Eski Başkanı Lezgin Botan’ın da
bulunduğu 6 kişi gözaltına alındı. Gözaltı terörü 22
Haziran günü protesto edildi.
İzmir
KESK İzmir Şubeler Platformu Eski Sümerbank
önünde gerçekleştirdiği eylemde “KESK İzmir Şubeler
Platformu” pankartı açıldı. Eylemde konuşan KESK
İzmir Şubeler Platformu Dönem Sözcüsü Aygün
Öğrendi, Başbakanın “balkon konuşmasını” eleştirdi.
Batman’da Tüm Bel Sen, Van’da ise Eğitim Sen
yöneticilerine yönelik gözaltı ve tutuklama dikkat
çeken Öğrendi, AKP’nin bu saldırılarının seçimleri
kaybettiği yerlerde olmasının altını çizdi.
Açıklama şu sözlerle sona erdi: “O halde bize düşen
de direnmek, direnmek ve yine direnmektir. Çünkü
biliyoruz ki, tarihte kazananlar hep direnenler,
mücadele edenler olmuştur. KESK, fiili ve meşru
mücadele içerisinde,12 Eylül cenderesine karşı inançlı
ve kararlı insanların bir araya gelmesiyle kurulmuş bir
emek örgütüdür. Ne askeri cuntaya ne de sivil
cuntalara teslim olmamış bir örgüttür”
Eyleme BDSP de destek verdi.
Ankara
KESK Ankara Şubeler Platformu’nun çağrısıyla
biraraya gelen kamu emekçileri YKM önünde
toplanarak Başbakanlığa yürümek istedi. Kolluk
güçlerinin yürüyüşe izin vermemesi üzerine Milli
Müdafaa Caddesi üzerinde basın açıklaması
gerçekleştirildi. Basın açıklamasını KESK Genel
Başkanı Döndü Taka Çınar okudu.
Açıklamada operasyon ve gözaltılar kınandı ve
baskıların demokratik haklar ve özgürlükler
mücadelesini engelleyemeyeceği vurgulandı. Ayrıca
halen tutuklu 13 KESK üye ve yöneticisinin
bulunduğu, kamu emekçileri hakkında devam etmekte
olan yüzlerce idari ve adli soruşturmanın bulunduğu,
onlarca üyenin ise sürgün edildiği söylendi.
Basın açıklamasının ardından Başbakanlık
binasının duvarına “Baskılar bizi yıldıramaz!” yazılı
siyah çelenk bırakıldı. Çelenk sivil polisler ve koruma
güvenlikler tarafından kaçırıldı.
Kızıl Bayrak / İzmir - Ankara
Ankara’da operasyonlar protesto edildi
Ankara’da “Hopa eylemleri” gerekçe gösterilerek gerçekleşen ev baskınları 15 Haziran günü Yüksel
Caddesi’nde yapılan basın açıklamasıyla protesto edildi.
Emek ve meslek örgütlerinin, devrimci ve ilerici kurumların birlikte gerçekleştirdikleri eylemde, basın
açıklamasını KESK Ankara Şubeler Platformu Dönem Sözcüsü İbrahim Kara yaptı. AKP’nin seçimden hemen
sonra daha mazbatasını bile almadan ustalık dönemine başladığına vurgu yapan Kara, “AKP iktidarı, 12 Eylül
cunta dönemlerinde bile olmayan şeyleri yapıyor. Başbakan bir taraftan balkon konuşmaları ile aşağıda bulunan
tebasına bolca demokrasi nutukları çekerken bir taraftan da sabaha karşı evler basılıyor, kitaplar, bilgisayarlar,
cdler, posterler toplatılıyor” dedi.
Açıklamanın ardından söz alan KESK Genel Başkanı Döndü Taka Çınar ise, saldırılar karşısında birlikte
mücadele etmenin ve dayanışmayı yükseltmenin önemine değindi. Daha sonra sırasıyla ÖDP, Halkevleri ve SDP
temsilcileri birer konuşma yaptılar. Konuşmalarda devletin faşist baskı ve terörünün verilen mücadeleyi
engelleyemeyeceği vurgulandı.
Kızıl Bayrak / Ankara
Hopa’ya 15 tutuklama daha
Ankara’da Hopa’daki polis terörü sonrasında yapılan eyleme katıldıkları için 15 Haziran günü Ankara’nın
çeşitli semtlerinde ev baskınları sonucunda gözaltına alınan 20 kişi 17 Haziran günü mahkemeye çıkarıldı.
Ankara Özel Yetkili Savcısı’nın iddiaları doğrultusunda 15 kişi “terör örgütü yararına faaliyette bulunmak”
suçlamasıyla tutuklandı.
Böylece Hopa olaylarıyla ilgili olarak Ankara’da tutuklananların sayısı 20’ye ulaştı. Artvin’de tutuklanan 13
kişiyle birlikte ise toplam sayı 33’ü buldu.
Ankara’da tutuklananlardan 7’si Halkevleri, 7’si Öğrenci Kolektifleri, 1’i de ÖDP üyesi. Tutuklananların
isimleri şöyle: Mahir Mansuroğlu, Zafer Algül, Kadir Aydoğan, Can Türkyılmaz, Çağrı Yılmaz, Uğur Tuna,
Uğur Uzunpınar, Hikmet Tanıl, Tayfun Yıldırım, Demet Yılan, Can Kaya, Nuri Özçelik, Özgür Atmaca, Doruk
Yıldırım, Ozan Sürer.
Tutuklamaların ardından adliye önünde yapılan açıklamalarda AKP’nin terörü kınanırken mücadele
kararlılığına vurgu yapıldı. Tutuklananlar ise adliye çıkışında, “Baskılar bizi yıldıramaz”, “Tek yol sokak, tek yol
devrim” sloganlarını attılar. Tutuklananlar Sincan F Tipi Cezaevi’ne götürüldü.
Polisten öğrenciye tecavüz
Çorum’un İskilip ilçesinde kendisini rahatsız
eden gençlerden kurtulmak için polise başvuran 16
yaşındaki bir lise öğrencisi, başkomiserin
tecavüzüne uğradı.
Polis teşkilatının kirli yüzünü hemen her gün
yansıyan haberlerden izleyebiliriz. Bunun bir yüzü
cop ve gaz bombalarıyla eylemlere yönelik azgın
saldırılarken diğer yüzü rüşvet, uyuşturucu, kadın
ticareti vb. Polislerin sınırsız yetkileri, ona her türlü
suçu işleme şansı verirken, yaptıkları yanına kar
kalır. Toplumsal algının böyle olması durumunda da
polisten şikayetçi olmak cesaret gerektiren bir eylem
olur. Bu ise polisin pervasızlığını daha arttırır.
Okulda taciz edilen lise öğrencisi ilçe emniyet
müdürlüğüne giderek şikâyette bulundu.
Başkomiser, öğrenciye cep telefonunu vererek taciz
devam ederse kendisini aramasını istedi. Bir akşam
ise öğrenciyi evine çağırdı. Birlikte alkol alırlarken,
polis alkolün etkisiyle kendinden geçen öğrenciye
tecavüz etti.
Tecavüz suçlamasıyla adliyeye sevk edilen
başkomiser tutuklanarak Çorum L Tipi Cezaevi’ne
gönderildi.
Bu tecavüz münferit bir olay değildir. Her ne
kadar polis tutuklanarak emniyet kurumu aklanmaya
çalışılsa da, bir polisin bu rahatlıkla tecavüz
edebilmesinin gerisinde polise tanınan sınırsız
yetkiler vardır.
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Devlet terörü
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 11
Meclisteki “sendikacılar”
kime hizmet ediyor?
Bu yıl da meclise giren vekiller arasında “sendikacı”
kökenli birkaç milletvekilinin olması basında genişçe yer
buldu. İşçilerin sorunlarının meclise taşınacağından tutun
da birbirleriyle işbirliği yapıp yapmayacaklarına kadar
türlü haberler servis edildi. Basının magaziner haber
ihtiyacı nedeniyle de olsa öne çıkardığı bu durum, aynı
zamanda işçi sınıfının haklarını savunmak adına hareket
edenlerin gerçek konumlanışlarını da açıklıkla gösteriyor.
2011 seçimleri sonucunda sendikal kökenli 5 aday
meclise girdi. DİSK Başkanı Süleyman Çelebi, Eski
DİSK Genel Sekreteri Musa Çam ve eski Harb-İş
Başkanı İzzet Çetin CHP listelerinden meclise girerken
Hak-İş Eski Başkanı Salim Uslu ile Hak-İş Eski
Yöneticisi Hüseyin Tanrıverdi AKP’den milletvekili oldu.
AKP’den seçilen iliştirilmiş sendikacılara dair söylenecek
fazla bir şey yok. Sınıfa ihanet etmeyi ve AKP’ye
şakşakçılık yapmayı görev edinmiş kontra sendikacılar
için bunun AKP’nin sunduğu bir mükafat olduğunu
söylemek ile yetinilebilir
CHP ve DİSK cephesinde ise çok daha tehlikeli bir
durum sözkonusu. Zira buradakiler sözkonusu olan Hak
İş’in ağaları gibi ipliği çoktan pazara çıkmış bir grup hain
değil. Aksine sınıf hareketinin içerisinde bir biçimde yer
almış, ama onu ileriye taşımak yerine belli sınırlarda
tutmaya çalışmış, uzlaşmacı çizgide hareket eden sendika
bürokratları. Zaten CHP saflarından seçilmiş olmaları da
onların bu kimlikleriyle yakından ilgili.
CHP’ye “sınıf”tan kan taşıma çabası
CHP’nin seçimlere hazırlanırken sosyal demokrat bir
program ortaya koyduğu, sosyal demagojiye ağırlık
verdiği biliniyor. Bunun eski olan “yeni” politikanın
CHP’yi güçlendireceği, AKP karşıtlığını
örgütleyebileceği ve toplumsal muhalefeti CHP’de bir
araya getireceği iddia ediliyordu. Her ne kadar seçim
sonuçlarında büyük bir başarı olmasa da CHP’nin bu
politikasının ilerici kesimlerin düzene bağlanması
yönünden başarı sağladığını kabul etmek gerekiyor.
Bu alanda özellikle sendikal cepheden de CHP’ye
büyük bir destek verildiği, en büyük rolün ise DİSK’e
düştüğü açık. CHP, Süleyman Çelebi gibi isimleri
bünyesine toparlayarak onlar aracılığı ile sosyal demokrat
görüntüsünü tescillemeyi amaçlıyor. DİSK’i de kendi
İşsizlerordusubüyüyor
politikalarının yedeği olarak görüyor.
Kendilerine bir yandan sınıf dostu etiketi yapıştıran
bu vekillerin büyük umutlarla geldikleri mecliste
düştükleri durum da bir başka konu. DİSK’in başındaki
isim olan ve milletvekili adaylığını DİSK genel
merkezinde yaptığı toplantı ile duyurmaktan çekinmeyen
Süleyman Çelebi’ye bakabiliriz örneğin.
Daha sendika başkanı olduğu dönemde TÜSİAD
yöneticileri ile boy boy fotoğraflar çektiren Çelebi seçim
öncesi “işçisin sen işçi kal” şarkısına gönderme yapıyor
ve mecliste de işçilerin haklarını savunacağını
söylüyordu. Seçildikten sonra Radikal muhabirniin
sorularını yanıtlayan Çelebi “Mağdur sanayicinin de sesi
olacağım” dedi. Çelebi mağdur sanayiciyi ise şöyle
tanımladı: “Yandaş olmayan, taraf olmadığını -deklare
ettiği için, partinin angajmanına sokulmadığı için
sorgulanan, dışlanan, yatırımları engellenen, istihdamı
yok edilen ve üzerinde baskı kurulan sanayici ve
işadamları”
Dikkat edilirse Çelebi mağdur sanayicisinin emek
sömürüsüyle ilgili tek kelime söz etmiyor. Çünkü bunu
yaptığında tüm platformu da çökmüş olacak, işçi sınıfına
sırt çevirdiği olduğu gibi ortaya çıkacak.
Satır arasında gibi gözükse de eski sendika
bürokratının bu sözleri, geçmiş pratiği ile birlikte ele
alındığında onun kimin saflarında yer aldığını gösteriyor.
Mücadele yerine uzlaşmayı seçen, sınıfın devrimci
gücünü açığa çıkarmak yerine parlamentodan medet
uman anlayışın geldiği yeri gösteren bir tablo yalnızca.
PTT işçileri destek bekliyor
PTT Genel Müdürlüğü’ne bağlı taşeron şirketlerde
çalışırken işten atılan ve 175 gündür İstanbul
Topkapı’daki Posta Dağıtım Merkezi önünde
bekleyişlerini sürdüren işçiler direnişlerine destek
bekliyorlar.
İşten atılma süreçlerini ve 175. gününe giren
direnişlerindeki son noktayı basın emekçileriyle
paylaşan işçiler işten atmalara ve taşeron sistemine
karşı mücadele edeceklerini duyuruyorlar.
Direniş sürecinde karşı karşıya kaldıkları zorluklara
dikkat çeken PTT taşeron işçileri, “172 gündür bin bir
türlü sıkıntılar yaşıyoruz. Maddi, sıkıntılar, bozulan
aile ilişkilerimiz, polis baskısı, PTT yönetiminin
saldırıları, gözaltılar, kesilen para cezaları
yaşadığımız sorunların en belirgin olanlarıdır.
Sesimizi duyurmak için bazı günler gece gündüz
uğraşmak zorunda kalıyoruz. Eylem ve etkinliklerle
taleplerimizin karşılanmasını ve taşeronluğun ne
demek olduğunu anlatmaya çalışıyoruz” diyerek basın
ve kamuoyuna duyarlılık çağrısında bulunuyorlar.
PTT işçilerinin çağrısında şu ifadelere yer veriliyor:
“Bizler tüm zorluklara rağmen direnişimiz amacına
ulaşana kadar mücadelemizi sürdüreceğiz. Siz değerli
basın emekçilerinden ricamız bin bir türlü
fedakârlıklarla sürdürdüğümüz direnişimize duyarlı
olmanızdır. Haksız ve gerekçesiz olarak işimize son
verilmesine karşı duyarlı olmanızı istiyoruz. Taşeron
köleliği sayfalarınızda işleyerek bu zulmün son bulması
için bizlere yardımcı olmanızı istiyoruz.
Bizler belki bu kölelik düzenini değiştiremeyiz.
Sesimiz çok cılızda çıkabilir. Fakat bu insanlık dışı
onursuzca uygulamalara sonucu ne olursa olsun boyun
eğmiyoruz eğmeyeceğiz. Sizleri de bu onurlu
mücadelede taraf olmaya bir kez daha davet ediyoruz”
Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu
Araştırma Merkezi’nin (DİSK-AR) raporuna göre
geniş tanımlı işsizlik oranı Türkiye’de yüzde
17.68 rakamına ulaştı. Raporda dünya
ülkelerinin nüfusu ile Türkiye’nin işsiz sayısı da
karşılaştırıldı. 5 milyona ulaşan işsiz sayısı ile
Türkiye, 224 ülkenin 108’inin nüfusunu geride
bıraktı.
419binüniversiteliişsizvar
DİSK-AR raporunda 1993-2000 yılları ile
2003-2010 yılları işsizlik oranlarını dikkate
alarak bir hesaplamaya da yer verdi.
Hesaplamaya göre ilgili dönemler için işsiz
sayısı 2000’li yıllarda 1990’lı yılların 2 katını
aştı. 1993-2000 yılı döneminde ortalama işsiz
sayısı umudu kesik olduğu için ya da diğer
nedenlerle işe başlamaya hazır olup da iş
aramayan ve bu nedenle işsiz sayılmayanlar da
dahil edildiğinde, 2 milyon 142 bin iken, bu sayı
2003-2010 döneminde ortalama 4 milyon 305
bin düzeyinde çıktı. Umutsuzlarla birlikte
işsizlik oranı da ilgili dönemde 1990’lar için
ortalamada yüzde 9.3 iken, 2000’lerde yüzde
17,01’e fırladı. 2009 yılında bu oran yüzde
20.64’e ulaştı.
Raporda üniversiteli işsizlerin sorunlarına
da dikkat çekildi. 1993-2000 yılları için
ortalama yüksek öğrenim mezunu işsiz sayısı
121 bin iken, 2003-2010 yılları için 342 bin
oldu. Bu sayı son açıklanan TÜİK verilerinde ise
419 bin düzeyinde gerçekleşti.
Güvencesiz,kayıtdışıistihdamarttı
Son 3 yıllık dönemde (2008 Mart
döneminden bu yana) umudu olmayan
işsizlerin sayısı, diğer nedenlerle birlikte işsiz
sayılmayan ama çalışmaya hazır olanlarla
birlikte 350 bin kişi arttı. Bu kişiler işsiz
sayılmadıkları için işsizlik verilerine dâhil
olmadılar. Kayıtdışı çalışanların sayısı ise 1
milyon 70 bin kişilik devasa bir artış gösterdi.
Eksik ve yetersiz istihdam edilenlerin sayısı kriz
öncesinin 359 bin üzerinde gerçekleşti. Geçici
işlerde çalışanların sayısı da kriz öncesi
döneme göre 198 bin kişi arttı.
“İşsizliktesıtmayarazıetmeçabası”
Raporun sonuç kısmında, Türkiye’nin işsizlik
sorununu son 8 yıldır ağır bir biçimde
yaşadığına dikkat çekilerek, işsizlikle
mücadelenin, işsizlik rakamları ile mücadeleye
dönüştüğüne, çözüm önerilerinin işveren
çevrelerinin beklentilerince şekillendirildiğine
işaret edildi.
12 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Sınıf haraketi
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Kamu TİS sürecinde işçiler ihanet kokusu alıyor...
Türk-İş yönetimine öfke büyüyor!
sözleşme döneminde birşey yapacaklarsa eğer bu
mücadele üzerinden, tabanın baskısı üzerinden birşey
yapacaklar. Bu da olmazsa, bizleri çok kötü bir süreç
bekliyor. Bu toplu sözleşmeyi işçilerin lehine
sonuçlandıramazsak kıdem tazminatı ve diğer haklara
dönük saldırıları göğüsleme şansımızın olmayacağını
düşünüyorum. Bunun için işçi davasını sermayeye
satmak isteyen sendikacıların önüne, mutlaka tabandan
örgütlenerek geçmek gerekiyor.
Şu anda bizim işkolumuzda taşeron işçilik oldukça
yaygın. Bizde uzun yıllardır kadrolu işçi alınmıyor.
Kadroluların yerleri taşeron işçileriyle dolduruluyor.
Taşeron işçiler de kaderlerine terkedilmiş durumda
Kaderimizi bunların iki dudağı arasından çıkacaklara
bağlamak yerine, kendi gücümüze güvenmeliyiz. Bu
işin başka yolu yok.
“Görev işçilere düşüyor”
Kamuda çalışan 230 bin işçiyi kapsayan toplu
sözleşme süreci derin bir sessizlik içerisinde ilerliyor.
Süreç içerisinde, birkaç sendikanın verdiği tepkileri
dışta tutarsak yaprak kıpırdamıyor. Türk-İş ağalarının
hükümet ve sermayeye ile yazdığı ihanet senaryosu ise
ilerici, öncü işçiler tarafından da açıkça dile
getiriliyor. TİS süreciyle ilgili görüşlerini aldığımız
Petrol-İş, Tez Koop-İş ve Yol-İş’e üye işçiler, Türk-İş’in
ihanetçi-işbirlikçi çizgisine dikkat çekiyorlar. Var olan
hakları korumanın ve yeni haklar kazanmanın ise
mücadeleden geçtiğini belirtiyorlar.
“Taban örgütlülüklerini
yaratmak gerekiyor”
Şinasi Topçu (Yol-İş Sendikası üyesi/Karayolları 6.
Bölge Müdürlüğü 67. Şube Şefliği’nde
işçi/Nevşehir): Türk-İş’in tarihi boyunca işçi hakları
konusunda ne yaptığı çok açık. İşçiler ise
güvenmemelerine rağmen başka bir alternatif
göremedikleri için çaresizce ona mahkum kalıyorlar.
Mücadeleden yana bir tutum hiçbir zaman almadı.
Dünyada ve Türkiye’de işçi haklarına yönelik yoğun
bir saldırı varken doğru düzgün bir sözleşme
olmayacağını çok iyi biliyoruz. Yeni haklar elde etmek
değil mevcut haklarımızın da elimizden gitmesinden
korkuyoruz. Türk-İş de buna çanak tutuyor. Hükümetin
ajanı gibi hareket ediyor. Hiçkimse, Türk-İş’in işçiler
yararına bir sözleşme yapacağını beklemiyor. Biz,
mevcut hakların dişe diş bir mücadeleyle
korunabileceğini düşünüyoruz. Eğer bu olmazsa,
önümüzdeki dönemde kıdem tazminatı gibi saldırılar
bizi bekliyor.
Seçimlerden de bu şekilde çıkan bir hükümet
önümüzdeki süreçte işçi haklarına yönelik dizginsiz bir
saldırı yürütecektir. Görünen o ki, Türk-İş önümüzdeki
saldırılara karşı mücadeleye çağıran bir yol
izlemeyecek. Dün olduğu gibi bugün de işçi sınıfının
haklarını düzene satacak. Bilinçli işçilerin, sendikaları
kendi haline bırakmayacak bir şekilde taban
örgütlülüklerini yaratma mücadelesi vermesi
gerekiyor. Toplu sözleşmenin işçilere rağmen
yürütülemeyeceğini, sendikacılara karşı mücadele
yoluyla ortaya koymamız gerekiyor. Sendikalar da, bu
BEDAŞ işçileri işbaşı yaptı
Yaklaşık altı hafta boyunca kadrolu çalışma
talebiyle mücadele eden Enerji- Sen üyesi BEDAŞ
işçileri 17 Haziran sabahı, bünyesinde çalıştıkları
taşeron firmada yeniden işbaşı yaptılar.
BEDAŞ işçileri 10 Haziran günü işten
çıkartılmış, bunun üzerine 15 Haziran günü
BEDAŞ’ın Beyoğlu Talimhane’de bulunan Genel
Müdürlük binası önünde direniş başlatmışlardı.
Direnişe başladıkları gün, BEDAŞ tarafından işe
alındıklarına dair bir kağıt alan işçiler direnişlerini
sonlandırmışlardı. Ancak, başka bir taşeron firma
bünyesinde çalışacaklarını öğrenen işçiler bu
durumu kabul etmeyerek direnişlerini tekrar
başlatacaklarını duyurmuşlardı.
İşçilerin tekrar direnişlerine başlayacaklarını
duyurmalarının ardından geri adım atan BEDAŞ,
işçilerin, daha önce çalışmış oldukları taşeron
firmada tekrar işbaşı yapacaklarını açıkladı. İşçilerin
bir sonraki hedefi ise BEDAŞ bünyesinde kadrolu
olarak çalışmak.
Adem Yalçın (Tez-Koop-İş Sendikası İstanbul 5
No’lu Şube Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi
İşyeri Baştemsilcisi): Ocak ayından bu yana şube
temsilciler kurulu düzeyinde toplantılar yaptık.
Buradan çıkan sonuçları genel merkezimize de ilettik.
Bu süreçte bir de seçim dönemi yaşadık. Toplu iş
sözleşmesinin seçimden önce mutlaka bitirilmesi
yönünde görüş belirttik. Bu sadece bizim veya 4-5
sendikanın yapmış olduğu eylemlerle sınırlı kaldı.
Şube olarak bu dönemde ciddi mücadeleler
verdiğimize inanıyoruz. İstanbul’da bütün sendikaların
katılımıyla bir temsilciler kurulu toplantısı yapıldı.
Orada da bunlar değerlendirildi. Ancak gelinen
noktada sadece günü kurtarmak amacıyla seçime bir
hafta kala bir görüşme yapıldı.
Bu görüşme yanıltıcı bir görüşmeydi ve kimseyi tatmin
etmedi. Sadece ekonomik boyutuyla değil Kamu-İş’le
yaptığımız görüşmelerde işyerleriyle ilgili maddelerde
sorunlar yaşıyoruz. İşçi sınıfının üzerinde karabulutlar
dolaşıyor. Türk-İş’in tutumunu ise şiddetle kınıyoruz.
Böyle bir sendikal anlayış asla olamaz. Türk-İş
içerisinde muhalefet eden 4-5 sendika var. Bu
sendikaların seslerini daha gür biçimde çıkarması
lazım. Biz muazzam bir gücüz. Kendi gücümüzü
görebilsek bu sendika ağaları orada rahat rahat
oturamazlar. Görevi tabana yani biz işçilere düşüyor.
İşçiler ekmeklerine ve emeklerine sahip çıkmadıkları
sürece bu adamlardan birşey beklenmez. Yıllardan beri
yüzde 3-4’lere imza atanlar, giderler otururlar yine
aynısına imza atarlar. Ne ekerseniz onu biçersiniz.
Mücadele etmediğiniz sürece birileri size birşeyler
vermez. 9 yıl önce 500 bin üyemiz vardı bugün ise bu
sayı 230 bine düşmüş durumda.
“Türk-İş işçileri temsil etmiyor”
Hasan Oğuzkesen (Petrol-İş Sendikası Türkiye
Petrolleri Ananim Ortaklığı (TPAO) Trakya Bölge
Müdürlüğü İşyeri Baştemsilcisi): Öncelikle, Türkİş’in, işçiler adına hareket etmediğini söylemek
gerekiyor. Çalıştığımız yerdeki arkadaşlarımız da
benzer bir düşünceye sahipler. Hükümetin de, seçim
sürecinde söylenenler doğrultusunda işçi haklarının
geliştirilmesi adına adımlarının yeterli olmadığını
düşünüyoruz. Bu dönemde kamuda önemli sıkıntılar
yaşıyoruz. Geçmişte ücretler daha iyiydi. Şimdi ise
ücretler asgari yaşam standartlarının oldukça altında.
Bu durum çalışanlar adına büyük bir sıkıntı yaratıyor.
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Girdiğimiz toplu sözleşme görüşmelerine kamu adına
katılan yetkililere de sorunları iletiyoruz. TPAO’da 38
Lira yevmiye ile çalışan arkadaşlarımız var. Ücret
dengesizliğini giderecek bir çalışmanın yapılıp
uygulanması noktasında taleplerimiz var. Sokağa
çıkma noktasında arkadaşlarımızın bir talebi vardı.
Hükümet seçimlerden önce kendini kabul ettirmeye
çalışıyordu. Bu süreçte, eylemsel olarak birtakım
adımlar atılması gerekirken çok duyarsız ve ilgisiz
kalındı. Böyle olması, hem işçilerin umutlarını kırdı
hem de konfederasyonun başındakilerin gerçek
anlamda işçileri temsil etmediğini gösterdi. Onların,
işçilerin yanında değil hükümetin arka bahçesi olarak
çalıştıklarını gördük. Bu yüzden arkadaşlarımızın
çoğunda Türk-İş’ten çıkalım gibi bir düşünce var. Biz
de, içinde olup Türk-İş’in değişimini sağlama ve
işçileri gerçek anlamda temsil edecek olan insanların
işin başına geçmesi gerektiğini anlatıyoruz.
“Türk-İş’i kınıyoruz”
Ahmet Oktay (Petrol Sendikası Petkim İşyeri
Baştemsilcisi/Aliağa): Türk-İş’i tutumlarından dolayı
şiddetle kınıyoruz. Türk-İş, bir işçi temsilcisi değil de
hükümetin arka bahçesi olmuş durumda. Mustafa
Kumlu’nun, seçim öncesinde bakanla görüşmesinin
ardından yaptığı açıklama bunu gösteriyor. Kitleyi
harekete geçirme noktasında en ufak bir çaba
sarfetmiyorlar. Tam anlamıyla hükümetin güdümünde
olan bir yönetim anlayışına sahipler. Türk-İş AKP
iktidarının görevde olduğu 8 yıldır örgütlü yapıyı
tasfiyesi adına yapılanlara göz yumuyor. Kamudaki
işçi sayısı 700 binden 230 binlere düştü. Türk-İş’in bu
denli sessiz kalmasını eylemlerde, basın
açıklamalarında sık sık gündeme getiriyoruz. Türk-İş’i
protesto ettiğimizi, kınadığımızı açıkça söylüyoruz.
Türkiye koşullarına baktığımızda şu anda örgüt
disiplinine uygun, mücadeleci bir sendikal anlayışa
sahibiz. Bugün, Petrol-İş’in verdiği mücadeleyi
Türkiye’deki bütün sendikalar vermiş olsaydı işçi
sınıfı hareketi çok daha ileride olurdu. Petrol-İş’in
yaptığı aktiviteler ve kampanyalar yeterli olmasa da
diğer sendikalara göre iyi bir seviyede olduğunu
düşünüyoruz. Petrol-İş Aliağa Şubesi olarak geçtiğimiz
yıl Petkim’de taşeronla ilgili bir protokol imzaladık.
Taşerona karşı Türkiye genelinde emsal
gösterilebilecek bir protokol oldu. Petrol-İş olarak
özellikle özelleştirmelere karşı vermiş olduğumuz
mücadelelere diğer sendikalar da sahip çıkmış olsaydı
bugün inanıyorum ki Türkiye’deki özelleştirmelerin
önüne geçebilirdik. Ama yaptığımız mücadeleler
kitlesel olmadı. Lokal düzeyde kaldı.
“Sendikalar seyirci kaldı”
Murat Gücü (Petrol-İş Sendikası TPAO Batman
Bölge Müdürlüğü İşyeri Temsilcisi): İşçi sendikaları
açısından kötü bir süreçten geçiyoruz. Ocak ayında
Sınıf haraketi
başlayan sözleşme sonuçlanmadı. Türk-İş’in bu süreçte
büyük eksiklikleri var. Türk-İş görevini yapmıyor. 6 ay
boyunca işçiler için hiçbir şey yapılmadı. Türkiye
seçim sürecinden geçmesine rağmen bu iyi
değerlendirilemedi. İşçilerin de şu anda büyük
beklentileri var. Ücretlerin düşük olduğunu biliyoruz.
Sendikalar, şimdiye kadar kamuoyunu ve işçileri
eyleme katma noktasında eksiklikler var. Bu konuda
Petrol-İş olarak bizim de eksikliklerimiz var. Bu konu,
gündeme yeterince taşınmamış ve kamuoyuna
yeterince açıklanmamıştır. 230 bin işçinin toplu
sözleşmeyle ilgili beklentilerini cevaplayamamışlardır.
İşçilerin, sendikalara ve işçi temsilcilerine büyük
kırgınlıkları var. Hükümetin işçiler üzerinde ücret
kıyımı var. 9 yıl önceki ücretler 2 bin dolar
civarındaydı. Şu anda ise 1500 dolar civarında. Buna
sendikalar seyirci kalmıştır. Sendikalar, AKP
döneminde dört sözleşme dönemi geçirmelerine
rağmen kapalı kapılar ardında enflasyon altında ücret
pazarlığı yapılmıştır. İşçiler her zaman mücadeleye
hazır durumdaydı. Üretimden gelen güçlerini
kullanabilecek ve örgütlenebilecek düzeye sahipti.
Konfederasyon ve sendikalar bu süreç içerisinde
hükümetle ve işverenlerle uyum içerisinde geçmiştir.
Büyük kayıplara uğrayan ise işçi sınıfı olmuştur. “Bir
şey bozulmadan yenisi düzgün olmaz” derler ya...Daha
önceki işçi temsilcileri ve abilerimizin önceki toplu
sözleşmelerde kazandığı hakları tüketiyoruz. Sağlanan
kazanımların üzerine yenileri eklenmiyor. Sürekli
tavizler veriliyor. Tabandaki işçiler açısından herhangi
bir sorun olmadığını görüyoruz. Profesyonel
sendikacılar rahatlığa ulaştıktan sonra mücadeleden
kendilerini soyutluyorlar.
“Yine aynısı olacak”
Cemal Vargı (Tez-Koop-İş Ankara 2 No’lu Şube
Mali Sekreteri / TÜBİTAK çalışanı): Kamudaki
toplu sözleşme süreci her zamanki gibi çıkmaza girdi.
Görüşmeler bir defa oldu ama o da göstermelikti. Buna
karşı, Ankara şubeleri olarak bu işin peşinde koştursak
da etkili olmuyor. Daha önce genel merkez düzeyinde
yapılan toplantılarda, Ankara’daki 43 tane sendikanın
17’si katılım sağladı. Katılanlar içerisinden bir veya iki
sendikadan ses çıktı. Türk-İş’in tutumunu doğru
bulmuyoruz. Grev aşamasında veya arabulucu
aşamasında olan sözleşmeler var. Görüşmeler
koordinasyon kurulu tarafından yürütülse de herhangi
bir etkide bulunamıyorsun. Kamu İş’le toplu sözleşme
masasına oturduğumuzda parasal konulara girilmiyor.
Sözleşmeler tıkanınca çalışanlar da bize soruyor. Süreç
nasıl ilerleyecek derseniz? Geçen sefer olanın aynısı
olacak. Bir gün öncesinden belki anlaşacaklar, ertesi
gün bizi basın açıklaması var diye toplayacaklar. Basın
açıklaması bitmeden, “sözleşme imzalandı” haberi
gelecek. Şimdiye kadar böyle oldu, bundan sonra da
böyle olacağını düşünüyorum. böyle olacağını
düşünüyorum.
İSDEMİR’de miting
İskenderun Demirçelik Fabrikaları’nda
(İSDEMİR) tıkanan toplu sözleşme sürecinin
ardından alınan grev kararı üzerine, işçiler
eylemlerini sürdürüyorlar. İşçiler son olarak grev
kararlılıklarını göstermek için miting düzenlediler.
İşçilerin eşleri ve çocuklarıyla katıldığı mitinge
coşku ve kararlılık hakimdi.
Mitingde İSDEMİR’de örgütlü Çelik-İş
Sendikası’nın İskenderun Şube Başkanı Cengiz Gül
bir konuşma yaptı. Gül, “Biz grev sevdalısı değiliz.
Ama önümüze gelen tablo ‘biz kazanalım, siz
kaybedin’ tablosu. Asla buna imza atmayız”
ifadelerini kullandı.
Konuşmasında İSDEMİR yönetiminden gelecek
teklifleri işçilerin oyuna sunacaklarını ve işçilerin
onay vermesi halinde sözleşmeyi imzalayacaklarını
söyleyen Gül, böylelikle satışın işaretini verdi.
Ayrıca işyerinde işçilerin bütünlüğünü bozmaya
yönelik iftiralara başvurulduğunu, bu tür
yaklaşımlara müsaade etmeyeceklerini söyledi.
Konuşmasında ‘89 grevine de atıf yapan Gül,
MESS’in yeniden sahnede olduğunu vurgulayarak
gerekirse grev gömleğini ilk olarak kendisinin
giyeceğini iddia etti. Mitinge yaklaşık 3 bin kişi
katıldı.
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 13
Lastik-İş’te Karacan
saltanatı
Sendika içi muhalefeti yıllardır kirli yöntemlerle
bastıran ve saltanatını sürdüren DİSK/Lastik-İş
Sendikası Genel Başkanı Abdullah Karacan,
sendikanın 18-19 Haziran tarihlerinde
gerçekleştirilen 26. Olağan Genel Kurulu’nda
saltanatını koltuğunu korudu.
İstanbul Pendik Green Park Otel’de 300
dolayında delegenin katılımıyla başlayan genel
kurulda Abdullah Karacan, bazı delegelerin “Bu işçi
seninle gurur duyuyor” sloganları ve alkışları
eşliğinde salona girdi. Genel kuruldaki şov,
Karacan’ın, konuşmasını yapmak üzere kürsüye de
omuzlarda götürülmesi ile devam etti.
Karacan konuşmasında, Lastik-İş’in çalışmalarını
değerlendirdi. Sermayenin saldırılarına karşı
herhangi bir mücadele vurgusu yapmayan Karacan,
rantını yediği Lastik-İş’in “bugünkü mal varlığının 40
milyon lirayı aşmasıyla” övündü.
Karacan şöyle konuştu: “Büyük bir gururla
belirtmeliyim ki son dokuz yıllık dönemde
sendikamız, ülkemizde demokrasi mücadelesini
yükselten ve örgütsel yapısını sağlamlaştıran bir
süreci yaşamıştır. Lastik-İş Sendikası’nın bugünkü
mal varlığı 40 milyon lirayı aşmıştır” dedi. Karacan,
genel merkezin dışında, satın alınan sendika
binalarından söz etti, İzmit’te yapılacak olan Lastikİş Sosyal tesisleri ile ilgili gelişmeleri de aktardı.
İş kazaları ve gelir dağılımındaki eşitsizlikten
yakınan Karacan’ın ardından CHP İstanbul
Milletvekili, DİSK eski Genel başkanı Süleyman
Çelebi söz aldı. Çelebi, “işçi kalma” sözü verdiği
konuşmasında “Emek sınıfının temsilciliğini
yapacağım. Sizler işçilerin temsilcileri sizlere söz
veriyorum. İşçiyim, işçi kalacağım” iddiasında
bulundu.
19 Haziran günü yapılan seçimlerde Abdullah
Karacan yeniden genel başkanlık görevine getirildi.
Karayolu işçileri iş
bıraktı
Düşük ücretlere ve kölelik koşulları altında
çalıştırılan taşeron işçileri Nevşehir’de iş bıraktı.
Karayolları 6. Bölge Müdürlüğü 67. Şube
Şefliği’ne (Nevşehir) bağlı taşeron firma bünyesinde
çalışan işçiler 55 gündür alamadıkları ücretleri için
21 Haziran günü iş bıraktılar. Mayıs ayı maaşları
ödenmeyen işçiler, 10 Temmuz’da yapılması
gereken ikinci maaş ödemeleri yaklaşması
nedeniyle eyleme geçtiler.
Eylemci 35 işçi, Yol-İş Sendikası üyesi kadrolu
işçilerle aynı işi yapmalarına ve işin asıl yükünü
çekmelerine rağmen asgari ücrete ve
güvencesizliğe mahkum ediliyorlar.
Karayolu işçileri, eylemlerinin ikinci günü olan
22 Haziran günü de işletmeden çıkmayarak oturma
eylemini sürdürdüler. Düşük ücretler altında
güvencesiz bir biçimde çalışmak istemediklerini
söyleyen işçiler, taşeron firmanın “şirketin mali
sorunları var” gerekçesini kabul etmeyerek taşeron
köleliğine karşı tepkilerini dile getiriyorlar.
Kızıl Bayrak / Nevşehir
14 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Sınıf hareketi
Taksim’de 15-16 Haziran yürüyüşü!
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
15-16 Haziran
selamlandı
Ankara’da
15-16 Haziran Direnişi’nin 41. yıldönümünde
İstanbul’da kitlesel bir yürüyüş gerçekleştiren
sendikalar, demokratik kitle örgütleri, ilerici ve
devrimci güçler büyük direnişi selamladı, 15-16
Haziran şehitlerini andı. İstanbul’un çeşitli sanayi
havzalarında ve Gebze’de direnişlerini sürdüren
işçilerin de katıldığı yürüyüş coşkulu bir atmosferde
geçti.
Taksim’e yürüyüş
16 Haziran akşamı saat 19.30’da Beyoğlu
Galatasaray Lisesi önünde buluşan yüzlerce emekçi
Taksim Tramvay Durağı’na yürüdü. Türk-İş’e bağlı
sendikalardan Belediye-İş, Tez-Koop-İş, TÜMTİS,
Petrol-İş, Yol-İş, Deri-İş, Haber-İş’in; DİSK’e bağlı
sendikalardan Dev Sağlık-İş ve Enerji Sen’in katıldığı
yürüyüşte KESK’e bağlı çeşitli sendikalar da yer aldı.
Aralarında BDSP, Kaldıraç, DİK, Halkevleri, UİDDER ve DDSB’nin de bulunduğu ilerici ve devrimci
güçlerin katıldığı yürüyüşte direnişçi işçilerin
mücadele coşkusu öne çıktı. BDSP’nin flamalarıyla
katıldığı yürüyüşte direnişçi işçiler kendi pankart ve
dövizlerini açtılar.
Direnişçi işçiler yürüyüşte
Deri-İş üyesi Kampana işçileri, Selüloz-İş üyesi
Ontex/Canbebe işçileri, PTT taşeron işçileri, Birleşik
Metal-İş üyesi Legrand işçileri, Enerji Sen üyesi
BEDAŞ işçileri, Tez-Koop-İş üyesi Burger King Çağrı
Merkezi çalışanları ve Kubatoğlu/Fıratpen direnişçisi
Cafer Timtik’in yer aldığı yürüyüş boyunca direnişçi
işçilerle dayanışma sloganları yükseldi.
Söz direnişçi işçilerde
Yürüyüş sırasında Burger King ve DESA’daki işçi
düşmanlığı protesto edildi. Tramvay Durağı’na
gelindiğinde ilk olarak direnişteki işçiler söz aldı.
Ontex işçileri adına konuşan Gamze Kayhan,
direnişçi işçiler olarak 15-16 Haziran’ın
yıldönümünde, bu büyük direnişin ruhuyla mücadeleyi
sürdürdüklerini söyledi.
Kavel ve Sungurlar’da direniş ateşini yakanların
bugün TEKEL’i, Ontex’i, Legrand’ları yarattığını
belirten Kayhan, 15-16 Haziran’ı sahiplenmenin
direnişleri sahiplenmek anlamına geldiğini söyledi.
Herkesi, direnişleri sahiplenmeye çağırdı. Kayhan,
sendikal bürokrasiyi de teşhir etti.
Kampana Deri işçileri adına konuşan Deri-İş üyesi
işçi, taşeronlaştırmaya karşı çıktıkları için ilk olarak
iki kadın işçinin işten atıldığını, ardından işten atılan
14 işçiyle beraber mücadeleyi devam ettirdiklerini
ifade etti.
Burger King Çağrı Merkezi’nde çalışırken işten
atılan Tez-Koop-İş üyesi işçiler adına yapılan
konuşmada, çalışma koşullarının düzeltilmesi için
verilen mücadele sonucunda işten atmaların yaşandığı
söylendi. Direnişçi işçi, mücadelenin süreceğini
belirtti.
Enerji Sen üyesi BEDAŞ işçisinin ardından söz
alan Legrand işçisi ise haklarını arayan, sendika
bürokratlarına boyun eğmeyen tüm işçileri selamladı.
Birleşik Metal-İş’in, direnişlerini sahiplenmediğini
söyleyen Legrand işçisi direnişlerini sendika ağalarına
ve patronlara karşı sürdürdüklerini vurguladı.
Kubatoğlu/Fıratpen direnişçisi Cafer Timtik de,
düşük ücretler ve uzun çalışma saatlerine karşı çıktığı
için işten atıldığını, patronun keyfi uygulamalarına
karşı direnişe geçtiğini belirtti.
Direnişçi işçilerin konuşmalarının ardından, 15-16
Haziran şehitleri anısına saygı duruşunda bulunuldu.
“Mücadeleyi yükselteceğiz”
Eylemde ortak açıklamayı ise Belediye-İş İstanbul
2 No’lu Şube Başkanı Hasan Gülüm gerçekleştirdi.
15-16 Haziran’ın direniş ruhunu yaşatmak için
birarada olduklarını söyleyen Gülüm, 15-16
Haziran’ın Türkiye işçi sınıfı mücadelesinde dönüm
noktalarından biri olduğunu ifade etti. Aradan geçen
41 yıla rağmen saldırıların artarak sürdüğünü söyleyen
Gülüm, süren direnişlerin “sömürü çarkına karşı isyan
çığlığı” olduğunu belirtti.
Eylem, Adalılar’ın söylediği devrimci türkü ve marşlar
eşliğinde çekilen halaylarla son buldu.
Kızıl Bayrak / İstanbul
15-16 Haziran direnişinin 41. yıldönümünde
Ankara Abdi İpekçi Parkı’nda basın açıklaması
gerçekleştirildi. “15-16 Haziran direnişimiz
yolumuzu aydınlatıyor” şiarlı ozalitin açıldığı
eylem DİSK tarafından örgütlendi. “İnadına
sendika inadına DİSK!”, “Yaşasın işçilerin birliği
halkların kardeşliği!”, “Faşizme karşı omuz
omuza!”, “Yaşasın sınıf dayanışması!”
sloganlarının atılmasının ardından DİSK Ankara
Bölge Temsilcisi Kani Beko basın açıklamasını
okudu.
Açıklamada, 15 16 Haziran direnişi tarihsel
olarak özetlendikten sonra örgütlülük ve
mücadele vurgusu yapıldı. Ayrıca Ankara’da
gerçekleşen operasyonlara da değinildi. Baskın ve
gözaltılar kınanarak dayanışma çağrısı yapıldı.
Gebze
Eğitim-Sen Gebze Şubesi’nde 17 Haziran
akşamı, 15-16 Haziran etkinliği yapıldı. Etkinlik
açılış konuşması ve sinevizyon gösterimi ile
başladı.
Yapılan ilk sunumda 15-16 Haziran İşçi
Direnişi’nin yaşandığı dönem Türkiye’deki sosyal
olaylar ve tarihsel süreç aktarıldı. Ardından Şube
Örgütlenme Sekreteri Serdar Dikkatli 15-16
Haziran’ın Türkiye işçi sınıfı açısından önemine ve
sürece dair bir sunum gerçekleştirdi. Ayrıca
Gebze’de yaşanan ÇEL-MER, Legrand direnişleri ile
Ontex ve PTT işçilerinin direnişlerine vurgu yapıldı.
Sunumlardan sonra serbert kürsüye geçildi. Bu
bölümde kamu emekçilerinin ve sendikaların
Türkiye sınıf hareketi için taşıdığı sorumluluklar
tartışıldı. Etkinliğe yaklaşık 25 emekçi katıldı.
Bielefeld
Bielefeld’de 15-16 Haziran Büyük İşçi
Direnişi’ni konu alan bir etkinlik gerçekleştirildi.
Şener Şen’in başrolünü oynadığı, 15-16 Haziran
1970 döneminde geçen ve dönemin siyasi
atmosferini gerçekçi bir biçimde anlatan “Zengin
Mutfağı”nın gösterimi yapıldı.
Etkinlikte ilk olarak günün anlam ve önemine
dair kapsamlı bir konuşma yapıldı. Konuşmanın
ardından film gösterimine geçildi. 20 kişinin
katıldığı etkinlikte film ilgiyle izlendi.
Kızıl Bayrak / Ankara - Gebze - Bielefeld
Cumartesi yürüyüşünde faşist-polis provokasyonu
Hakları ve gelecekleri için direnen işçiler,
Taksim eylemlerinin 15. haftasında bir kez daha
İstiklal Caddesi’ndeydiler. Ontex’in de sahibi olan
Goldman Sachs Capital Partners ve Texas Pacific
Group bünyesindeki Burger King Burger King
önüne yürüyen Kubatoğlu, PTT ve Ontex/Canbebe
direnişçileri mücadele kararlılıklarını dile
getirdiler. İşçilerin 18 Haziran günkü eylemleri
faşistler ve polis işbirliğinde gerçekleştirilen
provokasyona sahne oldu.
Galatasaray Lisesi önünde toplanan direnişçi
işçiler ve destekçi güçler Taksim Tramvay
Durağı’ndaki Burger King önüne yürüdüler.
Yürüyüşte, kitlenin İstiklal Caddesi üzerindeki
Demirören AVM önünden geçişi sırasında faşistler
provokasyon girişiminde bulundu. Eylemcilerden
bazılarına tekme atan faşist güruh, AVM önünde
bekleyen kalabalık bir taraftar grubunu da harekete
geçirmeye çalıştı. Ellerindeki su şişelerini işçiler
ve destekçi güçlerin üzerine atan faşistlerin
ardından bu kez devreye çevik kuvvet girdi.
Soğukkanlılığını koruyarak yürüyüşünü sürdüren
kitlenin üzerine yürüyen kolluk güçleriyle
eylemciler arasında kısa süreli bir arbede yaşandı.
Faşistlerin provokasyon girişimini fırsat bilen
polise “Baskılar bizi yıldıramaz!” sloganıyla
karşılık verildi.
Coşkulu sloganlarla devam eden yürüyüş
Burger King önünde yapılan konuşmalar ve oturma
eylemiyle sürdü. Ontex işçisi Mustafa Bozkurt,
mücadelelerini birleştirmeye çalıştıklarını söyledi.
Kızıl Bayrak / İstanbul
.Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Sınıf hareketi
Metal işçileri süreci
değerlendirdi
bu eksiklikleri de gidererek daha güçlü girmek için
kararlılığını ifade etti.
12 Haziran seçimlerinin de değerlendirildiği
bildirgede, AKP’nin aldığı 21,5 milyona yakın oyun,
yoksulluğun ve güvencesizliğin büyüdüğü gerçeğini
değiştirmediği tespitinde bulunuldu.
“Sermaye egemenliği sürdükçe sorunlar
azalmayacak”
DİSK/Birleşik Metal-İş Sendikası Genel Temsilciler
Kurulu 18 Haziran 2011 tarihinde Gönen Kemal Türkler
Eğitim Tesisleri’nde toplandı.
Genel Temsilciler Kurulu’nun sonuç bildirgesinde,
toplantıda tartışılan konular ve değerlendirmeler
paylaşıldı.
Grup TİS süreci değerlendirildi
Genel Temsilciler Kurulu’nun sözleşme sürecine
ilişkin tespitleri ve varılan sonuçlar şöyle sıralandı:
* Sözleşmede MESS ve Türk Metal işbirliği ile
bizlere dayatılan ücret zammının iki katına yakın artış
sağlanmıştır.
* Verilen mücadele ile 12 Eylül’den bu yana süren 30
yıllık toplu sözleşme düzeninin yıkılabileceği
gösterilmiştir.
* Yıllarca işveren-sarı sendika işbirliğinin “en iyi
sözleşmeyi imzalıyoruz” yalanı çöpe atılmıştır.
* Yine yıllarca grup sözleşmesinde işveren sendikasısarı sendika dayatmasına karşı “farklı bir sözleşme
yapılamaz, farklı kazanımlar elde edilemez” inancı (ya
da inançsızlığı) ortadan kalkmıştır.
* 21 yıl sonra alınan grev kararları, ardından
uygulanan grevler, başta metal işçilerinin olmak üzere
işçi sınıfının ufkunu yeniden göstermiştir.
* Bu süreç “ancak mücadele eden kazanabilir”
gerçeğini bir kez daha hatırlatmıştır.
* Şimdi metal işçileri daha fazla kendine
güvenmektedir.
“Kazanımların aktarılması
konusunda etkili olunamadı”
Genel Temsilciler Kurulu, grup toplu iş
sözleşmesinde yürütülen mücadeleyi sırtlayan sendika
üyesi işçileri ve sendikanın kadrolarını kutlayarak
dayanışma gösteren tüm emek dostlarına teşekkür etti.
“Grup Toplu İş Sözleşmesi sürecinde ortaya çıkan
kazanımların tüm metal işçilerine aktarılması
konusunda yeterince etkili olunamadığı” özeleştirisini
yapan sonuç bildirgesi, önümüzdeki süreçte bu alandaki
eksikliğin her türlü araç devreye sokularak
giderilmesinin temel görevi olacağı sonucuna ulaştı.
Sözleşme süreci boyunca eksik bırakılan diğer
noktaları da değerlendiren kurul, 2012-2014 dönemine
Yeni dönemde, kıdem tazminatı, kiralık işçilik,
kuralsız ve güvencesiz çalışmanın gündeme
getirileceği uyarısında bulunan sonuç bildirgesi,
sermaye egemenliği sürdükçe sorunların
azalmayacağını belirtti.
Genel Temsilciler Kurulu, her türlü saldırıya karşı
mücadele kararlılığını ifade etti.
“Örgütlenmenin önündeki engeller sürmektedir”
ifadelerine yer verilen sonuç bildirgesinde, geçen yıl
gerçekleştirilen Genel Temsilciler Kurulu’ndan bu
yana örgütlenilen onlarca işyerinde yüzlerce üyenin
toplu sözleşme hakkı için kavga verdiği vurgulandı.
Birçok işyerinde mücadelenin sürdüğüne dikkat
çekildi.
Casper Bilgisayar, MAS-DAF ve GEA Klima’da
direnişlerin sürdüğünü belirten sonuç bildirgesinde,
bu direnişlerin başarıya ulaşması için gereken
dayanışmanın temel görev olduğu ifade edildi.
Kamu TİS süreci değerlendirildi
Sonuç bildirgesinde, kamuda 230 bin işçiyi
ilgilendiren toplu sözleşme sürecine ilişkin de
tespitlerde bulunuldu.
Birleşik Metal-İş’in, kamu sektöründe yetkili
olduğu tek işletme olan Sağlık Bakanlığı Tamir ve
Bakım Atölyelerinde çalışan üyeleri de etkileyecek
bu toplu iş sözleşmesi döneminde sendikanın
gereken mücadele ve dayanışmayı tüm birimleriyle
göstermesi vurgulandı.
DİSK’in genel kurul süreci değerlendirildi
GTK sonuç bildirgesinde ayrıca, nitelikli
kadroların örgüte kazandırılması, işyeri komiteleri,
kadın işçiler ve genç işçiler kurullarının daha etkin
hale gelmesi, her türlü kurul kararlarlarına uyulması
konusunda daha fazla özen gösterilmesinin önemine
dikkat çekilerek yaklaşan DİSK Genel Kurulu’na
ilişkin vurgular yapıldı.
Bildirgede şu ifadelere yer verildi:
“Konfederasyonumuz DİSK de dahil olmak üzere
sendikamız genel kurullar sürecine girmektedir.
Metal işçilerinin ve işçi sınıfımızın dikkatinin
sendikamızın üzerinde olduğu bilinciyle, Genel
kurullarımızın yukarıda bahsettiğimiz tüm zorlukları
göğüsleyecek programların oluşturulduğu, mücadele
hattının belirlendiği platformlara dönüştürülmesi
son derece önemlidir.
Bu bakış açısından hareketle, emekçiler için zorlu
geçeceği tarafımızca da tespit edilen önümüzdeki
dönemde, Konfederasyonumuz DİSK’in mücadele
gücünü daha da yükseltmek adına çok daha güçlü ve
kapsayıcı bir düzeye ulaşması için sendikamızın her
türlü katkıyı vermesi, daha yüksek temsiliyet ve daha
fazla sorumluluk üstlenmesi gerektiği kurulumuz
tarafından vurgulanmıştır”
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 15
Birleşik Metal 1 No’lu Şube’de genel
kurula giderken delege işçiler anlatıyor...
“Sınıf mücadelesini ileriye
taşıyacak hedefler koymalıyız”
Ben genel kurulları bir şeyin bitişi ya da başlangıcı
olarak görmüyorum. Bugün birçok delege
arkadaşımın düştüğü hata bu oluyor. Şu anda
yönetimde bulunan bürokratik sendikal anlayışa tabi
oluyorlar. Yönetim değişince her şeyin değişeceğini
düşünüyorlar. Fakat bürokratik anlayış ve bu anlayışın
da bir yansıması olarak uzlaşmacı anlayış
değişmedikçe biz işçiler açısından hiçbir değişim
olmayacaktır.
Bu yüzden önemli olan şu kişi gelsin bu kişi gitsin
tartışması yapmaktan çok geçtiğimiz 4 yılı
değerlendirip önümüze sınıf mücadelesini daha ileriye
taşıyacak hedefler koymaktır. Biz Sinter’den,
Gürsaş’tan, Casper’den ya da MESS ile yapılan TİS
döneminden biliyoruz. Tabanın iradesini
güçlendirecek adımlar atmadıkça, fiili meşru
mücadele yerine müzakereyi seçtikçe hiçbir hak
kazanamayız. Geriye dönüp baktığımızda elimizdeki
hakların da kaybolup gittiğini görüyoruz.
Bizler 1 No’lu Şube’ye bağlı birçok fabrikada bu
bakış açısı ile hareket etmeye ve delege
arkadaşlarımızla da bu tartışmaları yapmaya çalıştık.
Yetersiz kaldık elbette. Fakat az önce de belirttiğim
gibi 26 Haziran öncesinde örgütlülük ve bilinç
düzeyimizi yükseltmek, bürokrasiye karşı demokrasiyi
hakim kılmak, tabanın söz ve karar hakkını kullanmak
için ne yapmaya çalıştıysak 26 Haziran sonrasında da
aynı çaba ile mücadelemize devam edeceğiz.
***
“Kirli pazarlıklar dönüyor”
İşçilerin sendikadan soyutlanmasının önünü açan
ve aslında öyle değilmiş izlenimi veren sendikacılar,
bir zaman geliyor ki işçi kendini sendikalı göremez
hale gelince bunun sebeplerinin veya suçlularının
kendileri olmadıklarını söylüyorlar.
Sadece sendikanın adı işçilerin tek yumruk
olmasını sağlamıyor. Onların bireysel değil de sınıfsal
yaklaşmalarını ancak önlerine koyulacak doğru bir
perspektifle olacağını bildikleri halde bu olanağın
önünü açmıyorlar. Aksine gerçekten bilinçlenmek ve
bilinçlendirmek isteyenlerin de önlerine bir “DUR”
tabelası koyuluyor. Bu duvarı ancak örgütlü ve bilinçli
bir sınıf haline geldiğimiz zaman yıkabiliriz.
Birleşik Metal İstanbul 1 Nolu Şube’nin 5. Olağan
Genel Kurul 26 Haziran Pazar günü gerçekleşecektir.
Önceki genel kurullarda koltuk kavgası verildiği için,
istemesem de, bu kurulun da böyle geçeceğini
düşünüyorum. Ahmet gitsin Mehmet gelsin zihniyeti
sendikamızın aslında nereye doğru gittiğini açıkça
gösteriyor. Oraya kim gelirse gelsin sınıfın tabandan
örgütlenmesi sağlanamadığı sürece durum değişmez.
Taban örgütlülüğünü birçok sendikacının ağzından
duyduğumuz halde nedense kendi çıkarları sözkonusu
olunca bu nutuklarını bir anda unutuveriyorlar.
Genel kurul sürecinde aldığım duyumlara göre kirli
pazarlıklar dönüyor ve fabrikalara gidilip oy isteniyor.
Kendilerine yakın gördüklerini saflarına çekiyorlar.
Birçok delege arkadaş kimin ne olduğunu bilmeden
yine bu seçimde oy verecekler.
Biz delege arkadaşları toplayıp önlerindeki süreci
ne şekilde planladıklarını anlatmak tenezzülünde bile
bulunmadılar.
Öncü işçiler olarak sendika yönetiminin bu tutumu
karşısında bizim de tepki vermemiz gerekiyor.
Yaşasınişçilerinbirliği,kahrolsunsendikaağaları!
16 * Kızıl Bayrak * Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Selçuk Kozağaç
ÇHD Genel Başkanı Avukat Selçuk Kozağaçlı ile yoğ
“Karanlık tab
için mücadeleyi
Bir polis rejiminden söz edebilir miyiz? Aslında
Türkiye’de her zaman devletin şiddet tekelini kötüye
kullandığı; halkın, halkların, ezilenlerin, yoksulların
üzerinde şiddeti fütursuzca kullandığı bir rejimin
olduğunu biliyoruz. Bunda herhangi bir dönem ciddi
iyileşme, yumuşama görmedik. Zaten rejimin tabiatına
da aykırı gibi gözüküyor bu gibi bir yumuşama. O
yüzden tabii ki bir polis rejiminden söz edebiliriz.
Diğer koşullar da dikkate alındığında, çeşitli
versiyonlarıyla birlikte elbette faşizmden söz
edebiliriz. Çeşitli düzeylerde bir baskı rejiminden söz
edebiliriz. Bunların hepsi mümkündür. Artarak da
devam edecek gibi görünüyor baskılar. Bu devletleşme
sürdükçe halk üzerinde, yoksul ve ezilenlerin üzerinde
daha çok şiddet kullanılacak bir döneme giriyor gibi
gözüküyor.
Kızıl Bayrak: Devrimci güçlere yönelik polis
terörü zaten kesintisiz biçimde devam ediyor. Kürt
halkı üzerinde estirilen terörün düzeyini biliyoruz.
Hopa örneğinde olduğu gibi polis terörü alabildiğine
yaygınlaşmış ve şiddetlenmiştir. Bu düzeyde bir polis
şiddetini nasıl değerlendiriyorsunuz?
Av. Selçuk Kozağaçlı: Birkaç ayrı düzeyde
değerlendirebiliriz bu meseleyi. Düzeylerden birincisi
şudur: Adalet ve Kalkınma Partisi iktidarı oligarşinin
bir kanadının iktidarıdır. Kendisini gerçekten yavaş
yavaş ve zaman içerisinde inşa edebildi. Önceleri
devletin bürokratik iktidarıyla oligarşinin bu siyasal
kanadı arasında bir açı vardı. Bu açıyı hatırlıyoruz
hepimiz. Orduyla kavgalılardı, yargıyla kavgalılardı,
sermayeyle kavgalılardı. Fakat bu açı gittikçe daraldı
ve nihayet AKP tamamen devletleşti. Dolayısıyla
oligarşinin bir kanadı, geçici bir süre için -yeni bir
krize kadar- diğer bütün kanatlarını egemenliği altına
aldı. Devletleşmenin tipik bir göstergesi de aslında
polis terörünün yükselmesi. Birinci düzey budur ki;
bence en önemli olan konulardan birisidir. Bunu ileride
jandarmanın tamamen ordudan ayrılıp İçişleri
Bakanlığı’na bağlanarak polis gibi kullanılması ve
profesyonel ordu kurulması yoluyla ordunun tamamen
hükümetin denetimine alınması izleyecek.
Yine HSYK üzerinden yürütülen operasyon büyük
oranda tamamlandığı için polisin veya jandarmanın
işkence iddiasını soruşturacak savcılar ve bunları
yargılayacak mahkemeler siyasal iktidarın neredeyse
tamamen kontrolü altına alındı. Tablo böylece
birleştirilince, AKP’nin devletleşmiş olmasının polis
terörüne önemli ölçüde hız kazandırdığı söylenebilir.
“TMY ve PVSK değişikliği sola, devrimci
muhalefete, Kürt siyasal hareketine
yapılmış gibi dursa da
bedelini tüm toplum ödüyor”
- Devlet ‘99’da Kürt hareketine 19 Aralık
katliamıyla da devrimci harekete ciddi darbeler
vurduktan sonra, AB ile bütünleşmek adı altında bazı
yasal düzenlemeler yaparak polis keyfiyetine sınırlama
getirdiği iddiasındaydı. Fakat kısa bir süre sonra çıkan
TMY ve PVSK ile iddianın aksine bir durum yaşandı.
Bu düzenlemelerden sonra da polis terörü ve
cinayetleri tırmanışa geçti. O günden bu güne yaşanan
bu tırmanışın seyrini, -gözlemleriniz ve deneyimleriniz
ışığında- anlatabilir misiniz?
- Şimdi belki AB hakkındaki fikrimizi etraflıca
konuşmak gerekiyor bu soruyu doğru yanıtlayabilmek
için. AB bir ekonomik birlik olduğu kadar bir siyasal
birliktir. Yine hukuk alanında da önemli bir
yakınlaşma var AB’ye üye ülkeler arasında. Türkiye
buna yıllardır aday. Avrupa Birliği ülkelerinde polis
şiddeti sorunu çözüldü mü sorusu, belki aynen şu
sorular gibi: AB yoksulluğu çözdü mü, AB halkın
siyasete etkin katılımı sorununu çözdü mü? Hayır, diye
cevaplanabilir. Bu soruların hepsinin cevabı hayır!
Bugün zaten sosyal güvenliği yükseltemiyor olması,
kuruluş temellerinde bir ilke olarak var olduğu iddia
edilen yoksullukla mücadeleyi tamamlamamış olması,
tamamlayamayacak olması sebebiyle bölgesel bir
emperyalist güç olarak varlığını sürdürmesinin
zorlaştığı görülüyor. Bütün Kuzey Afrika’daki ve
Kafkasya’daki gelişmelerden sonra AB’nin de gücü ve
ekseni kaymaktadır. Dolayısıyla AB’de de sorun
aslında çözülmüş değil. Biraz kendilerini tehdit altında
CMYK
hissettiklerinde; küresel yoksulluk eylemlerinde,
İtalya’da görüldüğü gibi, göçmen eylemlerinde
Fransa’da görüldüğü gibi zaten AB polisi de son
derece ağır şiddet kullanıyor. Ölümlere, yaralanmalara
yol açıyor. Örneğin, 19 Aralık ile bir ilişki kurulabilir,
kuruldu da daha önce. Avrupa standartları diye bir
iddia vardı o dönem. Ama Avrupa’da hapishanelerin
durumu gerçekten korkunç; yani bu ne standardıydı?
19 Aralık bir katliamdı, ama 2000 yılından 2007 yılına
kadar ve bugüne kadar süren hapishane direnişi aslında
Türkiye hapishanelerini belli düzeyde yaşanılabilir
tutuyor. Çünkü bu örgütlü bir direniş, bütün
devrimciler bulundukları yerden hapishane
koşullarının iyileştirilmesi için mücadele ediyorlar,
günlük bir mücadele bu ve sürekli devam ediyor. Bir
dönem ölüm oruçlarının lokomotifliğinde yürüdü, bir
dönem ayakkabı aramasından telefon görüşmesine
kadar başka eylemlerin... Yani dolayısıyla Avrupa’da
çoğu iktidar alanı aslında Türkiye’ye göre daha
sıkışmış kemikleşmiş durumda. Hiçbir standart
öngörebilecek durumda değiller. Avrupa’da siyaset
yapmak gerçekten zor. Sadece göçmenlere veya
mültecilere yönelik değil kendi devrimci ya da
sosyalist siyasetlerine karşı da, yerli sol siyasetlere
karşı son derece sert bir politika, sınırlayıcı bir tutum
var bütün Avrupa’da. Sağ gittikçe yükseliyor.
Dolayısıyla şunu söylemeye çalışıyorum aslında,
entegrasyon hayalinin Türkiye’yi
demokratikleştireceği düşüncesi başından beri
hatalıydı. Hep söyledik, AB’ye yaklaşarak ya da
girerek ülkenin demokratikleşmesi mümkün değil.
Çünkü Avrupa zaten bunu tamamlayamadı. Veya
demokratikleşmekten şunu anlıyorsanız; genel
seçimler, demokrasi tanımımız şöyleyse; genel gizli oy
açık sayım aday olmanın önündeki engellerin
kaldırılması....
Evet, Türkiye son genel seçimlerinde şekli
demokrasi unsurlarını, %10 barajına rağmen, politika
yapmanın önüne çıkarılan engellere rağmen büyük
oranda geçekleştirmiş görünüyor. Herhangi bir Avrupa
ülkesinden daha uzun sürmüyor oyların sayımı.
Herhangi bir Avrupa ülkesinden daha çok itiraz
gelmiyor oy kullanma alanlarında. Kürt siyasal
hareketi üzerindeki baskılar, zaten yaşadık hep birlikte
ama bunun dışında çok yaygın bir itiraz gelmedi.
Dolayısıyla bundan daha fazla demokratikleşmek diye
bir şey yok. Eğer demokrasi anlayışı buysa; şu anda
Türkiye demokrasisi en az Avrupa standardındaki
kadar kötüdür. Devrimciler ve Kürt siyasal hareketi
üzerinde yürütülen artı operasyonlar ve saldırılar belki
bundan biraz farklılık gösteriyor ama bu konuda da biz
Avrupa’ya değil Avrupa bize benzeyecek yakın
çlı ile konuştuk...
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011 * Kızıl Bayrak * 17
ğunlaşan devlet terörü üzerine konuştuk...
bloyu yıkmak
i yükselteceğiz”
zamanda. Avrupa kendi göçmenlerine mültecilerine
yoksullarına daha ağır şiddet uygulamaya başlayacak,
bu da gözle görülebiliyor zaten. O yüzden esas
sorunun şu olduğunu düşünüyorum: PVSK
değişikliğini, TMY değişikliğini yapan bu hükümet ile
entegrasyon veya açılım iddiası olan da aynı
hükümettir. Bunların bir arada yürümesinin mümkün
olmadığının farkındalar. Şiddeti tırmandırarak,
milliyetçi söylemi tırmandırarak, devletin kutsallığı
söylemini tırmandırarak, sola düşmanlık yaparak
devrimciliği ve yahut sol muhalefeti “eşkıya” diye ilan
ederek yürütülen bir iş bu. Bununla da iyi oy aldı
açıkçası. Bu burjuva siyasal iktidarlar için çok açık bir
yönelim. Ne şekilde oy alıyorsanız, seçimi size ne
kazandırdıysa, o şekilde devam edersiniz, öyleyse
korkarım bu tırmanış sürecektir. AKP hükümeti
şiddetle, milliyetçi söylemle, devletçi söylemle;
Kürtlere, devrimcilere, yoksullara karşı savaş ilan
ederek %50’ye yakın oy aldı. Bu tutumu değiştirmesi
için şu anda herhangi bir baskı altında değil. Elbette
her hareket kendi dinamiği ile bu baskıyı yaratmaya
çalışacak. Devrimciler mücadeleleriyle, Kürt siyasal
hareketi kendi siyasal programıyla…
Ama hükümetin en azından oy kaygısıyla
demokratikleşeceği ya da oy kaygısıyla yumuşayacağı
gibi bir şey düşünmek hata olur. Bu oya nasıl çıktılarsa
hangi sert ve aslında saldırgan yöntemle, daha bu
yöntemi uygulayacakları kanaatindeyim. Tabi bunu
sadece bir siyasal sorun olarak görmemek lazım, eğer
bir kere polisin öldürmesine göz yumarsanız bir kere
cezasızlık politikası uygulamaya başlarsanız bu bütün
polisi kapsar. İşte Çağdaş Gemik, işte Baran Tursun,
işte Festus Okey işte bu değişikliklerden sonra sıradan
polislerce hiçbir siyasal niteliği olmayan 100’ün
üzerinde öldürme... Çünkü kontrol edebileceğimiz bir
şey değil. Bu bir alt kültür, bir siyasal iktidar desteği,
bunu bir kere verdiğimizde trafik polisleri de insan
öldürmeye başlar. Biraz artırdığınızda belediye
zabıtaları da insan öldürmeye başlar. Hükümet adına
ya da herhangi bir iktidar adına güç kullandığını
düşünen herkes öldürmeye, yaralamaya, katletmeye
başlar. Bunun da gözönünde bulundurulması gerek.
Sadece TMY ve PVSK değişikliği sola, devrimci
muhalefete, Kürt siyasal harekete yapılmış gibi dursa
bile sonuçlarını bütün yoksullar hatta bütün toplum
hep birlikte göğüslüyor ve hep birlikte bedelini ödüyor.
“İşkence sokakta, kolluk araçlarında,
nezarethanede, karakollarda, cezaevlerinde
yaygın ve sistematik biçimde devam ediyor”
- Hukuksal cephede 2000’den bu yana yaşanan
değişim sürecini anlatabilir misiniz? (DGM’lerin
kaldırılması ve yeni kurulan mahkemeler vb..) Neler
değişti?
- Aslında bir reform döneminden söz etmek
mümkün. Burada tek tehlike reform kelimesinin
olumlu anlamıdır. Tarihsel olarak reform iyi
çalışmayan eskimiş eksik kötü bir şeyin yeniden şekle
sokulması daha işlevsel daha iyi daha yararlı hale
getirilmesi anlamına geliyor. Yine kelime anlamı da
böyle; reform yeniden şekillendirme demek. Bu
olumlu anlamı unutmaya hazırsak bir reform
döneminde olduğumuz söylenebilir. Çok büyük yapısal
değişiklikler yapıldı; ceza yasası, infaz yasası,
muhakeme yasaları değişti, bunların altındaki
yönetmelikler tekrar değişti. Şimdi yine çok büyük bir
atılım yapıyorlar. İdari yargılama usulü, idare
mahkemeleri Danıştay dönüşü tamamen değiştiriliyor.
HSYK ve kapının önünde koca bir anayasa değişikliği
iddiası var, hatta yeni anayasa iddiası var.
Hepsi kötü mü oldu? Hayır. Halkların mücadelesi
içerinde çeşitli hukuksal barikatlar kazanılabilir, bunlar
bu mücadelenin kazanımları sayılabilir. Hiçbirisinden
de geri adım atmamalıyız. Paris Komünü’nden bu yana
tarih bize gösteriyor ki hangi nedenle olursa olsun
siyasal iktidarın bazı güvenceler vermeleri, demokratik
alanı genişletmeleri mücadelenin bir başarısıdır. Buna
inanmak gerekiyor. Ama buradaki ikiyüzlülüğe de
aldanmamak gerekiyor. PVSK ve TMY örneğinde
olduğu gibi bir yandan olumlu yönde değişiklik
yapıldığı iddia edilirken, bir yandan bütün kazanımlar
biçiliyor ve geçmişten daha kötü yeni formlar inşa
ediliyor. İşte devlet güvenlik mahkemeleri bunun çok
tipik bir örneği. DGM, birinci kuruluş döneminde
halkın örgütlü gücü tarafından alt edildi. DİSK başta
olmak üzere emek ve sınıf örgütlerinin etkili
mücadelesiyle kaldırıldı, tabi o dönem devrimcilerin
sınıf içerisindeki örgütlenme düzeylerinin ve
mücadelelerinin de çok büyük rolü vardır. Hemen
arkasından darbe dönemlerinde, sıkıyönetim
mahkemeleri olan mahkemelerle birlikte yeniden
kuruldu. Ve yine aslında büyük boykotlar, büyük
tanımama ve gayrı meşru kabul etme eylemleriyle
yeniden kaldırma noktasına gelindi. Fakat bugün özel
yetkili mahkemelerin Devlet Güvenlik
Mahkemeleri’nden çok daha fazla hükümetin uzantısı
olduğu açıktır.
Evet Devlet Güvenlik Mahkemeleri bir milli
güvenlik siyaset belgesini takip ediyorlardı, MGK
tarafından yönlendiriliyorlardı. Bu da şu demekti:
Devletin çıkarları, bekası, menfaati karşısında hak
hukuk adalet tanımayız ve gerekiyorsa hukuksuz ceza
verin, gerekiyorsa sadece tedbir için yıllarca insanları
CMYK
tutun, iradelerini kırmak için işkenceye göz yumun.
Devlet Güvenlik Mahkemeleri’nin konsepti buydu.
Bugün ise özel yetkili mahkemelerin geldiği durum,
toplu davaları da düşündüğümüzde, bir Milli Güvenlik
Siyaset Belgesi’ne dayanmaktan çok, bir hükümet
programına ve mevcut hükümetin ihtiyaçlarına
bağlıdır. Örneğin Hopa’nın kendisi ya da çeşitli
kentlerde yapılan Hopa protestoları veya Berna’yla
Ferhat’ın davalarına yönelik şiddet... Şimdi benzeri
birçok eylemden bu eylemleri ayıran şey, doğrudan
başbakana yönelik olarak yapılmış olmalarıdır. Nedir?
Başbakanın seçim otobüsüne, mitingine, konuştuğu bir
salona yönelikse eyleminiz inanılmaz bir tepkiyle
karşılaşıyorsunuz. Başbakan adeta kutsal bir kişi haline
getirilmiş durumda. Yumurta atmak, slogan atmak,
pankart açmak gibi aslında son derece demokratik
protestolar bile eğer karşısında başbakan varsa
inanılmaz bir saldırganlıkla karşılanıyor. Özel yetkili
mahkemeler doğrudan kendilerini görevli sayıyorlar.
Ölüme varan bir şiddet ve işkence uygulanıyor. İşte bu
DGM’ler ile özel yetkili mahkemeler arasındaki temel
farkı gösteriyor aslında; birisi daha konsept
mahkemelerdi. Nitekim yapılan bir TESEV
araştırmasıyla, bu mahkemelerin hakim ve savcılarının
devletin güvenliğini adaletin önünde gördüğü
kanıtlanmıştı.
Ama özel yetkili mahkemelerde durum daha da
ilginç. Ben bu mahkemelerin bir “devlet” kavramı bir
devlet “konsepti” üzerinden çalıştığını düşünmüyorum.
Doğrudan algıları başbakanı, onun hükümetlerini,
bunların temsil ettiği kavramların korunması haline
gelmiş durumda. Bu yüzden halkın her kesimi, tabii
yine en başta devrimciler ve muhalefetin örgütlü
unsurları, hemen arkasından Kürt siyasal hareketi,
hemen arkasından her türlü toplumsal muhalefet
hükümete karşı bir tehdit olarak algılanıyor ve özel
yetkili mahkemelerin konusu olarak kabul ediliyor.
Olumlu bir hukuksal gelişmeden söz edeceksek,
gelişmeleri ancak bu kotayla okumalıyız. Örneğin,
fiziksel işkencedeki tür değişikliği olumlu bir gelişme
olarak bugüne kadar yansıtıldı. Yani artık elektrik,
Filistin askısı, buza yatırma, lastik içerisinde tutma,
tırnak sökme gibi, klasik fiziksel işkenceye az
rastlanıyor olması bir olumluluk olarak yansıtıldığı bir
süreçteyiz. Ama bugün biliyoruz ki işkence sokakta,
kolluk araçlarında, nezarethanede, karakollarda,
cezaevlerinde yaygın ve sistematik biçimde devam
ediyor. Bazı tür değişiklikleri var. Ve bazı yapısal
değişiklikler var ama bunların hiçbirisi olumlu bir
gelişmeye işaret etmiyor. Yaygınlıkta bir azalma yok,
aksine artma var. Sistematiklikte bir azalma yok aksine
artma var ve eğer ihtiyaç duyarlarsa hemen daha ağır
18 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
gibi duran klasik yöntemlere de başvurulabilecek.
Böylesi donanımda bir kolluk var karşımızda.
Dolayısıyla işkenceyle ilgili bugüne kadar alındığı
varsayılan yoldan da tamamen geri dönüldüğünü,
işkence konusunda 1980’ler seviyesine geri
döndüğümüzü üzülerek söylemek gerekiyor.
Çünkü eğer kolluk bu psikolojiyle devam edecekse,
özel yetkili mahkemeler, savcılar, cezasızlık eğer bu
şekilde sürdürülecekse, işkencenin azalmasına imkân
yok. Sistematik olmaktan çıkarılması için hiçbir imkân
yok. Belki 2000’den bu yana hukuksal değişim
sürecinin çerçevesini çizecek olan şey yeni anayasa
kavramıdır veya bunun hazırlıklarının yapılıyor
olmasıdır. Mevcut parlamento seçimlerinden
çıkartılmış parlamentoların yapacağı anayasaların,
ülkemizin içerisinde bulunduğu emperyalist zinciri ve
algıyı kırabilecek düzeyde olmayacağını biliyoruz.
Tarihsel deneyimlerimizle yoksulların, ezilenlerin,
sınıfın, halkların ihtiyaçlarının gözetilmeyeceğini
biliyoruz. Çünkü bunlar yapmıyorlar bu anayasayı. Bir
halk anayasası mevcut parlamenter modelde
imkânsızdır. Bu yeni anayasa da 2000’lerden bu yana
devam eden hukuksal süreçteki gibi bazı kolaylıklar
yaratır mı? Gerçekten endişeliyim. Sözlü olarak ya da
yazılı olarak yaratıldığı varsayılan her iyiliğin altındaki
düzenlemeler ve hükümet politikasıyla ‘82
anayasasından geriye götürülme tehlikesi taşıyor.
Bugüne kadarki bütün anayasa değişiklikleri ve reform
paketlerinin bizi düzenlemenin kendisinden, yani güya
reforme edilen düzenlemenin kendisinden daha geriye
götürdüğünü gördük. Yeni anayasa için de bundan
fazlasını beklemek şimdilik gereksiz iyimserlik olur
diye düşünüyorum.
“Kendimizi bütün ülke muhalefetinin
avukatı olarak görüyoruz”
- Polis terörü ve cinayetlerine yönelik hukuksal ve
siyasal mücadelenin durumunu nasıl
değerlendiriyorsunuz. Bu mücadele nasıl
güçlendirilebilir, ileri taşınabilir? ÇHD’nin bu
konudaki çalışma ve mücadele planı nedir?
- Bu konuda aslında bir farkındalık yarattığımız
ortada. Yine dediğim gibi yakın dönem siyasal
katletmelerden yeni adli katletmelere kadar,
Alaattin’den Festus’a, Çağdaş’tan Baran’a, Engin’den
Bismilli İbrahim’e kadar... Bir farkındalık yarattık. Bu
mücadeleyle oldu. Siyasal katledilmelerde yoldaşları,
adli katledilmelerde yakınları, demokratik kitle
örgütleri, emek örgütleri ile birlikte önemli bir süreç
yaşadık, kampanya süreçleri oluşturduk. Medyanın
belli ölçüde öne çıkarabilmesini sağladık ki bu çok zor
bir iş. Medyanın sermaye bileşimi ortada, hükümetle
ilişkileri ortada, hükümet tarafından nasıl
yönlendirildikleri ve nasıl zarar görebilecekleri ortada,
bağımsız bir medyanın, sosyalist bir medyanın yeteri
kadar inşa edilemediği ortada, siyasal hareketlerin
kendi yayınlarının geniş bir tabana ulaşamadığı, çeşitli
nedenlerle ortada. Buna rağmen ben önemli hukuksal
ve siyasal başarılar elde ettik diye düşünüyorum.
ÇHD’nin bu konudaki durumunu da birleştirerek
anlatabilirim.
Çağdaş Hukukçular Derneği bu konuda gerçekten
insan üstü bir çaba gösterdi. 1974’ten bu yana bizim en
önemli çalışma alanlarımızdan birisi yargısız infazlar,
faili meçhuller ve polis şiddeti, sadece polis değil
devlet şiddeti. 11 şubemizde de bu konuda
komisyonlarımız var. Genel Merkez üzerinden
koordine ediyoruz ve avukat eğitiyoruz. Avukatların
bir yargısız infaz davasında, bir işkence davasında, bir
sokak eylemine saldırı davasında, ister mağdur avukatı
olsun ister devlet tarafından yargılanan eylemcilerin,
insanların avukatı olarak nasıl bir hat çizmeleri
gerektiği konusunda önemli bir gelenek yarattık.
Çağdaş Hukukçular Derneği olarak kendimizi bütün
Selçuk Kozağaçlı ile konuştuk...
ülke muhalefetinin avukatı olarak görüyoruz. Elbette
kendimizi bu muhalefetin içinde kabul ediyoruz
Bu tablonun daha da karanlık olacağı konusunda
karamsarlığa yer yok. Türkiye’nin birçok yerinde,
birçok ayrı kanaldan, bir çok siyasal gelenekten
insanlar bu karanlık tablonun yıkılması için mücadele
ediyorlar. Yine birçok demokratik kitle örgütü,
sendika, vakıf, dernek mücadele ediyor. Çağdaş
Hukukçular Derneği önümüzdeki 5 yıl içerisinde,
kentsel dönüşüm saldırısıyla barınma hakkının ortadan
kaldırılmasına, güvencesiz çalıştırılma saldırısıyla
çalışma ve sosyal güvenlik hakkının ortadan
kaldırılmasına, disiplin soruşturmalarına, okuldan
atmalarla eğitim hakkının gasbına veya yüksek
harçlarla eğitim hakkının ortadan kaldırılmasına,
kadına karşı saldırılarla cinsel ayrımcılığa nasıl karşı
çıkıyor ve yapısal araçlar geliştiriyorsa; birincil bir iş
olarak devlet terörüne karşı da önemli çalışmalar
geliştiriyor ve geliştirecek. Önümüzdeki 5 yıl
içerisinde en önemli işlerimizin bunlar olduğunu
düşünüyoruz. Ve bu işi de iyi yapmak için, layıkıyla
yapmak için gayret gösteriyoruz.
Bugüne kadar bize yapılan hiçbir başvuruyu
fiziksel imkânsızlık ya da maddi yetersizlik nedeniyle
geri çevirmedik. Özellikle polis terörüne ilişkin her
başvuruyu kabul edip, davaları ve soruşturmayı
yürüttüğümüz gibi, hiç başvuru almadığımız halde
basından kamuoyundan öğrenip, aileye ve yakınlara
ulaşıp hukuksal destek vermeye başladığımız olaylar
oldu. Halihazırda devam eden 30’un üzerinde dosyada
avukatlık yapıyoruz. Örneğin
Hopa/Erzurum/Ankara/İstanbul’da devam eden süreçte
20’ye yakın dernek üyesi avukat olaylara ilk anından
itibaren müdahale edip hukuksal yardım vermeye
çalıştı. Hatta olaylara ve saldırıyı doğrudan engellemek
amacıyla müdahale etmeye çalıştık. Avukat
arkadaşlarımız da gözaltına alınarak işkence gördü.
Yine dediğim gibi mahallelerde çalışıyoruz. Barınma
hakkının korunabilmesi için. Bu da çok önemli bir
mücadele. Önümüzdeki yıllarda hükümetin en çok
gözünü diktiği alanın gayrımenkul rantı olduğunu
düşünüyorum. Bu saldırı milyonlarca yoksulun
yaşadıkları evlerden, semtlerden sökülüp atılmasını ve
bir kere daha 1950’lerde olduğu gibi periferiye
gönderilmesini kapsıyor. Buralarda yeni büyük rant
alanları açılıyor. Burada da kentsel dönüşüme karşı
etkili bir mücadele yürütüyoruz. Yine paralı eğitimin
iyice yerleşmesiyle birlikte aslında öğrenci
muhalefetinin de son derece zor bir duruma düştüğünü
görüyoruz. YÖK disiplin yönetmeliği neredeyse
öğrencileri her türden siyasal faaliyete
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
yaklaştırmamaya çalışıyor. Oysa ki özellikle de paralı
eğitime ilişkin, üniversite sorunlarına ilişkin mücadele
son derece önemli. Burada da yine hiçbir başvuruyu
çevirmeyecek yetkinliğe ulaştık. Üniversitelerden
bireysel ya da toplu gelen bütün başvuruları
karşılayabiliyoruz. Ve henüz de daha büyük bir
potansiyelimiz var. Bu yüzden endişemiz yok. Dernek
üyesi olsunlar olmasınlar bizimle birlikte çalışan
avukat arkadaşlarımız var. Kurum avukatları sendika
avukatları bizimle birlikte çalışıyorlar. Geniş, büyük
bir mücadele alanı, ama bu alanın her yerinde
ÇHD’nin olmasını sağlamaya çalışıyoruz.
Son olarak belki konuşmalarımın içinde söylediğim
şeyi tekrar etmeliyim. Birlikte çalışmak çok önemli.
Ama nasıl? Seçim için birlik yapmak, blok oluşturmak
dikkat çekici bulundu mesela herkes açısından. Ama
ben bu türden bloklardan daha da önemlisinin şu
olduğuna inanıyorum: Eğer Türkiye devrimci hareketi
bir bütün olarak mücadelesini yükseltir, kendi
alanlarında ve yapılarında, çalışma önceliklerinde
siyasal faaliyetini yükseltir ve toplam gövdesini
geliştirirse, bunun gerçekte Kürt siyasal hareketinin
geleceğine de Kürt halkının haklarına da, ve elbette
Türkiye’deki bütün halkların, yoksulların, ezilenlerin,
ayrımcılığa uğrayanların haklarına da daha önemli
katkı sağlayacağına inanıyorum.
Parlamento seçimleri için oluşturulan blokların bu
gerçek değeri yaratamayacağı endişesi içerisindeyim.
Şüphesiz bu gelişmeler de önemlidir, şüphesiz
buradaki hareketlilik de siyasal bir hareketliliktir. Ama
gerçekten ihtiyacımız olan şeyin Türkiye devrimci
hareketi açısından, Türkiye’de devrimciler ve
sosyalistler açısından, kendi yaşam alanlarında kendi
faaliyet zeminlerini büyütüp bu gövdeyi geliştirmesi
olduğuna inanıyorum. Bunu başaracağımıza
inanıyorum, bunu başardığımızda hem Doğu
Akdeniz’den Kuzey Afrika’ya, Ortadoğu’ya
Kafkaslar’a ve hatta bence orta vadede Avrupa’ya;
hem de yanıbaşımızdaki Kürt siyasal hareketinin ve
Arap özgürlük hareketlerinin mücadelesine daha ciddi
ve güvenilir destekler verebileceğimize inanıyorum.
Bunun başarılacağına ve tarihsel olarak aslında
başarılmak zorunda olduğuna, yoksa Türkiye’nin bu
gidişiyle Avrupa Birliği entegrasyonundan bile daha
tehlikeli bir biçimde “bölgesel güç olma” iddiasıyla
karanlık bir ülke haline dönüşeceğini, kendi yoksulları
ve kendi halkları için karanlık bir ülke haline
dönüşeceğini düşünüyorum. Hepimizin kendi
bulunduğumuz yerden bu fikre, bu hedefe
odaklanmamız gerekir diye düşünüyorum.
Kızıl Bayrak / Ankara
Devlet terörü
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak* 19
Alaattin Karadağ davası sürüyor...
Devlet katilleri
aklamaya çalışıyor
Alaattin Karadağ’ın polis tarafından
katledilmesinin üzerinden yaklaşık birbuçuk yıl
geçti. Bu süre boyunca cinayetin arka planının
açığa çıkartılması konusunda bir arpa boyu yol
alınmadı. Aksine her geçen gün hukuksuzluklar
derinleşmekte, deliller karartılmakta, maddi
gerçeğin açığa çıkartılması için işlemesi gereken
adli mekanizma, tam aksi yönde işleyerek
cinayetin üstü örtülmeye çalışılmaktadır.
Herkesin bildiği/hatırladığı vurguların tekrarı
pahasına adalet mekanizmasının bildiğimiz
kokuşmuşluğuna Karadağ yargılaması ile eklenmiş
ibret verici örnekleri hatırlamakta fayda var.
Soruşturma süreci, kasti bir özensizlikle
sürdürülmüş ve salt delillerin ortadan
kaldırılmasına yaramıştır. Yakın zamanda
gündeme giren ve basında Ekşi Sözlük
soruşturması olarak bilinen süreçte, kişilerin takma
isimlerinden, IP adreslerinin tespiti yoluyla 113
kişi tek tek belirlenebilmişken, onlarca şahidin
gözü önünde gerçekleşen bir infaza dair somut tek
bir bilgi edinilememesi ortada bir ihmalin değil,
kastın olduğunun bir göstergesidir. Bu şaşırtıcı da
değildir. Zira cinayeti işleyen polisken, soruşturma
bilinçli olarak yine polisin eline terkedilmiştir.
Kısacası, katil polis bu yolla adeta
ödüllendirilirken bütün emniyet teşkilatına da
“arkanızdayız” mesajı verilmiştir.
İşte dava sürecine bütün bu çarpıklıklarla
birlikte gelinmiştir. İlk duruşmadan bu yana tam
bir orta oyunu sahnelenmektedir. İlk celseden beri
tanık sıfatıyla dinlenen bütün şahıslar, mahkemeye
gördüklerini anlatmak yerine, vatan sevgilerini
anlatmış, işi polislerden “arkadaş” diye
bahsetmeye kadar vardırmıştır. Ara kararlar
gecikmeli yerine getirilmiş/getirilmemiş, sivil
polisler silahları ile mahkeme salonlarında boy
göstermiştir. En nihayetinde ise, davanın tek
olumlu gelişmesi olarak kayıtlara geçen, hem de 2.
celsede verilen keşif kararı, keşif günü “iptal
edilmiştir.” Bu elbette bir iptal kararı olarak
hüküm altına alınmamıştır. Mahkeme tutanaklarına
erteleme olarak geçmiştir. Ancak bilinmektedir ki,
Türkiye böyle ertelenen veya hiç gerçekleşmeyen
ya da en nihayetinde hayata geçirildiğinde hiçbir
işe yaramayan keşiflerle doludur. Karadağ cinayeti
davası da bunlara bir yenisini eklemiştir.
Adı anılmak istenmeyenler!
Devlet terörü coğrafyanın dört bir yanında kol
geziyor. Hemen her gün yeni bir saldırı, yeni bir
cinayet gerçekleşiyor. Artık bu cinayetler o derece
pervasızca ve açıktan işleniyor ki, memleketin
başbakanı çıkıp, seçim meydanlarında devlet eliyle
ölmüş bir vatandaşın arkasından “adını anmak
istemiyorum” diyebiliyor. İleri demokrasi
nutuklarının atıldığı meydanlarda, polis dayağı,
gazı, kurşunu kutsanıyor.
Bu ülkenin bizlerin hafızasından çıkmayan ve
çıkmayacak onlarca “adı anılmak istenmeyeni” ,
“adı unutturulmak isteneni” var. İşte tam da bu
yüzden Alaattin Karadağ davasına sahip çıkmak,
katillerin burjuva hukuk kapsamında ceza alıp
almamasından bağımsız bir önem taşımaktadır.
Çünkü bu davaya sahip çıkmak, yasaklanan
isimlerimize ve o isimlerle yaşayan değerlerimize
sahip çıkmaktır. Bu davaya sahip çıkmak, hesap
sormak ve “unutmadığımızı” haykırmaktır.
Bugünün dizginlerinden boşanmış saldırı
atmosferi karşısında örülecek birleşik mücadelenin
bir yanı işte bu yüzden mahkeme salonlarından
geçmektedir. Hakimler, savcılar görevlerini inatla
yapmayabilir, deliller bile bile karartılabilir!
Egemenin hukuku kendini aklamak için binlerce
takla atabilir. Ancak bu davaya sahip çıkanların
oradaki varlığı, toplumsal hafızadan silinmesi için
çabalanan “adı anılmak istenmeyenleri” canlı
tutmaya, var etmeye yarayacaktır!
Gözaltı ve tutuklama furyası...
Kürt halkına yönelik gözaltı ve tutuklama
furyası sürerken, 21 Haziran günü onlarca kişi
gözaltına alındı. 22 Haziran günü ise Adana’da
BDP’li yöneticiler gözaltına alındı.
Ağrı’nın Patnos ilçesinde, Şırnak’ın Uludere
kırsalında katledilen 10 HPG gerillası için yapılan
basın açıklamasından sonra çıkan çatışmalarda
polislere taş attıkları gerekçesi ile 3 kişi gözaltına
alındı.
Şırnak’ta evlere düzenlenen baskınlarda BDP
yönetici ve üyesi 5 kişi gözaltına alındı. Ayrıca
Silopi’de de Tekin Sadak isimli bir kişi polis ve
jandarma tarafından düzenlenen baskında gözaltına
alındı.
Bingöl’de ise 4 gün önce jandarma ve polisin
düzenlediği ev baskınlarında gözaltına alınan 3
kişiden ikisi “Örgüt üyesi” oldukları iddiasıyla
tutuklanarak Bingöl M Tipi Kapalı Cezaevi’ne
gönderildi.
Hakkari’nin Yüksekova ilçesine bağlı Değerli
(Menkawa) Köyü’ne baskın düzenleyen askerler,
köyü abluka altına aldı. Zırhlı araçların da
kullanıldığı baskının gerekçesi öğrenilemedi.
Diyarbakır Emniyet Müdürlüğü’ne bağlı
polisleri gerçekleştirilen ev baskınlarında ve kent
merkezinde 8 kişiyi gözaltına aldı.
Viranşehir İlçe Emniyet Müdürlüğü’ne bağlı
polisler, BDP ilçe yöneticisi Mehmet Doğan’ın
evine baskın düzenledi. Evde yapılan aramanın
ardından Doğan, gözaltına alındı. Doğan’ın “devlet
malına zarar verdiği” iddiasıyla gözaltına alındığı
belirtildi.
Adana Emniyet Müdürlüğü Terörle Mücadele
Şubesi Polisleri tarafından Adana merkez Ceyhan
İlçesi’nde sabah saatlerinde eşzamanlı yapılan ev
baskınlarında 6 BDP’li yönetici gözaltına alındı.
Gözaltılar ‘Örgüt propagandası yapmak’
suçlamasıyla gerçekleştirildi.
Devlet 241 çocuk öldürdü
“Kadın olsa çocuk da olsa güvenlik güçlerimiz gereğini
yapacaktır” diyen Başbakan Erdoğan, sermaye devletinin
yöneliminin nereye oturduğunu açık biçimde özetliyor.
Devlet bekasını korumak için çocukları dahi katletmekte beis
görmüyor. Türkiye İnsan Hakları Vakfı’nın (TİHV) 1999-2011
arasındaki çocuk ölümlerini derlediği raporu da bunu
gösteriyor.
TİHV’nın raporuna göre, cezaevlerinde, faili meçhul
cinayetlerde, gözaltında, kara mayınları nedeniyle, yargısız
infazlarda, gösterilerde ve “dur ihtarına” uymadığı
gerekçesiyle 1999’dan bu yana 241 çocuk öldürüldü.
Cezaevlerinde 20, faili meçhul cinayetlerde 18, gözaltında 3,
kara mayınları nedeniyle 128, yargısız infazda, gösterilerde ve
“dur ihtarına uymadığı” gerekçesiyle 72 çocuk yaşamını
yitirdi.
Devlet terörünün hedefi bazen Kürt illerinde protesto
eylemlerine katılan çocuklar oldu. Bazen kapitalist düzenin
çalışmayı dayattığı çocuklar tezgahlarının başında
katledildiler.
Tezgahının başında polis kurbanı oldu
Van’da yaşayan 14 yaşındaki Şaban Cadıroğlu’nun seyyar
satıcılık yaparken polisler tarafından katledildi. 1999’da
yaşanan olayın tanığı olan seyyar satıcı Abdullah Kurt olayı
şöyle anlattı: “Son bir aydır polis baskı uygulamaya başladı.
16 Ağustos günü de iki polis dört kişinin eşyalarını dağıttı. Bu
sırada Şaban eşyalarını alıp kaçmak isterken sarışın bir polis
onu tekmelemeye başladı. Şaban fazla kaçamadan yere
düştü. Ben ve arkadaşım yanına gittik. Nefes alamıyordu.
Polis bırakıp gitti. Ben ve arkadaşım Yusuf onu bir araca
bindirerek hastaneye götürdük. Ancak ölmüştü” diyor.
Kara mayınları nedeniyle 128 çocuk öldü
13 Mayıs 1999’da Erzurum’da askeri çöplükte buldukları
roket mermisini kurcalayan 9 yaşındaki Kenan Oğuz, 2
yaşındaki Ferdi Oğuz, 12 yaşındaki Ferdi Oğuz ve 6 yaşındaki
Cansu Oğuz yaşamını yitirdi. Kürt illerinde askeri mühimmat
yüzünden yüzlerce çocuk öldü.
Polis terörü 1.5 yaşındaki Mehmet’I vurdu
Şırnak’ın Cizre İlçesi’nde 9 Ekim 2009’daki protesto
gösterilerine saldıran polisin attığı gaz bombası, annesiyle
balkonda oturan 1.5 yaşındaki Mehmet Uytun’u ağır
yaraladı. Uytun, beyninde darbeye bağlı ödem oluşması
sonucu 19 Ekim 2009’da tedavi gördüğü Diyarbakır’daki Dicle
Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde yaşamını yitirdi.
Bununla beraber Antalya’da 27 Ekim 2008’de 18
yaşındaki Çağdaş Gemik “dur” ihtarına uymadığı gerekçesiyle
polis tarafından katledildi.
Yargısız infazlar…
Mardin’in Kızıltepe ilçesinde 21 Kasım 2004’te polislerin
düzenlediği operasyonda 12 yaşındaki Uğur Kaymaz ve
babası Ahmet Kaymaz öldürüldü. Uğur Kaymaz’ın
bedeninden 13 kurşun çıkarıldı. Resmi açıklamada, Uğur ve
Ahmet Kaymaz’ın “terörist” oldukları, yanlarında otomatik
silahlar bulunduğu iddia edildi. Ancak yanlarında silah
bulunduğuna dair herhangi bir delil yoktu.
20 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Gençlik hareketi
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Geçen bir dönemin dersleriyle
yeni döneme çok yönlü hazırlık!
Emperyalistlerin ve kapitalist sistemin ihtiyaçları
doğrultusunda saldırılarına ara vermedikleri bir
dönemde üniversiteler “sivil polis” ve başörtüsü
genelgeleri ile açıldı. Başörtüsünü her seferinde
ikiyüzlü özgürlükler yalanına dolayan düzen bekçileri
bu esnada sivil polislere ilişkin düzenlemelerini
ortaya sererek üniversitelerde fiilen “OHAL”e
geçtiler. Tek başına bu bile gençliği bekleyen
tehlikenin boyutunu açıkça gösterebilmektedir. Her
dersliğe bir polis, her üniversite yönetiminde bir eli
kanlı katil, her kampüste bir karakol isteyenler açıktır
ki, hayata geçirmek istedikleri saldırıların karşısında
öğrencilerin sessiz kalmayacağını biliyor.
Gençlik baskı ve terör
karşısında başkaldırıyor:
Gelecek ve özgürlük istiyoruz!
Sivil polis çıkarması ardından demokrasi sosuna
sarılan düzen güçleri rektörlerle görüşmelere
giriştiler. Uşaklarını karşısına dizen AKP şefi, sözde
ÖTK temsilcilerini de unutmadı. Bu görüntü
gençliğin militan eylemleri ile dağıtıldı. Gençlik
talepleri ve başkaldırışı ile gündeme oturdu.
Yılların biriktirdiği sorunlar altında hareket
kapasitesi daralmış, niteliği zayıflamış güçler tüm bu
olumsuzluklar altında başladıkları dönemde
karşılarına çıkan mevzilerde çeşitli güçlüklerle
karşılaşsalar da, militan bir mücadele çizgisi çizmeye
çalıştılar ve yılların baskı ve terörü karşısında teslim
alınamayacaklarını dosta düşmana göstermiş oldular.
Henüz bir kazanım elde etmekten ve birikim
oluşturmaktan yoksun olan gençlik hareketi yıl içinde
ardı arkası kesilmeyen saldırılar karşısında yine de
mevzide direnme iradesini gösterebildi.
İşçi sınıfı ait olduğu mücadele
mevzisine gelecektir!
Kapitalist krizin ağırlaştırdığı koşullar altında
ezilen işçi ve emekçiler için son yıllar güvencesiz
çalışma ve yaşamanın yaygınlaştığı ve ücretlerin
düştüğü bir süreç içinde geçmektedir. Bu dönemin en
vahşi saldırılarından biri torba yasası karşısında
sokağa çıkan emekçilere azgınca saldıran polis
onlarca insanı plastik mermileri ve gaz bombaları ile
yaraladı. İşçi sınıfını ve emekçileri köleleştiren bu
yasa tasarısı önümüzdeki sürecin sertleşeceğine dair
de somut bir örnek oldu.
Bunların karşısında ise sınıfın bağrında yeşeren,
işçi direnişlerinde somutlanan örgütlenme ve
mücadele azmi bu korkuyu kamçılarken, düzenin
bekçilerini vahşileştirmektedir. Ne var ki, son iki yıl
göstermiştir ki, rüzgar eken fırtına biçecektir.
Şimdilik tekil direnişler ve çok sınırlı mevzi
direnişleri sınırında da kalsa, işçi sınıfı devlet terörü
karşısına her seferinde bilenerek çıkmaktadır.
Tehditlere karşı PTT, Konak, Ontex işçileri
mücadeleden vazgeçmemektedirler.
Dönemin sonunda gençlik
yine barikatlardaydı
İşçi sınıfının güvencesizleştirilmesi kapsamında
gençliğin gündemine açılan en büyük saldırı alanı
geleceksizlikte ifade edilebilmektedir. Bu adımın
üniversiteler için temel yönü mali ve idari
dönüşümlerdir. Kapitalistlerin üniversite yönetimine
daha dolaysız müdahale etmek istedikleri bu
dönemde üniversitelerin mali yapısı pazara daha
doğrudan bağlanmak istenmektedir. Bu süreçte
koçbaşı dönüşüm paketleridir.
Bu paketleri tartışmaya açan sermaye uşakları 2729 Mayıs’ta Uluslararası Yükseköğretim Kongresi’ni
toplayarak önemli bir adım attılar. Bu adımı sokakta
karşılayan gençlik saldırının boyutlarını yarattığı öfke
ile yoğun polis terörüne direnerek önümüzdeki
süreçte geleceksizleştirme karşısında kararlı duruşunu
haber vermiştir. Dönemin bu biçimde bitmesi
anlamlıdır. Bu süreçte gençliği hedef alan polis ve
yargı terörü saldırının önümüzdeki dönemde
boyutlanacağının açık ifadesidir. Zira sadece 27
Mayıs’ta öğrencileri hedef alan polis, Hopa’da can
almıştır. Açıktır ki, önümüzde mücadelenin her iki
yönden de sertleşeceği bir dönem vardır.
Seçim aldatmacası gençliğin
taleplerine yanıt olamayacaktır
Düzen açıktır ki, bir dizi açıdan zorlanmaktadır.
İşçi sınıfı ve emekçilerin sosyal istemlerine yanıt
verememektedir, Kürt sorununu çözme yeteneğinden
yoksundur, gençliğe bir gelecek sunamamaktadır.
Böylesi bir dönemeçte gelen seçim süreci beklendiği
gibi AKP’nin üstünlüğü ile tamamlanmıştır.
Türkiye’nin dört bir yanında isyan ateşleri
yakılmışken burjuvazi açısından 2011 seçimlerinin
anlamı büyüktü. Şüphesiz ki, asalak takımı için kabus
ezilenlerin burjuva yönetim araçlarını bir kenara
bırakmaları ve yüzlerini mücadele alanlarına
dönmeleridir. Fakat seçim oyunu tutmuştur. Büyük
oranda bir katılım ile gerçekleşen seçimlerde kitleler
düzenin diktatörlüğü altında kalmaya razı oldular.
Bu koşullarda emperyalistlerin bölge planları
TC’ye vahşi lejyonerlik görevleri dayatırken, içeride
de emekçileri ve gençliği ağır bir sömürü ve faşist
terör rejimi beklemektedir. Seçim yalanları ile geçen
birkaç ay ardından bugün sermayenin uşakları
sorunlarımızı çözmek için yapabilecekleri hiçbir şey
olmadığı için gemi azıya alacaklardır.
Düzenin karşısına güçlü ve militan bir
gençlik hareketi ile çıkmak için...
Geride bıraktığımız dönem açıktır ki, mücadele
açısından hareketli bir seyir izledi. Gençlik kitleleri
içinden mücadeleye bir yönelim oldu. Şüphesiz bu
yönelim kararlı ve örgütlü bir düzeyden uzaktır.
Ancak bu ilgi sözü edilen nitel ve nicel sınırlılığın
aşılması açısından da bugün elimizde önemli bir
imkandır. Öyleyse her yıla bir düşüş içinde giren
gençlik hareketi için bu yıl oluşan dinamizm umut
vermiştir. Önemli olan bu umudu büyütmektir.
Yani siyasi, örgütsel ve politik kazanımlar elde
etmek, bunları gelecek için garanti altına alabilmek
bugün gençlik hareketinin temel sorunudur.
Sözgelimi, UYK gibi bir süreç üretilen söylemleri ile,
etrafında topladığı güçler ile ve yarattığı etki ile
harekette bir kazanıma dönüşmeli, önümüzdeki
dönemde gençlik hareketinin ideolojik, örgütsel ve
politik bakımdan güçlendirilmesi için
değerlendirilebilmelidir.
Genç komünistler açısından da, bu yönde
sergilenecek çaba son derece önemlidir. Zira genel
gençlik hareketi hakim dar grupçu anlayış eldeki
imkanları ne görmekte ne de değerlendirmek için
kılını kıpırdatmaktadır. Aksine mevcut hareketi
hantallaştırmakta ve kısırlaştırmaktadır. Genç
komünistler bunu kıracak adımlar atarken açıktır ki,
kendi sınırlarını da aşarak mesafe katedebilirler.
Yerel örgütlerin niteliğinin yükseltilmesi oldukça
yakıcıdır. Doğru bir politik hat oluşturmak şüphesiz
ki, bu hattın doğru kavranması ve hayata
geçirilebilmesi ile anlamını bulacaktır. Bu yönüyle de
yerel örgütlerin niteliğinin yükseltilmesi önümüzde
durmaktadır. Yanı sıra ise nicel olarak örgütlü
güçlerin çalışmanın sürekliliğini sağlayacak bir
seviyeye ulaşması ve etrafında daha geniş bir çeper
yaratabilmesi politik hattın yürünmesinde
imkanlarımızı arttıracak ve etkimizi geliştirecektir.
Çünkü tüm değerlendirmelerimizi özetlediğimizde
karşımıza çıkan, hoşnutsuzluğu biriken kitleleri
mücadeleye kazanmak ise, bunu başarabilecek,
kıpırdanmaya başlayan kitlelerin enerjisini kazanarak
onları arkasına alabilecek bir gençlik örgütüdür. Genç
komünistler bu ihtiyacı karşılamakla yükümlüdürler.
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Bu sınıfın öncüsü olma iddiasını taşıyan bir partinin
çizgisinin gençlik alanındaki yansımasıdır, bunu
gerçekleştirmekten geri durulacak her an devrimin
gereklerinden uzak durmak demektir.
Korku duvarları yıkılırken
devrimci örgütü güçlendirelim!
Geride bıraktığımız öğrenim dönemi kitle
hareketlerinin militanlaştığı, mücadeleyi seçen
milyonların meydanları doldurduğu bir sürece
tanıklık etti. Neredeyse istisnasız bir biçimde ulusal
ve uluslararası gündem mücadele haberleri ile doldu.
Farklı coğrafyalardan milyonlarca insan benzer
talaplerle mücadele alanlarında buluştu. Böylelikle
dönem emperyalist-kapitalist düzenin ezdiği
milyonların öfkesinin patladığı bir dönem oldu.
Elbette bu patlama onyılları bulan yılgınlıkların,
bozgunların ve başarısızlıkların üzerine geldi. Ne var
ki, çeşitli coğrafyalarda ezilenler üzerlerindeki ölü
toprağını atıp kapitalistlerin korkularını kabusa
çevirdiler.
Dünya çapında, işçi ve emekçilerin genç
kuşaklarıyla öğrenci gençliğin merkezinde olduğu
kitle hareketleri büyük imkanlar yaratmaktadır. Bu
hareketin en önemli özelliği ise korku duvarlarının
aşılmış olmasıdır. İşkence ve katliamlara artık yeter
diyerek isyanı seçenler, düzen güçlerinin kabusu
olmuşlardır. Türkiye’de de düzenin baskı ve terörüne
rağmen sokaklar terkedilmemektedir. Sınırsız baskı
ve zor bir noktadan sonra sahibini vurmaktadır.
Gençlik içerisinde de bu yönde ciddi belirtiler
vardır. Halihazırda bu belirtiler, politik faaliyette
ısrar, siyasal kimlikte sarsılmaz bir duruş ve elbette
terör aygıtları karşısında kesin ve tok bir güçtür.
Bununla birlikte dünya deneyimi gösteriyor ki,
devrimci bir örgütün eksikliğinde tüm bu imkanlar
ileriye taşınamamakta, tüm sonuçlarına
ulaştırılamamaktadır. Zira tüm bu imkanları
değerlendirecek, gücü örgütleyecek ve düzenin
üzerinde yıkıcı bir güce dönüştürecek ancak devrimci
partinin harcıdır. Bu açıdan da genç komünistler de
devrimci örgütü tüm yönleriyle güçlendirmelidir.
Daha nitelikli bir gençlik örgütü için...
Güçlü yerel örgütler etkili ve sürekli bir
faaliyet için şarttır. Bu eksiğimizi ortaya
koyduktan sonra önemli birkaç
noktaya vurgu yapmak gereklidir.
Öncelikle ideolojik eğitim
güçlerimizin kendilerini
donatabilmeleri için
sürekli ve sistemli hale
getirilmelidir. Böylece
yerel örgütlerin
ihtiyaçlarını
omuzlayacak kadroların
gelişebilmesi için verimli
ideolojik bir zemin elde
edilecektir. Burada her
düzeyde ilişkinin ve
yoldaşın ihtiyaçları doğru
belirlenebilmeli ve sürecin
gereklerine uyan bir esneklikte
olmalıdır. Doğru ve hedefli bir eğitim
bu biçimde olabilir.
Yerel örgütlerin geliştirilmesi ve politik
gençlik yayınımızın arasındaki ilişki gözönüne
alındığında sürekliliği ve sistematikliği
yakalamak yanında yayının niteliğinin de
geliştirilmesi gerekmektedir. Bu yeni yazarların
yayına kazanılabilmesi ve yayının içerik
bakımından da zenginleşmesi anlamına
gelmektedir. Bunun yanında ise yayının daha
Gençlik hareketi
etkin biçimde kullanımı üzerine düşülmesi de
gerekiyor. Geride bıraktığımız döneme bakacak
olursak hem yayının niteliğinde ve kullanımında
yaşanan sorunlar çalışmamızda ciddi sorunlara yol
açabilmiştir.
Geride kalan dönemde karşımıza çıkan bir başka
sorun da genel politik faaliyette yaşanan
aksamalardır. Alanlarda sistemli ve hedefli bir
faaliyet örmek hedeflerimizi gerçekleştirmenin
yolunu açacaktır. Öncelikle genç komünistler
belirlenen hedeflere ulaşabilmek için tüm güç ve
imkanlarını ihtiyaçları karşılayabilecek biçimde
harekete geçirebilmelidirler. Belirlenen hedefler
doğrultusunda yerel güçlerin kendi imkanları ve
özgün ihtiyaçlarına göre farklılaşan bir faaliyet
örmeleri önemlidir. Bu özel bir yetenek olarak
görülmek bir yana yerel güçlerin kendi alanlarına
uygun çalışma yürütebilmelerinin başlıca gereğidir.
Başka bir yanıyla da her yerel merkezi politikalardan
ve materyallerden bağımsız olarak da kendi faaliyet
kapasitesini geliştirebilmelidir.
Yaşadığımız sorunların aşılabilmesi için birçok
imkan mevcuttur. Önümüzdeki dönemde genç
komünistler bu imkanlara odaklanmalı, hareketin ve
örgütün ihtiyaçlarını karşılamak için hedefli bir
biçimde imkanların üzerine giderek, doğru
belirlenmiş politikalarla gelecek dönemi
kazanmalıdırlar.
Sınıf hareketinde yaşanan tüm sorunlara rağmen,
uzun yıllara yayılmış bozgun ve yıkım dönemlerine
rağmen gençlik, dinamizmi ile yeni süreci
karşılamaktadır. Düzenin karşısında tüm baskı ve
terörüne rağmen teslim alamadığı bir hareket
durmaktadır. Sirkülasyonun yoğun olduğu bu
dönemde gençliği mücadeleye kazanabilmenin
yolunu açabilmeli ve toplumun genelinde esen
hoşnutsuzluk rüzgarını arkamıza alabilmeliyiz. Genç
komünistler buna yapabilecek ve kendilerini bir adım
ileriye taşıyabilecek ideolojik arka plana sahiptirler.
Önlerinde ise politik müdahaleleri en etkili biçimde
yapacak, kitle çalışmasını hedefli bir hatta oturtacak
ve örgütlülüğü genişletecek bir donanım kazanarak
alanlara çıkma sorumluluğu durmaktadır. Yaz süreci
de her yönüyle bu hedefler doğrultusunda
değerlendirilmelidir.
(Ekim Gençliği’nin Haziran 2011 tarihli 132.
sayısından alınmıştır...)
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 21
Hayaldi yalan oldu!
12 Haziran genel seçimlerini önceleyen süreçte
emekçileri aldatmak ve düzene bağlamak için içi boş
vaatlerde bulunan ve onlarca yalan sıralayan
burjuva partilerin gerçek yüzü seçimin hemen
ardından ifşa olmaya başladı. Vaat ve yalan yarışına
“Hayaldi gerçek oldu” sloganıyla katılan dinci parti
AKP’nin seçim zaferi sonrası attığı ilk adımlar bile
seçimin bir aldatmaca, düzen partilerinin de ikiyüzlü
ve yalancı olduğunu ortaya koymaya yetiyor.
Seçim arifesinde Milli Eğitim Bakanlığı aracılığıyla
15 bin kadrolu öğretmen ataması
gerçekleştireceğini vaadeden sermaye hükümeti
AKP, seçimin ardından vaadini rafa kaldırarak bu
rakamı fiilen yarı yarıya azaltmış oldu. Bakanlık,
daha önce duyurduğu 15 bin kadrolu öğretmen
atamasını, sözleşmeli öğretmenlerin kadroya
geçirilmesinin ardından boşalan 6 bin 575 kadroya
düşürdü. Diğer yandan, kadroya geçen sözleşmeli
öğretmenler arasında ayrımcılık yaratarak eğitim
emekçilerini kendi arasında bölmeye ve birbirine
kırdımaya çalıştı.
Eğitim emekçileri tepkili
Gelişmeleri değerlendiren Eğitim Sen, bakanlık
açıklamasında belirtilen “632 Sayılı Kanun
Hükmünde Kararname” ile kadroya geçenlerle KPSS
puanıyla sözleşmeli iken kadroya geçenler arasında
ciddi bir ayrımcılık yapıldığını dile getirdi. “Kadroya
geçen sözleşmeli öğretmenler arasında ayrım
yapılmasın, yeni mağduriyetler yaratılmasın” diyen
Eğitim Sen, “Bu ayrımcılığın ortadan kaldırılarak
sözleşmeli iken kadroya geçenler arasında eşitlik ve
adaletin sağlanması için Milli Eğitim Bakanlığına
yazılı başvuruda bulunduk” dedi.
“Sorunlar arttı”
16 milyon öğrenci 17 Haziran günü karne alarak
2010-2011 eğitim ve öğretim yılını noktaladı. Eğitim
Sen Merkez Yürütme Kurulu tarafından yapılan
açıklamada yaşanan sorunların katlanarak arttığına
ve sorunlar karşısında kalıcı çözümler üretilmediğine
dikkat çekildi.
Sorunlar çığ gibi
Eğitim sistemindeki sorunların yıllardır
sürdürülen serbest piyasa politikalarından
kaynaklandığının söylendiği açıklamada sorunlar
sıralandı.
2010-2011 eğitim öğretim yılında derslik, okul,
öğretmen, memur ve hizmetli açıklarına çözüm
üretilmediği, okulların araç gereç ve fiziki altyapı
ihtiyaçlarının giderilmediği, eğitim emekçilerinin
ekonomik, demokratik, sosyal ve özlük haklarında
kayıplar yaşandığı, üniversite kapılarındaki yığılmayı
önlemek için gerekli adımların atılmadığı belirtildi.
22 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Gençlik hareketi
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Liseli gençlik’ten LYS protestoları
Gençler meydana çıktı
Liseli gençlik Ankara ve İstanbul’da gerçekleştirdiği
eylemlerle Lisans Yerleştirme Sınavı’nı (LYS) protesto
etti.
Ankara
20 Haziran günü gerçekleştirilen eylem için Kolej
Meydanı’nda toplanan Devrimci Liseliler Birliği
(DLB), Öğrenci Birliği, Odak/ Genç Direnişçi ve
Özgür Lise Ziya Gökalp Caddesi’ni trafiğe kapatarak
yürüyüşe geçti. Caddeye barikat kuran kolluk güçleri
yürüyüşü keyfi bir şekilde engellemeye çalıştılar.
Polisin, “kaldırımdan yürüme” dayatması kabul
edilmezken caddenin tek şeridinin açılmasıyla eylem
devam etti.
“Geleceğimize sahip çıkıyoruz Eğitim sistemini
yıkmak için yürüyoruz” pankartının açıldığı yürüyüşe
katılan DLB’liler “Eşit, parasız, bilimsel, anadilde
eğitim!”, “Parasız eğitim istiyoruz!”, “Gençlik gelecek
gelecek sosyalizm!”, “Tek yol devrim kurtuluş
sosyalizm!” dövizlerini taşıdılar.
Sakarya Caddesi’nde yapılan basın açıklamasında
ise, “Düzen bizi eğitim sistemiyle, YÖK’ü ile, polisi
ile, medyası ile bir ablukaya almaktadır” denilerek
sınavlardan düşük puan aldığı için intihar eden
öğrenciler hatırlatıldı. “Buradan soruyoruz ölen
arkadaşlarımızın hesabını nasıl vereceksiniz? Biliyoruz
ki cevap veremeyeceksiniz. Çünkü biz haklıyız siz
değil” sözleriyle sona eren açıklamanın ardından Yapı
Sanat Evi tiyatro topluluğunun sergilediği skeç izlendi.
Eylem, Yapı Sanat Evi Müzik Topluluğu’nun
söylediği türkü ve marşlar eşliğinde çekilen halaylarla
son buldu.
Avcılar
Devrimci Liseliler Birliği, Liseli Direnişçi Gençlik
ve Yeni Dünya Gençliği, elemeci sınav sistemine karşı
15 Haziran Çarşamba günü Avcılar’da bir eylem
gerçekleştirdi.
Kürtçe ve Türkçe hazırlanan “Kahrolsun şifreli,
elemeci, paralı eğitim sisteminiz” şiarlı ozalitin açıldığı
eylemde Marmara Caddesi girişinden sloganlarla
yürüyüşe geçildi.
DLB’nin “Eşit parasız bilimsel anadilde eğitim!”,
“Parasız eğitim sınavsız üniversite!”, “YGS-LYS
kaldırılsın!”, “Tek yol devrim kurtuluş sosyalizm!”
dövizleriyle yer aldığı eylemde, cadde üzerindeki
dershanelerin önünde basın açıklaması yapıldı.
YGS’deki şifrelerle açığa çıkanın çürümüş sistemin
gerçeği olduğuna vurgu yapılan açıklamada şu ifadelere
yer verildi:
“Haykırıyoruz; eşit, parasız, bilimsel, anadilde
eğitim için ‘Yaşasın devrim ve sosyalizm’. Bizler
hakkımız olan geleceğin bize bahşedilemeyeceğini iyi
biliyoruz. İşte bunun için diyoruz ki ‘Hak verilmez
alınır, zafer sokakta kazanılır’. Bunun için bu düzene
ve onun çürümüş eğitimine, sınavlarına karşı sokakları
doldurmaya, örgütlü mücadeleyi büyütmeye
çağırıyoruz”
Basın açıklamasının ardından Gündoğdu marşı
okunarak eylem sonlandırıldı. Eyleme PDG de destek
verdi.
Kızıl Bayrak / Ankara-Esenyurt
Sınav kepazeliği büyüyor
Yükseköğretime Geçiş Sınavı’nın ardından ortaya
çıkan şifre rezaletinin yankıları sürerken bu kez,
Lisans Yerleştirme Sınavı’ndan (LYS) bir gün önce
“LYS soruları çalınacak” açıklaması geldi. YÖK
Başkanı Prof. Dr. Yusuf Ziya Özcan tarafından yapılan
açıklama ise şifre skandallarıyla öfkesi büyüyen
öğrenci gençliği bir kez daha sarstı.
Özcan’ın “LYS soruları çalınacak ihbarı geldi”
açıklamasına, ÖSYM “ÖSYM, sınav güvenliğini en
üst düzeyde tutmaya özen göstermektedir” yanıtını
verdi.
Eğitim-Sen Genel Başkanı Ünsal Yıldız, üniversite
adaylarının zaten daha önce yaşanan skandallar zinciri
nedeniyle büyük bir travma yaşadığını belirterek,
“YÖK Başkanı’nın bu düşüncesizce açıklaması
travmanın boyutunu daha da büyütüyor” dedi. Asıl
ilginç olanın bu ihbarın kamuoyuyla paylaşılması
olduğunu belirten Yıldız, ÖSYM’de yaşanan tüm
skandalların faturasının ‘AKP’yi istemeyenlere’
kesildiğini söyledi. “Birinin Sayın Özcan’a
hükümetten önce öğrencileri düşünmesi gerektiğini
söylemesi gerekir” uyarısında bulundu.
Başta Avrupa ülkeleri olmak üzere dünyanın
pekçok ülkesinde gerçekleştirilen gençlik
eylemleriyle eşzamanlı olarak Türkiye’de de
“Gençler Meydana Eylem İnisiyatifi” yürüyüş
gerçekleştirdi.
19 Haziran Uluslararası Eylem Günü’nde
Galatasaray Lisesi önünde toplanan öğrenciler, “19
Haziran Uluslararası Eylem Günü’nde İşsizlik ve
YÖK’e Karşı Gençler Meydana” pankartı arkasında
Taksim Meydanı’na yürüdü. “İşsiz gençlik geleceği
alacak!” sloganının atıldığı yürüyüşte işsizliğe ve
YÖK’e karşı mücadele çağrısı yapıldı. İspanya,
Yunanistan ve daha birçok ülkedeki gençlik
eylemleri selamlandı.
İnisiyatif adına açıklama yapan Işıl Kurt,
Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün üniversiteler ile
ilgili yaptığı açıklamaların samimiyetsiz olduğunu
ifade ederek, “Geçtiğimiz günlerde yaptığımız
oturma eylemi ile geleceğimizin bizden çalındığını
ve buna dur diyecek olanların bizler olduğunu
gösterdik” dedi.
Kurt ayrıca şunları dile getirdi:
“Gençlik, ülkede egemenlerin yapmaya
çalıştığının çok farkında. Üniversiteleri 4 yıllık
bekletme merkezine çevirenlerin hedefini biliyoruz.
İspanya, Fransa ve Yunanistan’da olduğu gibi
Türkiye’de de işsiz gençlik geleceği için
mücadelesini sürdürecek. Gençlik bundan sonra
gelişmelere sessiz kalmayacak. Çünkü geleceğinin
kendi ellerinde olduğunu çok iyi biliyor”
Eskişehir’de
soruşturma terörü
Eskişehir Osmangazi Üniversitesi’nde EGSİAD
(Eskişehir Girişimci Sanayiciler ve İşadamları
Derneği) toplantısına gelen Ali Babacan’ı protesto
eden 20’ye yakın öğrenciye ESOGÜ Rektörlüğü
tarafından soruşturma açıldı. Soruşturmaları yaz
dönemine denk getiren rektörlük böylece tepkinin
de önünü almaya çalıştı. Bununla beraber rektörlük
bazı öğrencilerin evini arayarak soruşturma
saldırısından aileleri haberdar etti.
Böylece ESOGÜ Rektörlüğü protesto sırasında
azgın polis terörüne maruz kalan öğrencilere
soruşturma açarak bir kez daha sermayenin
yanında olduğunu göstermiş oldu.
Ekim Gençliği / Eskişehir
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Dünya
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 23
Sokaktan “güvenoyu” yok!
19 Haziran 2011 /
Yunanistan’da Papandreu eliyle oluşturulan yeni
hükümet 21 Haziran günü geç saatlere kadar süren
oylamada parlamentodan “güvenoyu” aldı. Yunan
devletinin Papandreu eliyle emekçilerin büyüyen
öfkesini dindirme manevrası olan bu adıma sokaktan
ise yine barikatlarla yanıt verildi.
Yunanistan’ın 300 sandalyeli parlamentosunda,
298 vekilden 155’i yeni hükümet için “evet” oyu
kullanırken, 143 milletvekili ise “hayır” dedi. Bu
sonucun ardından yeni hükümet, IMF-AB-AMB eliyle
dayatılan “Orta Vadeli Program” adı altındaki saldırı
paketini 28 Haziran günü parlamentodan geçirmeye
çalışacak. AB ve IMF, Yunanistan’a ikinci kurtarma
paketi ve bir önceki paketin 12 milyar euroluk son
dilimini serbest bırakmak için önkoşul olarak, “daha
fazla tasarruf önleminin uygulanmasını” şart olarak
belirmişti. Papandreu’nun “yeni” hükümeti, 28
Haziran günü parlamentodan 28 milyar euroluk son
ekonomik kesinti paketini onaylamasını isteyecek. AB
üyesi ülkelerin maliye bakanları da 3 Temmuz günü
ikinci yardım paketini onaylayıp onaylamayacaklarına
karar verecek.
Yanısıra Atina merkezli “Öfkeliler” hareketinin
başını çektiği ve sendikaların da destek verdiği kitlesel
eylemlere oylama günü de devam edildi. Yunan
Parlamentosu’nun bulunduğu Sindagma Meydanı’nda
toplanan emekçiler, oylama süresince eylemlerini
sürdürerek hükümetin hiçbir koşulda sokaktan
‘güvenoyu’ alamayacağını haykırdılar.
Ülkenin birçok kentinde de alanlar öfkeli
emekçiler tarafından kuşatıldı.
Eylemlerin aralıksız sürmesinin beklendiği ülkede,
28 Haziran günü için de ‘genel grev’ ve ‘parlamentoyu
bloke etme’ çağrısı yapılıyor.
“Önlem paketi” adı altındaki dayatmalara karşı
sokaklara dökülen emekçilerin, 15 Haziran günü
gerçekleştirdiği genel grev ve parlamentoyu bloke
etme eyleminin ardından Başbakan Papandreu mevcut
hükümeti feshedip yeni bir kabine oluşturduğunu
açıklamıştı. Ülke çapına yayılan kitlesel ve militan
protestoları dizginlemek için polis terörüne de açıktan
başvuran Papandreu, eylemleri sönümlendirmek ve
partisine dönük tepkileri hafifletmek için “hükümet
değişikliği” hamlesine başvurmuştu.
Irkçılık ve faşizm protesto edildi
Bir süre önce aldıkları bir kararla Den Haag
şehrinde yürüyüş ve gösteri yapmak isteyen faşist
çetelerin engellenmesi için anti-faşist örgüt ve
akımlar tarafından karşı bir protesto yürüyüşü ve
gösteri çağrısında bulunuldu. Bunun üzerine polis
yaşanabilecek sorunları gözönünde bulundurarak
yürüyüşe izin vermedi. Hitler zulmünden en fazla acı
çeken halklardan biri olan Hollanda’da böyle bir
gösterinin hoşgörüyle karşılanmayacağı da açık bir
gerçek.
Bu gerici faşist gösteriye karşı Den Haag
Irkçılığa Karşı Platforumu tarafından bir gösteri ve
yürüyüş düzenlendi. Eylem 18 Haziran günü
Spuiplein’de başladı. Olağanüstü polis önlemleri
alınan gösteri için köpekler, atlar, zırhlı polis araçları,
motosikletli özel timler ve sivil polislerle tam bir
abluka sözkonusuydu.
Meydanda yapılan konuşmaların adından
yürüyüşe geçildi. Yürüyüş boyunca sloganlarla
ırkçılık lanetlendi. Yürüyüş sırasında ırkçılar
tarafından iki kez provokasyon girişiminde bulunuldu
fakat kitlenin soğuk kanlı tutumu sayesinde bir sorun
yaşanmadı. Yürüyüş güzargahı boyunca çevredeki
insanlarda eyleme destek verdi.
Polisten provokasyon
Polis eylemin başından sonuna kadar
provakasyon çıkarmak için elinden geleni yaptı.
Yürüyüş boyunca kitleye keyfi dayatmalarda
bulundu. Başta BİR-KAR çalışanları olmak üzere
kortejin dışında bildiri dağıtanlar engellemeye
çalışıldı. Yer yer tartışma ve arbede yaşandı. BİRKAR çalışanlarına dönük engelleme çabasının
karşısında Hollandalı diğer anti-faşist akımlar da
tutum aldı ve BİR-KAR bildirilerini dağıttı. BİRKAR Türkçe ve Hollanda’ca yaygın bildiri dağıtımı
yaptı. Diğer katılımcılar da el ilanı kullandılar.
Eyleme genelde ögrenciler ve yaşlılar katılırken
yabancı kökenli emekçilerin katılımının az olması
dikkat çekti. 250 kişinin katıldığı eylem coşkulu bir
atmosferde gerçekleşti.
BİR-KAR eylem öncesi çok sayıda kurum,
kuruluş, parti ve kişiye e-mail de kullanılarak çağrı
metni ulaştırdı. Bir çok destek mesaji aldı.
BİR-KAR / Hollanda
Madrid
İspanya’da görkemli
dönüş
İspanya’da işsizlik ve geleceksizliğe karşı uzun
süre meydanları işgal eden gençler ara verdiklerini
duyurdukları eylemlerine 19 Haziran günü yeniden
başladı. Onbinlerce kişi meydanları doldurdu.
İspanya’da sosyal yıkım saldırılarına karşı
eylemler 15 Mayıs’ta başlamış, hareket ismini bu
tarihten almıştı. M-15 tarafından yapılan çağrı ile
bütün İspanya sokağa çıktı. Madrid’deki eylemde,
başkentin 6 ayrı mahallesinden yola
çıkan göstericiler, meclisin 200 metre yakınındaki
Neptuno Meydanı’nda toplandı.
Gençlerin, işçilerin, emekçilerin, işsizlerin ve
göçmenlerin yer aldığı eylemde siyasi ve ekonomik
sistem teşhir edildi. “Avrupa duy sesimizi İspanya
krize karşı mücadelede!”, “Bu krizin faturasını biz
ödemeyeceğiz!” sloganlarının atıldığı eylemde,
“Demokrasi, neredesin”, Kamu sektörlerinin
özelleştirmesine hayır” ve “Birleşen halk asla
kaybetmeyecek” pankartları taşındı.
Genel grev çağrısı
İspanya’nın 60 kentinde yapılan eylemlerde
kemer sıkma politikalarına karşı genel grev çağrısı
yükseltildi. 11 Mart’ta euro bölgesi ülkeleri
tarafından imzalanan ve 27 Haziran’da Avrupa
Parlamentosu’nda onaylanması beklenen “Euro
paktına” karşı çıkan göstericiler, sosyal haklarında ve
maaşlarında daha fazla kısıntı politikasına ve
özelleştirmelere “hayır” diyeceklerini belirtiyorlar
Aynı gün, aralarında Yunanistan, İtalya,
Türkiye’nin de yer aldığı 98 ülkede İspanya’ya destek
eylemleri örgütlendi.
19 Haziran 2011 /
Madrid
24 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Dünya
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
İngiltere’de burjuvazi pervasız saldırıya,
işçi sınıfı genel greve hazırlanıyor...
Yunanistan, Fransa, İspanya, Portekiz’den sonra
İngiltere’de de işçi sınıfı büyük bir genel greve
hazırlanıyor. Sınıf çatışmalarının Avrupa genelinde
giderek şiddetlenmesi, kapitalist/emperyalist dünya
sisteminin derinleşen açmazına işaret ediyor. Zira artık
sadece bağımlı ülkeler değil, kapitalist zincirin
emperyalist halkalarında da sınıf çatışmaları belirgin
bir hal alıyor.
İkinci emperyalist paylaşım savaşına kadar dünya
jandarması olan Britanya emperyalizmi, gelinen yerde
sistemi idame ettirmek için işçi sınıfı ve emekçilerin
sosyal kazanımlarına saldırmak dışında bir çıkış yolu
bulamıyor. Bu durum sömürü ve kölelik temeline
dayalı bu sistemin içinde debelendiği krizden çıkma
yeteneğinden yoksun olduğunu bir kez daha
göstermektedir.
Faturayı işçi sınıfına ödetmek istiyorlar
İktidarda bulunan Muhafazakâr-Liberal koalisyonu,
emeklilik düzenlemeleri için kaynak olmadığını iddia
ederek, işçi sınıfını kölelik dayatmasına boyun eğmeye
çağırıyor. Krizi gerekçe gösteren sermaye hükümeti,
işçilerin emekli olabilmek için, 8 yıl daha çalışmalarını
istiyor. 8 yıl boyunca emeklilik maaşı ödemek yerine,
işçilerden prim tahsil etmeyi hedefleyen Büyük
Britanya burjuvazisi, kapitalizmin küresel krizini
fırsata çevirmeye heveslenmiş görünüyor.
İşçi sınıfının bu pervasız saldırıya sessiz kalmasının
mümkün olmadığını bilen sermaye iktidarı, sefil
görevlilerini işe koşmuş bulunuyor. Ortada grev kararı
olmadan sahneye çıkan İş Dünyasından Sorumlu
Bakan Cable, sendikaları tehdit ederek greve
çıkmamalarını istedi. “Bu kabarık faturayı işçilere
ödetebilmek için sendikalar bize yardım etmelidir”
demeye getiren sermayenin bakanı, bu cüreti, İşçi
Partisi’nin sendikalar üzerindeki etkisinden alıyor olsa
gerek. Nitekim “Gölge Maliye Bakanı” kabul edilen
İşçi Partili Ed Balls adlı sermaye uşağı, Sunday Mirror
gazetesinde yayınlanan yazısında, sendikalara, kamu
sektöründeki reformlar için greve giderek, hükümetin
‘tuzağına düşmeme’ çağrısı yaptı. Son İşçi Partisi
hükümetinde üst düzey görevler üstlenmiş olan bu has
sermaye uşağına göre, Muhafazakâr Partili Maliye
Bakanı George Osborn, sendikaları grev yapmaya
kışkırtarak, ekonominin kötü gidişatından onları
sorumlu tutmayı planlıyor. Bu gülünç gerekçeye
dayanarak grevi baltalamaya çalışan İşçi Partisi, İngiliz
burjuvazisinin sadık hizmetkârı olduğunu bir kez daha
ispatlamıştır.
Emperyalist savaşlara
kaynak var işçiye yok...
Britanya emperyalizmi, yıllardan beri ABD
emperyalizminin “kudurgan köpeği” gibi hareket
etmekle suçlanıyor. Zira ABD emperyalizminin tüm
saldırılarına katılan Londra’daki savaş baronları,
Pentagon’daki emsallerinin insanlığa karşı işledikleri
tüm suçlara ortak oluyorlar.
Birinci Körfez savaşına hevesle katılan İngiliz
ordusu, eski Yoguslavya Afganistan ve Irak’ı hedef
alan emperyalist saldırılara da en büyük destek veren
emperyalist güçtür. Son olarak Libya’yı hedef alan
emperyalist saldırıya da katılan Britanya emperyalizmi,
bütün bu vahşi savaşlara kaynak bulmuştur. Sıra
emeklilik gibi temel bir hakka gelince, utanmadan
“kaynak yok” diye açıklama yapmaktadır.
Bu kaba ikiyüzlülük rastlantı olmadığı gibi şaşırtıcı
da değildir. Zira tekelci burjuvazi, tarih sahnesine
çıktığı andan itibaren emperyalist savaşları da
başlatmıştır. Çünkü bu sistem yağma ve paylaşım
savaşları olmadan varlığını sürdüremez. 1945’ten
sonra birbiriyle savaşmayan emperyalist güçler,
kozlarını farklı coğrafyalarda icra ettikleri savaşlarda
paylaşmışlardır. Başka bir ifadeyle emperyalistler,
paylaşım savaşlarını bağımlı ülkelere taşıyarak
barbarlıklarının ağır faturasını ezilen haklara
ödetmişlerdir. Sözkonusu savaşları kışkırtanların
başında ABD’den sonra İngiliz emperyalizmi
gelmektedir.
Emperyalist savaşlara sınırsız kaynak ayıran
Londra’daki savaş baronlarının, işçi ve emekçiler
sözkonusu olduğunda “kaynak yok” diye ortaya
çıkmaları sistemin doğası gereğidir. Çünkü kapitalistler
için önemli olan işçi ve emekçilerin insanca
yaşayabilmeleri değil, yağma ve soygundur. Onlar için
ilki masraflı ikincisi ise karlıdır.
Büyük genel greve hazırlık
İngiliz burjuvazisi ve onun hizmetindeki hükümet
ne kadar pervasızsa, işçi sınıfı da mücadelede o kadar
kararlı görünüyor. Sınıfa ihanet konusunda sicilleri kirli
olan İşçi Partisi’nin etkisindeki sendikaların grev kararı
almaları, tabandan gelen basıncın şiddeti hakkında fikir
veriyor.
İngiltere’nin büyük sendikaları, hükümetin kamu
sektörü emeklilik düzenlemelerinde çalışanlar aleyhine
yapacağı değişikliklerin, 1926 yılındaki genel grevden
bu yana en büyük grev dalgasına neden olacağı
uyarısında bulunuyor. Saldırıya tepkisini dile getiren
Unison lideri David Prentis, sendikaların belirsiz bir
süre boyunca sürekli greve hazır olduklarını belirtti.
Sendikalar Birliği TUC adına yapılan açıklamada,
Prentis’in sözlerinin, sendikal hareketin tümüne hakim
olan ‘gerçek bir öfkenin’ yansıması olduğu belirtildi.
Kamu çalışanlarının emeklilik yaşının sekiz yıla kadar
uzatılmak, böylece emeklilik fonuna katkılarının üç kat
arttırılmak istendiğini belirten sendika liderleri, bunun
açık bir soygun olduğunu ve buna karşı mücadelenin
büyüyeceğini vurguluyorlar.
Bu arada iş durdurmaya hazırlanan öğretmen
sendikaları NUT ve ATL’ye velilerin de destek vereceği
bildirildi. Bu ayın sonlarında yapılması planlanan genel
greve 750 bin civarında kamu çalışanın katılması
bekleniyor. Geçen aylarda yüzbinlerce öğrencinin
katılımıyla gerçekleşen eylemlerden sonra, işçi
sınıfının son 85 yılın en güçlü genel grevini başarıyla
hayata geçirmesi, İngiltere’de sınıf ve kitle hareketinin
yeni bir düzeye sıçrama olasılığını güçlendiriyor.
Sendikalardan yapılan kararlı açıklamalara rağmen,
İşçi Partisi etkisindeki sendika bürokrasisi, fırsat
bulursa eğer grevi baltalamak veya boşa düşürmek için
uğursuz rolünü oynamaya çalışacaktır. Ancak bu
pervasız saldırı karşısında öfkesi kabaran işçi sınıfının
böylesi bir ihanete göz yumması kolay değil. Aleni bir
ihaneti göze alamasa da, sendika bürokrasisinin uzun
yıllara yayılan deneyimini kullanarak, hareketi
zayıflatmanın yollarını arayacağını öngörmek zor değil.
Aynı zamanda köklü bir mücadele geleneği yaratan
İngiliz işçi sınıfının da, bu birikime yaslanarak sermaye
ve onun sendikalardaki Truva atlarına karşı mücadele
edeceğinden kuşku duyulmamalıdır.
90 sendikacı
öldürüldü
Uluslararası Sendikalar
Konfederasyonu’nun
(ITUC) Sendikal Hakların
İhlali Raporu 2011
yayınlandı.
Rapor
kapitalistlerin
ve onlara
hizmet eden
devletlerin sınıfı
nasıl bir kıskaç içine
aldığını gösteriyor.
Sendikalar baskı altında
Raporda, birçok ülkede sendikaların,
hükümetler ve işverenler tarafından sert bir
şekilde baskı altına alındığı belirtilirken 2010
yılında, yasal sendikal faaliyetlere katılan 90 kişinin
öldürüldüğü ve 75 kişinin ölüm tehditlerine maruz
kaldığı bilgisi veriliyor. Ayrıca 2 bin 500
sendikacının tutuklandığı ve 5 bin sendikacının
işlerinden atıldığı da ifade ediliyor.
Rapor 2010 yılında Amerika’da sendikal
faaliyetlerde bulunanlara dönük bir katliam
yaşandığını gösteriyor. Kolombiya’da 49,
Guatemala’da 10 kişi öldürüldü. Ayrıca
Kolombiya’da 20 ve Guatemala’da da 2 cinayet
teşebbüsü kaydedildi.
Bununla beraber Bangladeş, Brezilya, El
Salvador, Honduras, Pakistan, Filipinler, Swaziland
ve Uganda’da da cinayetler işlendi. İran’da ise
öğretmen bir sendikacı idam edildi.
Sendikal faaliyet yasalarla
kısıtlanıyor/engelleniyor
Grev ve diğer sendikal faaliyetler üzerindeki
sert kısıtlamalar, etkili sendikal temsili olumsuz
etkiliyor. Özellikle tarım, kamu sektörü ve iç
hizmetler gibi belli sektörlerde çalışan işçiler, aşırı
geniş şekilde yapılan ‘’gerekli hizmetler’’
tanımından dolayı sendikal haklardan mahrum
bırakılmakta.
Burma, Suudi Arabistan ve Birleşik Arap
Emirlikleri gibi ülkelerde sendikacılık tamamen
yasaklanırken Çin, Laos, Kuzey Kore, Suriye,
Vietnam ve birkaç ülkede daha ise tek, hükümet
kontrollü ya da hükümet tarafından desteklenen
sendikacılık işletiliyor.
Göçmen ve kadın işçilere kötü muamele
Ağırlığını Körfez ülkelerinin oluşturduğu birçok
ülkede ise göçmen işçiler çok kötü muameleye
maruz kalırken, dünya ihracat işleme bölgelerinde
de özellikle kadın işçilerin suiistimal ediliyor.
..Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Ortadoğu
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 25
Suriye’de rejim zorlanıyor
İçine düştüğü açmaz giderek derinleşen Baas
yönetimi, havuç-sopa politikasıyla çıkış yolu arıyor.
Öyle ki, hareketin başlangıcından itibaren belli
tavizlerle işin içinden sıyrılmaya çalışan Esad
yönetimi, bu defa kapsamlı ve somut vaatlerde
bulunmak zorunda kaldı. Vurgulamak gerekiyor ki,
Baas yönetiminin bu noktaya gelmek zorunda kalması,
baskı ve katliamlara rağmen mücadeleye devam eden
genç kuşaklarla emekçilerin kararlılığı sayesinde
mümkün olmuştur.
bırakmış görünüyor. Onlarca yıldan beri Baas
rejiminin baskısı altında bulunan sol/sosyalist güçlerin,
üstelik kitle hareketinin geliştiği koşullarda,
“değişime” uğramış da olsa Baas yönetimine -kerhenkatlanmak zorunda kalmaları, bu güçlerin iktidar
perspektifine dayalı mücadele noktasında
zorlandıklarına işaret ediyor.
Kitle hareketinin iç dinamikleriyle devrimci bir
önderlik yaratma ihtimali var mı? Bu, teorik olarak
mümkün olmakla birlikte, somut olarak hareketten
yansıyanlara bakıldığında, yazık ki umut verici
emarelere en azından şimdilik rastlanmıyor.
Tavizler rejimi kurtaracak mı?
Baas yönetimi demokratik hak ve özgürlükler için
mücadele eden emekçiler ile kitle hareketini istismar
eden ve bölgedeki gerici güçler tarafından desteklenen
kökten dinci silahlı güçler ve emperyalistlerle Suriyeli
işbirlikçilerinin basıncı altında bulunuyor. Bununla
birlikte halen kayda değer bir kitle desteğini arkasına
alabilmesi, ülkenin en büyük kenti Halep ve ikinci
büyük kenti Şam’da kayda değer bir hareketliliğin
görülmemesi, üçüncü büyük kent olan Lazkiye’de ise
ilk günlerde görülen hareketin sönümlenmesi rejimi
kısmen rahatlatan etmenlerdir.
Emperyalist güçlerle Suudi Arabistan ve Türkiye
gibi bölgesel işbirlikçilerinin baskısını hisseden Baas
yönetimi, bu güçlerin müdahalelerini, kitle hareketinin
dış kaynaklı olduğu iddiasına dayanak yapıyor. Yani
emperyalistlerle bölgesel işbirlikçilerinin Suriye’ye
küstahça karışma çabaları, Esad yönetimini bir yandan
basınç altında bırakırken öte yandan, “emperyalizme
ve siyonizme karşı Arap dünyasındaki tek direniş
kalesiyiz” söylemini de güçlendiriyor.
Mart ayı ortalarında başlayan hareketin
kitleselleşememesi, bununla birlikte Baas yönetiminin
halen kayda değer bir halk desteğine sahip olması,
rejim krizinin derinleşmesini önlemeye yetmiyor.
Beşar Esad’ı tavizler vermeye zorlayan da bu gidişatı
tersine çevirememesidir. Seçim tarihi açıklayan, 31
Mayıs’ta ilan ettiği kısmi affı genel affa çeviren,
anayasa değişikliği için somut adımlar atmaya
hazırlanan, -yurtdışındakiler dahil- ülkenin
bütünlüğünü ve geleceğini düşünen tüm muhalifleri
müzakere masasına davet eden, basın, ifade ve
örgütlenme özgürlüğü vaat eden, Türkiye’ye
sığınanları geri çağıran Esad, rejimin kritik bir eşiğe
dayandığını fark etmiş görünüyor.
Barışçıl eylemlerle sokağa inenlerin taleplerinin
haklı ve meşru olduğunu söyleyen Esad, bu talepleri
karşılamak için çaba harcadıklarını iddia etti. Bir
kesimin taleplerini silahlı eylemlerle dile getirdiğini
öne süren Esad, bunlara karşı kararlılıkla mücadele
edeceklerini söyledi. Asıl tehlikenin ise, ülkeyi
parçalayıp din/mezhep çatışmasına sürüklemek isteyen
kökten dincilerden geldiğini söyleyen Esad, bunlara
karşı sonuna kadar mücadele edeceklerini, reformların
amacına ulaşması için de bu güçlerin etkisizleştirilip
istikrarın sağlanması gerektiğini belirtti.
Televizyondan canlı yayınlanan konuşmasında
“ulusal diyalog” çağrısında bulunan Esad, sopayı elden
bırakmadan, uygulamaya kararlı olduğunu söylediği
reformlarla rejimi kurtarmaya çalışıyor. Ortada henüz
rejimi tehdit eden güçte bir hareket olmasa da, bu
planın başarıyla ulaşması kolay değil. Zira 100.
gününü geride bırakan eylemlerin başlangıcından beri
devlet terörü sopasını elden bırakmayan Baas rejiminin
halk nezdindeki saygınlığı ciddi bir sarsıntı geçirmiştir.
Dolayısıyla Baas rejimi, vaat ettiği reformları
uygulama gücünü kendinde bulsa bile, eskisi gibi değil
Emperyalistlerle işbirlikçileri
gerici emeller peşinde...
ama yeni koşullara ayak uydurarak ayakta kalabilir
ancak. Zorbalıkla özdeşleşmiş rejimlerin yeni
koşullara ayak uydurma yeteneğini göstermelerinin
kolay olmadığı ise deneyimlerle görülmüştür.
Muhalefette farklı eğilimler...
Muhalefetin bir kesimi “ulusal diyalog” çağrısını
olumlu bulurken, biran önce bu yönde somut adımlar
atılması ve ordunun kışlalara dönmesi gerektiğini de
vurguluyor. Yansıdığı kadarıyla bu ilk grupta
sol/sosyalist güçler veya bu güçlerin bir kısmı yer
alıyor. Diyalog çağrısına sıcak bakmayan diğer bir
kesim ise, bu çağrının geç kaldığını ve rejimin
değişmesinden başka bir çıkış yolunun kalmadığını
savunuyor. Bu kesim, “devrim” adını vermeye
başladıkları eylemlerin tek önderlik altında
toplanacağını, bundan sonra merkezi olarak kendilerini
ifade edeceklerini ve rejimi yıkmaya kararlı
olduklarını söylüyorlar. Bir kısmı ülke içinde bir kısmı
yurtdışında konumlanan bu ikinci grupta liberal, dinci
ve diğer burjuva parti veya hareketler yer alıyor.
Yurtdışında üslenen üçüncü bir kesim ise, doğrudan
emperyalist müdahaleyi savunan düşkün bir azınlıktan
oluşuyor.
Bu tabloda ikinci grubu oluşturanlar, kitle
eylemlerinde dile getirilen rejimin yıkılması talebiyle
aynı çizgide buluşmuş görünüyor. Gerçekte bu görüntü
yanıltıcıdır. İktidardan payı almayı hedefleyen bu
güçler, elbette Baas rejiminin yıkılmasını istiyorlar.
Ancak bunu emekçilerin taleplerinin karşılanması için
değil, iktidar ve ranttan pay almak veya aldıkları payı
büyütmek için istiyorlar. Göründüğü kadarıyla bu
kesim, kitle hareketini emellerine ulaşmanın bir aracı
olarak kullanmaya çalışıyor. Bunlar söylemde dış
müdahaleye karşı olduklarını ifade ediyorlar, ancak
Libya örneğinde görüldüğü gibi, burjuva akımlar zor
durumda kalırlarsa, emperyalistlerle işbirliği
yapmaktan geri durmayacaklardır.
Sol/sosyalist güçlerin kitle hareketiyle ilişkilerinin
sınırlı olması, hareketi ise genç kuşaklar ve
emekçilerle buluşmanın imkânına çevirememeleri,
süreç üzerindeki etkilerini sınırlıyor. Kökten dincilerin
ortaya çıkması ve emperyalist/siyonist güçlerin
müdahaleleri ise, sol/sosyalist güçleri reforme edilmiş
Baas rejimini kerhen de olsa kabul etmek zorunda
Suriye’deki olaylara “yakın ilgi” gösteren
emperyalistlerle işbirlikçileri, bildik ikiyüzlü
söylemleri öne çıkartıyorlar. Emperyalist/siyonist
güçlerin yanısıra Türkiye, Suudi Arabistan ve körfez
ülkelerinden müteşekkil karşı-devrimci güçler, Suriye
halkının taleplerini destekliyormuş gibi yapıp Şam’da
ABD-İsrail işbirlikçisi bir rejimin işbaşına gelmesi için
çırpınıp duruyorlar.
Baas rejiminin kitle hareketini zorbalıkla ezme
girişimlerini gerekçe gösteren karşı-devrimci cephe,
“baş reformcu” kesilmiş durumda. ABD-Fransız
emperyalistlerinin başını çektiği gerici güçler, Baas
yönetimini dört koldan sıkıştırmaya çalışıyorlar.
BM’den Suriye’yi kınayan karar çıkartan, Ankara’daki
işbirlikçilerin, Suriye’den gelen mültecilerin
bulunduğu Antakya’da üs kurmasını sağlayan, Suudi
Arabistan’la Lübnan ve Ürdün’deki işbirlikçileri eliyle
kökten dincileri destekleyen emperyalistler, siyonist
rejimin kışkırtıcı adımlarıyla Esad yönetimini teslim
olmaya zorluyor. Çirkin demagojilere başvursalar da,
karşı-devrimci cephenin planı bellidir; Şam’da ABDİsrail ikilisiyle işbirliği yapan, Filistin ve Lübnan
direnişiyle bağını kesen, İran’la imzaladığı stratejik
işbirliğini tek yanlı iptal eden kukla bir rejimin
işbaşına getirilmesi...
Libya’ya saldırarak Arap halklarının isyanına ağır
bir darbe indiren emperyalistler, Şam’da işbirlikçi bir
rejimi işbaşına getirerek ikinci darbeyi indirmek
istiyorlar. Bu noktada Suriye’nin Libya’dan da önemli
olduğunu vurgulamak gerekiyor. Zira Suriye sadece
stratejik konumu ile Ortadoğu’da önemli bir merkez
değil, aynı zamanda -Golan Tepeleri’nin İsrail işgali
altında bulunmasından dolayı olsa da- ABD/İsrail
karşıtı direniş hareketlerini açıktan destekleyen tek
Arap ülkesidir.
Vurgulamak gerekiyor ki, karşı-devrimci cephenin
kirli emellerine ulaşması kolay değil. İlkin, verili
koşullarda Baas yönetiminin bu saatten sonra Filistin,
Lübnan ve İran’la ilişkilerini kesmesi çok zor. İkincisi
emperyalist ordular eliyle bir kukla yönetimi Şam’a
taşımak neredeyse olanaksız; zira Suriye halkının
böyle bir ucubeyi kabul etmesi olası değildir.
Üçüncüsü, emperyalistlerin üzerinde oynayabileceği
etkili bir atları mevcut değil...
Verili koşullarda kitle hareketinin, emperyalist
müdahaleye meydan vermeyen, kökten dincilerin
din/mezhep çatışmasını kışkırtma çabalarını boşa
düşüren, Baas yönetimini tam alt edemese bile ciddi
şekilde hırpalayan bir mecrada ilerlemesi emekçiler
lehine olacaktır. Bu kadarı, emekçilerin sorunlarının
gerçek çözümü olmasa da, bu çözüm sürecinin
başlatılması için uygun koşulların oluşmasına zemin
hazırlayacaktır.
26 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Ortadoğu
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Hatay’da bir Hollywood hikâyesi…
Suriye’den gelen mültecilerin bulunduğu kampın
BM “iyi niyet elçisi” ünvanını taşıyan sinema
oyuncusu Angelina Jolie tarafından ziyaret edilmesi
“olay” oldu. İlk bakışta bu ziyaret, BM gerçeğini
bilmeyen biri için soyluca ve “iyi niyet”li bir girişim
olarak görülebilir. Ancak Birleşmiş Milletler,
emperyalist-kapitalist sistemin saldırgan, sömürgeci
ve vahşi yüzünü gizlemek için kullandığı maskelerden
biridir. Bunun için BM ve ona bağlı alt kuruluşları
adıyla yapılan bu türden girişimler, işkencecilerin
işkenceye devam etmek için açtıkları yaraları
iyileştirmelerine benzetilebilir. Bu nedenle ilk olarak
belirtmek gerekir ki BM “iyi niyet elçisi” diye bir
ünvan gerçekte bir aldatmacadan ibarettir.
Emperyalistlerin kendilerine, barışçıl, insan hakları
savunucusu, çocukları düşünen, çevreyi koruyan bir
görünüm vermeleri için BM bünyesinde çeşitli alt
kuruluşları bulunmaktadır. Onun için BM bir yere iyi
niyet elçisi gönderiyorsa, bir başka yere de “kurtarıcı”
olarak işgalci güç olarak gidiyor. Emperyalistlerin bu
kurtarıcı vurucu güçleri sayesinde mülteci kamplarının
sayıları artıyor. Ardından bu kamplara “insani yardım”
götürülüyor. Bu bir kısır döngü gibi sürüp gidiyor.
Burjuvazinin ikiyüzlülüğünü, ahlaki ve insani
değerlerden yoksunluğunu, mülteci kamplarına ve bu
kampların neden oluşmak zorunda olduğuna bakarak
açıkça görmek mümkündür
Jolie’nin Hatay’daki Suriyeli mültecilerin kamp
ziyareti özellikle medya eliyle de iyice şişirildi. Yerel
yöneticiler de bu vesileyle ne kadar hayırsever
olduklarını gösterme fırsatı buldular. Tam olarak
magazinsel bir şekilde işlenen ziyaret için mültecilerin
yaşamı fon olarak kullanıldı. İnsanların yaşadıkları
dram egemenlerce medya eliyle bir kez daha istismar
edildi.
Angelina Jolie’nin ise ne kadar “iyi niyetli” olursa
olsun, bu tipik bir vitrin süsü olarak boy gösterdiği
gerçeğini değiştirmiyor. Sonuçta onun “11 milyon
dolarlık malikânesinden” mültecileri ziyarete geldiği
gerçeğini unutmamak gerekiyor.
Angelina Jolie 2001 yılından beri BM İyi Niyet
elçisi olarak Kamboçya’dan, Afganistan’a, Sudan’dan,
Sierra Leone’ya kadar 20’den fazla ülkede çatışma
bölgelerinden, savaştan kaçan mültecileri ziyaret
ediyor. Esasta kendisine verilen “görevi” yerine
getiriyor. Ama bu iyilik meleği elçisi olduğu kurumun
bir başka kolu olan sözde “barış güçleri”nin,
Kamboçya, Somali, Bosna ve Etyopya’da ve daha pek
çok yerde gerçekleştirdiği tecavüz, cinsel taciz ve
çocuk istismarı hakkında tek bir kelime bile etmiyor.
Örnekler çoğaltılabilir ancak kesin olan şudur ki,
Angelina Jolie emperyalistlerin kirli ve vahşi yüzünü
gizlemek için kullandığı “güzel” bir yüzdür.
Emperyalist kurumların aktristidir. Hatay’da da bu
rolünü oynamıştır.
Değinilmesi gereken bir başka konu da bu ve
benzeri ünlü simalar, “iyilik melekleri” tarafından
yapılan görev ziyaretlerinin, her şeyden önce aldatma
ve hedef yerini işaretleme amacı taşıdığıdır. Çünkü
yapılanın kendisi, öne çıkan insani boyut üzerinden
olayların meydana geldiği yerleri, emperyalist
müdahaleye hazır hale getirmektir. Bundan ötürü
emperyalist sistemin ve onun savaş örgütlerinin bu
“iyilik melekleri” aksini göstermek için ne kadar
duygu sömürüsü yapsalar da dünyanın mazlum
halkları için bir truva atından farksızdırlar. Bu nedenle
olası bir emperyalist müdahalenin yıkıcı ve vahim
sonuçlarından en az emperyalistler kadar Angelina
Jolie gibileri de sorumlu olacaktır. Geçmişte olduğu
gibi yine bu ve benzeri “iyilik melekleri”nin ellerinde,
senaryo gereği kucaklarına aldıkları bebeklerin kanı
olacaktır.
İ.İnci
“Yeni bir Yemen inşa edeceğiz’!’
Yemen’de Başkanlık Sarayı’na yapılan saldırıda
yaralanan Devlet Başkanı Salih’in Suudi
Arabistan’daki tedavisi devam ederken, eylemler de
sürüyor.
17 Haziran günü “Devrimin Meşruluğu Günü”
ismiyle çağrı yapılan eylemler için Cuma namazının
ardından meydanlar doldu. Ülkenin güneyinde
bulunan Taiz kentinde gerçekleştirilen rejim karşıtı
gösterilerde birçok gösterici açılan ateş sonucu
öldürüldü.
Geçiş meclisi oluşturulması için yapılan gösteride
Suudi Arabistan’da tedavi gören Devlet Başkanı
Salih’in de yargılanması talep edildi. Yine Salih
rejiminin görevlilerinin de Ocak ayından bu yana
süren gösterilerde yüzlerce rejim karşıtının
katledilmesinden yargılanması istendi.
Aynı gün başkent Sana’da da onbinlerin
katılımıyla kitlesel gösteriler yapıldı. Salih’in ülkeye
dönmemesini isteyen göstericiler “Halk, rejimi
devirmeye devam ediyor” sloganını attı.
20 Haziran günü de Sana’da eylem vardı. Sana
Üniversitesi önündeki Değişim Meydanı’nda
Bahreyn’de kitlesel
gösteri
Körfez ülkesi Bahreyn’deki halk isyanı kitlesel
gösterilerle sürüyor. Nüfusun çoğunluğunu
oluşturan Şii protestocular 20 Haziran günü başkent
Manama’da eylemdeydi.
Bahreyn’de gösterileri bastırmak için mart
ayında ilan edilen olağanüstü halin Mayıs ayında
kaldırılmasından sonra siyasi hakların genişletilmesi
ve daha fazla özgürlük talebiyle düzenlenen ilk
kitlesel gösteriye müdahale edilmedi.
Şii partisi El Vefak’ın çağrısıyla düzenlenen
gösteriye 10 bini aşkın kişinin katıldığı belirtilirken
Manama’nın güneyindeki Sitra Adası’ndaki cuma
gösterisinin (17 Haziran) olaysız geçtiği, muhalefetin
lideri Ali Salman’ın da Temmuz ayında iktidarla
başlayacak olan diyaloğa karşı çıkmadığı ifade edildi.
8 muhalife müebbet
Öte yandan, ülkede yargılanmakta olan Şii
muhaliflerden sekizi ömür boyu hapis cezasına
çarptırıldı. Sanıkların iktidarı hedef alan protesto
gösterilerinde lider olarak öne çıktıkları belirtiliyor.
Özel güvenlik mahkemesi tarafından 22 Haziran
günü açıklanan kararda, muhaliflerin “hükümeti
devirmek amaçlı darbe girişiminde bulundukları”
söylendi. Müebbet hapis cezasına çarptırılanlar
arasında Şii muhalefet lideri Hassan Muşeyma ve Şii
muhalif Abdülcelil El Singace’in de olduğu bildirildi.
Mahkeme ayrıca tutuklu bulunan 21 muhaliften
bazılarına da 15 yıla kadar hapis cezası verdi.
Kararın açıklaması öncesinde ise mahkeme
çevresinde protesto gösterileri gerçekleştirildi.
Fas’ta “reform” dönemi
Haziran 2011 / Yem
en
gösterilerini
devam ettiren protestocular, Salih sonrası için
mücadeleyi sürdüreceklerini söylüyorlar.
Cumhuriyet muhafızlarına komuta eden Salih’in
oğlu Ahmed’in ve diğer aile üyelerinin ülkeyi terk
etmesini isteyen rejim karşıtları sloganlarla bu
taleplerini haykırdılar. Gösterilerde ‘’yeni bir Yemen
inşa edeceğiz’’ söylemi ağırlıklı olarak dile getiriliyor.
Tunus ve Mısır’daki kitle eylemleri sırasında
protestoların gerçekleştirildiği Fas’ta, Kral
Muhammed, siyasi ve dini yetkilerinin bir kısmını
devrederek “vatandaşların hak ve özgürlüklerini
koruyacağı garantisini” verdi. Kral Muhammed’in
gelecekte, seçim sonrası mecliste en yüksek vekil
sayısına ulaşan partiden bir başbakan belirlemesi
gerekecek. Başbakan bugüne kadar Kral’ın kanaati
doğrultusunda seçiliyordu. Başbakana da kabineyi
oluşturma hakkı tanınacak.
Kral Muhammed, hükümet lideri olarak
adlandırılacak Fas Başbakanı’nın parlamentoyu
feshetme yetkisine sahip olacağını kaydetti.
Meclisin yetkilerini artırarak daha güçlü hale
getireceğini söyleyen Kral Muhammed, meclis
komisyonunda beşte bir oranında vekilin yer
alacağını belirtti. Kabine üyelerine ilişkin
soruşturmalarda yine üçte bir oranında vekilin karar
sürecinde yetkili olacak. Bugüne kadar ise kararlar
Krala aitti.
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Dünya
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 27
Essen’de “İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği” gecesi başarıyla gerçekleşti
Enternasyonal ve devrimci bir etkinlik!
Almanya’nın Essen şehrinde BİR-KAR tarafından
düzenlenen “İşçilerin Birliği Halkların Kardeşliği”
gecesi 20 Haziran günü başarıyla gerçekleştirildi.
Yaklaşık bir aydır yürütülen hazırlık çalışmalarının
ana eksenini, Avrupa ülkelerinde kapitalizmin krizi,
sonuçları, işçi ve emekçilere yönelik ardı arkası
gelmeyen sosyal saldırılar oluşturdu.
Devrimci propagandaya dayalı ön hazırlık
Tümüyle devrimci propagandaya dayalı yoğun bir
emeğin ürünü olan etkinliğin öncesinde, bu eksene
uygun olarak hazırlanan el ilanı ve afişler de yaygın
olarak kullanıldı. Bunu ev ziyaretleri tamamladı.
Etkinliği önceleyen günlere denk gelen gece ve
konserler trafiği belirli zorluklar yaratsa da, tok bir
devrimci faaliyet yürütülmesi durumunda bu durumun
aşılabileceği de görüldü. Ayrıca bu durum, devrim ve
reformizm ikilemini tartışabilecek olanaklar da yarattı.
Biz bu durumu, yürüttüğümüz çalışmalarda
reformizmin teşhiri, sınıf devrimciliği, devrimci sınıf
partisi ve işçi sınıfının tarihsel devrimci rolünü
anlatmak için bir olanağa dönüştürdük. Tüm bu
çabalarımızın karşılığını aldık diyebiliriz. Her şeye
rağmen emekçilerin etkinliğimize sundukları destek
de bunun ifadesi olmuştur. Etkinliğimiz tümüyle
devrimci bir atmosferde gerçekleşti.
Etkinlik programı, kapitalist barbarlığı ve özel
mülkiyete dayalı bu sistemin yeryüzünde yarattığı
yıkımları teşhir eden, kurtuluşun ise ancak
sosyalizmle mümkün olduğunu anlatan açılış
konuşması ile başladı. Bunu saygı duruşu izledi.
Program, BİR-KAR, MLPD temsilcisi ve Türkiye’den
araştırmacı yazar Volkan Yaraşır’ın katıldığı bir
panelle devam etti. Panelin tartışma konuları ise, 1516 Haziran işçi direnişi, kapitalizmin krizi ve
sonuçları, Avrupa’daki işçi hareketi ve Kuzey Afrika
ve Ortadoğu’daki halk isyanları ve devrimci
görevlerdi.
Panel MLPD temsicisinin sunumuyla başladı.
MLPD temsilcisi konuşmasında, ağırlıklı olarak, kimi
teknik bilgileri de içeren Almanya’da kapitalizmin
krizi ve sınıfa yönelik saldırılar üzerinde durdu.
Ayrıca, yerli ve göçmen işçilerin ortak mücadele
birliğine özel bir önem verdiklerini, bu anlamda
Almanya’da BİR-KAR ile birlikte başarılı ortak bir
çalışma yürütüldüğünü ve bunun daha ileri boyutlara
taşınması gerektiğine vurgu yaptı. Konuşmasının
sonunda ise, ICOR (Uluslararası Devrimci Parti ve
Örgütlerin Mücadele Birliği) ve onun kuruluşuyla
ilgili bilgi verdi. Buna bağlı olarak devrimci parti ve
örgütlerin uluslararası mücadele birliğinin önemi ve
dünya devrimi üzerine düşüncelerini anlattı.
Araştırmacı-yazar Volkan Yaraşır ise,
kapitalizmin yapısal krizinin bir yandan sınıfsal
çelişkiyi keskinleştirdiğini, diğer yandan ise,
emperyalist özneler arasında hegemonya savaşlarına
yol açtığını belirtti. Avrupa’nın Akdeniz havzasındaki
kitle grevleri ve büyük toplumsal hareketlerin ve
Kuzey Afrika’daki Arap isyanlarının bu perspektifle
anlaşılabileceğini söyledi. Yaşanan konjonktürü
“tarihsel bir momentum” olarak nitelendiren Yaraşır,
küresel düzeyde devrim ve karşı devrim süreci
içerisinde olduğumuzu belirtti. Özellikle Kürt ulusal
hareketinin son dönemdeki pratikleri üzeride duran
Yaraşır, bu birikimlerin işçi sınıfının mücadelesi ve
sınıfsal enerjisiyle birleşmesinin yaratacağı büyük
olanakların altını çizdi. Kuzey Afrika’daki Arap
devrimleri ve Avrupa’daki kitle grevlerinin Anadolu
topraklarındaki dinamiklerle birleştiğinde, bölge
devrimlerinin ve kıta devrimlerinin gerçekleşme
olasılığına vurgu yaptı.
Yaraşır, sınıf devrimciliğinin komünistler için tek
varoluş biçimi olduğunu söyledi. Yaraşır, 15-16
Haziran büyük işçi direnişi üzerine yaptığı kısa bir
konuşma ile sunumunu bitirdi.
BİR-KAR temsilcisi konusmasına, kendisinden
önce konuşan panelistlerin kapitalizmin krizi,
sonuçları ve sınıf hareketleri üzerine yaptıkları sunum
nedeniyle bu konulara fazla girmeyeceğini, devrimci
parti, devrimci sınıf ve nihayetinde bu sınıfın
önderliğinde gerçekleşecek olan bir proletarya
devriminin yakıcılığı üzerinde duracağını söyleyerek
başladı. İlk elden, komünistlerin yıllar önce sürece
ilişkin olarak ortaya koydukları, içinde bulunduğumuz
yüzyılın, bunalımlar, savaşlar ve devrimler yüzyılı
olduğunu belirten temel bir değerlendirmeden söz etti.
Dönemin aynı zamanda proleter kitle hareketleri
ve halk isyanları dönemi olduğunun altını çizdi.
Avrupa’nın metropollerinde kendisini defalarca
tekrarlayan proleter kitle hareketleri ve Kuzey Afrika
ve tüm bir Ortadoğu’yu sarsan emekçi halk
isyanlarının da bunun ifadesi olduğunu belirtti. Daha
sonra bunların handikaplarına vurgu yaptı. Bu
hareketlerin en önemli dersinin, hareketlerin devrimci
bir önderlikten yoksunluk olduğunu dile getirdi.
BİR-KAR temsilcisi konuşmasını, büyük Ekim
Devrimi ve onu yaratan Lenin’in önderliğindeki
Bolşevik Partisi’nin devrimdeki özel rolünü anlatarak
sürdürdü. Bu arada, Türkiye’deki son dönem
gelişmelerden de sözetti. 12 Haziran seçimleri ve
sonuçlarına değindi. Seçimlerin en önemli dersinin
ise, devrimci bir sınıf mücadelesi ve devrimci bir sınıf
partisi olduğunu belirtti. Kürt halk hareketinin kendi
mecrasında yapılabilecekleri yaptığını, bunda başarılı
da olduğunu, ancak bunun yeterli olamadığını, bundan
sonrasının işçi sınıfına ve onun devrimci
mücadelesine kaldığının altını çizdi. Kürt halk
hareketinin eklentisi olmanın, kuyrukçu bir
sürüklenişin ne devrime ne de Kürt halkına bir
yararının olacağını vurguladı. Yeni bir devrimci
eksene ihtiyaç olduğunu, bununsa devrimci sınıf
ekseni olduğunu açıkladı. Sınıf devrimcilerinin bu
yolda yürüdüğünü belirtti. Anlamlı olanın bu
olduğunu, Kürt halkına anlamlı bir desteğin de, bu
eksenli devrimci sınıf mücadelesi olduğuna işaret etti.
BİR-KAR temsilcisi son olarak MLPD
temsilcisinin enternasyonalizm ve dünya devrimi
üzerine yaptığı konuşma konusundaki düşüncelerini
anlattı. Dünya devrimi düşüncesinin yeni bir şey
olmadığını, Marks ve Engels’in daha başından, büyük
eserleri olan Komünist Manifesto’da özel olarak ifade
edildiğini, ama yine de, Lenin’in çok güzel biçimde
formüle ettiği gibi, her ülkenin komünistlerinin asıl
görevlerinin, dünya devrimi için ilk başta kendi
coğrafyalarında kapitalist kuşatmayı kırmaları ve
kendi devrimlerini yapmaları olduğunu belirtti.
Konuşmasını, dünya devrimine en anlamlı katkının da
bu olduğunu ve komünist hareketin bu konudaki
şiarının da, “Dünya devrimi için Türkiye devrimi!’’
olduğunu açıklayarak bitirdi.
Panel başından sonuna kadar yirminin üzerinde
özel çeviri cihazları aracılığıyla Alman ve Tamil
devrimcilere başarılı bir şekilde Almanca ve Türkçe
olarak tercüme edildi.
Kısa bir aradan sonra etkinlik sinevizyon gösterimi
ile devam etti. Ardından, Grup İntifada politik Rap
türü müzikleri ile sahne aldı. Grup İntifada özellikle
genç katılımcılar tarafindan büyük bir ilgi ve coşkuyla
izlendi. Etkinlik, bize ciddi bir destek sunan Tamil
Kaplanları taraftarları olan dostlarımızın sinevizyon
eşliğinde yaptıkları bir konuşmayla devam etti.
Konuşma “Yaşasın enternasyonal dayanışma”
sloganıyla selamlandı. Etkinliğimiz Metin-Kemal
Kahraman ve grubunun sunduğu, dinleyiciler
tarafından büyük beğeni ile dinlenen Kürtçe, Zazaca
ve Türkçe ezgilerin ardından son buldu.
Etkinliğe 200’ün üzerinde bir katılım oldu.
Programımız enternasyonal bir karaktere sahipti ve
sunumların tümü Almanca ve Türkçe yapıldığı için
farklı uluslardan katılımcıar tarafından da ilgiyle
izlendi. Nitelikli bir etkinlik gerçekleştirdiğimizi ve
hedefimize ulaştığımızı düşünüyoruz.
BİR-KAR / Essen
28 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Güncel
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Kapitalist ahlak timsali
Melih Gökçek’ten inciler...
Dünyanın her yerinde olduğu gibi Türkiye’de de
her daim kapitalizmin doğa üzerindeki tahribatının
insan ve çevre sağlığına büyük zararlar verdiğini
gösteren örnekler yaşanıyor. Bu düzende doğa
olayları alınmayan önlemler sonucunda “afete”
dönüşüyor. Bunun sonucu ise insanın ve çevrenin
kırımı oluyor.
Gerçekler bu kadar açıkken, sermaye devletinin
çeşitli kademeleri yaşananları pişkince karşılıyorlar.
Bu açıdan sicili oldukça bozuk bir devlet geleneğiyle
karşı karşıyayız. Sel, deprem olur “takdiri ilahi”
denir, madenlerde göçük olur “kader” denir. Böylesi
açıklamalarla insan ölümlerinin geçiştirildiği bir
ülkedir Türkiye.
Böyle bir ülkenin başkentinde geçtiğimiz
günlerde yaşanan sel felaketinde bir kez daha bu aynı
tabloyla yüz yüze kaldık. Büyükşehir Belediye
Başkanı Melih Gökçek tarafından “Avrupa Başkenti”
ilan eden Ankara’da sadece 20 dakika boyunca etkili
olan yağış birçok alt geçit ve yolun sular altında
kalmasına neden oldu. 70 günde tamamlanmasıyla
övünülen ve adını da buradan alan “70 Gün Alt
Geçidi”nde ise, çökme tehlikesi meydana geldi.
Ankara Büyükşehir Belediyes Başkanı Melih
Gökçek ise kendinden beklenen bildik bir pişkinlikle,
“Yaşanan olaylar normal bir yağış değil, altyapıdan
kaynaklanan bir durum değil. Bu duruma hiçbir
altyapı dayanmaz” diyerek sel felaketindeki
sorumluluğunu üzerinden attı. Gökçek’in belediye
başkanı olarak aldığı tek “önlem” ise “trafiğe
çıkmayın” uyarısı oldu.
Ankara Valisi Alaaddin Yüksel ise Gökçek’in
aksine bu yağışları farklı değerlendirdi. “Bunlar çok
olağanüstü yağışlar değil gök gürültüsü olduğunda
insanlar paniğe kapılıyor. Ankara’da şu anda yağmur
ve gök gürültüsü dışında genel hayatı olumsuz
etkileyen bir durum söz konusu değildir’’ diyerek var
olan sorunu hasır altı etmeye kalktı.
Valinin ya da belediye başkanının açıklamalarına
göre böylesi durumlarda “elden hiç bir şey gelmez”.
Oysa Ankara’da hele de başkent olma sıfatında
önemli bir ilde olası bir sel felaketi için ortada hiçbir
önlem olmadığı açığa çıkmıştır. Kuşkusuz doğal
afetler sık yaşanmaz. Mesele zaten bu afetler
olduğunda hazırlıklı olmaktır. Alınan önlemlerle olası
zararların ve can kayıplarının önüne geçmektir.
Asgari anlamda bile önlemlerinin olmadığı aşikâr
olan Ankara’nın durumu ise ranta dayalı kapitalist
kentleşme gerçeğini, bir kez daha gözler önüne
sermektedir.
Ankara’daki bu yağış normal şartlarda belki sele
bile dönüşmeyebilirdi. Daha yoğun yağışlarda ne gibi
sonuçlar doğuracağı ortadadır. Buna dair hiçbir ders
çıkarmayan bir anlayış ise var olan durumu daha da
vahimleştirmektedir. Oysa bu türden sel felaketleri alt
yapı sistemlerinde kanalizasyon ve yağmur sularının
ayrı toplanması ile önlenebilir.
Ankaralı emekçiler benzer durumları sık sık
yaşamaktadır. Örneğin geçtiğimiz kış, kar yağışı
nedeniyle Büyükşehir Belediyesi’nin almadığı
önlemler sonucu pek çok mağduriyet yaşanmıştı.
Melih Gökçek aynı üslupla bu sorundaki
sorumluluğu da üzerinden atmaya çalışmıştı.
Ankaralı emekçilerin eleştirilerine oldukça pişkin
yanıtlar vermişti. Halkı suçlamaktan geri durmamıştı.
Ona göre suçlu olan ve kazaların nedeni, “yollara
aşınmış lastiklerle çıkan” emekçilerdi. Araçlar kayma
neticesinde kaza yapmakta ve trafiği etkilemekteydi.”
Dahası suçlu bu halk iken; “bir kısım vatandaşımız
‘Belediye nerede’ gibi haksız suçlamalarda
bulunmuştur”
Melih Gökçek, Büyükşehir Belediyesi’nin tıkanan
yolları açamaması nedeniyle gelen eleştirilere
“Belediyenin yılda 10-15 gün karla mücadelede 1000
araç 3000 personel istihdam etmesi gerekir. Bunun
maliyeti sadece araçlar için 400 trilyon, işçi için
yıllık 126 trilyondur. İşletme masrafları buna dahil
değil. Dünyanın hiçbir ülkesinde böyle birşey
yoktur” diye açıklama getirmektedir. Ancak Melih
Gökçek sürekli zamlarla ülkede şehir içi ulaşımın en
pahalı illerinden biri olan Ankara’da bu paraların
nereye gittiğini açıklayamamaktadır.
Soru şöyle de sorulabilirdi. Bir belediye kar ya da
aşırı yağmurlarda yaşanan sorunları alt yapıda
iyileştirme ve önlemlerle çözmeyecekse niye var?
Cevaplar bizi bir kez daha kapitalizmde belediye
hizmetlerini bir kamusal hizmet değil de bir ticari
ilişki olarak gören mantığa götürmektedir.
cüretinde bulunmuştu.
Kuşkusuz örnekler çoğaltılabilir. Ancak kapitalist
kar hırsı tüm hücrelerine işlemiş Melih Gökçek
gibilerinin ve mensubu oldukları düzen partilerinin
bu yaklaşımları bitmeyecektir. Onların, toplumsal
yaşamın her alanında bu çeşit keyfi, akıldışı
“incilerine” çok sık rastlıyoruz.
Kesin olan şu ki, bozuk düzende sağlam çark
olmaz. İnsanca yaşanabilir bir kent ancak
sosyalizmde mümkündür. Çünkü ancak o zaman
planlı, gerekli altyapı önlemlerinin alındığı, güvenli
yerleşim yerlerinde insanca ve doğayla barışık
şekilde yaşayabileceğiz. Bu nedenle selde, iş
cinayetlerinde, trafikte, depremde vb. ölmemek,
katledilmemek için kapitalist düzene karşı sosyalizm
uğruna verilen mücadeleyi büyütelim.
Melih Gökçek’ te inciler bitmiyor...
“Avrupa Başkenti” Ankara, sel ve kar gibi doğa
olayları dışında geçtiğimiz yıllarda “susuzluk”
nedeniyle de büyük sıkıntı yaşanmıştı. Gökçek’in
tavrı ise aynıydı. Gökçek, sorunu Ankaralıların suyu
tasarruflu kullanmamalarına bağlamıştı. Ona göre,
susuzluğun asıl nedeni zamanında DSİ’nin tüm
uyarılara kulak tıkaması, alınmayan önlemler değildi.
Kendisinin uzun yıllar başkanlık ettiği bu şehirde su
borularının yenilenmemiş olmasını, patlayan
boruların onarılmamasını ve bu nedenlerle oluşan su
kayıplarını görmezden geldi. Hatta susuzluğa tepki
gösteren halkı “ideolojik” olmakla suçlayabilecek
kadar pişkinleşmişti.
Belediyenin bazı yetkililerinin susuzluk sorunu
karşısında “tatile çıkın, duş yapmayın, dört günde bir
başınızı yıkayın, teyemmüm ile abdest alın” gibi
önerileri ise traji-komikti.
Melih Gökçek’in bir diğer incisini, Ankara’nın su
sorununa çözüm için Kızılırmak’tan su getirme
projesi gündeme geldiğinde öğrenmiştik. Bu suda
insan sağlığına zararlı zehirli maddeler olduğuna dair
bilimsel bulguları hiçe sayarak, “Bu (arsenik) önemli
bir olay değil. Ben gece gündüz içiyorum” deme
“Sağlık hakkı
yargılanamaz!”
Adana’da BDP’nin açtığı demokratik çözüm
çadırında, anadilde sağlık hakkı üzerine soruları
yanıtlayan Prof. Dr. Osman Küçükosmanoğlu ile Dr.
Ömer Ekşi’ye ‘PKK propagandası yaptıkları’
suçlamasıyla yedi buçuk yıla kadar hapis cezası
istemiyle açılan davanın ilk duruşması 27 Haziran
günü saat 10.20’de Adana Adliyesi’nde görülecek.
Tutuksuz yargılanan iki hekime sahip çıkan Türk
Tabipleri Birliği (TTB), “Sağlık hakkı yargılanamaz”
diyerek adliye önüne çağırıyor. Diğer yandan,
Küçükosmanoğlu ve Ekşi ile dayanışma amacıyla bir
de imza kampanyası başlatılmış durumda.
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
Çevre
Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak * 29
Gümüşköy Platformu içerisinde yer alan SES İzmir Şube Denetleme Kurulu Üyesi Dr. Ergün
Demir ile konuştuk...
“Yaşananların temel nedeni kapitalizmin
neo-liberal politikalarıdır”
kadmiyum, antimon gibi ağır metaller çok yüksek
bulunmuştur.
- Siyanür felaketiyle gündeme gelen Kütahya
Gümüşköy’de incelemelerde bulundunuz. Orada
yaşananlara ilişkin gözlemleriniz neler? Öncelikle bunu
soralım.
- DİSK, KESK, TMMOB ve TTB’nin içinde
bulunduğu Kütahya Gümüşköy İzleme Platformu olarak 7
Mayıs 2011 tarihinden itibaren izleme ve analiz
çalışmalarına başladık. Son olarak da Dulkadir Köyü içme
suyunun tetkiklerini yaptırarak çok önemli bir gerçeği
ortaya çıkardık. Tüm yetkililerin “önlem aldık hiç bir
sorun yok, suları içebilirsiniz” açıklamalarına karşın
yapılan analizlerde, siyanür ve ağır metallerin normalin
çok üzerinde olduğu görülmüştür. Yaşananların temel
nedeni kamu yararını gözardı edip kar peşinde koşan
şirketlere kamu kaynaklarının aktarılmasını sağlayan
özelleştirme ve onun temel hazırlayıcısı kapitalizmin neoliberal politikalarıdır.
Sonuç doğal değildir. Mühendislik ve güvenlik
önlemleri alındığında bu sonuç ortaya çıkmayabilirdi.
- Bölgede yaptığınız incelemelerin sonuçlarını
kamuoyu ile paylaştınız. Birtakım zorluklarla da
karşılaştığınızı biliyoruz. Bu analizi neden İzmir’de
yaptırdınız?
- Analiz sonuçlarını İzmir’de yaptırmamızın nedeni
siyanür ve ağır metaller konusunda Hıfzısıhha
Enstitüsü’nün akredite olmasıdır. Bu tetkikler her
laboratuvarda yapılamaz. Numunenin sonuçlarının
alınması konusunda çeşitli zorluklarla karşılaşmamıza
rağmen (tetkik sonuçlarının hemen verilmemesi gibi)
sonuçları alarak platform olarak kamuoyuna açıkladık.
Sonuçlara baktığımızda özellikle siyanür, arsenik,
- Bölgeyi ne gibi yeni tehlikeler bekliyor?
- Başta siyanür olmak üzere ve ağır metaller solunum
yolları hastalıkları, sindirim sistemi hastalıkları, karaciğer
hastalıkları ve kanser gibi birçok sağlık sorunlarına neden
olmaktadır. Havadaki hidrojen siyanür 18 ppm’nin, sudaki
siyanür 0.2 mg/l’nin üzerinde ise insan sağlığı için tehlike
başlangıcı sayılmalıdır. Bu durumda özellikle kronik
zehirlenmeyi önleyen önlemler alınmalıdır. Dukadir
Köyü’ndeki su analizine baktığımızda, arsenik 52 kat,
Antimon 14 kat, kadmiyum 16 kat, siyanür ise 221 kat
yüksektir.
- Hükümetin ve yerel yönetimin, olayın ortaya
çıkmasının ardından örtbas etme, yalanlama
girişimlerine tanık olmuştuk. Sizin düşünceleriniz neler?
- Bu konuda tüm yetkililerde şeffaflık yoktur. Yapılan
analiz sonuçları kamuoyuyla paylaşılmalı, ortaya çıkan
sonuçlar ışığında çevreyi, doğayı ve halk sağlığını tehdit
eden bu duruma karşı başta üniversiteler olmak üzere
meslek örgütleriyle birlikte etkilenen çevrenin ve burada
yaşayanların sağlık sorunlarının izlenmesine ve
belirlenmesine ilişkin bir plan oluşturulmalıdır. Onların
gördüğü kar, para; bizim savunumuz ise çevre, doğa, halk
sağlığı ve yaşam hakkıdır. Olayların örtbas edilmemesi ve
gerçeklerin kamuouyuyla paylaşılması için çalışmalarımız
devam etmektedir.
- Eğer tüm bu yaşananlar normal değilse ve kaynağı
belliyse neler yapılmalı?
- Öncelikle bir platform oluşturuldu. Su dışında yeraltı
suyu, toprak, hava ve ölçüm yapılması konusunda
yetkililere uyarıda bulunulması, bölgede ilgili uzmanlarca
risk analizinin yapılması, çevresel değerlendirmelerin
yapılması, güvenirlik eksikliğinin giderilmesi ve en
önemlisi bölgede etkilenen nüfusun da sağlık sorunlarının
izlenmesini bekliyoruz. Kamu yetkililerinden de güven
verici tutum ve açıklamalarla, yapılan çalışma ve analiz
sonuçlarını açıklamalarını istiyoruz.
Platformun yaptığı çalışmalar tüm alanlara yayılmalı,
duyarlılık artırılmalı ve olayın üzerinin örtülmesine izin
verilmemelidir.
Kızıl Bayrak/İzmir
Siyanür tehlikesi yayılıyor
Kütahya Gümüşköy‘de bulunan Eti Gümüş AŞ’ye ait
gümüş madeni tesislerinde meydana gelen çökmenin
ardından, “kazanın” sonuçları kendini gösteriyor.
Dulkadir Köyü’nde çeşme suyundan zehirlenen 7
kişinin ardından, bir kişi daha rahatsızlanarak hastaneye
kaldırıldı. Kemal Korkmaz isimli işçinin ETİ Gümüş
Tesisleri’nde Dulkadir Köyü’ne su getiren boruların
sökülmesi işinde çalıştığı bildirildi.
Diğer yandan, farklı türden hayvanların da telef
olduğu bölgedeki siyanür tehlikesi valilik tarafından da
itiraf edildi.
13 Haziran’da Dulkadir Köyü’nün suyuna siyanür
karıştığını itiraf eden valilik, sorunun “çevre kirliliği
yaratmadan çözüldüğü”nü iddia etti.
Kütahya Vali Yardımcısı Cengiz Horozoğlu, “İnkar
etmiyoruz. Sularına siyanür karıştı tabii. Ancak bunun
anında öğrenilerek tüm önlemlerin anında alındığını
bildiriyoruz” açıklamasında bulundu.
Limitler aşıldı
Kütahya’da yerinde yapılan incelemelerde suyu
kullananların raporlarını hastane yönetiminden alamayan
SES İzmir Şubesi, Dulkadir Köyü’nden aldığı içme suyu
numunelerini İzmir Hıfsızsıhha Bölge Müdürlüğü’nde
analiz ettirdi. Analiz sonuçlarında ise çok yüksek
miktarda siyanür ve ağır metaller tespit edildi.
Marmara’ya zehir akıyor
Yine bir çevre ve sağlık skandalı, kapitalizmin
yasalarının insanı ve doğayı hiçe sayarak işlediğini
gösterdi. İstanbul’da Ayamama Deresi’ne dökülen
kimyasallar buradan denize karışırken, ekosistemi
etkileyecek ciddi sorunlara yol açıyor. İlgili
kurumlar ise topu bir diğerine atarak bu yıkımı
gerçekleştiren kapitalistleri kolladıklarını gösteriyor.
“Sonuçlar dehşet verici”
Kimyasal ve plastik atık taşıyan vidanjörler
sistematik olarak E-5 karayolunun hemen dibindeki
dere yatağına ‘tehlikeli’ atık bırakıyor. Adının
açıklanmasını istemeyen bir nakliye şirketinin
bekçisi, günde 10’a yakın vidanjörün buradan
dereye atık boşalttığını söyledi.
Radikal’in haberine göre, buradan alınan
numunelar İÜ Adli Tıp Enstitüsü’ne gönderildi.
Enstitünün 10 gün süren detaylı incelemesinden
sonra açıklanan sonuçlar ise uzmanlar tarafından
dehşet verici olarak yorumlandı.
“Sınırlar aşılmış”
Uzmanlar önce bu numunelerin enerji santralı,
demir-çelik sanayi ya da çöp imha tesisinden
alınmış olabileceğini söyledi.
Deresularının değerlendirmesinde uygulanan
Su Kirliliği Kontrol Yönetmeliği’nin referanslarını
baz alınarak yapılan analiz sonuçlarında antimon,
nikel, manganez, alüminyum, arsenik ve cıva
sonuçları yüksek bulundu ve “Bulunan bu değerler
insan sağlığı üzerinde ciddi sorunlar
oluşturabilecektir” denildi.
TMMOB Çevre Mühendisleri Odası Başkanı
Murat Taşdemir binlerce metreküp sanayi atıksuyu
toplanmadığını ve tüm bu kirliliğin Marmara’ya
akıtıldığını belirtti.
Kapitlasitler için kolay çözüm
Kapitalistler, maliyet anlamına gelen atıkların
güvenli bir biçimde yok edilmesini sağlamak yerine
doğa ve insan sağlığını tahrip etmeyi seçiyorlar.
Kendi kasalarını dolduran bu asalaklar tıpkı
Kütahya Gümüşköy’de olduğu gibi sırtını sermaye
devletine yaslıyor. Bahçelievler Belediyesi’ne
ihbarda bulunulmasına rağmen belediye konuyu
Büyükşehir’e, Büyükşehir ise İSKİ’ye havale etti.
30 * Sosyalizm Yolunda Kızıl Bayrak
Güncel
Sayı: 2011/24 * 24 Haziran 2011
“Güney’in mezarı açıklansın!”
Gazeteciler özgürlük için
yürüdü
325 haftadır İstanbul Galatasaray Lisesi önünde
“Failleri belli kayıplar nerede?” sorusunu soran
Cumartesi Anneleri 18 Haziran Cumartesi günü bir
kez daha aynı meydanda buluştu.
Eylemde 12 Eylül 1980’de idam edilen ve cenazesi
ailesine teslim edilmeyen Veysel Güney’in dosyası
açıklandı. “Veysel Güney’in mezarı açıklanmadan 12
Eylül’le hesaplaşılmaz!” denildi. Kayıplarının
fotoğraflarını ve karanfiller taşıyan Cumartesi
Anneleri oturma eylemi gerçekleştirdi.
“Senaryo hep aynı”
Veysel Güney dosyası açıklanmadan önce, 23
Şubat 1995’te gözaltında kaybedilen Murat Yıldız’ın
annesi Hanife Yıldız söz aldı. Tayyip Erdoğan’ın
kayıplarla ilgili açıklamalarını eleştiren Yıldız, geride
kalan seçim sürecine değindi. Yeni kurulacak
hükümetlerin, sorunlarını çözeceğini düşünmediğini
söyledi.
24 Aralık 1994 yılında gözaltında kaybedilen
İsmail Bahçeci’nin kardeşi Umut Bahçeci ise
hükümettten beklentilerinin olmadığını ifade ederek
“Senaryo hep aynı. Onlar zaten gözaltında kayıpların
asıl sorumluları” dedi.
Güney’in dosyası açıklandı
Basın açıklamasını ise İHD İstanbul Şubesi
Gözaltında Kayıplara Karşı Komisyon adına Leman
Yurtsever gerçekleştirdi.
12 Eylül’ün üzerinden 31 yıl geçmesine rağmen
hala 12 Eylül’ün içinde olduklarını söyleyen
Yurtsever, 12 Eylül’le hesaplaşma talebinin Kenan
Evren ve Tahsih Şahinkaya’nın ifadeleriyle
sınırlandırılamayacağını, 12 Eylül’le ahlaken,
hukuken, siyaseten hesaplaşılmadığı sürece bu
zihniyetin devam edeceğini belirtti.
Yurtsever kaybedilişinin 30. yılında Veysel
Güney’in dosyasını açıkladı. “12 Eylül
işkencehanelerinde kaybedilen gençlerin anneleri 31
yıldır evlatlarını arıyor... 31 yıldır 12 Eylül hukuku
devam ediyor. Bu annelerden biri de 85 yaşındaki
Zeynep Güney. O tam 30 yıldır Veysel’in mezarını
arıyor” diyen Yurtsever, Güney’in 28 Aralık 1980’de
Antep’te gözaltına alındığını ve Adana Bölgesi
Sıkıyönetim Komutanlığı 2 No’lu Askeri
Mahkemesi’nde yargılanarak idama mahkum edildiği
bilgisini verdi.
Güney’in infazının 10 Haziran 1981’de
gerçekleştirildiğini belirterek Veysel’in cenazesinin
ailesine teslim edilmediğini sözlerine ekledi. Veysel
Güney’in ilk ifadesini alan savcının, idamından uzun
yıllar sonra, Veysel Güney’i suçlayacak delillerin
olmadığını söylediğini aktardı.
Veysel’in kaybedilmesinden, başta Kenan Evren
olmak üzere 12 Eylül’ün tüm askeri ve sivil unsurları
sorumlu tutuldu.
Kızıl Bayrak / İstanbul
Devlet yine seyirci
Son yedi yılda kadın cinayetleri yüzde bin dört
yüz oranında arttı. Çünkü polisin gözü önünde
dövülen kadınlara “kocandır döver” deniliyor.
Savcılıktan koruma talep eden kadınlar geri
çevriliyor. Düzenin yargısı ise “tahrik indirimi” gibi
ucube gerekçelerle kadın katillerine ödül gibi
“cezalar” veriyor.
Denizli’de kocasından gördüğü şiddet nedeniyle
boşanmak isteyen ve kadın sığınma evine
yerleştirilen 57 yaşındaki Fatma Bağcı, eşi 54
yaşındaki Mustafa Bağcı tarafından sokak ortasında
kısa namlulu tüfekle vurularak öldürüldü. Mustafa
Bağcı, Fatma’ya barışmak istediğini söylemiş, eve
geri dönmesini istemişti. Bu talebi karşılık
bulmayınca da Fatma’yı vurdu.
Tekstil işçisi Fatma Bağcı’nın daha önce kocası
hakkında savcılığa iki kez dilekçe verdiği ve
koruma talebinde bulunduğu öğrenildi.
Savcılıktan koruma talebi
Fatma Bağcı Denizli Cumhuriyet Savcılığı’na
geçen Mayıs ayında dilekçe vererek eşinin kendisini
sürekli dövdüğünü belirterek suç duyurusunda
bulundu. Savcılık dilekçe üzerine soruşturma
başlatıp Fatma Bağcı’yı, Kadın Sığınma Evi’ne
yerleştirdi. Şikayet üzerine polis tarafından
gözaltına alınan Mustafa Bağcı ise ifadesi alındıktan
sonra serbest bırakıldı.
Mayıs ayından bu yana ayrı yaşadığı eşinin
kendisini takip edip, boşanmamasını isteyerek tehdit
ettiğini söyleyen Fatma Bağcı savcılığa ikinci kez
dilekçe vererek koruma talep etti. Bunun üzerine
ikinci kez gözaltına alınan Mustafa Bağcı’nın
ifadesi alındı. Eşini tehdit etmediğini sadece
konuştuğunu söylemesinin ardından serbest
bırakıldı.
Gazeteci Ahmet Şık ve Nedim Şener’in
tutuklanmalarının 100. gününde basın meslek
örgütleri, sendikalar, demokratik kitle örgütleri ve
basın emekçileri İstanbul’da İstiklal Caddesi’nde
‘Adaletin Kara 100’ü’ başlıklı yürüyüş gerçekleştirdi.
18 Haziran Cumartesi günü Galatasaray Lisesi
önünde toplanan yüzlerce kişi cezaevlerinde
bulunan 60’ın üzerinde gazetecinin serbest
bırakılmasını istedi.
Eylemde “Adaletin Kara 100’ü” dövizleri
taşınırken “Gazetecilere özgürlük” yazılı tişörtler
giyildi. Kansere yenik düşerek yaşamını yitiren
BirGün Gazetesi Genel Yayın Yönetmeni İbrahim
Çeşmecioğlu’nun da anıldığı yürüyüşte, 2 yıllık
tutsaklığının ardından geçtiğimiz günlerde tahliye
olan İşçi Köylü gazetesi çalışanı Suzan Zengin de yer
aldı.
Taksim Tramvay Durağı’nda gerçekleştirilen basın
açıklamasını Rıdvan Akar okudu. Gazeteciler İbrahim
Çiçek ve Suzan Zengin’in tahliye edilmelerine
rağmen içeride hala 60’ın üzerinde gazetecinin
bulunduğunu söyleyen Akar, seçimlerin hemen
ardından Azadiya Welat Matbaası’nın basıldığını,
gazetenin ise 15 günlüğüne kapatıldığını hatırlattı.
Basın üzerindeki otobansür uygulamalarına da
dikkat çeken Akar, buna karşı ses çıkartacaklarını
vurguladı. Açıklama, “Eşit, özgür, demokratik,
müreffeh toplum ancak prangalarından kurtulmuş
bir basınla mümkün olabilir. Özgür basın şiarımıza
ulaşmak için biliniz ki yansak da dokunacağız”
ifadeleriyle son buldu.
Açıklamanın ardından İşçi Köylü gazetesi çalışanı
Suzan Zengin de söz aldı. Gerek Kürt basını gerekse
de sosyalist basının onlarca yıldır baskılara,
sansürlere, katliamlara maruz kaldığını söyleyen
Zengin, hapishanelerde yüzlerce siyasi mahkumun F
Tipi hapishanelerde insanlık dışı koşullarda kaldığına
dikkat çekti. Hasta tutsakların, durumları çok ağır
olmasına rağmen serbest bırakılmadığını sözlerine
ekledi.
Kızıl Bayrak / İstanbul
Rojev Gazetesi Yazı İşleri
Müdürü gözaltında
Günlük Kürtçe yayın yapan Rojev Gazetesi Yazı
İşleri Müdürü Engin Pamuk, 21 Haziran günü
Diyarbakır’da evine düzenlenen baskının ardından
gözaltına alındı.
Rojev gazetesi, tek Kürtçe günlük gazete olan
Azadiya Welat’ın dokuzuncu kez 15 gün süreyle
kapatılması ardından yayımlanmıştı.
***
Azadiya Welat gazetesi kurulduğu günden bu
yana çeşitli baskılara maruz kalmış, yazı işleri
müdünü Vedat Kurşun’a 166 yıl ceza verilmişti.
Azadiya Welat gazetesi mensubu 10 gazeteci tutuklu
bulunuyor.
Mücadele Postası
Mercan Şehitleri anıldı
Dersim Mercan Vadisi’nde 17 Haziran
2005 tarihinde katledilen 17 MKP önderi ve
gerillası ölümlerinin 6. yıldönümünde, Yeni
Demokrasi Şehit ve Tutsak Aileleri Birliği
tarafından Gazi Mahallesi Cebeci
Mezarlığı’nda anıldı.
Anma için Duran Turgut, Çağdaş Can,
Ersin Kantar’ın mezarına yürüyüş yapıldı.
Anma programı Mercan şehitleri
şahsında devrim ve komünizm
mücadelesinde şehit düşenler için yapılan
bir dakikalık saygı duruşuyla başladı. Saygı
duruşunun ardından Yeni Demokrasi Şehit
ve Tutsak Aileleri Birliği adına basın
açıklaması okundu.
“Yıl 2005! Aylardan Haziran!
Günlerden on yedi… Dersim ‘in asi dağları
Munzurlarda bombalarla paramparça edilen, büyük bir iddianın savaşçıları ve önderleri 17’ler ölümsüzleşti”
ifadeleriyle başlayan açıklamada “‘Vartinik’ten Mercan’a’ sözünde koca bir tarihi fedakârlık ve geleceği
kazanma ısrarı vardır. İktidar uğruna halk savaşında ısrar edenlere sahip çıkıyoruz” denildi.
Açıklama “Tarihin bir noktasında dönüp kalmadılar. Onlar bizimle beraber, bu mücadele içerisinde
yaşamaya, dövüşmeye, kavgamıza önderlik etmeye devam ediyorlar” sözleriyle son buldu.
Anma, okunan şiir ve söylenen marşlarla sonlandırıldı.
Kızıl Bayrak / GOP
Tutsaklara ceza yağdı
1 Mayıs’ı, Ankara’da Sincan 1 Nolu F Tipi
Cezaevi’nde karşılayan siyasi tutsaklara ceza
yağdırıldı. 1 Mayıs’ı koğuşlarında slogan atarak ve
marş söyleyerek kutlayan toplam 63 tutsak hakkında
soruşturma açıldı ve tutanak tutuldu.
Tutanak sonucu Ankara 1 Nolu F Tipi Yüksek
Güvenlikli Ceza İnfaz Kurumu Müdürlüğü Disiplin
Kurulu yaptığı toplantı sonucunda, 1 Mayıs’taki
kutlamalarda slogan atan 63 mahkum hakkında
‘gereksiz yere slogan atmak ve marş söylemek’
suçundan ceza verdi. Kurul, 6 kişiye ‘1 ay ziyaretçi
kabullünden yoksun bırakma’ cezası verirken, 57
mahkumu ise ‘1 ay haberleşme ve iletişim araçlarından
yoksun bırakma’ cezasına çarptırdı.
Disiplin Kurulu kararında ‘haberleşme ve iletişim
araçları yoksun bırakma cezası’ kapsamında
mahkumların, telefon, telgraf, faks ve mektup
kullanmayacağının altı çizildi. Kurul 6 mahkumun
daha önce aldıkları 1 ay haberleşme ve iletişim
araçlarından yoksun bırakma cezalarının 1 yeni ceza
nedeniyle ‘1 ay ziyaretçi kabullünden yoksun bırakma’
cezasına çevrildiğini belirtti. Kurul bu kararını, Ceza ve
Güvenlik Tedbirlerinin İnfazı Hakkındaki Kanuna
dayandırdı.
Sanık avukatların Evrim Deniz Karatana da
“Cezaevi yönetiminin verdiği ceza ifade ve düşünce
özgürlüğüne aykırı olduğu gibi yasa metni de sorunlu...
Marş söylemek ve slogan atmanın ‘gerekleri’ neye göre
belirlenecek. Dünyanın her yerinde kutlanan 1
Mayıs’ta dahi slogan atmak ve marş söylemek neden
gereksiz olsun. Verilen bu ceza adaletle ve hukukla
değil ancak keyfiyetle açıklanabilir” diye konuştu.
Ankara’da 2009 yılında Mamak İşçi Kültür
Evi çalışanlarına yönelik polis operasyonunun
ardından tutuklananan sınıf devrimcilerine ceza
yağdı. Ankara 12. Ağır Ceza Mahkemesi’nde
devam eden davanın 14 Haziran günü görülen
duruşmasında kararını açıklayan mahkeme
heyeti, Evrim Erdoğdu ve Özgür Karagöl’e
“yasadışı örgüt üyeliği”nden, Gülnur Ertaş ve
Eda Ünalan’a ise “yasa dışı örgüt
propagandası”ndan ceza verdi.
Mahkemenin verdiği karar temyiz edildi.
Ankara’da “Yeni bir dünya, yeni bir kültür”
şiarıyla, geleneksel olarak düzenlenen ve her
yıl binlerce kişinin katıldığı Mamak Kültür
Sanat Festivali polis saldırısının hedefi
olmuştu. Festival sırasında terör estiren polis,
14 Ağustos günü de Kültür Evi’ne ve sınıf
devrimcilerinin evlerine baskınlar
düzenlemişti. Türkiye Komünist İşçi Partisi’nin
(TKİP) üyesi olmak ve propagandasını yapmak
iddiasıyla gözaltına alınan 3 sınıf devrimcisi
kadın tutuklanarak Sincan Kadın Tipi
Cezaevi’ne konulmuştu. Davanın ilerleyen
aşamalarında ise İşçi Kültür Evi’nin sahibi olan
Özgür Karagöl’e dava açılmış ve Karagöl
gözaltına alınarak tutuklanmıştı.
Polis bir yıl sonra yine festivalin ardından
operasyonlar gerçekleştirerek çok sayıda sınıf
devrimcisini gözaltına almış, gözaltına
alınanlardan 4’ü mahkeme tarafından
tutuklanmıştı. Her iki davadan da şu an tutuklu
bulunmuyor.
Kızıl Bayrak / Ankara
Çeşmecioğlu
uğurlandı
başlayan Duymaz kaba dayak, havalandırmada çıplak
bekletme, süngerli oda cezası gibi işkence
yöntemleriyle karşı karşıya kalmıştı.
Adli Tıp’a gidip rapor alma isteği sonuçsuz kalan
PKK’li tutsak, iki haftayı aşkın süredir devam eden
açlık grevini, talepleri karşılanmadığı koşullarda ölüm
orucuna dönüştüreceğini söyledi.
Birgün Gazetesi’nin sorumlu yazı işleri
müdürü İbrahim Çeşmecioğlu, son
yolculuğuna uğurlandı. 19 Haziran Pazar günü
BirGün’ün İstanbul Mecidiyeköy’deki binası
önünde yapılan anma törenine
Çeşmecioğlu’nun ailesi, sevenleri, mücadele
arkadaşlarının yanısıra, demokratik kitle
örgütlerinden, siyasi partilerden, sendikalardan
çok sayıda temsilci katıldı.
Çeşmecioğlu’nun Devrimci Yol bayrağına
sarılı tabutu, sloganlar ve devrimci şarkılar
eşliğinde BirGün Gazetesi’nin önüne getirildi.
Saygı duruşunun ardından, BirGün Gazetesi
Yönetim Kurulu Başkanı İbrahim Aydın, ÖDP
Genel Başkanı Alper Taş’ın da aralarında
olduğu çok sayıda kişi ve kurum adına
konuşmalar yapıldı.
Cemal Gürsel Cd. Shell Karşısı Vakıf İşhanı Kat: 3
No: 306 ADANA Tel: 0 (322) 363 19 94
Kemalpaşa Mh. Otel Asya yanı Vural Apt. No:2 D:3
İzmit / KOCAELİ
İşkenceye karşı açlık grevi
Tekirdağ 2 Nolu F Tipi Hapishanesi yönetimi
tarafından, itirafçı olmaya zorlanan PKK’li tutsak
Haydar Duymaz, açlık grevi eylemini ölüm orucuna
dönüştüreceğini açıkladı.
İtirafçılarla aynı hücrede kalmayı reddettiği için
hapishane yönetiminin ağır işkencelerine maruz kalan
ve Adli Tıp Kurumu’na gitmek için açlık grevine
Festivale hapis
cezası!
EKSEN Yayıncılık Büroları
Sönmez İş Sarayı Kat: 3 No: 220 Heykel/BURSA
Tel: 0 (224) 220 84 92
CMYK
Download