B lenfosit

B Lenfositleri
B Hücre Farklılaşması






Öncül lenfositlerin yüzeyinde VLA 4 adezyon molekülü bulunur ve Stromal kolonize edici
faktör (SCF) ile yapışır.
Pro B’de IL7 reseptörü (IL7R) belirince IL7 salınımı artar. Bu dönemden sonra gelişimi ilerler.
Pro B hücreleri Pre B’ye dönüşebilmesi için RAG 1 ve RAG 2’ye ihtiyacı vardır.
Eğer olmazsa kombine immun yetmezlik olur.
PreB hücrelerinde IL7 sitokini IL7R’ye bağlanınca kemik iliğinden
ayrılabilir.
TdT: Terminal dezoksi ribonukleik asit transferaz

B lenfositlerinin gelişimi RAG 1, RAG 2 ve TdT ile başlar.
B Hücre Reseptörü



B hücre reseptöründe ağır zincirin nükleotidlerini yerleştiren enzim TdT’dir
Hafif zincir gelişmeden önce taslak olur.
Hafif zincir oluşuncaya kadar λ 5/ VpreB geçici hafif zincirler oluşur.
B hücrelerinin kemik iliğinden çıkabilmesi için delta Mü ağır zinciri olması gerekir.
B hücre yüzeyinde IgM ve IgD olmalı.




Pro B’nin Pre B’ye farklılaşması sürecinde selfreaktif B lenfositleri olur.
Kendi hücrelerine reaksiyon veren B hücrelerinin seçiliminin yapılması gerekir.
Kemik iliğindeki dönem antijenden bağımsızdır.
Hafif zincirler kappa ve lambdadır . Biri gelişirken diğerini durdurur
B hücre Koreseptörü

Antijen yeterince hücreyi uyaramadığı zaman antijenin yakalanmasına yardım eder.
3 kısma ayrılır:

o CR2 (CR21) yapısı (adezyon molekülü)
o Hem hücre membranında hem de hücre içine uzanan CD19
o Hücre membranı içinde TAPA-1
CD19: B hücresinin tanımlanmasında kullanılır.
Antijenler


Timusa bağımlı ve Timustan bağımsız olmak üzere ikiye ayrılır.
o Timusa bağımlı antijenler proteindir. (ör: difteri toksini)
o Timustan bağımsız antijenler B hücreleri yanıt verebilir. Gram ve E.coli ’ ye karşı
spesifik antikor üretilmez. Bu nedenle tekrar tekrar aynı enfeksiyona maruz
kalınabilir.
Pnemokoklara karşı B hafızası olmaz.
Antijen Yanıtı



İlk antijenlere verilan yanıt primer yanıttır. IgM’ce zengindir.
1. haftada IgM yapılır. 2. haftadan sonra IgG bulunur.
Tekrar aynı antijenler karşılaşılınca 5 gün içinde IgG normalden 4 kat daha fazla artar.
B hücre aktivasyonu





İstirahat halinde lenfosit G0 fazındadır.
Antijenle karşılaştıktan sonra G1 ve G2 fazıyla aktive olmaya başlar.
Sonra plazma hücrelerine dönüşür. Antikor üreten plazma hücreleridir.
B hücreleri efektör plazma hücrelerine ya da bellek hücrelerine dönüşür.
Plazma hücreleri yaklaşık 5 gün yaşar.
ANTİKOR









150.000 D büyüklüğündedir.
Oligomerik proteindir.
Ag bağlandıktan sonra ne yapacağını saf kısım belirler.
Saf bölgedeki amino asit dizilimi antikorun hangi sınıfa ait olduğunu gösteriyor.
IgD : lenfosit yüzeyinde bulunur. Reseptör işlevi vardır.
IgG : Yenidoğana bağışıklık verir.
Değişmeyen bölge sabit, değişken kısım farklı.
Ag bağlanma bölgelerine karşılık gelen 110 amino asitlik bölüm çok değişkendir.
25-40, 50-65, 99-110 arasındaki bölgeler özellikle değişken bölgelerdir.
IgG


Monomeriktir ve serum ve mukozal olmayan dokulardaki majör antikordur.
Patojenleri doğrudan ve kompleman ve Fc reseptörleri gibi efektör teteikleyici moleküller
yolu ile inaktive eder.
IgM




Pentameriktik, serumda bulunur ve kompleman aktivasyonunda çok etkilidir.
IgM’nin monomerik şekli, B lenfositlerinin Ag tanımak için
kullandıkları majör antikor reseptörüdür.
Fazladan bir çift sabit domaine sahip olmasıyla IgG’den ayrılır.
IgM’nin aktivasyonu


Multivalen (pentavalen ) yapıya sahiptir.
Ag ’ e bağlanma IgM’de konformasyonel değişime neden olur ve C1q’nun bağlanacağı
bölgenin açılmasını sağlar.
IgA







3 çözünebilir şekilde bulunur. Monomerik ve az miktarda dimerik IgA
Dimerik IgA ; J zinciri adı verilen polipeptidle bağlanmış 2 monomerden oluşur.
Fc reseptörleri aracılığıyla patojenleri efektör hücrelere bağlarlar.
2 alt sınıfa ayrılır:
o IgA1 ve IgA2
Bakteriler tarafından salgılanan proteazlara IgA daha dirençlidir.
Tükrük , gözyaşı, nazal sıvılar, süt gibi seomüköz salgılar ve akciğer, genitoüriner sistem ve
gastrointestinal sistem salgılarında bulunur.
Plazma hücreleri tarafından lokal olarak sentezlenir.
IgE



Serumda çok düşük konsantrasyonda bulunur ve monomerik yapıdadır.
Çoğunluğu mast hücrelerinde Fc reseptörlerine bağlanmış olarak bulunur.
IgM gibi fazladan bir domaine sahiptir.
IgD


B hücrelerinin yüzeyinde antijen reseptörü olarak bulunur.
Lenfosit aktivasyonu ve baskılanmasının düzenlenmesinden sorumludur.
Klonal Seleksiyon: Enfeksiyon sırasında hücrenin klonlanması.
Myelom : B lenfositinin klonal seleksiyonla değil de mutasyonla çoğalmasıdır. Plazma hücresinin
mutasyonuyla ortaya çıkan hücrelerin oluşturduğu tümörler. Hepsi tek bir antikor sentezler ve
hastaların protein metabolizması alt üst olur. Proteinler dokularda çökelmeye başlar. Hafif zincir
daha fazla sentezlenir, böbrek yetmezliğinden idrar geçer. Myelom hastasında saf zincir bulunuyor.
(Bens Johs proteini).
Antikor:



Sabit bölgeyi şifreleyen tek bir ekzon vardır.
Değişken bölgedeki ekzonlar ise, ilk 98 amino asiti şifreleyen 150 değişik segment vardır.
98 110 arasındaki diziyi birere segment şifreler.
Antikor Çeşitliliğini Belirleyen Faktörler:





Değişken bölgeyi şifreleyen çok sayıda farklı dizilimli ekzonun bulunması. Hafif zincirde V,J,
ağır zincirde V,D,J.
Bu ekzonların; lenfositlerin farklılaşma sürecinde değişik olasılıklarla birleşebilmeleri.
Rekombinasyondaki esneklik. 1-2 bazlık kaymalar olabiliyor.
Değişik tertiplerde hafif zincir ve ağır zincir birleşmeleri olabiliyor. Yaklaşık 109 farklılık.
Somatik mutasyonla 1030 farklılık.