örnek kitap - WordPress.com

advertisement
YAZAR:VEYSEL AKBULUT
1 ADIM
www.azbuz.com gir.
Yeni üye girişini tıkla
2 ADIM
Bilgilerini yaz ve
devama bas.
Veya facebook
hesabın varsa
oradan
Giriş yap
3 ADIM
Sitenin adını ve
kategorisini seçip
Güvenlik kodunu
doğru yazarak
devama basın.
4. ADIM
Şablon seçip devama
basın.
5. ADIM
Burada ise başlaya
basın.
6. ADIM
Sitenizde neler
istiyorsanız onları
seçip kaydet ve
devam’a basın.
7. ADIM
Logonuzu seçip
devama basın.
SON
Siteniz hazırdır iyi
kullanmalar.
1.ADIM
www.blogcu.com
gir. Oradan blog aç
bas.
2.ADIM
Bilgileri gir blog aç
bas.veya facebook
hesabın varsa
oradan giriş yap.
3.ADIM
Blog hakkındaki
bilgileri grip
devama bas.
4.ADIM
Burada is şablon
seçin ve sonra
devama basın.
5.ADIM
Burada ise
arkadaşını
buluyorsun. Veya bu
adımı geç tuşuna
bas
Son
Siteniz
hazırlanmıştır iyi
kullanmalar.
1.ADIM
www.bedavasitem.com a gir.
Kayda git tuşuna
bas.
2.ADIM
Bilgilerini
yazdıktan sonra
Kaydı yolla ya
bas.
3.ADIM
Burada
tasarım,sayfa,yazı,
resim ve şablon
gibi şeyleri
ayarlaya bilirsiniz.
ASSOC Dosya uzantısı ilişkilendirmesini görüntüler ya da değiştirir
AT Bilgisayarda çalıştırılmak üzere komut ve program zamanlaması
yapar.
ATTRIB Dosya özniteliklerini görüntüler ya da değiştirir.
BREAK Uzatılmış CTRL+C denetimini ayarlar ya da temizler.
CACLS Dosyanın erişim denetim listelerini (ACLs) görüntüler ya da
değiştirir.
CALL Bir başkasından bir toplu iş programını çağırır.
CD Geçerli dizinin adını değiştirir ya da görüntüler.
CHCP Etkin kod sayfası numarasını görüntüler ya da ayarlar.
CHDIR Geçerli dizini değiştirir ya da görüntüler.
CHKDSK Bir diski gözden geçirip durum raporu verir.
CHKNTFS Önyükleme sırasında disk denetimini görüntüler ya da
değiştirir.
CLS Ekrandakileri siler.
CMD Windows komut yorumcusunun yeni bir kopyasını başlatır.
COLOR Varsayılan konsol arka plan ve ön plan renklerini ayarlar.
COMP İki dosya ya da dosya kümesinin içeriğini karşılaştırır.
COMPACT NTFS bölümündeki dosyaların sıkıştırmasını gösterir ya da
yapar.
CONVERT FAT birimleri NTFS'ye dönüştürür. Geçerli sürücüyü
dönüştüremezsiniz.
COPY Bir ya da birden çok dosyayı bir başka konuma kopyalar.
DATE Tarihi görüntüler ya da ayarlar.
DEL Bir ya da birden çok dosyayı siler.
DIR Bir dizindeki dosya ve alt dizin listesini görüntüler.
DISKCOMP İki disket içeriğini karşılaştırır.
DISKCOPY Bir disketin içeriğini diğerine kopyalar.
DOSKEY Komut satırı düzenler, Windows komutu geri çağırıp makro
oluşturur. ECHO İleti görüntüler ya da komut yankısını açıp kapatır.
ENDLOCAL Bir toplu iş dosyasındaki çevre yerelleştirmesini sonlandırır.
ERASE Bir ya da birden çok dosyayı siler.
EXIT CMD.EXE programından (komut yorumcusu) çıkar.
FC İki dosyayı ya da dosya kümesini karşılaştırıp aralarındaki farkı
görüntüler.
FIND Bir dosyada ya da dosyalarda bir metin dizesini arar.
FINDSTR Dosyalarda dize arar.
FOR Dosya kümesindeki her bir dosyada belirli bir komutu çalıştırır.
FORMAT Windows'da kullanmak üzere bir diski biçimlendirir.
FTYPE Dosya uzantısı ilişkilendirmesinde kullanılan dosya türlerini
görüntüler ya da değiştirir.
GOTO Bir toplu iş dosyasında, Windows komut yorumlayıcısını etiketli
bir
satıra yöneltir.
GRAFTABL Grafik modunda, Windows'un dile özgü karakterleri
görüntülemesini
sağlar.
HELP Windows komutları için Yardım bilgisi sağlar.
IF Bir toplu iş dosyasındaki koşullu işlemleri uygular.
LABEL Bir diskin birim etiketini oluşturur, değiştirir ya da siler.
MD Bir dizin oluşturur.
MKDIR Bir dizin oluşturur.
MODE Bir sistem aygıtını yapılandırır.
MORE Çıktıyı bir defada ekranda görüntüler.
MOVE Bir ya da birden çok dosyayı bir dizinden diğerine taşır. PATH
Çalıştırılabilir dosyalar için bir arama yolu görüntüler ya da
ayarlar.
PAUSE Bir toplu iş dosyasının işlemesini askıya alıp ileti görüntüler.
POPD Geçerli dizinin PUSHD tarafından kaydedilen eski değerini geri
yükler.
PRINT Bir metin dosyasını yazdırır.
PROMPT Windows komut istemini değiştirir.
PUSHD Geçerli dizini kaydedip değiştirir.
RD Dizin kaldırır.
RECOVER Bozuk ya da hasarlı bir diskten okunabilir bilgiyi kurtarır.
REM Toplu iş dosyalarındaki ya da CONFIG.SYS açıklamalarını (yorum)
okur.
REN Dosyaları yeniden adlandırır.
RENAME Dosyaları yeniden adlandırır.
REPLACE Dosyaları yenisiyle değiştirir.
RMDIR Dizini kaldırır.
SET Windows çevre değişkenlerini görüntüler, ayarlar ya da kaldırır.
SETLOCAL Toplu iş dosyasındaki çevre değişikliklerinin
yerelleştirmesine
başlar.
SHIFT Toplu iş dosyasındaki değiştirilebilir parametre konumunu
değiştirir.
SORT Girdiyi sıralar.
START Belirli program ya da komutu çalıştırmak için ayrı bir pencere
açar.
SUBST Bir yolu bir sürücü harfiyle ilişkilendirir.
TIME Sistem saatini görüntüler ya da ayarlar.
TITLE CMD.EXE oturumu için pencere başlığını belirler.
TREE Bir sürücü ya da yolun resimsel dizin yapısını görüntüler.
TYPE Bir metin dosyasının içeriğini görüntüler.
VER Windows sürümünü görüntüler.
VERIFY Windows'a, dosyalarınızın diske doğru yazıldığını doğrulayıp
doğrulamamasını bildirir.
VOL Disk birim etiketi ve seri numarasını görüntüler.
XCOPY Dosya ve dizin ağaçlarını kopyalar.
Klavye Bilgisi ve Kısayol Tuşları
Bilgisayarınızda en temel araç klavyedir. Çünkü klavyenizdeki
herhangi bir sorunun basit bir çözümü olsa da siz bu çözümü
bilmiyorsanız, elinizdeki son model bilgisayar bile hiçbir işe
yaramaz. Mouse olmadan, klavye ile birçok işleminizi
gerçekleştirmeniz mümkün ancak bunlar birçok tuş kombinasyonu
ile gerçekleşmektedir. Birçok bilgisayar kullanıcısı bırakın bu tuş
kombinasyonlarını, klavye üzerinde bulunan birçok tuşu
kullanmıyor. Bu tuşların en başında yukarıda resimde gördüğünüz
gibi F1, F2 ... diye sıralanan tuş grubudur. Bunları hemen sağ
tarafındaki print screen (psc), scroll look (slk)... tuşları takip eder.
Elbette bunların hepsini bilmemiz bile işlerin yolunda gideceği
manasına gelmez. Eğer bölgesel dil ve seçenekler ayarını
bilmiyorsak, ekranda Türkçe karakterler yerine belki Rusça, belki
Japonca harfler çıkacaktır. Bu derste klavye ile ilgili birçok konuya
değineceğiz. İlk olarak klavye üzerindeki birçoğunun bilmediği
tuşları tanıyarak başlayalım
Esc
Geçerli bir görevi iptal etme
F1
--F2
Seçili bir dosyaya yeniden isimlendirme
F3
Dosya ve klasör arama
F4
Bilgisayarım veya Windows Gezgini içinde, Adres çubuğu listesini
görüntüleme.
F5
Etkin pencereyi yenileme.
F6
Pencere içindeki veya masaüstündeki ekran öğeleri arasında,
başlatıldıkları sıraya göre geçiş yapma.
F7
F8
F9
F10
Etkin programın menü çubuğunu etkinleştirme.
F11
Ekrandaki pencerede bulunan araç çubuklarını temizler.
F12
Print Screen
Saklamak istediğiniz bir ekranı bu tuşla yakalıyorsunuz.
Scroll Lock
Pause Break
Insert
Delete
Dosyaları siler veya metinleri sağdan sola doğru siler.
Home
Bir sitenin en baştaki görüntüsünü pencereye getirir.
End
Bir sitenin en sondaki görüntüsünü pencereye getirir.
Page Up
Mouse ile yukarı kaydırmanın yaptığı görev.
Page Down
Mouse ile aşağı kaydırmanın yaptığı görev.
Num Lock
Sağ taraftaki numaraların kilitlenmesini sağlar.
Tab
Caps Lock
Metine büyük harfle başlamanı sağlar.
Windows
Başlat menüsünü açar.
Alt(Alternate)
Ctrl tuşuna benzer. Tuşlara dördüncü bir görev vermek için
kullanılır. Genel bir anlamı yoktur.
Shift
Büyük harf yada tuşun başka bir işlevini kullanma özelliği sağlar.
Ctrl(Control)
Yukarıda bulunan açıklamalar tuşların sadece bir özelliğini
anlatıyor. Ancak bu özellikler dışında, yukarıda da belirttiğimiz
gibi yüzlerce tuş kombinasyonları ile yeni işlevler kazanıyor.
Bunları bir çırpıda ezberlememiz elbette mümkün değil. Ancak
bunları kullanmaya kendimizi alıştırdığımız takdirde çok büyük bir
pratiklik kazanacağımızda şüphesiz... Şimdide çok işe yarayan bazı
kısayol tuşlarını anlatalım.
ÖNEMLİ NOT: PC tipi bilgisayarlarda, klavyede bir tuşa
bastığınızda, klavye bu tuşa karşılık gelen karakteri bilgisayara
göndermez. Tek yaptığı, klavyenin hangi tuşuna basıldığına (
örneğin, üçüncü sıranın soldan dördüncü tuşu gibi ) ilişkin bir bilgi
göndermektedir. ( Teknik ağızla: Scan Code ) Bu tuşun ne anlama
geleceğine, o sırada çalışmakta olan program karar verir. Zaten
klavyeyi Türkçeleştirme( yada Japoncalaştırma ) programları bu
mantıkla çalışmaktadır.
Ctrl + Z
Geri alma
Crtl + X
Kesme
Ctrl + C
Kopyalama
Ctrl + V
Yapıştırma
Ctrl + A
Tüm nesneyi seçme
Shift + Delete
Geri dönüşümü olmaksızın silme
Alt + Enter
Dosyanın özelliklerini açma
Alt + F4
Pencereyi kapatma (bil. kapatma)
Alt + Tab
Programlar arasında geçiş
Ctrl + Alt + Del
Görev yöneticisini açma
Windows + D
Masaüstünü gösterme
Klavye ile ilgili ana konular bunlardır. Bunların dışında kalan
konular ise engelli insanların bilgisayarı kullanması için gerekli
olan durumlardır. Bunların üzerinde durmayacağız. Bunun dışında
işimize yarayacak bir püf noktasına değinmeden geçemeyeceğim.
Herhangi bir programa kısayol tuşu atanabilir mi? Evet, atanabilir.
Bunun için yapmamız gereken adımlar şunlardır.
- Öncelikle başlat menüsünden bir program seçiyorum.Seçmek
istediğim program Word olsun...
-Word programının üzerine mouse getirip, sağ tıklıyoruz. Çıkan
sekmelerinden Özellikleri seçeceğiz.
-Karşımıza çıkan Özellikler penceresinde, Kısayol Tuşu yazan
bölümde büyük bir ihtimalle “Yok” yazacaktır. İşte bu bölüme bir
kez tıkladıktan sonra atamak istediğimiz tuş kombinasyonunu
yazıyoruz.
Ben Ctrl + 1 tuş kombinasyonu kullandım. Belki aklınıza şu soru
gelebilir. Neden karışık bir tuş atadık da, onun yerine a,b,c... gibi
tek bir harf atamadık. Bunun sebebi çok basit. Mesela Tuşu “a”
olarak atadınız. Klavyede her “a” tuşuna bastığınızda Word dosyası
veya atadığınız program açılacaktır. O yüzden çok nadir
kullanabileceğiniz bir tuş kombinasyonu seçerseniz ilerde buna
benzer bir problem yaşamazsınız.
Ayrıca yukarıdaki resimde “Çalıştır” bölümünde listeleme tuşuna
bastığımızda “Normal Pencere”, “Tam Ekran”, “Simge Durumuna
Küçültülmüş” diye 3 özellik çıkacaktır. Bunlar o program açılırken
ne şekilde açılacağını göstermektedir. Buda sizin isteğinize kalmış
bir ayardır.
NOT: Programın kısayolu hızlı başlatta ise ve siz oradan kısayol
tuşu atamak isterseniz, kısayol tuşu atasanız bile çalışmaz.
Kısayol konusuna girmişken, herhangi bir dosyanın
kısayolundanda bahsedelim. Birçoğumuz ödevleri mizi eğer word,
powerpoint veya excel de hazırlarken, hazırladığımız dosyayı
belgelerime yada herhangi bir yere kaydediyoruz. O ödevle devamlı
alakadar olduğumuzdan, ödev dosyasını masaüstüne kısayol olarak
gösteriyoruz. Ödev ile işimiz bittikten sonra diskete, usb ye yada
herhangi bir yığın depolamaya; eğer masaüstündeki “ödev”
kısayolunu diskete atarsak, disketi bir başka yerde açtığımız zaman
dosya açılmaz. Bu konu çok dikkat edilmesi gereken bir konu !..
Bilgisayar Nedir ?
Bilgisayar; kendine önceden yüklenmiş program gereğince çeşitli bilgileri-verileri
uygun ortamlarda saklayan ve istenildiğinde geri getiren, çeşitli aritmetik ve
mantıksal işlemler yapan; çok hızlı çalışan elektronik bir cihazdır.
Bilgisayarın elektronik kısmına donanım (hardware), program kısmına ise yazılım
(software) denir.
Bilgisayarın gelişiminde şu 4 unsur hiç değişmemiştir.
1. Bilginin Girişi (Giriş birimleri: Klavye, mouse, kamera, scanner, fax-modem vb.)
2. Bilginin saklanması (Hafıza: Harddisk, disket, cd-rom vb.)
3. Bilginin işlenmesi (Beyin: Merkezi işlem birimi-Central Processing Unit-CPU)
4. Bilginin çıkışı (Çıkış birimleri: Monitör/ekran, Printer/yazıcı, plotter/çizici,
modem)
Ana Bellek (RAM)
Ana bellek veya rastgele erişimli bellek (Random Access Memory-RAM),
bir giriş cihazından veya bir ikincil depolama cihazından okunan veri ve
programların, çalıştırılan programlardan elde edilen sonuçların ve bir ikincil
depolama cihazına veya bir çıkış cihazına gönderilmeye hazır olan çıktıların
tutulduğu yerdir. Buradaki “rastgele erişim” ifadesi bilgisayarın bellek içerisindeki
herhangi bir adrese doğrudan gidip bilgileri okuyabileceği veya yazabileceği
anlamında kullanılmaktadır. Ana bellekte veriler geçici olarak tutulur; başka bir
deyişle bilgisayar kapatıldığında bu veriler silinir. Çok kullanıcılı sistemlerde
bilgisayar bir kullanıcı için herhangi bir işi yapmayı bitirdiğinde, ana bellekteki aynı
kısma diğer kullanıcılar için işlenmesi gereken veri ve programlar yerleşir. Ana
bellek diğer bilgi saklama araçlarına oranla biraz daha pahalıdır.
Ana belleğin temel görevleri şöyle özetlenebilir.
1.Halihazırda çalışan programların program deyimleri ve bu programların ihtiyaç
duyduğu verileri tutmak.
2.İşletim sistemi yüklendikten sonra ana bellekte sürekli olarak kalması gereken
işletim sistemi bileşenlerini tutmak.
3.Programlar tarafından üretilen sonuçları tutmak.
4.Sabit disklere veya harici bir cihaza gönderilmeye hazır olan çıkış bilgilerini
tutmak.
Bellekte yerleşik olan veri ve programlara ihtiyaç halinde tekrar ulaşabilmek için
ana bellekteki her bölgenin bir adresi vardır.
Ana belleğin büyüklüğü; aynı anda çalışabilecek program sayısını ve programların
çalışma hızını etkiler.
Ön Bellek (Cache Memory)
Ana bellek ile merkezi işlem birimi arasında görev yapan ve ana bellekten çok daha
hızlı olan bir bellektir. Bu bellek birimi; işlem esnasında çok sık kullanılan bilgisayar
talimatları ve geçici olarak tutulan bilgiler için bir “yaz-boz tahtası” olarak kullanılır.
CPU ’nun ana bellekten veri alırken harcadığı zamanı azaltır; bu da bilgisayarı
hızlandırır. CPU, ana bellekten veri alması gerektiğinde, bu verinin dahili ön
bellekte olup olmadığına bakar. Dahili ön bellek, CPU’nun en son işlediği verilerin
bir kopyasını saklar. Aranan veri dahili ön bellekte bulunamazsa harici ön belleğe
bakılır. Harici ön bellekte de bulunamayan veriler ana bellekten alınır. Bu, ön
belleğe göre daha yavaş bir süreçtir.
BİOS (Basic İnput Output System)
BİOS yongası (entegresi), bilgisayarın açılışı sırasında parçaları kontrol eden ve
onları çalışmaya hazır duruma getiren bir program içerir. ROM (Read Only
Memory) türündeki bellek üzerinde kaydedilmiş bir programdır. Bu tür bellekteki
bilgiler bilgisayarı kapattığınızda silinmez.
Not:BIOS bugün üretilen anakartların çoğunda, Flash ROM üzerine kayıtlıdır. Bu
türdeki belleğin içeriği bilgisayarı kapadığınızda silinmez ama gerektiğinde özel bir
program çalıştırılarak değiştirilebilir.Böylelikle BİOS un içerdiği hatalar
giderilebilir.
BIOS’ un ilk görevi, bilgisayarın açılışı sırasında bellek gibi çeşitli parçaları kontrol
ederek,bir problem varsa kullanıcıyı uyarmaktır.
Bilgisayarın açılışı sırasında özel bir tuşa (genellikle DEL tuşu) basarsanız, karşınıza
BIOS setup ekranı gelir. Bu ekranda gerekiyorsa, sabit disk sürücülerinin tipi gibi
çeşitli bilgileri ve ayarları değiştirebilirsiniz.
Bilgisayar Kasası
Bilgisayarı oluşturan parçaların içine takıldığı ve parçaları bir arada tutan metal
ve/veya plastik bir kutudur. Önceleri Desktop ve slim kasa adı verilen yatık kasalar
kullanılırken son yıllarda Mini Tower diye adlandırılan dik tip kasalar
kullanılmaktadır. Ancak IBM, HP ve Compag gibi firmalar daha çok desktop tipi
kasaları tercih ediyorlar. Server(sunucu) veya ana bilgisayar olarak kullanılmak
üzere tasarlanan bilgisayarlarda genişleme olanakları fazla olan kasalar
kullanılmaktadır.
Kasanın en önemli bileşeni güç kaynağıdır. Güç kaynağı, normal şehir cereyanını
bilgisayarın kullanabileceği elektrik enerjisine dönüştürür. Bilgisayar parçalarının
fazla ısınmasını engellemek üzere güç kaynağının içinde bir soğutucu fan bulunur.
Genellikle mikroişlemcilerin üzerinde de ayrıca bir soğutucu fan bulunmaktadır. PC
(Personal Computer) lerde güç kaynağının kapasitesi ortalama 200-250 watt’tır.
Monitör (Ekran)
Monitör (veya ekran) bilgisayarın mikroişlemcisinden gönderilen sinyalleri gözün
görebileceği şekilde görüntüye dönüştüren cihazdır. Yani CPU tarafından işlenilen
bilgilerin kullanıcıya iletildiği ortamdır; bir çıkış birimidir. Monitörlerin en önemli
özelliklerinden birisi ekrandaki görüntülerin netliği veya çözünürlüğüdür.
Çözünürlük (resulation), yatay ve dikey olarak ekrandaki nokta sayısıyla
ölçülür. Çözünürlük yükseldikçe ekrana daha fazla bilgi sığar, ama ekrandaki
görüntüler küçülür. Multisync monitörler, değişik çözünürlüklerde
çalışabilirler(640x480, 800x600, 1024x768, 1280x1024 gibi). Böylece ekrandaki
görüntüleri amaca göre genişletip daraltabiliriz.
Büyüklük : Monitör büyüklüğü, ekranın köşegen uzunluğuyla ölçülür. Standart
monitörler 14” veya 15” (inç) büyüklüğündedir. 1024x768’den daha yüksek
çözünürlüklerde rahat çalışabilmek için 17” veya daha büyük bir monitör
seçilmelidir.
Nokta aralığı : Görüntü netliği, ekran yüzeyindeki noktaların arasındaki uzaklığa
bağlıdır. Nokta aralığı ne kadar küçükse görüntü o kadar net olur. Eski monitörlerde
bu 0.39 mm iken şimdiki monitörlerde genellikle 0.28 veya daha küçüktür.
Ekran tazeleme : Ekrandaki görüntü saniyede en az 60 kez tazelenmelidir. Ekran
tazeleme frekansı yükseldikçe daha sabit bir görüntü elde edilir. “Noninterlaced”(titreşimsiz) denilen monitörler ekranı tek seferde tarayabildiği için gözü
daha az yorar.
Monitör ve görüntü kartı, ekranda görüntülerin sergilenebilmesi için birlikte
çalışırlar..
Görüntü kartı, ana karta bağlanan bir genişleme kartıdır. Bir kablo, görüntü kartı ile
monitörü birbirine bağlar.
Monitörde görüntülenebilen renklerin sayısı görüntü kartındaki bellek miktarıyla
sınırlanır. Görüntü kartındaki bellek yongaları, bilgileri monitöre göndermeden
önce geçici olarak saklar. Renk sayısı, ekrandaki görüntülerin kalitesini doğrudan
doğruya etkiler. Daha fazla renk, gerçeğe daha yakın ve daha iyi görüntü demektir.
Html'e Giriş
Hypertext Markup Language (HTML) belgelerin birbirlerine nasıl bağlanacaklarını ve belge
içindeki metin ve resimlerin nasıl yerleşeceklerini belirleyen ve etiket (tag) denilen kod
parçalarından oluşan bir sistemdir. Belgeleri birbirlerine bağlamak için kullanılan Hypertext'ler
oldukça güçlüdürler. Internet üzerinde yaşayan World Wide Web (Kısaca WWW ya da Web),
HTML sisteminin arkasında etkileşimli, çok platformlu, multimedia ve client/server uygulamaları
yaratmak için kullanılır.
Web, formatlı metinler, ses ve resimlerden oluşan "yaşayan" belgelerden oluşur. Bu belgeler
Webspace denen alanları oluşturur. Bir webspace tipik olarak,home page etrafında biriken linkli
sayfalardan oluşur. Bu linkler webspace içinden bir iç adres ya da dış kaynaklı bir adres olabilir.
Bir home page ise bilgi paylaşımını sağlamak için kullanılan bir sanal buluşma ortamı
durumundadır.
Aslında HTML bir programlama dili değildir. Programlama dili, bir seri prosedür ve açıklamadan
oluşur ve genelde dış bir veriye ulaşmayı amaçlar. Bir HTML belgesi ise, başlı başına verinin
kendisidir. HTML veriler içine yerleştirilen "tag" parçaları, metnin, dolayısıyla belgenin, okuyan
tarayıcı (browser)tarafından verileri nasıl işleyeneceğini belirler.
Geleneksel yayıncılıkta, yazar içeriği editöre verir ve editör bu içeriği düzenleyerek, basım için
hazırlar. En son işlem olarak belge basılır. Bu işlem Web ve HTML yardımı ile yazar ve editör
aynı kişidir ve oluşturulan belgeler Web server üzerinden yayınlanır. Bir başka fark, yapılan iş
okuyuculara dağıtılmaz,okuyucular tarafından ziyaret edilir. Yaratılan belgeler okuyucunun
tarayıcısında, bilgisayarın ortamına göre ve yaratıcının istediği şekilde görüntülenir.
Teknik olarak HTML, Standard Generalized Markup Language (SGML) Document Type
Definition (DTD) olarak tanımlanır. SGML ilk olarak IBM tarafından 1960'ların sonlarında, değişik
bilgisayar ortamlarında belge taşıma sorununa çözüm olarak GML (General Markup Language)
olarak geliştirilmiştir. Zaman içinde GML, SGML olarak International Standards Organization
(ISO) tarafından standart haline getirildi. (Referans numarası: ISO8879:1986)
Bir SGML belgesi üç ana parçadan oluşur. İlk parça, tag ile normal metni birbirlerinden ayırmak
için hangi karakter setinin kullanılacağını tanımlar. İkinci parça, etiketlerin uygun olarak
kullanılacağı belge tipini tanımlar. Üçüncü parça ise, belgenin asıl metnini ve işaret etiketlerini
içerir. Bu üç parçanın hepsi aynı fiziksel dosya içinde olmak zorundadırlar. Bütün HTML
tarayıcıları aynı SGML karakter setini ve belge tipini kabul ederler, böylece kullanıcı yalnız metin
içeriğini düşünür.
Bütün HTML etiketleri "<" ve ">" işaretleri arasına yazılır. Bazıları tek olarak kullanılır, <P> gibi,
bazıları ise açma-kapama olarak kullanılırlar,>B>Dikkat! >/B>gibi.
Dikkat etmeniz gereken nokta: Bütün başlama kodları "<" ve ">" işaretleri arasında, bitirme
kodları da "</" ve ">" işaretleri arasında olmalıdır. Bunların eksik yazılması, sayfanın biçimsiz
görünmesine neden olur
Örnek:
<TITLE> Ornek Web Sayfasi </TITLE> <option>Seçiminizi Yapın: </option>
HTML kodlarını görebilmek için Internet Explorer'da View menüsünden Source
(Görünüm/Kaynak) menüsünü tıklayın. Acılan Txt dosyasında (Not Defteri) HTLM kodlarını
görebilirsiniz. Dosya/Farklı Kaydet.. menüsünden .htm veya .html uzantılı olarak HTML dosyası
yaratabilirsiniz.
Web Sayfası Nedir?
HTML dili ile oluşturulan dosyalara Web sayfası denir. Web sayfaları
HTML dosyaları olduğu için Internet Explorer gibi tarayıcılar
tarafından görüntülenir.
Bunu küçük bir örnekle açıklayalım :
Görünümü
Not defterini açın.
<HTML>
<BODY>
<CENTER>
<B>
<FONT COLOR="#FF0000"> <FONT
SIZE=+3>Ev Sayfama Hos Geldiniz</FONT>
</FONT>
</B>
</CENTER>
</BODY>
</HTML>
Bu kodu içine yapıştır.
Sonra farklı kaydet bas . İsmi .htm ile bitsin
Ev Sayfama Hos Geldiniz
Web istemcileri ile gördüğümüz cicili-bicili sayfalar aslında, birtakım web
sunucularında tutulan, HTML kodlarından (ayrıca diğer bazı yardımcı
elemanlardan) ve vermek istediğimiz bilgilerden oluşan düz yazı (ASCII) dosyalar!!.
Yukarıda ki kısımda görülen < > işaretleri arasındaki komutlar HTML belirteçleri,
ya da HTML komutları olarak bilinir.
HTML sayfaları
<BODY> .... </BODY> arasına yazılan bilgiler/komutlarla (HTML kodu/kaynak
programı) oluşturulur.
Yukarıdaki örnekte, <CENTER>, <FONT>, <B> örnek HTML
belirteçleri/komutlarıdır. HTML kodu içinde bırakılan boşlukların hiçbir önemi
yoktur. Asıl olan, HTML belirteçleri ile verilen biçimlendirme ortamlarıdır. Asağıda,
genel bir web sayfası formu görülmektedir :
Netscape Navigator, Microsoft Internet Explorer, Mosaic, Lynx ve Opera gibi web istemcileri
(tarayıcıları) ise bu HTML kodlarını yorumlayarak sonuçta web sayfalarının görünen biçimlerini
oluştururlar. Döküman formatlama özellikleri düşünüldüğünde, HTML'yi bir kelime işlemci gibi
düşünmek te olası. Ancak bir farkla : HTML her bilgisayar ortamında, her türlü web tarayıcısı ile
hep benzer sayfa biçimleri oluşturur ve sunar. HTML'nin döküman formatlama (biçimleme)
dışında sunduğu en önemli özelliklerden biri de dökümanlar içinde ve dökümanlar arası
kurulabilecek bağlantılardır (link). Bu haliyle, dökümanlar arası gezinmek ve bilgiler arasında
dolaşmak mümkün olur.
Daha önce anlatıldığı gibi, web istemciniz ile bağlandıgınız sayfanın kaynak kodunu (yani HTML
halini) istemcinizin "View" menüsü altındaki Page Source (Microsoft IE için sadece "Source") ile
görebilirsiniz. Yani, Web istemcilerinizde gördüğünüz sevimli sayfalar aslında tamamen ASCII
karakterlerden oluşan "metin dosyalarıdır".
HTML'nin sağladığı bazı önemli özellikler şunlardır :
Web sayfalarındaki yazılara değişik formatlar verilebilir (koyu renk yazı, italik yazı, yazı
ortalama, renk verme, değişik boyutlarda yazma gibi)
Tablo, Liste, Adres Alanı, sabit genişlikli yazı alanı vb gibi özel biçimler oluşturulabilir,
Web sayfalarında "frame" adı verilen, ve birbirleri ile ilişkilendirilebilen alt-kısımlar
oluşturulabilir.
Değişik tipteki menü yapıları ile kullanıcının etkileşimli bir sekilde seçebileceği veri giriş
sistemleri kullanilabilir,
Ses, grafik, animasyon gibi uygulamaların web sayfalarından çalıştırılabilmesi için gerekli
ortamlar sağlanabilir,
Java, JavaScript, VB Script gibi programlama dilleri ile web içeriklerinin etkileşimli kullanımı
için gerekli ortamları sağlar,
Sunucu tarafında çalışan CGI programları ile ve içeriklerinin etkileşimli kullanımını sağlar (şifre
uygulamaları, sayaç uygulamaları vb gibi).
HTML standartları sürekli güncellenmektedir. Konu hakkında, http://www.w3.org adresinden
daha ayrıntılı bilgi alınabilir. Şu anki mevcut standart HTML 3.2 (Eylül 1997). HTML 4.0
standartı üzerinde çalışılıyor.
Internet erişimi olan herkesin bir web sayfasi olabilir. Web üzerinde gezinirken rastladiklariniza
benzer sayfalar yapabilmeniz için ilk öncelikle bu sayfalari koyabileceginiz bir "web sunucusu"
olmasi lazim. Bu sunucular, disardan insanlarin, netscape, msie vb gibi web istemcileri
kullanarak ilgili sayfalari görmesini saglayan bilgisayarlardir ve bunlarin üzerlerinde çalisan özel
sunucu programlar (httpd) vardir. Internet Servis Saglayici sirketlerin hemen hemen hepsi
kullanicilarina kisisel web sayfasi hizmeti veriyorlar. Bu yüzden, internet erisiminiz varsa,
muhtemelen, kendinize web sayfasi yapabilmeniz için artik hazirsiniz demektir.
Web sayfalari sunucu bilgisayarda özel bazi dizinler altina konmali. Hangi dizin altina konulmasi
gerektigini de servis saglayicinizdan ögrenmelisiniz. Ayrica, internet servis saglayicinizdan,
disardan kisilerin sayfalariniza erisebilmesi için yazmalari gereken tam satirini da almalisiniz.
Hazirladiginiz sayfalari Bazi servis saglayicilar hazirladiginiz sayfalari sizden e-posta ile
isteyebilir ve kendileri web sunucusuna yerlestirebilirler.
Web'de gezinmisseniz bilirsiniz. Sayfalara baglandiginizda, karsiniza oldukça degisik türden
bilgi ve bu bilgileri size sunan sayfa elemanlari geliyor. Aslinda bu, web'in sagladigi en büyük
özelliklerden birisi. Yani, birbirinden çok farkli türden bilgiye ayni platformda ve kompozit bir
sekilde ulasmak!! HTML sayfalari, grafik, animasyon, film, müzik, arkaplan müzikleri gibi
hergeçen gün artan oranlarda desteklenen bilesenler de içerirler. Bunun yaninda, kullanicilarin
etkilesimli bir sekilde doldurabilecekleri formlar, kullanicinin yönlendirebilecegi ve içerigini
degistirebilecegi dizaynlar (dinamik html) da içerir. web sayfalari yapisi ve web istemci
teknolojisi, standart olmayan veri yapilarinin da web üzerindeki diger bilgilerle entegrasyonuna
HTML Belgesini Oluşturan Elemanlar
Bir HTML belgesi içinde mutlaka olması gereken asıl çatıyı oluşturan üç tane temel eleman
vardır. Bu üç eleman, standardı oluşturabilmek için gerekli olan tek HTML elemanları
durumundadırlar.
Bu üç eleman;
•<HTML> ... </HTML>
•<HEAD> ... </HEAD>
•<BODY> ... </BODY>
Prologue Identifiers
Bu belirteçler, eklenen HTML belgesinin tipini belirler ve onun etiketi yerine geçer.HTML DTD
(Document Type Definition) olarakta isimlendirilirler.
Bir kaç örnek;
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//IETF//DTD HTML//EN//3.0"> <!DOCTYPE HTML
PUBLIC "-//IETF//DTD HTML 3.0 Level 3//EN"> <!DOCTYPE HTML PUBLIC "//IETF//DTD HTML Strict//EN//3.0"> <HTML> ... </HTML>
u eleman belgenin HTML elemanları içerdiğini anlatır. Hemen "Prologue Identifier" arkasından
gelir ve bütün diğer elemanlarında içinde bulunduğu belgeyi sarar. Örnek bir HTML belgesi şöyle
oluşturulmalıdır;
<!DOCTYPE HTML PUBLIC "-//IETF//DTD HTML 2.0//EN"> <HTML> Bütün
<HEAD> ... </HEAD>
elemanların da içinde bulunduğu belgenin gerisi burada. </HTML>
HTML belgesinin başlığı (Head), belgenin tarayıcıda görüntülenmesinde direk etkisi olmayan bir
Bu eleman içinde ancak <HEAD> ve <BODY> elemanları kullanılabilir.
bilgidir. İçinde kullanılması gereken tek eleman <TITLE> elemanıdır.
<HEAD> <TITLE> HTML belgesinin açıklaması </TITLE> </HEAD>
Aşağıdaki elemanlar, <HEAD> elemanı ile ilişkisi olan elemanlardır. Kullanıldıklarında belgenin
görüntüye getirilmesinde hiçbir doğrudan etkide bulunmayan bu elemanlar yalnızca kullanıcı
bazında bilgi sunarlar.
•<BASE> - HTML belgesinin Base adresini tanımlar.
•<ISINDEX> - Belge içinde keyword ile arama yapılmasını olanaklı kılar.
•<LINK> - Belgeler arasındaki ilişkileri tanımlar.
•<NEXTID> - Unique (Tek) belge tanımlaması yaratır.
•<TITLE> - Belgenin başlığını tanımlar.
•<META> - Server/Client ayarları için belgenin bilgilerini tanımlar.
<BASE...>
<HEAD> elemanının içinde kullanılması gerekli olan tek eleman <TITLE> elemanıdır.
Belgenin içindeki URL, belgenin bulunduğu yere göre relative, göreceli olarak yerleştirilmiş
olabilir. Bu durumda bir mutlak adres gerekecektir. İşte <BASE> elemanı bunu gerçekleştirir.
Yalnızca <HEAD> elemanının içinde kullanılır.
Base adresin belirtilmediği durumlarda, HTML kendi URL adresini, diğer göreceli URL adreslere
taban olarak kullanır.
Base elemanı, URL adresini belirten tek bir parametreye, HREF, sahiptir.
Örnek;
<BASE HREF="www.microsoft.com">
Netscape Navigator 2.0, <BASE> elemanına, Targeted Windows terimi ile beraber bir parametre
daha ekledi. Netscape'in <BASE> elemanına eklediği <TARGET> parametresi, belge içindeki
bütün URL adreslerinin kullanacağı default (Varsayılan) bir adres tanımlar. Kullanım şekli;
<BASE TARGET="default_target">
TARGET parametresi yalnız Netscape ile kullanılabilir.
<LINK ...>
<LINK> elemanı kullanıldığı belgenin, diğer nesnelerle olan ilişkilerini belirtir. Bir belge istenen
sayıda <LINK> elemanına sahip olabilir.<ANCHOR> elemanı ile aynı parametrelere sahiptir.
Genelde sahiplik, ilişkili index ve sözlüklerleri, eski ya da yeni versiyonları tanımlamak için
kullanılır.
<NEXTID...>
Bu eleman, metin düzenleme (text editing) uygulamaları tarafından okunan ve üretilen Unique
Identifier (tek tanımlayıcı) olarak kullanılan bir parametredir. "Z123" formunda kullanılan alfanumerik tek bir parametresi vardır.
<NEXTID N=Z127>
Bir belge yeniden düzenlenirken, varolan Anchor tanımlayıcıların tekrar kullanlmaması gerekir,
bu tanımlamalar diğer belgeleri referans alıyor olabilir. Bazı durumlarda, HTML tarayıcı'lar
<NEXTID> elemanını dikkate almayabilirler.
<TITLE> ... </TITLE>
Her HTML belgesi bir başlığa "<TITLE>" sahip olmalıdır. Belgeye verilecek başlık, genel olarak
belgenin konusunu anlatır. Bu başlık, belge görüntülenirken pencere başlığında görülecek ve
History komutunda aynı isimle belirtilecektir. <TITLE> elemanı, Header elemanları gibi belgenin
içindeki metin gibi işlenmezler.
<TITLE> elemanı, <HEAD> elemanı içinde bulunmalı ve Anchor, paragraf formatı, highlight gibi
elemanlar içermemelidir. Bir belge içinde yalnız bir başlığa izin verilir.
Başlık uzunluğunun limiti yoktur ancak uzun başlıklar bazı uygulamalarda karışıklığa neden
olabilir. Bu olasılığı azaltmak için, öneri olarak 64 karakterden az başlıklar kullanılmalıdır. Akılda
tutulması gereken bir başka konu kısa başlıklardır. "kullanım" gibi bir başlık anlamsız olacaktır.
Bunun yerine "HTML elemanlarının kullanımı" daha açıklayıcı olacaktır.
u eleman, <HEAD> elemanının içindeki kullanılması gereken tek elemandır. Diğer açıklanan
elemanların kullanılması isteğe bağlıdır.
<HEAD> <TITLE> HTML elemanlarının kullanımı </TITLE> </HEAD>
<META...>
Diğer HTML elemanları tarafından tanımlanmayan, Embedded Belgelerin meta bilgilerini
tanımlar. Örneğin, server/client uygulamaları için tanımlama,indeksleme ve kataloglama için özel
belgelerin bilgileri.
Parametreleri:
•HTTP-EQUIV: Elemanı bir HTTP cevap başlığı olarak kullanır. Büyük küçük harf farkı yoktur.
Eğer kullanılmazsa NAME parametresindde kullanılan isim geçerlidir.
•NAME: Meta bilgisi adı. NAME parametresi yoksa, HTTP-EQUIV parametresinde kullanılan
değer kullanlır.
•CONTENT: NAME ya da HTTP-EQUIV ile verilen değerlere takılan içeriklerdir.
Örnek:
Eğer belge şunları içeriyorsa; <META HTTP-EQUIV="Bitiş tarihi"
CONTENT="Salı, 18/06/96 21:30 GMT"> <META HTTP-EQUIV="Adı"
CONTENT="Zafer ACAR"> <META HTTP-EQUIV="Cevap adresi"
CONTENT="acar@sitesanal.com">
HTTP cevabın başlığı;
Bitiş tarihi: Salı, 18/06/96 21:30 GMT Adı:Zafer ACAR Cevap adresi:
acar@flashdizayn.com
şeklinde olacaktır.
<META> elemanı, varolan HTML elemanlarının isimleriyle çakışacak şekilde verilmemelidir.
Örnek:
<ISINDEX...>
Belgenin bir index belgesi olduğunu belirtir. Kullanıcı belgeyi okuma dışında, belge içinde
anahtar kelime vererek arama yapar. Belge adının arkasına eklenen bir soru işaretinden sonra,
artı "+" işareti ile istenilen kadar anahtar kelime tanımlanarak, belge içinde arama yapılabilir.
<ISINDEX> elemanı genelde otomatik olarak Server tarafından yaratılır. Eğer belgeye manuel
olarak eklenecek olursa, belgeyi okuyan tarayıcı, server'ın belge içinde bir arama yapabileceğini
anlar. <ISINDEX> elemanını kullanabilmek için, server'ın bir "Search Engine" sahip olması
gerekir.
Netscape <ISINDEX> elemanına, PROMT parametresini ekledi. PROMT parametresi ile verilen
metin parçası, kullanıcıya arama yapabileceğini belirtir.
Diğer bir Netscape bazlı parametre "ACTION" dır. <ISINDEX> elemanı içinde kullanldığında,
input box içine girilen metnin çalıştırılacağı CGI script'ini ya da uygulamayı belirtir.
Örnek:
<ISINDEX ACTION="websearch">
input box içine girilen metni "websearch" adlı CGI script'ine gönderir.
"websearch" adı örnek olarak verilmiştir. Kullanıldığında, ACTION parametresi ile belirtilen script,
host makinesinde uygun konfigürasyonu yapılmış bir script olmalıdır. ACTION parametresi yalnız
<BODY>
Netscape ...
ile</BODY>
kullanılabilir.
HTML belgesinin bu bölümü, kontrol ve formatlama sağlayan bütün HTML elemanlarının
yanında, bütün metin ve grafikleri içerir. Formatı:
<BODY> Belge burada yer alır. </BODY>
Aslında bu eleman belgenin görünüşünde etkili olmaz. Asıl kullanım amacı, belgenin düzeni için
gerekli olan standardı sağlamaktır.
Arkaplan resimleri ve renkleri verebilmek için ilk kullanan Netscape olmuştur. Şu anda bütün
tarayıcı'lar bu elemanı kullanmaktadır. Ancak aşağıdaki parametrelerin bazıları bütün
tarayıcı'larda geçerli değildir.
HTML 3.0'ın geçmiş versiyonlarında <BODY> elemanına, <BACKGROUND> parametresi
eklendi. Amacı; tanımlanan resmin, belgenin arkaplanı olarak kullanılmasını sağlamaktı. Şu anda
kullanılan bütün tarayıcı'larda bu arka plan resmi, metin alanının arkasına döşenerek kullanılır.
Kullanılış şekli;
<BODY BACKGROUND="URL ya da PATH/Dosya_adı.gif"> Metin buraya </BODY>
Tanımlanan Dosya_adı.gif resim dosyası, metin ve grafiklerin bulunduğu görünen alanın
arkasında görünür. Kullanımı aynı Windows işletim sisteminde kullanılan Wallpaper
(Duvarkağıdı)'a benzetilebilir.
BGCOLOR parametresi
Bu <BODY> parametresi HTML 3.0 içinde desteklenmemesine rağmen Netscape, Internet
Explorer, NCSA mosaic ve çoğu tarayıcı'lar tarafından kabul edilmektedir ve şu sıralar HTML 3.0
içine alınmasına çalışılıyor. Bu parametre, başka biryerden, resim yüklemek için zaman
kaybetmeden arka plan rengini değiştirmek için kullanılır. Anlaşılır bir formatı vardır:
<BODY BGCOLOR="#rrggbb"> Metin buraya </BODY>
"#rrggbb" kırmızı-yeşil-mavi tonların karışımından oluşan hexadecimal bir sayıdır.
Microsoft Internet Explorer 16 rengi sayılarla değil isimleriyle tanıma özelliğine sahiptir. Daha
fazla bilgi için <FONT COLOR> bölümüne bakınız. Netscape ise, 140 rengi isimlerinden
tanıyabilir. Akılda tutulmalıdır ki bu 140 renk adı yalnızca Netscape tarafından kullanılabilir, diğer
tarayıcı'lar için geçersiz ve anlamsız kalacaktır. Bunun için isim yerine #rrggbb tripletinin
kullanılması daha doğru olacaktır.
TEXT parametresi
Bu parametre, belge içindeki normal metnin rengini kontrol eder. Bu basit olarak, bir Hyperlink'i
işaret etmek için renklenmiş metin dışındaki bütün metinler anlamındadır. TEXT'in kullanımı aynı
LINK, VLINK ve ALINK Paramatreleri
Hyperlink metininin rengini kontrol eder. VLINK daha önce itlem gören linkler için, ALINK ise aktif durumdaki linkler
için kullanılır. Default (Varsayılan) renkler, LINK=Mavi, VLINK=Mor ve ALINK=Kırmızı olarak belirlenmiştir.
Kullanım şekli aynı BGCOLOR ve TEXT'de olduğu gibidir. Örnek:
<BODY LINK="#rrggbb" VLINK="#rrggbb" ALINK="#rrggbb"> Metin buraya </BODY>
Microsoft Internet Explorer 2.0 versiyonundan itibaren, arkaplan resmin, kayma yapmayacak şekilde sabitleyerek,
watermark olarak kullanma özelliğini almıştır. Bir sayfaya watermark resmi kazandırmak için <BODY> elemanında,
örnekteki gibi BGPROPERTIES=FIXED parametresi kullanlır. Örnek:
<BODY BACKGROUND="Dosya_Adı.gif" BGPROPERTIES=FIXED>
NOT: BGPROPERTIES=FIXED parametresi yalnız Microsoft Internet Explorer 2.0 ve ileri sürümler için
kullanılabilir.
LEFTMARGIN Parametresi
İnternet Explorer'da kullanılan bu parametre, metnin sol taraftan marjinini ayarlar. Örnek:
<BODY LEFTMARGIN="60"> Bu belgeye, sayfanın solundan 60 pıxel marjin verilmittir.
</BODY>
TOPMARGIN Parametresi
Internet Explorer'da kullanılan bu parametre, metnin üst taraftan marjinini ayarlar. Örnek:
<BODY TOPMARGIN="60"> Bu belgeye, sayfanın üstünden 60 pıxel marjin verilmittir.
</BODY>
LEFTMARGIN ve TOPMARGIN parametrelerine "0" değeri verilebilir. Bu durumda, metin en sola ve en yukarıya
yaslı olacaktır.
RENKLENDİRME İLE İLGİLİ UYARILAR
<BODY> elemanının içindeki renk ayarlamaları, bütün döküman için bir seferliğine ayarlanır. Metnin bir bölümü için
ayrı, diğer bölümü için ayrı renk verilemez.
Background (Arka plan) resimleri, ayrı bir HTTP bağlantısı dolayısıyla ayrı bir yükleme zamanı gerektirir. Bundan
dolayı, arka plan resimleri olabildiğince ufak tutulmalıdır.
Auto Load Images (Resimleri Otomatik Yükle) seçeneği kapalıysa, arka plan resimleri yüklenmeyecektir. Herhangi
bir sebepten dolayı arka plan resmi yüklenmez ve arka plan rengi de belirtilmemiş ise, LINK, VLINK, ALINK
parametrelerindeki ayarlar dikkate alınmayacaktır. Bunun altında yatan neden, istenen arka plan resmi yüklü değil
ya da o anda yüklenemiyorsa, kullanıcının atadığı metin rekleri default renk olan gri ekran üzerinde, metni
okunamaz hale getirebileceğidir.
Block Fromatlama Elemanları
HTML belgeleri içindeki, harflerin teker teker değil blok halinde formatlanmaları için kullanılır. Kullanıldıklarında, <BODY>
elemanının içinde olmalıdırlar.
Blok formatlama elemanları şunlardan oluşur;
<ADDRESS> ...</ADDRESS> - Adres bölümünü formatlar.
<H1> ...</H1> - Altı başlık düzeyini formatlar.
<HR> - Boyutlanabilen, yatay bir çizgi atar.
<BR> - Line break (Satır kesmesi) atar
<P> ...</P> - Metnin bir paragraf olduğunu ve yaslı olduğu tarafı belirtir.
<PRE> ...</PRE> - Daha önceden formatlanmış bir metni kullanmayı sağlar.
<BLOCKQUOTE> ...</BLOCKQUOTE> - Diğer bir kaynaktan metin alır
<CENTER> ...</CENTER> - Metni sayfanın ortasına getirir.
<NOBR> - Kelimelerin kesilmeyeceğini belirtir.
<WBR> - Eğer gerekirse kelimenin kesilebileceğini anlatır.
<BASEFONT SIZE=...> - Belge için default yazı tipini belirler.
<FONT...> ...</FONT> - Yazı tipini, büyüklüğünü ve rengini tanımlar.
<DIV> ...</DIV> - Metnin ortalanmasını, sağa ya da sola yaslanmasını sağlar.
<MARQUEE> - Kayan yazı sağlar.
<DFN> ...</DFN> - Tanım yerleştirir.
<XMP> ...</XMP> - Metin formatlama.
<LISTING> ...</LISTING> - Metin formatlama.
<COMMENT> ...</COMMENT> - Metne açıklama ekler.
<PLAINTEXT> - Metin formatlama.
<ADDRESS> ...</ADDRESS>
Adres, imza ve aitlik gibi kişiye ait bilgileri tanımlar. Genelde belgenin en üstine ya da en altında olur. Genelde, adres metni,
italik olarak ve girintilenmit olarak görüntülenir. Önce ve sonra paragraf kesmesi itlenir. Örnek Kullanım:
<ADDRESS> ZAFER ACAR<BR> Büyükdere Cd No:60 Şişli-İstanbul<BR> Tel:213 96 98 </ADDRESS>
<H1> ...</H1> Başlıkları
HTML belgeleri hazır formatlı 6 ayrı düzeyli başlık kabul eder. Bir Heading (Başlık) elemanı, yazı tipi değişikliğini, pragraf
kesmelerini ve gerekiyorsa boşlukları otomatik sağlar.
En yüksek düzey <H1>, en dütük düzey <H6>'dır. Örnek Kullanım:
<H1>Bu bir başlıktır </H1> Metin buraya <H2> İkinci düzey başlık </H2>
Her tarayıcı değişik stillere sahip olabilir, ancak genelde kullanılan stiller şöyledir:
•<H1> ...</H1>: Bold, çok büyük yazı tipi, ortalı. Önce ve sonra, bir yada daha fazla satır aralığı.
•<H2> ...</H2>:Bold, büyük yazı tipi, sola hizalı. Önce ve sonra, bir yada daha fazla satır aralığı.
•<H3> ...</H3> İtalik, büyük yazı tipi, soldan biraz içeride. Önce ve sonra, bir yada daha fazla satır aralığı.
•<H4> ...</H4> Bold, normal yazı tipi, soldan <H3>'den daha fazla içeride. Önce ve sonra, bir satır aralığı.
•<H5> ...</H5> İtalik, normal yazı tipi, soldan <H4> kadar içeride. Önce bir satır aralığı.
•<H6> ...</H6>Bold, normal yazı tipi, soldan <H5>'den daha fazla içeride. Önce bir satır aralığı.
HTML level 3.0 spesifikasyonu başlıkların hizalanmasını olanaklı kılar. Basit olarak, ALIGN=left|right|center parametreleri
<H1>'den, <H6>'ya kadar hizalama sağlar.
Örnek;
<H1 ALIGN=center> Merhaba, bu bir başlıktır. </H1>
başlık 1 stilini sayfanın ortasına hizalar.
Bu eleman şu anda yalnızca, Mosaic2.0 beta 4 için geçerlidir. Netscape'in son versiyonları <Hx ALIGN=CENTER> ... </Hx>
parametresini kabul eder. Ancak sağa, sola hizalama geçersizdir.
<HR>
Bölüm aralarına yatay bir çizgi ya da resim eklemek için kullanılır. Örnek:
<HR> <ADDRESS> Dereboyu Cd</ADDRESS> </BODY>
<HR> elemanı, sayfanın sağından soluna uzanan genelde, gölgeli düz bir çizgiyi tanımlar. Browser'ların son versiyonları, bu
elemana yatay çizginingörünüşünü kontrol eden 4 yeni parametre eklediler.
•<HR SIZE=sayı>: SIZE parametresi, yatay çizginin kalınlığını tayin eder.
•<HR WIDTH=sayı|yüzde>Çizginin default uzunluğu, sayfanın genişliği kadardır. WIDTH parametresi, pixel olarak kesin
uzunluğu ya da sayfanın genişliğine göreceli oalrak bağlı bir uzunluk tanımlar.
•<HR ALIGN=left|center|right>sayfagenişliğinde kısa çizgileri sola, ortaya ya da sağa hizalamak için kullanılır.
•<HR NOSHADE>: Gölgesi olmayan, düz bir çizgi gerektiğinde kullanılır.
•<HR COLOR=isim|#rrggbb>Internet Explorer, çizgi rengini ayarlayan bir parametre daha kabul eder. Geçerli bir renk adı ya
da rrggbb hexadecimal triplet olabilir.
<BR>
Satır kesmesi elemanı, kullanıldığı yerden yeni bir satırın başlayacağını anlatır. Yeni satırın girintisi kesilen satırınki ile aynı
olacaktır. Kullanım örneği;
<P> Yılmaz Gıda A.Ş. <BR> Mehmet Serden<BR> WebMaster <BR>
Basitçe, Normal <BR> elemanı yalnızca bir satır kesmesi yaratır. CLEAR parametresi eklendiğinde ise;
•CLEAR=left ; satırı keser ve temiz sol marjinli (sola yaslı resim bulunmayan) bir satır bulana kadar dikey kaymaya devam
eder.
•CLEAR=right ; aynı işi sağ marjin için yapar.
•CLEAR=all ; iki marjinde temiz bir satır bulana kadar aşaı ilerler.
•NOT: Clear parametresi şu anda sadece Internet Explorer ve Netscape tarafından desteklenmektedir.
<P> ... </P>
Bir paragraf tanımlar. Tipik olarak, paragraflar birbirlerinden, birer satır arayla ayrılırlar. Bazı Browser'lar paragrafların ilk
satırlarını biraz içeri kaydırırlar. Kullanım örneği;
<H1> Bu başlık paragrafın başlığını oluşturur. </H1> <P> İlk paragrafın metni. <P> İkinci
paragrafın metni. Yeni paragrafa başlamak için yeni satır açmaya gerek yoktur, bu işlem
sayfanı bakımını ve düzeltmelerinde kolaylık olasun diye yapılır. <P> Üçüncü paragrafın
metni.
HTML Level 3.0 spesifikasyonları, <P> elemanının hizalanmasını sağlayabilir.
Basitçe, ALIGN=left|center|right paametreleri <P> elemanına eklenir.
•<P ALIGN=LEFT> ... </P>Paragraf içindeki bütün metin, sola yanaşık olacaktır. Bu ayarlama, default <P> elemanı ile aynı
görevi görür.
•<P ALIGN=CENTER> ... </P> Paragraf içindeki bütün metin, ortada olacaktır.
•<P ALIGN=RIGHT> ... </P> Paragraf içindeki bütün metin, sağa yanaşık yer alacaktır.
<PRE> ... </PRE>
reformatted Text (Önce Formatlanmış Metin) elemanı, sabit genişlikte metin bloklarını temsil eder ve bunların ekranda
görünüşlerini etkiler. <PRE> elemanı WIDTH parametresi ile kullanılabilir. Bu parametre, bir satırdaki maksimum harf sayısını
belirtir. Bu da tarayıcı'ın metin için en uygun yazı tipi ve girintiyi seçmesini olanaklı kılar. Eğer WIDTH parametresi
kullanılmazsa, genişlik 80 olarak kabul edilir.
Bu eleman ile beraber;Satır kesmeleri, yeni bir satırın başlangıcı olarak işlem görürler.<P> elemanı kullanılmamalıdır. Eğer
kullanılırsa, yeni bir satırın başlangıcı olarak işlem görürler. ANCHOR elemanı kullanılabilir. Paragraf formatı belirten <Hx> ve
<ADDRESS> elemanlar kullanılmamalıdır. Yatay TAB karakteri kullanılmamalıdır
Örnek kullanım;
<PRE WIDTH="80"> Örnek metin </PRE>
<BLOCKQUOTE>...</BLOCKQUOTE>
Bir metin parçasını, diğer metinlerden ayırmak için kullanılır. Eleman, bir paragraf kesmesi ve ardından bir önce, bir sonra satır
boşluğu yaratır. Örnek;
Galiba tiir töyle sona eriyordu, <BLOCKQUOTE> <P> Soft you now, the fair Ophelia. Nymph, in
thy orisons, be all my sins remembered. </BLOCKQUOTE> ama emin değilim.
<CENTER>...</CENTER>
Bu eleman arasındaki bütün metinler, iki marjin arasına ortalanacaktır. Genelde <P ALIGN=CENTER> yerine kullanlılır. Çünkü
<P ALIGN=CENTER> komutu her zaman istenen görevi görmez.
<CENTER> Bu metin sayfanın ortasına yerleşecektir. </CENTER>
<NOBR>
Bu elemanın başlangıç ve bitiş noktaları arasındaki metin için kesme yapılamaz. Ancak uzun metinler gerektiğinde, bu elemanı
kullanmak biraz anlamsız olacaktır. Özellikle kullanıcı Browser'ın pencere boyutunu değiştirdiği zaman.
<NOBR> elemanı yalnızca Netscape ve Internet Explorer için geçerlidir.
<WBR>
Kelime kesimi anlamına gelir. Çok ender durumlarda gerekebilecek olan, <NOBR> elemanına, bir kesme gerektiği yerlerde
kullanılır.
<NOBR> elemanı yalnızca Netscape ve Internet Explorer için geçerlidir.
<FONT ...>
Netscape ve Internet Explorer HTML sayfaları içinde birbirlerinden farklı yazı tipleri kullanırlar. Bu ayrım en iyi <Hx> elemanı ile
belli olur.
<FONT SIZE=Değer> Buradaki geçerli değer 1 ile 7 arasında olabilir. Default (varsayılan) değer ise 3'tür. İstenirse, '+' ya da '-'
işareti ile <BASEFONT SIZE ...> elemanı yardımıyla göreceli olarak yazı tipi ayarlanabilir.
<FONT SIZE=...> elemanı Mosaic için geçersizdir.
Internet Explorer <FONT> elemanına, COLOR ve FACE parametrelerini ekleyerek, yazı tipini ve rengini değiştirme olanağına
sahiptir. Netscape ise yalnız COLOR parametresini kabul eder.
COLOR=#rrggbb ya da COLOR=renk. COLOR parametresi, metnin ekranda hangi renk ile görüntüleneceğini tayin eder.
#rrggbb hexadecimal,RGB kod sistemini temsil eder. Alternatif olarak, 16 renk adı da kullanılabilir. Kullanılabilecek renk adları,
•Black
•Olive
•Teal
•Red
•Blue
•Maroon
•Navy
•Gray
•Lime
•Fuchsia
•White
•Green
•Purple
•Silver
•Yellow
•Aqua
Bütün bu renkler, <BODY> elemanının, BGCOLOR, TEXT, LINK ve VLINK parametrelerinde de aynı şekilde kullanılabilir
Bu renk adları yalnızca Netscape ve Internet Explorer için geçerlidir.
Örnek:
<FONT COLOR=#ff0000> Bu metin kırmızıdır </FONT> ya da <FONT COLOR=Red > Bu metin de
kırmızıdır </FONT>
Netscape, 140 rengi isimlerinden tanıyabilir. Akılda tutulmalıdır ki, bu 140 renk adı yalnızca Netscape tarafından kullanılabilir,
diğer tarayıcı'lar için geçersiz ve anlamsız kalacaktır. Bunun için isim yerine #rrggbb tripletinin kullanılması daha doğru
olacaktır.
FACE=isim [,isim] [,isim]: Metnin ekrandaki yazı tipini belirler. Belirtilen yazı tipleri bilgisayara yüklü olmalıdır. Birkaç tane yazı
tipi belirtilerek, hangisi yüklü ise onunla görüntülenmesi sağlanabilir. Hiçbiri yoksa, Default yazı tipi ile gösterilecektir. Örnek:
<BASEFONT ...>
<FONT SIZE ...> parametresine basamak olarak kullanılacak noktayı tespit eder. Defasut rakam 3'tür ve 1 ile 7 arasında bir
rakam verilebilir.
<BASEFONT SIZE=5>
FACE: HTML belgesini tümü için yazı tipini ayarlar. Aynı <FONT FACE=...> gibi kullanılır.
COLOR :HTML belgesini tümü için yazı tipinin rengini ayarlar. Renkler daha önceden belirlenmiş isimleriyle ya da hexadecimal
#rrggbb tripleti ile verilebilir.
<BASEFONT SIZE=...> elemanı yalnız Netscape ve Internet Explorer için, FACE ve COLOR parametreleri Internet Explorer
ise için geçerlidir
<DIV>...</DIV>
Bu eleman yalnıc Netscape tarafından desteklenir. <P ALIGN=...> elemanı gibi çalışır. Tek farkı, <DIV> elemanları arasındaki
bölüm için geçerlidir. Örnek:
<DIV ALIGN="left"> DIV elemanı kullanılarak sola yaslanmış metin. </DIV> <DIV ALIGN="center">
DIV elemanı kullanılarak ortalanmış metin. </DIV> <DIV ALIGN="right"> DIV elemanı
kullanılarak sağa yaslanmış metin. </DIV>
KAYAN YAZI (MARQUEE)
Bu elemanı yalnız Internet Explorer kullanabilir.
u özellik aynı Windows işletim sisteminin, marquee ekran koruyucusunun yaptığı işe benzer. Kayan yazılar sola ya da sağa
yaslı olabilirler.
•ALIGN:Kayan yazının, belirlenen alanın yukarısından, ortasından ya da aşağısından geçmesini ayarlar.
•BEHAVIORKayan metnin özelliğini SCROLL, SLIDE ya da ALTERNATE ile belirler. SCROLL; yazının bir taraftan başlayıp,
öteki tarafta kaybolduktan sonra tekrar baştan başlamasını sağlar. SLIDE; yazının bir taraftan başlayıp, öteki tarafta durmasını
sağlar. ALTERNATE ise; yazının bir taraftan başlayıp, öteki taraftan geri dönmesini, yani tenis oynar gibi sağa sola gitmesini
sağlar.
•BGCOLOR Marquee için arka plan rengi tanımlar. Renkler #rrrggbb formatı ya da isimleriyle verilebilir. Bu format ya da isimler
için <FONT COLOR> elemanına bakınız.
•DIRECTION Metnin kayacağı yönü belirler. Default değer LEFT durumundadır. Bunun anlamı yazının soldan sağa doğru
kayacağıdır. RIGHT değeri verilirse, yazı sağdan sola doğru kayacaktır.
•HEIGHT Marquee alanının yüksekliğini tanımlar. Bu değer pixel olarak (HEIGHT=n) ya da sayfa yüksekliğinin yüzdesi olarak
(HEIGHT=%n) verileblilir.
•WIDTH Marquee alanının genişliğini tanımlar. Bu değer pixel olarak (WIDHT=n) ya da sayfa genişliğinin yüzdesi olarak
(WIDHT=%n) verileblilir.
•HSPACE Kayan yazının dışarıdan sağ ve sol marjinlerini, pixel olarak tanımlar.
•LOOP Yazının kaç defa kayacağını belirler. Eğer değere -1'e ya da LOOP=INFINITE değeri atanacak olursa kayma sürekli
olacaktır
•SCROLLAMOUNT Her çizim arasındaki pixel olarak uzaklığı verir. Bu değer yazının her çizimde ne kadar ilerleyeceğini verir.
•SCROLLDELAY Her çizim arasındaki milisaniye olarak gecikme süresini verir. Bu değer yazının ekrandan geçiş hızını belirler.
•SPACE Kayan yazının dışarıdan üst ve alt marjinlerini, pixel olarak tanımlar.
Örnekler:
<MARQUEE> Bu metin soldan sağa yavaşça kayacaktır. </MARQUEE> <MARQUEE ALIGN=Top> Bu yazıyı
takip eden yazı "Merhaba Dünya", aşağıda yer alacaktır.</MARQUEE> Merhaba Dünya <MARQUEE
BEHAVIOR=SLIDE> Bu yazı kayacak ve solda duracaktır. </MARQUEE> <MARQUEE HEIGHT=50%
WIDHT=80%> Bu yazı pencere yüksekliğinin yarısı ve genişliğinin yüzde 80'i kadar olacaktır.
</MARQUEE> <MARQUEE SCROLLDELAY=5 SCROLLAMOUNT=50> Çok hızlı bir Marquee </MARQUEE>
<DFN> ... </DFN>
Yalnız Internet Explorer tarafından desteklenir. Bir terimin tanımlama alanını belirginleştirir. Örnek olarak, bir paragraf içinde
içinde ilk defa geçen bir kelime gibi. Genelde italik olara itlem görür. Örnek:
<DFN> Internet Explorer </DFN> Microsoft firmasının Web Browser programıdır.
<XMP> ... </XMP>
Sabit genişlik yazı tipli (Fixed-width font) metin blokları oluşturmayı sağlar. Aynı <PRE> ve <LISTING> elemanları gibi işlem
görür ancak yazılışı farklıdır. Tipik olarak, eleman arasında kalan metni sabit yazı tipine getirir ve bir satır boşluk bırakır. Örnek:
<XMP> Netscape Navigator </XMP> renkli tabloları kabul etmez.
Internet Explorer bu elemanlar arasında kullanlacak özel karakterleri < ve > şeklinde gösterecektir.
<LISTING> ... </LISTING>
Sabit genişlik yazı tipli (Fixed-width font) metin blokları oluşturmayı sağlar. Aynı <PRE> ve <XMP> elemanları gibi işlem görür
ancak yazılışı farklıdır. Tipik olarak, eleman arasında kalan metni sabit yazı tipine getirir ve bir satır boşluk bırakır.
Bu elemanı yalnız Netscape kabul eder.
Örmek:
Bazıları <LISTING> bu açık hava </LISTING> fırtına getirir der.
Internet Explorer ve Netscape bu elemanlar arasında kullanlacak özel karakterleri < ve > şeklinde gösterecektir. Ekrana
yansımayacak, yalnızca kodları izlemek için yardımcı olan açıklamalar eklemek için kullanılır. Aynı <!-- ... --!> gibidir.
<COMMENT> ve </COMMENT> arasına yerleştirilecek metinler ekrana yansımayacaktır. Örnek:
<COMMENT> Bu yazı ekranda görünmeyecektir. </COMMENT>
Tablolar
HTML elemanları:
•<TABLE> ... </TABLE> - Tablo başı ve sonu
•<TR ...> ... </TR > - Tablo içindeki satırlar
•<TD ...> ... </TD> - Hücreler
•<TH ...> ... </TH> - Tablo başlığı hücresi
•<CAPTION ...> ... </CAPTION > - Tablo tanıtıcı yazısı
•<THEAD> ... </THEAD> - Tablonun başlığı
•<TBODY> ... </TBODY> - Tablonun gövdesi
•<TFOOT> ... </TFOOT> - Tablo altbaşlığı
•<COLGROUP> ... </COLGROUP> - Kolon gruplarının hizalaması
•<COL> ... </COL> - Tek bir kolonun hizalaması
•<TABLE BACKGROUND="..."> - Tablonun arkaplan resmi
•<TH BACKGROUND="..."> - Tablo başlığı için arkaplan resmi
•<TD BACKGROUND="..."> - Hücre için arkaplan resmi
•<TABLE FRAME="..."> - Tablo çerçevesinin görünüşü
•<TABLE RULES="..."> - Tablo çizgilerinin görünüşü
İçinde hiçbir veri bulunmayan hücrelerin sınırları ekranda görüntülenmez. Bu durumlarda sınırların görünmesi için, hücre içine
boş bir satır ya da non-breaking space yerlerştirilir. (<TD>  </TD> ya da <TD> <BR> </TD>)
<TABLE> ... </TABLE>
Tablonun başını ve sonunu belirler. Tablonun oluşması için gereklidir, çünkü diğer tablo elemanları bu elemanın içinde
olmadan işlem görmezler. Default olarak tabloların sınırları yoktur. Sınırlar BORDER parametresi ile verilir. Parametreleri;
BORDER
Kullanıldığında, atanan değer tablonun bütün sınırları için geçerli olur. Kullanılmadığında ise tablonu biçbir sınırı olmaz. Fakat
kolonlar arasında sınırlar için belli bir alan bırakılır. Bunun anlamı sınırlı genişlikleri ya da sınırsız genişlikleri aynıdır.
BORDER=değer
CELLSPACING ve CELLPADDING
CELLSPACING tTablo içindeki hücrelerin arasındaki boşluğu belirler.
Hücrenin sınırı ile metin arasındaki uzaklığı verir.
<TABLE BORDER=0 CELL SPACING=0 CELL PADDING=0>
Olabilecek en sıkışık tablo biçimidir.
WIDTH ve HEIGHT
Widt: Tablonun istenen genişliğini belirtir. Belge genişliğinin yüzdesi ya da tam pixel olarak verilebilir. <TH> ve <TD>
elemanları içinde de kullanılır.
Tablonun istenen yüksekliğini belirtir. Belge genişliğinin yüzdesi ya da tam pixel olarak verilebilir. <TH> ve <TD> elemanları
içinde de kullanılır.
ALIGN ve VALIGN (Internet Explorer)
Align:Tabloyu sağa ya da sola hizalamak için kullanılır. Bu parametrenin kullanılması, metnin tablonun etrafına sarılmasını
da sağlar.
Valign:Tablo içindeki yazıların dikey hizasını belirler. top yada bottom değerlerini alabilir.
BGCOLOR (Internet Explorer)
Belirli renk adları ya da rrggbb tripleti ile tablonun arkaplan rengini belirler.
BORDERCOLOR (Internet Explorer)
Tablonun sınır rengini belirli renk adları ya da rrggbb tripleti ile belirler. Ancak bu parametrenin çalışabilmesi için, daha
önceden BORDER parametresi ile bir sınır değeri verilmiş olmalıdır.
BORDERCOLOR (Internet Explorer)
Tablonun sınır rengini belirli renk adları ya da rrggbb tripleti ile belirler. Ancak bu parametrenin çalışabilmesi için, daha
önceden BORDER parametresi ile bir sınır değeri verilmiş olmalıdır.
BORDERCOLORLIGHT (Internet Explorer)
Üç boyutlu görüntüye sahip açık renkli tablo sınırları oluşturmayı sağlar. Belirli renk adları ya da rrggbb tripleti ile değer
atanabilir. Ancak bu parametrenin çalışabilmesi için, daha önceden BORDER parametresi ile bir sınır değeri verilmiş
olmalıdır.
BORDERCOLORDARK (Internet Explorer)
Üç boyutlu görüntüye sahip koyu renkli tablo sınırları oluşturmayı sağlar. Belirli renk adları ya da rrggbb tripleti ile değer
atanabilir. Ancak bu parametrenin çalışabilmesi için, daha önceden BORDER parametresi ile bir sınır değeri verilmiş
olmalıdır.
BGCOLOR, BORDERCOLOR, BORDERCOLORLIGHT ve BORDERCOLORDARK parametreleri, <TH>, <TR> ve <TD>
elemanları için de kullanılabilir.
BACKGROUND (Internet Explorer)
Tablo elemanı içindeki resimlerin hizalamasını ayarlar
FRAME (Internet Explorer)
Tablonun dış sınırlarının görüntülenmesini etkiler. Çalışabilmesi için BORDER parametresinin kullanılmış olması gerekir.
void: Tüm dış sınırları kaldırır.
above: Yalnızca tablonun başındaki sınırları görüntüler.
below: Yalnızca tablonun sonundaki sınırları görüntüler.
hsides: Yalnızca yatay olan dış sınırları görüntüler.
lhs: Tablonun sol kenarındaki sınırları görüntüler.
rhs: Tablonu sağ kenarındaki sınırları görüntüler.
vsides: Yalnızca dikey olan dış sınırları görüntüler.
box: Tablonu etrafında bir çerçeve çizer.
RULES (Internet Explorer)
Tablonun içindeki sınırların görüntülenmesini etkiler. Çalışabilmesi için BORDER parametresinin kullanılmış olması gerekir.
none: Bütün iç sınırları kaldırır.
basic: Yalnızca <THEAD>, <TBODY> ve <TFOOT> elemanları arasındaki sınırları görüntüler.
rows: Yatay sınırları görüntüler.
cols: Dikey sınırları görüntüler.
all: Bütün iç sınırları görüntüler.
<TR> ... </TR>
Her tablo satırı için kullanılır. Tablonu içinde kaç tane satır olacağı, kesinlikler kaç tane <TR> elemanı kullanıldığına bağlıdır.
ALIGN ve VALIGN
Align:left, center ya da right değerlerinden birini alarak, değerlerin hücre(ler) içindeki hizalamasını ayarlar.
vALİGN:top, middle, bottom ve baseline değerlrinden birini kullanarak, hücre içindei metinlerin yukarıya, ortaya, aşağıya ya
da bütün satır içindeki metnin aynı hizaya getirilmesini sağlar.
SRC
Belge içine eklenecek resmin adını tanımlar. Bu parametre ile yalnız resimler kullanılabilir, metinler tanımlanamaz. Örnek:
<IMG SRC="ucgen.gif"> Dikkatle okunmalıdır.
ALIGN (Netscape için)
<IMG ALIGN=left|right|top|texttop|middle|absmiddle|baseline| bottom|absbottom>
•ALIGN=left resmi sol tarafa hizalar. Metin, resmin sağ tarafına yanaşık olarak hizalanır.
•ALIGN=right resmi sağ tarafa hizalar. Metin, resmin sol tarafına yanaşık olarak hizalanır.
HTML'de Ses
DOCUMENT SOUND
Belgeye ses eklemek için iki değişik eleman vardır.
lki yalnız Internet Explorer tarafından desteklenen BGSOUND, diğeri ise NCSA Mosaic tarafından desteklenen SOUND
elemanıdır. Ses formatları .WAV, .AU yada .MID olabilir.
Bir belgeye arkaplan sesi eklemek için ;
<BGSOUND SRC="arkaplan.wav">
Paremetreleri;
SRC
Çalınacak ses için kaynak adresi verir.
LOOP
Ses aktif duruma geçtikten sonra kaç defa çalınacağını tanımlar. Eğer "-1" ya da INFINITE değerlerinden biri atanırsa devamlı
olarak çalacaktır.
'echo'
Bir HTML belgesi içine belirli değerler eklemek için kullanılır. Tek parametresi VAR parametresidir.
Şu anda saat <--#echo var="DATE_LOCAL" --> ve burada olmaktan çok mutluyum.
Runtime olarak işlem görerek;Şu anda saat Fri Mar 2 13:32:21 1997 ve burada olmaktan çok mutluyum.
Alabileceği değerler;
Download