56 Geriatrik Hastalarda Unutkanlık mı? Demans mı?: Bir Olgu

56
Olgu Sunumu / Case Report
DO­I: 10.4274/tod.95866
Geriatrik Hastalarda Unutkanlık mı? Demans mı?: Bir Olgu Nedeni ile
Is this Forgetfulness in the Elderly Patients? Is this Dementia in the Elderly
Patients?: A Case Report
Şule Şahin Onat, Seda Biçer, Neşe Özgirgin
Ankara Fizik Tedavi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara, Türkiye
Özet
Unutkanlık ve hafıza fonksiyonlarında azalma, yaşlılarda oldukça sık görülen yakınmalardır. Hastaneye yatırılan geriatrik bireylerde ortam
değişikliğine bağlı ortaya çıkabilecek böyle uyumsuzlukları vurgulamak ve bu hastaların ayrıntılı değerlendirilmeden demans denilmemesine
dikkat çekmek adına bu vakayı sunduk. (Türk Os­te­opo­roz Dergisi 2013;19: 56-7)
Anah­tar ke­li­me­ler: Yaşlılık, unutkanlık, demans
Summary
Forgetfulness and reduction of memory function in the elderly is common complaints. We have presented this circumstance because of taking
attention to say demans without a detailed evaluation of these patients and to express the inconsistency on the medium exchanges on the
hospitalized geriatric. (Turkish Journal of Osteoporosis 2013;19: 56-7)
Key words: Old age, forgetfulness, dementia
Giriş
Tüm dünyada yaş ortalamasının giderek artmasıyla geriatrik
hastaların değerlendirilmesi ve bakımı önem kazanmaktadır. Yaşlı
bir hastanın doğru tanı ve tedavi alması, hayat kalitesinin arttırılması
ve fonksiyonel bağımsızlığını sürdürmesi için kapsamlı geriatrik
değerlendirme şarttır (1). Unutkanlık ve hafıza fonksiyonlarında
azalma, yaşlılarda oldukça sık görülen yakınmalardır. Toplum temelli
çalışmalarda, yaşlılardaki hafıza ile ilgili yakınmaların prevalansının
%25-50 arasında olduğu saptanmıştır (2). Demans bellek başta
olmak üzere pek çok bilişsel işlevde ilerleyici bozulma ile karakterize,
mesleki ve toplumsal işlevsellikte bozulmaya yol açan ve yıkımla
sonlanan bir hastalıktır. Altmış beş yaş ve üzeri kişilerde demans
görülme sıklığı %10-15, 80 yaş ve üzerinde ise %40-50’dir (3-5).
Olgu
Yetmiş yedi yaşında bayan hasta diz osteoartriti tanısıyla fizik
tedavi programı almak üzere kliniğimize yatırıldı. Özgeçmişinde
hipertansiyonu vardı. Soygeçmişinde herhangi bir özellik yoktu.
Hastanın tedavi sırasında yattığı odayı bulmakta güçlük çektiği, yanlış
odalara yöneldiği ve bundan dolayı programını aksattığı gözlendi.
Demans açısından değerlendirilen hastanın mini mental testi (MMT)
25 olarak bulundu. Nöropsikiyatrik değerlendirilme sonucunda
hastada demans olmadığına ve yaşlılığa bağlı unutkanlık olduğuna
karar verildi. Sonuçta, çözüm olarak hastanın odasının kapısına bir
işaret koyulup odasının diğer odalardan ayrılarak, hastanın fizik
tedavi programına uyum sağlaması arttırıldı.
Tartışma
Unutkanlığın, kognitif ve fonksiyonel yetersizliklerin yaşlılığın
doğal bir sonucu olduğu yanlış inanışının gerek toplumda gerekse
hekimlerde yaygın olması yıllardır yaşlıda demans tanısının az
olmasına sebep olmaktadır (6). Öte yandan unutkanlığı olan tüm
geriatrik bireylere de demans tanısı koymak kolay fakat bireyi
etiketleyen bir durumdur. Yapılan bir araştırmada 3954 birinci
basamak hastası değerlendirilmiş, altmış yaş ve üzeri hastaların
%10,5’i minimal kognitif bozukluk, %5,2’si orta-ileri demans tanı
kriterlerini karşılamalarına rağmen minimal kognitif bozukluk
hastalarının %3,2’üne, orta-ileri demans hastalarının ise %23’üne
doğru tanı konulabildiği görülmüştür (7). Bu nedenle de hekim
Yaz›flma Adresi/Address for Correspondence: Dr. Şule Şahin Onat, Ankara Fizik Tedavi Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara, Türkiye
GSM: +90 505 313 68 48 E-posta: sahinsulester@gmail.com Geliş Tarihi/Received: 28.06.2013 Kabul Tarihi/Accepted: 20.05.2013
Türk Osteoporoz Dergisi, Galenos Yayınevi taraf›ndan bas›lm›flt›r. / Turkish Journal of Osteoporosis, published by Galenos Publishing.
Şahin Onat ve ark.l.
Geriatrik Hastalarda Unutkanlık veya Demans
Türk Osteoporoz Dergisi
2013;19: 56-7
için yaşlı bireydeki unutkanlığın normal yaşlanma sürecine mi bağlı
olduğu, yoksa demansın öncü belirtisi mi olduğuna karar vermek
oldukça zordur (2). Çünkü genç insanlarla karşılaştırıldığında yaşlı
bireylerin, zamana dayalı kognitif fonksiyon değerlendirmelerinde
işlem ve reaksiyon hızları daha yavaş olmaktadır. Bu durum
yaşlanmanın getirdiği hafif dereceli bir bozukluk ise, kişi geç de olsa
o bilgiyi hatırlar. Öğrenme yetisi intakttır. Hafızayla ilgili bu yavaşlama
ilerleyici değildir, zamanla artma eğilimi göstermez. Bir unutkanlığın
demans sendromuna ait bir bulgu olabilmesi için, kognitif alanlardan
(öğrenme, bellek, oryantasyon, dil fonksiyonları ve kişilik) en az
birindeki bozulmanın unutkanlığa eşlik etmesi gerekmektedir. Hafif
kognitif bozukluk normal unutkanlık ve demans arasındaki bir
tablodur. Önce yakın bellek bozulmakta, birey kelime bulma ve akıcı
bir konuşmayı sürdürmede güçlük çekmektedir, daima aynı soruları
sorma eğilimindedirler. İyi eğitimli hastalar erken evrede eksikliklerini
kompanze edebilirler, ayrıntılı öykü alındığında karmaşık günlük
aktiviteleri (maaş takibi, fatura yatırma, alışveriş ve hesap yapma vs)
yürütmede zorlandıkları gözlenmektedir. Daha sonraki dönemlerde
bilişsel kayıplar ortaya çıkmaktadır. Uzak bellek bozulmaya başlayıp,
gündemi ve ailedeki olayları takip edememeye başlamaktadırlar.
Önce evini, sonra evinde odaları bulamamaya başlamaktadır,
kendine bakımı giderek bozulmaktadır. Bizim olgumuzda da yattığı
odayı bulamama şikayeti vardı. Sorguladığımızda evini ve evindeki
odaları bulmakta güçlük çekmediği, unutkanlığının progresif
olmadığı öğrenildi. Kognitif fonksiyonların değerlendirilmesinde
sıkça kullanılan MMT’in 24 puanın altında olması demansı, 24-26
puan arası hafif kognitif bozukluğu, 26 puan ve üzeri ise normal
kognitif fonksiyonları göstermektedir (6,8). Olgumuzun MMT’nin
25 olması kognitif fonksiyonların hafif bozulduğunu göstermektedir.
Olgumuzda olduğu gibi geriatrik hastalarda ortam değişikliği
hastaların adaptasyonunu bozmaktadır ve unutkanlık ya da silik
kognitif bozukluklar daha belirginleşmektedir. Bu durumda da
hastaların tedaviye uyumu azalmaktadır. Özellikle böyle hastaların
ilaç kullanımına dikkat edilmeli, bu konuda hemşiresi uyarılmalıdır.
Yine uyum sürecinde yabancı ortamdan kaynaklanan düşmeleri
57
önlemek için yardımcı cihaz kullanımı önerilip yardımcı sağlık
personelinin hastaya çevresel ortamı tanıtıcı tekrarlayan desteklerde
bulunması sağlanılabilir. Çünkü düşmelerde kognitif bozukluğun
önemli bir risk faktörü olduğu daha önce yapılan çalışmalarda
gösterilmiştir (9). Tanısı konmuş demans hastaların tedavilerinde en
az ilaçlar kadar aktivite planları, mekânsal düzenlemeler ve bakım
verenlerin eğitiminin çok önemli olduğu vurgulanmıştır (10) .
Hastaneye yatırılan geriatrik bireylerde ortam değişikliğine bağlı ortaya
çıkabilecek böyle uyumsuzluklardan dolayı gerekli önlemler alınmalı,
hospitalize edilen geriatrik hastalar ayrıntılı değerlendirilmeden
demans denilmemelidir. Özetle böyle klinik deneyimlerle, geriatrik
rehabilitasyonda hastanın her açıdan dikkatli değerlendirilmesinin
tedavi başarısındaki önemi belirginleşmektedir.
Kaynaklar
1. Rosenthal RA, Kavic SM. Assessment and management of the
geriatric patient. Crit Care Med 2004;3:92-105.
2. Işık AT. Unutkanlığı Olan Yaşlıya Yaklaşım. Journal Geriatrics and
Geriatric Neuropsychiatry 2009;1:33-8.
3. Terry RD, Katzman R, Bick KL, Sisodia SS. Alzheimer hastalığı. In:
Hakan Gürvit, editör. İstanbul: Yelkovan yayıncılık; 2001.
4. Karaman Y. Alzheimer hastalığı ve Diğer Demanslar. 1st ed.
Ankara: Lebib Yalkın Matbaası; 2002.
5. Souder E, Beck C. Overview of Alzheimer’s disease. Nurs Clin
North Am 2004;39:545-59.
6. Petersen RC, Doody R, Kurz A, Mohs RC, Morris JC, Rabins PV,
et al. Current concepts in mild cognitive impairment. Arch Neurol
2001;58:1915.
7. Callahan CM, Hendrie HC, Tierney WM. Documentation and evaluation of cognitive impairment in elderly primary care patients.
Ann Intern Med. 1995;122:422-9.
8. Petersen RC, Stevens JC, Ganguli M, Tangalos EG, Cummings JL,
DeKosky ST. Practice parameter: Early detection of dementia: Mild
cognitive impairment (an evidence-based review). Report of the
Quality Standards Subcommittee of the American Academy of
Neurology. Neurology 2001;56:1133.
9. Scheffer AC, Schuurmans MJ, Van Dijk N, van der Hooft T, de
Rooji SE. Fear of falling measurement, strategy, prevalance risk
factors an consequences among older persons. Age Ageing
2008;37:19-24.
10. Yalçın M, Ertan T. Deliryum ve demans: Genel özellikler ve ayırıcı
tanı. Görüntüleme Yöntemleri Sempozyum Dizisi 2010;69:9-31.