Derleme Akut Hepatit C Tan› ve Tedavisi: Literatüre Bak›fl

Derleme
Akut Hepatit C Tan› ve Tedavisi:
Literatüre Bak›fl
Aliye TANRICI BAfiTU⁄, Hürrem BODUR
Ankara Numune E¤itim ve Araflt›rma Hastanesi, 2. ‹nfeksiyon Hastal›klar› ve Klinik Mikrobiyoloji Klini¤i, ANKARA
ETKEN, EP‹DEM‹YOLOJ‹ ve BULAfi
renteral yolla bulafl›r. Geliflmifl ülkelerde günüHepatit C, Flaviviridae ailesinden Hepacivirus ge- ÖZET müzde en önemli bulafl yolu, IV ilaç kullan›m›d›r.
Perinatal bulafl ve cinsel yolla bulafl daha nadir
nusunda yer alan 40-50 nm büyüklü¤ünde, lipid
Akut hepatit C, akut viral hepatitler içerisinde tedavi önerilenolarak
bir hastal›kt›r.
seyretmesi
negörülenS›kl›kla
bulafl asemptomatik
flekilleridir (4).
Toplumda
zarf tafl›yan tek zincirli RNA virüsüdür. Hepatit C
deni ile tan›nmas› genellikle zordur. Risk gruplar›n›n belli aralarla
taranmas›
ile akut
infeksiyon bunun
yakalanabilir.
HCV’nin
rutin
olarak
taranmamas›,
yan›nvirüsü (HCV) ilk olarak 1974 y›l›nda hepatit B
Akut hepatit semptomu olan (veya olmayan) hastalarda transaminazlar›n
normalin 8-10
yan›nda
da; IV ilaç ba¤›ml›lar›,
HIV kat
ve yüksekli¤i
HBV infeksiyonu
(HBV) ve hepatit A virüsü (HAV) için serolojik
anti-HCV pozitifli¤i tan› için yeterlidir. infeksiyonun erken döneminde
veya
immünsüprese
hastalarda
anti-HCV
poolanlar, hemodiyaliz hastalar›, kan-organ ve doku
testlerin
kullan›lmas›
fark edilmifl,
daha
öncezitifli¤i
olmayabilir.
Bu ile
durumda
HCV-RNA
bak›lmal›d›r.
Tedaviye,
spontan
iyileflme
için
hastal›k
bafllang›c›ndan
vericileri, organ transplantasyonu yap›lanlar, heden hafta
non-Ageçtikten
non-B hepatit
etkenleri önerilir.
aras›nda
yer
8-12
sonra bafllanmas›
Tedavide
24 hafta süreyle yaln›z bafl›na interferon-a kullan›l›r.
mofili hastalar› gibi sürekli kan ve kan ürünü kulalan virüsün 1989 y›l›nda genomu klonlanarak taAnahtar
Kelimeler:
Akut
hepatit
C,
tedavi
lananlar, 1992 y›l›ndan önce kan ve kan ürünleri
n›mlanm›flt›r (1).
transfüzyonu ya da organ nakli yap›lan kifliler,
Dünyada 170 milyon, ülkemizde ise yaklafl›k 700
HCV pozitif kan ile perkütan veya mukozal temabin-1 milyon kiflinin HCV ile infekte oldu¤u tahs› olanlar, HCV ile infekte anneden do¤an çocukSUMMARY
min edilmektedir. Sadece Amerika Birleflik Devlar, HCV ile infekte kiflilerin seksüel partnerleri,
Diagnosis
and vaka
Treatment
of Acute
C: Review of The Literature
letleri’nde y›lda
36 bin yeni
görülmekte
ve Hepatitis
aç›klanamayan aminotransferaz yüksekli¤i olan
bunlar›n
büyük
ço¤unlu¤unu
intravenöz
(IV)
ilaç
Acute hepatitis C is the one that is recomended to be treatedhastalar
among acute
viralChepatitis.
Being
seen asymptomahepatit
yönünden
tarama
yap›lmas›
kullananlar
oluflturmaktad›r
ticly,
it is hard
to be identified.(2).
If the risk groups are screened
periodically
acute (5).
infections can be detected. 8-10
önerilen
gruplard›r
fold
high normal
values
of transaminase
and anti-HCV
the diagnosis in the patients
Ülkemizde
yap›lan
seroprevalans
çal›flmalar›
anti- positiveness are enough for TANI
who
acute hepatitis
In theortalama
earlier terms of the illness or in immunosupressed patients anti-HCV
HCV have
pozitifli¤inin
kan symptoms.
donörlerinde
infeksiyonlar›n›n
tan›s›nda
kullan›lanis yönmay
not be sa¤l›k
positive.
In this case HCV-RNA
be tested. HCV
Starting
treatment, in which
only interferon-a
used
%0.12-1.7,
çal›flanlar›nda
%0.0-3.2 should
ve gebetemler
ikiye
ayr›l›r:
during
24
weeks,
8-12
weeks
after
the
beginning
of
the
illness
is
recommended.
lerde %1.3 oran›nda oldu¤unu göstermektedir (3).
1. Serolojik testler (EIA ile anti-HCV saptanmas›,
Ülkemizdeki
HCV infeksiyonlar›n›n
yaklafl›k %84’ü
Key
Words: Acute
hepatitis C, treatment
do¤rulama testleri-RIBA),
genotip 1 virüslerle olmaktad›r. Anti-HCV pozitif
saptanan olgular›n yaklafl›k %20’sinde geçirilmifl
2. Moleküler testler (kalitatif ve kantitatif olarak
infeksiyon, %80’inde de kronik hepatit C geliflti¤i
HCV-RNA saptanmas›).
bilinmektedir. Akut hepatit C geçirip iyileflen olgu1. Serolojik Testler
larda yaklafl›k 10 y›l sonra anti-HCV kaybolur (4).
HCV infeksiyonunun tan›s›nda bugün için kullan›Bu da HCV’nin saptanandan daha yayg›n bir infeklan en pratik yöntem, HCV antikorlar›n›n aranmasiyon oldu¤unu düflündürmektedir.
s›d›r. Anti-HCV virüs al›nd›ktan 4-10 hafta sonra
HCV esas olarak kan ve kan ürünlerinin transfüzpozitifleflir ve HCV infeksiyonu tan›s›nda ilk baflyonu ve kontamine i¤nelerin kullan›lmas› ile pavurulan testtir. Anti-HCV pozitifli¤i, HCV ile karfl›-
62
Viral Hepatit Dergisi 2007; 12(2): 62-67
Akut Hepatit C Tan› ve Tedavisi: Literatüre Bak›fl
laflmay› gösterir. Akut, kronik veya iyileflmifl infeksiyon ay›r›m›n› yapamaz. HCV ile infekte olanlarda antikorlar yaklafl›k sekiz haftada pozitifleflir.
‹mmünsüprese hastalarda, HIV infeksiyonu olanlarda, hemodiyaliz hastalar›nda HCV antikoru
saptanmayabilir. Bu durumlarda infeksiyon flüphesi varsa HCV-RNA bak›lmal›d›r (5). Tedavi olan
kronik HCV’li hastalarda tedaviye yan›t al›nsa bile, anti-HCV kaybolmaz. Spontan iyileflen akut hepatit C olgular›nda anti-HCV’nin ortalama 10 y›l
sonra kayboldu¤u bildirilmektedir (4).
Günümüzde anti-HCV testi olarak ikinci veya
üçüncü kuflak EIA testleri kullan›lmaktad›r. Üçüncü kuflak testlerin duyarl›l›¤› %97-99’dur (6,7). Ayr›ca, serokonversiyonu daha k›sa sürede saptarlar (8,9). EIA testlerinde özellikle prevalans›n düflük oldu¤u bölgelerde yalanc› pozitiflik görülebildi¤inden, böyle durumlarda rekombinant immünoblot assay (RIBA) testleri ile do¤rulama yap›lmas› önerilmektedir (10). RIBA günlük pratikte
do¤rulama testi olarak s›k baflvurulan bir test de¤ildir. fiüpheli durumlarda HCV-RNA bak›lmas›
önerilmektedir.
2. Moleküler Testler
HCV-RNA; HCV infeksiyonunun tan›s›nda kullan›lan en duyarl› yöntemdir ve tan›da alt›n standart
olarak kabul edilmektedir (11). Virüs al›nd›ktan
bir-iki hafta sonra pozitifleflir (4). HCV-RNA, serokonversiyon öncesi dönemde akut HCV infeksiyonunun tan›s›nda, antikoru pozitif hastalarda vireminin araflt›r›lmas›nda, antiviral tedavi yan›t›n›n
izleminde, HIV infeksiyonu ve kronik hemodiyaliz
hastalar› gibi antikor üretiminin yetersiz oldu¤u
durumlarda anti-HCV negatif infeksiyonlar›n tan›s›nda kullan›l›r (5).
HCV-RNA tespitinde kalitatif ve kantitatif testler
kullan›labilir. Kalitatif HCV-RNA testleri klasik polimeraz zincir reaksiyonu (PCR), real-time (RT)
PCR ya da transkripsiyon arac›l› amplifikasyon
(TMA) tekni¤ine dayan›r (12). Kalitatif testler ile
50 IU/mL ve üzerindeki viral yük tespit edilebilir
ve kantitatif testlere göre daha duyarl›d›r
(11,13,14). Tüm genotipler için duyarl›l›¤› eflittir.
Kalitatif PCR özellikle transaminazlar›n normal
oldu¤u durumlarda, karaci¤er hastal›¤›na yol açabilecek di¤er nedenlerin ve HIV infeksiyonu gibi
immünsüpresyon varl›¤›nda veya antikorun henüz oluflmad›¤› akut hepatit C olgular›n›n tan›s›nda yararl›d›r (15). Kalitatif testler daha duyarl› oldu¤u için HCV infeksiyonunun primer tan›s›nda
Viral Hepatit Dergisi 2007; 12(2): 62-67
tercih edilebilir, ancak tedavinin bafl›nda ve takibinde kantitatif testler kullan›lmal›d›r.
Viral yükün tespit edilmesinde kantitatif testler
kullan›l›r. Standardizasyonu sa¤lamak amac›yla
viral yükün internasyonel ünite (IU) olarak verilmesi önerilmektedir (5).
HCV temas› sonras›nda ortalama %1.8 (0-7) oran›nda HCV infeksiyonu geliflir. Bunlar›n %16’s›nda
semptomatik hastal›k görülürken %84’ü asemptomatik seyreder. S›kl›kla asemptomatik seyretmesi
ve serolojik testlerin nonspesifik olmas› nedeni
ile akut HCV infeksiyonunun tan›s› güçtür. Serolojik testler ile kronik hastal›¤›n akut alevlenmesi
ve akut infeksiyon ay›rt edilemez. Anti-HCV IgM
testi akut ve kronik infeksiyonlarda benzer konsantrasyonlarda saptand›¤›ndan, akut infeksiyon
tan›s›nda yeri yoktur (4).
IV ilaç kullananlar, parenteral maruziyeti olanlar
ve sa¤l›k çal›flanlar› gibi bilinen risk faktörleri
olan kiflilerin sistematik takibi sonucu anti-HCV
pozitifleflmesinin saptanmas› ile asemptomatik
akut HCV olgular› tespit edilebilir (4). Serolojik
olarak anti-HCV negatif, HCV-RNA’n›n pozitif saptanmas› akut infeksiyonun erken döneminin kuvvetli göstergesidir (14). HIV infeksiyonu ve kronik
hemodiyaliz hastalar› gibi antikor üretiminin yetersiz oldu¤u durumlarda da akut infeksiyonda
anti-HCV negatif bulunabilir (5).
Akut hepatit yapabilecek metabolik/toksik karaci¤er hastal›¤› ve di¤er nedenleri d›fllamak kayd›
ile klinik veya biyokimyasal olarak akut hepatit
varl›¤›nda ve moleküler yöntemlerle HCV-RNA
pozitifli¤inin saptanmas› durumunda anti-HCV
pozitifli¤i aranmaks›z›n, akut hepatit C tan›s› konulabilir (16). Yine maruziyet öyküsü olanlarda
anti-HCV negatif, HCV-RNA pozitif saptanmas›
akut hepatit C’nin kuvvetli göstergesidir. HCVRNA düzeylerinde dalgalanmalar›n görülmesi
akut HCV infeksiyonunun karakteristik özelli¤idir. Kronik HCV infeksiyonunda ise HCV-RNA düzeyi stabil olup, 1 log’dan fazla de¤ifliklik görülmez (4).
KL‹N‹K
Akut HCV infeksiyonunun inkübasyon süresi 2-26
hafta aras›nda de¤iflmekle birlikte, ortalama alt›sekiz haftad›r (17). Bu süre kan ve kan ürünleri ile
bulaflta virüsün miktar› ile iliflkili olarak daha k›sad›r. Akut hepatit C %50-80 oran›nda asemptomatik seyreder. Akut hepatit C’de klinik bulgular
63
Tanr›c› Bafltu¤ A ve ark.
akut hepatit A ve B’ye göre daha hafiftir. Semptomatik olanlar da s›kl›kla hafif semptomlarla anikterik seyir gösterir. Fulminan gidifl nadirdir (16).
‹nfekte olan kiflilerin %15-30’unda ›l›ml› bulgularla seyreden akut hepatit sendromu geliflir ve 2-12
hafta içinde semptomlar geriler (2). Ço¤unlukla
asemptomatik olmakla birlikte halsizlik, ifltahs›zl›k, kas a¤r›s›, bulant›, kusma, sa¤ üst kadran a¤r›s› ve idrar renginde koyulaflma gibi semptomlar
görülebilir. Sar›l›k %20’den daha az olguda görülür (18).
Bulafl sonras› HCV-RNA pozitifli¤i bir-iki hafta
sonra saptanabilirken, serum aminotransferaz
seviyesinde yükselme iki-sekiz hafta sonra, antiHCV pozitifli¤i ise 4-10 hafta (ortalama sekiz hafta) sonra saptan›r (4). HAV ve HBV akut hepatitlerine göre alanin aminotransferaz (ALT) düzeyi
daha düflüktür. Hastalar›n %10-60’›nda (ortalama
%25) spontan iyileflme görülürken, %50-84’ü kronikleflir. Bu farkl›l›k HCV’nin bulafl flekli, viral faktörler ve kona¤›n hücresel immün yan›t›n›n güçlü
olmas› ile virüsü elimine etme kapasitesindeki
de¤iflkenliklerle iliflkilendirilmektedir (4).
Spontan iyileflme; serumda HCV-RNA’n›n alt› aydan daha uzun süreli kal›c› olarak kayb› ve ALT
düzeyinin normalleflmesi olarak tan›mlanmaktad›r (16).
HCV klerensi; anti-HCV pozitif olup HCV-RNA negatifleflen olgularda, vireminin saptanmas›ndan
> 300 gün sonra ard arda iki ay ara ile iki kez
HCV-RNA’n›n negatif tespit edilmesidir (19).
Spontan iyileflme s›kl›kla infeksiyondan sonraki
üç-dört ay içinde görülür. Semptom varl›¤› (sar›l›k) ve immün sistemin güçlü olmas› (CD4, CD8
T-hücre yan›t›n›n yüksekli¤i) spontan iyileflmenin prediktörleri aras›nda yer almaktad›r. K›rk
yafl alt›ndaki hastalarda spontan iyileflmenin daha fazla oldu¤u bildirilmifltir. HIV infeksiyonu
varl›¤›nda veya solid organ al›c›lar› gibi immün
sistemin zay›f oldu¤u hastalarda s›kl›kla kronikleflme görülür (20). Spontan iyileflmenin östrojen ba¤›ml› mekanizmalarla kad›nlarda erkeklere
göre daha fazla oldu¤unu bildiren çal›flmalar da
vard›r (21). Santantonio ve arkadafllar›n›n 19952000 y›llar› aras›nda 40 hasta üzerinde yapt›¤›
bir çal›flmada hastalar›n %60’› semptomatik
olup, %30’unda 12 hafta içinde viral klerens ve
ALT normalleflmesi saptanm›flt›r (22). Bu çal›flmada, ileri yafl ve sar›l›k varl›¤› spontan iyileflme için belirleyici faktörler olarak bulunmufltur.
64
Ayn› çal›flmada, spontan iyileflme genotip ve viral yük ile iliflkisiz bulunmufltur.
2002-2003 y›llar› aras›nda 28 hasta üzerinde yap›lan baflka bir çal›flmada ise hastalar›n %39’unda
spontan iyileflme saptanm›fl, ancak spontan iyileflme olan ve kronikleflen hastalar aras›nda yafl,
cinsiyet, HCV bulafl yolu, HCV-RNA titresi aras›nda anlaml› bir fark bulunmam›flt›r (23).
TEDAV‹
Akut hepatit C genellikle asemptomatik ve ›l›ml›
bir klinik seyir göstermektedir (23). Kronikleflme
oran›n›n yüksek olmas› ve infeksiyon kroniklefltikten sonra tedavi verilmesi halinde tedavi etkinli¤inin düflük olmas› nedeniyle akut HCV’li hastalar›n tan›s› ve tedavisi konusunda çal›flmalar yo¤unlaflm›flt›r. Olgular›n ço¤unun asemptomatik
olmas› nedeni ile saptanmas› zordur. Bu nedenle
bildirilen olgu serilerinde tedavi edilen vaka say›lar› oldukça düflüktür. Çal›flmalar›n ço¤u kontrollü olmay›p, esas olarak spontan iyileflme ihtimali
daha yüksek olan ikterik hastalar› içermektedir.
Bu çal›flmalar›n bir k›sm›nda spontan iyileflme
için yeterli süre beklenmeden tan›dan k›sa bir süre sonra tedavi bafllanm›fl olup, tedavi rejiminde
de çal›flmalar aras›nda farkl›l›klar görülmektedir
(5). Randomize kontrollü çal›flmalar›n yetersiz olmas› nedeni ile akut hepatit C tedavisi için standart tedavi önerisi bulunmamaktad›r. Yine optimal tedavi süresi ve tedavinin bafllanma zaman›
da tart›flmal›d›r (5,23).
Akut ikterik ve semptomatik genç hastalarda
spontan iyileflme %50’yi aflabilece¤inden, tedavi
için genel olarak hastal›¤›n bafllang›c›ndan sonra
8-16 hafta beklenmesi, bu süre sonunda HCVRNA pozitif ve ALT düzeyi yüksek olan hastalarda tedavi bafllan›lmas› önerilmektedir. Tedavi
süresinin 8-16 hafta geciktirilmesi ile kendili¤inden iyileflebilecek olgularda gereksiz tedavi maliyetinden ve ilaç yan etkilerinden kaç›n›lm›fl olacakt›r (24). Yap›lan çal›flmalarda tedavi için genel olarak hastal›¤›n bafllang›c›ndan sonra 12
hafta beklenmesi, ancak genotip 1 ile infekte
hastalarda tedavinin sekizinci haftada bafllanmas› ile en yüksek kal›c› viral yan›t (KVY) oran›
elde edildi¤i bildirilmektedir (25). Tedavi bafllang›ç zaman›n›n KVY üzerine etkisini araflt›ran
prospektif randomize kontrollü çal›flmada, akut
HCV infeksiyonu olan 129 hasta üç gruba ayr›larak birinci gruptaki hastalara sekizinci haftada,
ikinci gruba 12. haftada ve üçüncü gruba 20. haf-
Viral Hepatit Dergisi 2007; 12(2): 62-67
Akut Hepatit C Tan› ve Tedavisi: Literatüre Bak›fl
tada tedavi bafllanm›fl, KVY oranlar› her bir grup
için s›ras›yla %95.3, %93.2 ve %76.6 olarak saptanm›flt›r. Sonuç olarak tüm genotipler ele al›nd›¤›nda sekizinci veya 12. haftada tedavi bafllanmas› aras›nda anlaml› fark saptanmazken, tedavinin sekizinci veya 20. haftada bafllanmas› ile
12. veya 20. haftada bafllanmas› aras›nda istatistiksel olarak anlaml› fark saptanm›flt›r. Bu çal›flma sonucunda tüm genotipler dikkate al›nd›¤›nda, 12. haftada tedavi bafllanmas›n›n KVY üzerine olumsuz etkisi olmad›¤› sonucuna ulafl›lm›flt›r. Tedavinin 20. haftaya ertelenmesi ise KVY’de
azalmaya neden olaca¤›ndan önerilmemektedir.
Bunun olas› nedenleri aras›nda; HCV quasispecies (türümsü) art›fl›, heterojen ve dirençli virüs
popülasyonunun ortaya ç›kmas› ve immün yan›t›n duyars›zlaflmas› bildirilmifltir. Ayn› çal›flmada, farkl› genotip ile infekte hastalara tedavi bafllang›ç zaman› ayr› ayr› de¤erlendirildi¤inde; genotip 1’li hastalarda sekizinci ve 12. haftada bafllanan tedaviler aras›nda KVY karfl›laflt›r›lm›fl ve
tedavi sonras› daha yüksek KVY sa¤lanabilmesi
için sekizinci haftada tedavi bafllanmas› önerilmifltir. Tedavi alan tüm hastalar de¤erlendirildi¤inde, bazal HCV-RNA titresinin düflük olmas› ve
genotip 1 d›fl› HCV infeksiyonu varl›¤› KVY için
ba¤›ms›z faktörler olarak tan›mlanm›flt›r (25).
HEP-NET akut HCV çal›flmas›nda tedavi bafllanan hastalar›n subgrup analizinde virolojik olarak yan›ts›z, virolojik “breakthrough” ve relaps
saptanan olgular de¤erlendirildi¤inde; yafl, genotip, viral yük, bilirubin düzeyinin tedavi yan›t›n› etkilemedi¤i, sadece ALT düzeyinin yüksek
(> 500 U/L) olmas›n›n tedavi baflar›s› ile korele
oldu¤u saptanm›flt›r (26).
Tedavi ertelenmesinin KVY üzerine olumsuz etkisinin olup olmad›¤›n› araflt›ran 12 çal›flman›n meta-analizi sonucunda; tedavinin semptomlar›n
bafllang›c›ndan sonra 60 gün geciktirilmesinin tedavi etkinli¤ini azaltmad›¤› gösterilmifltir (27). Ülkemizde genotip 1 ile infeksiyonun s›k oldu¤u göz
önüne al›nd›¤›nda spontan iyileflme için sekiz
hafta beklenmesi uygun olacakt›r.
Spontan iyileflme görülmeyen olgularda tedavi
seçenekleri aras›nda yüksek doz klasik interferon
(IFN) (5-10 MU/gün) ve pegile (PEG)-IFN’ler yer almaktad›r. Yap›lan çal›flmalarda ribavirin ile kombinasyon tedavileri denenmifl, ancak IFN tedavisine ribavirin eklenmesinin KVY üzerine olumlu etki sa¤lamad›¤› tespit edilmifltir. Tedavi süresinin
ise ortalama 24 hafta olmas› önerilmektedir. TeViral Hepatit Dergisi 2007; 12(2): 62-67
davi yan›t›n›n de¤erlendirilmesinde tedavi sonu
yan›t, KVY ve uzun dönem yan›t kavramlar› kullan›lmaktad›r (23).
• Tedavi sonu yan›t; tedavi bitiminde HCVRNA’n›n negatif bulunmas›d›r (24. hafta).
• KVY; tedavi bittikten alt› ay sonra HCV-RNA’n›n
negatif saptanmas›d›r (48. hafta).
• Uzun dönem yan›t; tedavi bittikten 12 ay sonra
HCV-RNA’n›n negatifli¤idir (72. hafta).
Standart bir öneri olmamakla birlikte, tedavi etkinli¤inin de¤erlendirildi¤i çal›flmalarda; IFN-α2b
ile 5 MU/gün, dört hafta indüksiyon tedavisi ard›ndan haftada üç kez 20 hafta (toplam 24 hafta)
tedavi verilmesi sonucunda KVY %98 olarak saptanm›flt›r (28). Bir baflka çal›flmada; PEG-IFN-α2b
1.5 µg/kg/hafta, 24 hafta tedavi ile KVY %89-95
oran›nda saptanm›flt›r (25). Her iki çal›flmada da
8-12 hafta spontan iyileflme için beklendikten
sonra tedavi bafllanm›flt›r (25,28).
Bir baflka çal›flmada, PEG-IFN-α2b tedavisi ile
KVY; daha önceki çal›flmalarda klasik IFN-α tedavisi ile elde edilen KVY’ye göre daha yüksek bulunmufltur, ancak yüksek doz klasik IFN tedavisi
ile benzer KVY elde edilmifltir (29). Sonuç olarak,
yüksek doz IFN-α2b ile dört hafta indüksiyon tedavisi ard›ndan haftada üç kez 20 hafta (toplam
24 hafta) veya PEG-IFN-α2b 1.5 µg/kg/hafta, 24
hafta tedavi ile elde edilen KVY oranlar› benzer
olup, vaka baz›nda karar verilebilece¤i vurgulanmaktad›r. Kullan›m kolayl›¤› nedeniyle uyumun
daha iyi olaca¤› düflünülerek tedavide PEG-IFN
önerilmektedir.
Yap›lan çal›flmalarda; genotip, cinsiyet ve infeksiyonun bulafl yolu, tedavi yan›t› ile iliflkisiz faktörler olarak bildirilmifltir (23).
Genel olarak akut HCV infeksiyonundan sonra iyileflmeyi takiben viral eradikasyon sa¤land›¤› kabul edilmektedir. Baz› hastalarda akut HCV sonras› spontan iyileflmeyi takiben beflinci y›lda serum
ve/veya periferik kan monositlerinde PCR testi ile
RNA sekanslar› saptanm›fl ve sonuç olarak belirgin iyileflmeden uzun y›llar sonra aral›kl› olarak
HCV replikatif formunun persiste edebilece¤i bildirilmifltir. KVY sa¤lanan akut HCV hastalar› immünsüpresif tedavi al›rsa HCV’nin reaktive olabilece¤i ileri sürülmüfl, ancak bununla ilgili ileri çal›flmalar gerekti¤i vurgulanm›flt›r (4).
Yine viral rekürrensin de¤erlendirildi¤i çal›flmalarda; ALT normalleflmesinden dört ay sonra
65
Tanr›c› Bafltu¤ A ve ark.
HCV-RNA negatifleflen hastalarda rekürrens (viremi) saptanm›flt›r. Bu gözlem sonucunda akut hepatit C infeksiyonunda klinik iyileflme sonras›nda
ilk aylarda HCV’nin kontrol edildi¤i, ancak tamamen eradike edilmedi¤i sonucuna ulafl›lm›flt›r.
Ancak bu konuda da ileri çal›flmalar gerekti¤i vurgulanm›flt›r (4).
SONUÇ
Akut HCV infeksiyonu tan›s›nda; karfl›laflmadan
bir-iki hafta sonra HCV-RNA pozitifli¤i tek bulgu
olabilir. Klinik bulgular virüs ile karfl›laflmadan alt›-yedi hafta sonra bafllar ve anti-HCV 4-10. haftada pozitifleflir. Akut olgular genellikle asemptomatik seyirli oldu¤undan tan› konulmas› zordur.
Akut HCV infeksiyonunda spontan iyileflme olas›l›¤› ortalama %20-26 oran›nda görülebildi¤inden,
genel olarak gereksiz maliyet ve ilaç yan etkisinden kaç›n›lmas› amac›yla, tedavi hastal›¤›n bafllang›c›ndan itibaren 12 hafta ertelenmelidir. Ülkemizde s›kl›kla genotip 1 görülmesi nedeniyle tedavinin sekiz hafta beklendikten sonra bafllanmas› uygun bir yaklafl›m olacakt›r. Tedavide IFN’ler
kullan›lmaktad›r. Uygulama kolayl›¤› aç›s›ndan ve
hasta uyumunun daha iyi olaca¤› düflünülerek
PEG-IFN-α monoterapisi 24 hafta süreyle önerilmektedir. Ribavirin kombinasyonunun KVY aç›s›ndan ek yarar sa¤lamad›¤› gösterilmifltir.
KAYNAKLAR
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
66
Richter SS. Laboratory assays for diagnosis and
management of hepatitis C virus infection. Journal
of Clinical Microbiology 2002; 4407-12.
Busch MP, Kimberly A, Page S. Acute-phase hepatitis C virus infection: Implications for research,
diagnosis, and treatment. CID 2005; 40: 959-61.
Dilek İ, Demir C, Bay A, Akdeniz H, Öner AF. Seropositivity rates of HBsAg, anti-HCV, anti-HIV
and VDRL in blood donors in Eastern Turkey. Turkish Journal of Hematology 2007; 24: 4-7.
Cãruntu FA, Benea L. Acute hepatitis C virus infection: Diagnosis, pathogenesis, treatment. J
Gastrointestin Liver Dis 2006; 15: 249-56.
Strader DB, Wright T, Thomas DL, Seeff LB. Diagnosis, Management, and Treatment of Hepatitis C.
AASLD 2004 guideline.
Thomas DL, Ray SC, Lemon SM. Hepatitis C. In:
Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (eds). Principles
and Practice of Infectious Diseases. 6 th ed. Philadelphia: Churchill Livingstone, 2005; 1950-81.
Chevaliez S, Pawlotsky JM. Hepatitis C virus serologic and virologic tests and clinical diagnosis of
HCV-related liver disease. Int J Med Sci 2006; 3:
35-40.
8.
Hepatit C virusu. Yenen OŞ, Topçu AW, Söyletir
G, Doğanay M (editörler). İnfeksiyon Hastal›klar›
ve Mikrobiyolojisi. 2. Bask›. Ankara: Nobel T›p Kitabevleri, 2002: 1377-400.
9.
Colin C, Lanoir D, Touzet S, Meyaud-Kraemer L,
Bailly F, Trepo C, Hepatitis Group. Sensitivity and
specificity of third-generation hepatitis C virus antibody detection assays: An analysis of the literature. J Viral Hepat 2001; 8: 87-95.
10. Seeff LB. Natural history of chronic hepatitis C.
Hepatology 2002; 36: 35-46.
11. Dienstag JL, Isselbacher KJ. Chronic hepatitis. In:
Hauser K, Longo B, Jameson F (eds). Harrison’s
Principles of Internal Medicine. 16th ed. New
York: McGraw-Hill, 2005: 1844-55.
12. Pawlotsky JM. Molecular diagnosis of viral hepatitis. Gastroenterology 2002; 122: 1554-68.
13. Etiz N, Türkoğlu S. Viral hepatitlerin tan›s›nda
kullan›lan testler ve standardizasyonu. Tabak F,
Bal›k İ, Tekeli E (editörler). 1. Bask›. Viral Hepatit. İstanbul Okan Matbaas›, 2005; 127-50.
14. Chevaliez S, Pawlotsky JM. Hepatitis C virus: Virology, diagnosis and management of antiviral
therapy. World J Gastroenterol 2007; 13: 2461-6.
15. Poynard T, Yuen MF, Ratziu V, Lai CL. Viral hepatitis C. Lancet 2003; 362: 2095-100.
16. Gerlach JT, Diepolder HM, Zachoval R et al. Acute hepatitis C: High rate of both spontaneous and
treatment induced viral clearance. Gastroenterology 2003; 125: 80-8.
17. Şentürk H. HCV infeksiyonu: Klinik bulgular ve tan›. Tekeli E, Bal›k İ (editörler). 1. Bask›. Ankara: Viral Hepatitle Savaş›m Derneği, 2003; 222-5.
18. Yenen OŞ. Akut viral hepatitler. Topçu AW, Söyletir G, Doğanay M (editörler). İnfeksiyon Hastal›klar› ve Mikrobiyolojisi. 2. Bask›. Ankara: Nobel
T›p Kitabevi, 2002; 820-35.
19. Cox AL, Netski DM, Mosbruger T, et al. Prospective evaluation of community-acquired acute-phase hepatitis C virus infection. Clin Infect Dis 2005;
40: 951-8.
20. Kamal SM. Acute hepatitis C: Prospects and challenges. World J Gastroenterology 2007; 13: 6455-7.
21. Micallef JM, Kaldor JM, Dore GJ. Spontaneous
viral clearance following acute hepatitis C infection: A systematic review of longitudinal studies. Journal of Viral Hepatitis 2006: 34.
22. Santantonio T, Sinisi E, Guastadisegni A, et al.
Natural couse of acute hepatitis C: A long-term
prospective study. Digestive and Liver Disease
2003: 104-13.
23. Santantonio T, Fasano M, Sinisi E, et al. Efficacy
of a 24-week course of PEG-interferon-α-2b monoterapy in patients with acute hepatitis C after failure of spontaneous clearance. J of Hepatology
2005: 329-33.
Viral Hepatit Dergisi 2007; 12(2): 62-67
Akut Hepatit C Tan› ve Tedavisi: Literatüre Bak›fl
24. Alberti A, Boccato S, Vario A, Benvegnh L. Therapy of acute hepatitis C. Hepatology 2002; 36:
195-200.
25. Kamal SM, Fouly AE, Kamel RR, et al. Peginterferon alfa-2b therapy in acute hepatitis C: Impact of
onset of therapy on sustained virologic response.
Gastroenterology 2006; 130: 632-8.
26. Wiegand J, Buggisch P, Boecher W, et al. Early
monotherapy with pegylated interferon alpha-2b
for acute hepatitis C infection: Hep-net Acute HCV
II Study. Hepatology 2006; 43: 250-6.
27. Licata A, Di Bona D, Schepis F, et al. When and
how to treat acute hepatitis C? J Hepatol 2003;
39: 1056-62.
28. Jaeckel E, Cornberg M, Wedemeyer H, et al. German Acute Hepatitis C Therapy Group. Treatment
of acute hepatitis C with interferon alfa-2b. N Engl
J Med 2001; 345: 1452-7.
Viral Hepatit Dergisi 2007; 12(2): 62-67
29. Kamal SM, Ismail A, Graham SG, et al. Pegylated
interferon a therapy in acute hepatitits C: Relation
to hepatitis C virus-specific T cell response kinetics. Hepatology 2004; 39: 1721-31.
YAZIfiMA ADRES‹
Dr. Hürrem BODUR
Ankara Numune E¤itim ve
Araflt›rma Hastanesi
2. ‹nfeksiyon Hastal›klar› ve
Klinik Mikrobiyoloji Klini¤i
ANKARA
e-mail: hurrembodur@gmail.com
67