Araştırma/Research Article

TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012: 11(6)
Derleme / Review Article
TAF Prev Med Bull 2012; 11(6): 767-772
Gebelikte Toksoplazmoz Tanısı
[Diagnosis of Toxoplasmosis in Pregnancy]
ÖZET
Toxoplazma gondii’nin neden olduğu toksoplazmoz dünyada yaygın görülen bir paraziter enfeksiyondur.
İmmün sistemi normal kişilerde genellikle asemptomatik seyrederken bağışıklığı baskılanmış hastalarda
ve hamilelerde ağır klinik tablolara neden olmaktadır. Konjenital toksoplazmozis hamilelik sırasında
enfeksiyonun alınması ile oluşabileceği gibi hamilelik öncesi 6-8 haftada alınması da risk oluşturmaktadır.
Konjenital toksaplazmozlu bebeklerde korioretinit, epilepsi, hipotoni, psikomotor bozukluklar, mental
gerilik, ensefalit, mikrosefali, hidrosefali, intrakranial kalsifikasyonlar, hepatosplenomegali gibi
semptomlar görülebilmektedir. Gebelik sırasında erken konulacak tanı ve sonrası tedavi ile gelişebilecek
malformasyonları önlemek mümkün olabilmektedir. Hamilelikte toksoplazmoz tanısında en sık kullanılan
yöntem IgM ve IgG antikor tarama testleridir. IgM genellikle akut enfeksiyonu göstermesine karşın, akut
enfeksiyonda beklenenden daha erken kaybolmakta veya düşük titrelerde aylar yıllar boyunca
saptanabilmektedir. Bu durum da tanıda yanılmalara neden olmaktadır. Bundan dolayı hamilelikte
toksoplazmoz tanısında IgG avidite testi daha sık kullanılan testdir. Yüksek avidite enfeksiyonun 16
haftadan daha önce kazanılmış olduğunu gösterdiğinden bu testin hamileliğinin ilk trimestırında yapılması
önerilmektedir. Düşük IgG avidite sonucu yeni bir enfeksiyon göstergesi olarak düşünülebilir. Amniyotik
sıvıdan PCR ile T.gondii bakılması, ultrasonografi ile anomali kontrolü, plasental veya fetal dokularda
Wright-Giemsa boyası ile Toxoplasma gondii kisti gösterilmesi gibi yöntemler hamilelik sırasında
toksoplazmoz tanısında kullanılabilecek diğer yöntemlerdendir. Konjenital toksopazmoz’un önlenmesinde
gestasyonun ilk 16 haftasındaki avidite test metodları; tekrarlayan serum örneği alınmasını, amniyotik
sıvıdan PCR yapılması ihtiyacını, anne için gereksiz antibiyotik tedavisini ve zorunlu olmayan abortusları
azaltmaktadır.
1
Ümit SAVAŞCI
2
Hanefi Cem GÜL
1
Sarıkamış Asker Hastanesi
Enfeksiyon Hastalıkları
Sevisi, Kars.
2
GATA Enfeksiyon Hast. ve
Klk. Mik. AD. Etlik, Ankara.
Anahtar Kelimeler:
Toksoplazma, Gebelik, Tanı.
Key Words:
Toksoplasmosis, Pregnancy,
Diagnosis.
Sorumlu yazar/
Corresponding author:
H. Cem GÜL
GATA Enfeksiyon Hast. AD,
Ankara, Türkiye.
hcgul@yahoo.com
SUMMARY
Toxoplasmosis is a common worldwide parasitic infection that caused by Toxoplasma gondii. The clinical
progress is generally asymptomatic in patient with normal immune system, on the other hand severe
clinical presentations seen in patients with immune deficiency or pregnancy. Congenital toxoplasmosis
can emerge due to contamination during pregnancy but 6-8 weeks prior to pregnancy are also at risk.
Infants with toxoplasmosis have some clinical semptoms such as chorioretinitis, epilepsia, hypotonia,
psychomotor disorders, mental retardation, encephalitis, microcephaly, hydrocephalus, intracranial
calcifications, hepatosplenomegaly. Early diagnosis during pregnancy and subsequent treatment. may
prevent malformations. Toxoplasmosis diagnosis during pregnancy is mostly based on IgM and IgG
antibody screening tests. While IgM indicates the acute infection, it disappears in early period and can be
detected in low consantrations through long ages. Therefore IgG avidity test takes more place in the
diagnosis of toxoplasmosis during pregnancy. High avidity levels indicate acquired infection prior than 16
weeks, so that it is recommended to perform the test in the first trimester. Low IgG avidity level may
indicate a newly onset infection. Amniotic fluid T.gondii PCR, anomaly screening with ultrasonography,
Toxoplasma gondii cyst dying with Wright-Giemsa dye in plasental and fetal tissue are the other
diagnostic tools can be performed during pregnancy. Avidity test methods during the 16 weeks of
pregnancy reduce repeating serum analysis, amniotic fluid PCR reguirement, unnecessary antibiotic
treatments and noncompulsory abortus.
Gönderme Tarihi/Date of Submission: 10.02.2012, Kabul Tarihi/Date of Acceptance: 22.04.2012, DOI:10.5455/pmb.1328867426
GİRİŞ
Toxoplasma gondii, insanların da dâhil olduğu
bütün memeli ve kuş türlerinin çoğunu enfekte
edebilen zorunlu hücre içi parazitidir (1,2). Felidae
kedi ailesinin üyeleri, T.gondii’nin seksüel formları
için tek son konaklarıdır ve enfeksiyonun ana
rezervuarlarıdırlar. Takizoitler ve bradizoitler vücut
dokularında bulunurken, ookistler kedi dışkısıyla dış
ortama atılırlar. Ookistler dış ortamda birkaç aydan
bir yıla değişen sürelerde canlılıklarını sürdürebilirler,
www.korhek.org
kuruluğa, donmaya ve dezenfektanlara oldukça
dirençli iken 70°C’de 10 dakika ıstıldığında
ölmektedirler (1). Dünya nüfusunun 1/3’ünün
T.gondii ile enfekte olduğu tahmin edilmektedir.
İnsanlarda T.gondii seropozitifliği dünyanın çeşitli
bölgelerinde %15-%85 arasında değişmektedir. Bu
farklılık; sosyokültürel durum, coğrafik faktörler,
iklim, bulaşma yolu ve toplumun yaş ortalamasından
kaynaklanmaktadır (2). Sıcak ve nemli bölgelerde
prevalansın daha yüksek olduğu bildirilmiştir (3).
İnsana bulaşma daha çok enfekte kedi dışkısı ile
kontamine olmuş yiyecekler ve içeceklere, kist içeren
767
TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012: 11(6)
pişmemiş veya az pişmiş etlerin yenmesi, kan
transfüzyonu ve organ transplantasyonu yolu ile de
geçiş gösterilmiştir. Ayrıca vertikal yolla enfeksiyon
plasentayı penetre ederek fetusu enfekte edebilir (4).
Konjenital toksoplazmoz hamilelik sırasında annenin
akut primer enfeksiyona yakalanması sonucu oluşur.
Konjenital toksoplazmozun insidansı ve ciddiyeti
trimestır ile değişiklik göstermektedir. Annenin
tedavisi, konjenital enfeksiyon oluşan bebekte ciddi
bulguları azaltabileceğinden erken tanı ve hazırlık son
derece önem arz etmektedir (1).
Toksoplazmoz, 30.05.2007 tarihli yayınlanan
resmi gazetede bulaşıcı hastalıklar sürveyans ve
kontrol esasları yönetmeliğinde, gıda ve su kaynaklı
hastalıklar ve zoonozlar içerisinde yer alır.
Gebelik ve Toksoplazma
Konjenital toksoplazmoz sıklıkla gebelik sırasında
annenin enfekte olması ile gelişmekle birlikte
hamilelik öncesindeki 6-8 haftalık süreçte parazitin
alınması
da
konjenital
enfeksiyon
riski
oluşturabilmektedir. Çoğu gebe kadın kazanılmış akut
enfeksiyonda aşikâr bir belirti ve bulguya sahip
değildir. Çok az bir kısmında halsizlik, düşük
derecede ateş ve lenfadenopatiye rastlanılır.
Konjenital toksoplazma enfeksiyonlu bebek dünyaya
getiren annelerin %52’sinde, gebelikleri süresince
herhangi bir hastalık tecrübesi ve tanımlanabilmiş bir
epidemiyolojik risk faktörüne rastlanılmamıştır. Ciddi
seviyede bağışıklık sistemi baskılanmış, kronik
enfeksiyonlu gebe kadınlarda (yüksek doz immün
süpresyon tedavisi altındaki AIDS hastalarında, organ
transplantasyonu alıcılarında, malignensi hastalarında
ve konnektif doku hasarı hastalarında) fetusa
konjenital geçiş ile sonuçlanan latent T.gondii
enfeksiyonu reaktivasyonu görülmüştür (5-7). Fetusa
enfeksiyonun geçiş oranı ilk trimestırda %11 iken,
üçüncü trimestırda %90’a çıkmaktadır (1). Konjenital
toksoplazmozun klinik belirtileri çok çeşitli ve
nonspesifiktir. Korioretinit, şaşılık, körlük, epilepsi,
hipotoni, psikomotor bozukluklar, mental gerilik,
ensefalit, mikrosefali, hidrosefali, intrakranial
kalsifikasyonlar, hepatosplenomegali, ikter, peteşiyal
kanamalar, anemi, lenfadenopati gibi semptomlar
görülebilmektedir.
768
Gebelikte Toksoplazmanın Tanısal Yöntemleri
Gebelikte toksoplazma tanısında serolojik testler,
PCR, ultrasonografi ve histolojik analiz yöntemleri
kullanılabilir.
Serolojik Testler
Tüm gebelere ilk trimestırda T.gondii IgG ve IgM
antikorlarının gösterilmesine dayalı testler en sık
kullanılan yöntemdir. Bu testler Amerika Birleşik
Devletlerinde nadiren uygulanmakla birlikte, Fransa
ve Avusturya gibi ülkelerde uygulanması kanunen
zorunlu hale getirilmiştir (8).
Antikor saptamaya yönelik test olarak Enzym
Immun Assay (EIA) veya indirekt fluoresan antikor
(IFA) testleri kullanılmaktadır (1).
Ülkemizin farklı bölgelerinde, gebe ve/veya
doğurganlık
çağındaki
kadınlarda
yapılan
çalışmalarda T.gondii IgG seropozitifliği; İzmir’de
%44,4, Malatya’da %39,6, İstanbul’da %35,8,
Ankara’da %30,7, Aydın’da %30,1 ve Samsun’da
%19,2 olarak verilirken; Doğu Karadeniz bölgesinde
%42,3, Batı Anadolu’da %48,3, Ege’de %55,1, Doğu
Anadolu’da %31-37,1 ve Güneydoğu Anadolu’da
%69,5 olarak bildirilmektedir (9-15)
Gerek akut toksoplazma enfeksiyonu gerekse akut
gelişen
diğer
parazit,
virüs
ve
bakteri
enfeksiyonlarında Ig M tipi antikorların saptanmasına
yönelik
tanı
testlerinde
çeşitli
sorunlarla
karşılaşılmaktadır. Ig M tipi antikorlar akut
enfeksiyonda beklenenden daha erken kaybolmakta
veya düşük titrelerde aylar yıllar boyunca
saptanabilmektedir (16,17). Bunun yanında bu testler
pirimer enfeksiyon, reenfeksiyon veya reaktivasyon
ayrımındada yetersiz kalmaktadır. Akut edinsel
toksoplazma enfeksiyonu tanısında IgM antikorlarını
saptayan serolojik testler günümüzde sıklıkla
kullanılmaktadır. Bu nedenle pek çok IgM antikoru
pozitif gebe kadın aslında enfeksiyonu çok önceden
karşılaşmış olabileceğinden fötal enfeksiyon riski
taşımamaktadır. Food and Drug Administration
(FDA)’ın 1997 raporunda pozitif saptanan IgM test
sonuçlarının sadece %40’ının yakın zamanda
kazanılmış primer enfeksiyonu (akut) gösterdiği
bildirilmiştir (18).
Bundan dolayı antikor
pozitifliğinin yakın zamanda kazanılmış bir
enfeksiyon olup olmadığını test etmek için IgG
avidite testi gibi testler zorunlu olmaktadır (19,20).
Avidite, antijen üzerinde yer alan çok sayıda
epitop ile antikor moleküllerinin bağlanma bölgeleri
www.korhek.org
TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012: 11(6)
arasındaki bağlanma gücüdür (21,22). Avidite
olgunlaşmasının derecesi, antijen dozu ile orantılı
görülmektedir. Düşük doz antijen daha çabuk
olgunlaşmaya yol açmaktadır. Dolayısı ile düşük
aviditeli antikorlar, yüksek antijen düzeylerinin
bulunduğu enfeksiyonun ilk evresinde üretilmektedir.
IgG antikorlarının yüksek aviditesi enfeksiyondan
en az 12-16 hafta sonra gelişir. Toksoplazma
serolojik profilinde yüksek avidite antikorlarının
olması, enfeksiyonun 16 haftadan daha önce
kazanılmış olduğunu belirtir (23-25). Böylece, hamile
kadınların ilk üç aylık gestasyonunda IgM
antikorunun test sonucuna bakılmaksızın yüksek IgG
avidite test sonucu fetusta konjenital toksoplazma için
risk olmadığına işaret eder. Yüksek aviditeli bir IgG
test sonucu özellikle, sadece içinde T.gondii IgM
antikoru bulunan tek bir serum örneği alındığında ve
aglütinasyon farklılığı testinin (veya toksoplazma
serolojik profilinin) akut veya şüpheli bir yapıyı
gösterdiğinde yararlıdır (26). Gestasyonun ilk 16
haftasındaki avidite test metodları, tekrarlayan serum
örneği alınmasını, amniyotik sıvıdan PCR yapılması
ihtiyacını, anne için spiramisin tedavisi verilmesini ve
zorunlu olmayan abortusları azaltmaktadır (8).
Hamileliğin ilk 12 haftasındaki yüksek avidite
sonuçları, hamilelik öncesi gelişmiş enfeksiyon
olarak düşünülmelidir. Düşük IgG avidite sonucu
yeni bir enfeksiyon göstergesi olarak düşünülebilir.
Ancak bazı kişilerde enfeksiyonu aylar önce
geçirmelerine
rağmen
düşük
IgG
avidite
saptanabileceği de göz önünde bulundurulmalıdır
(27).
Armstrong ve arkadaşları, pozitif IgG, IgM ve
plasental doku PCR sonuçlarına göre kanıtlanmış
ciddi bir neonatal toksoplazma vakasında, neonatalın
annesinin tekrarlayan serum örneklerinde IgG ve
IgM’inin negatif olduğunu saptamışlar. Annenin
hiçbir hastalık belirtisi göstermeyişi ve negatif
seroloji sonuçları çok ilginç olarak bulunmuştur (28).
Sensini ve ark. kendi tecrübelerine göre, 32 yaşındaki
gebe, gebeliğinin 8. ayına kadar IgG ve IgM negatif
olmasına rağmen, gebeliğinin sonlanmasına son 10
gün kala ELISA ile IgM’i pozitif olarak tespit
etmiştir. Doğumdan sonraki 10. günde serumda IgG
görünür hale gelmiştir (50 IU/ml). Böylece serolojik
olarak negatif kadınların doğumdan sonra tekrar ileri
bir kontrol edilmesi gerektiğini Sensini fark etmiştir
(29).
Nükleik Asit Saptama Teknikleri
Konjenital toksoplazmozun PCR teknolojisi ile
saptanması, tanıda en başarılı yöntemlerden biridir.
Prenatal tanıda en uygun zaman gebeliğin 18.
haftasında amniosentez ile alınan amniyotik sıvıdan
T.gondii PCR bakılmasıdır (30-32)
PCR yöntemi ile amniotik sıvının analizi özellikle
şu durumlarda yapılır;
1) Serolojik test sonuçları tanısal ise veya açık seçik
olarak enfeksiyon gebelik süresinde veya
konsepsiyondan
kısa
bir
süre
önce
gerçekleşmişse,
2) Ultrasonografik
kontrollerde
fetal
hasar
(ventrikülomegali veya hepatik veya beyin
kalsifikasyonu),
3) Belirgin bir şekilde immunsuprese olup bu yüzden
latent enfeksiyon reaktivasyon riski olanlar (33)
Thalip ve arkadaşları konjenital toksoplazmozun
saptanması için kullanılan amniyotik sıvı PCR
yönteminin duyarlılığını %71, özgüllüğünü %98
olarak rapor etmişlerdir (34).
PCR yöntemi ile umblikal kord kanı, anne kanı ve
amniyotik sıvı materyali T.gondii DNA açısından
taranabilir.
Hideto Yamada ve ark. yaptığı bir çalışmada, 146
Japon asıllı kadının 51 (%34,9) tanesinde düşük IgG
avidite indeksi bulmuşlar ve bu kadınların primer
T.gondii enfeksiyonunu gebelikleri süresinde
kazandıklarını tespit etmişlerdir. Bu hastaların 9
tanesinin amniyotik sıvısında T.gondii DNA
saptanmış ve böylece Japon populasyonunda gebelik
süresinde primer enfeksiyon geçiren kadınların 9
tanesinde konjenital toksoplazma tespit edilmiş ve
insidansı %5,9 olarak saptanmış. Yüksek veya sınırda
yüksek IgG aviditeli hiçbir kadının amniyotik
sıvısında pozitif T.gondii DNA PCR sonucuna
rastlamamışlar (35)
Ultrasonografi
T.gondii
enfeksiyonunun
neden
olduğu
hidrosefali, beyin veya hepatik kalsifikasyonları,
splenomegali ve asit mayi gibi fetal anormallikleri
tespit etmek için kullanılır. Enfeksiyondan şüphe
durumunda ideal olarak ayda bir gebelik takiplerinde
USG yapılmalıdır (6)
Histolojik Analiz
www.korhek.org
769
TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012: 11(6)
Gebe kadından alınan plasental veya fetal
dokularda T.gondii kisti, Wright-Giemsa boya ile
gösterilebilir.
SONUÇ
Toksoplazma enfeksiyonun genellikle sessiz bir
klinik tablo göstermesi nedeniyle gebe kadınlarda
mümkünse gebelik öncesinde veya en geç ilk
trimestırda serolojik testler ile tarama yapılması,
Fransa ve Avusturya gibi ülkelerde olduğu gibi
ülkemizde de bu testlerin zorunlu hale getirilmesi
gerekmektedir. Önlenebilecek bir enfeksiyonu
maliyet açısından değil de toplumun kaliteli sosyal
yaşantısı ve vicdani sorumluluğu açısından
değerlendirilmesi görüşündeyiz. Erken tanı ve tedavi
ile konjenital toksoplazmalı yenidoğan sayısı ciddi
olarak azaltılabilir.
KAYNAKLAR
1.
Murray PR, Baron EJ, Jorgensen JH, Landry
ML, Pfaller M. Manual of clinical microbiology.
Çeviri Eds.:. Araz E. Toxoplasma 9nth edition.
Ankara. Atlas Kitapçılık, 2009, p. 2070-2081.
2.
Saygi G. The epidemiology of toxoplasmosis
in Turkey--a review of the literature. Wiad
Parazytol. 2001; 47: 19-30.
3.
Lee HY, Noh HJ, Hwang OS, Lee SK, Shin
DW.
Seroepidemiological
study
of
Toxoplasma gondii infection in the rural area
Okcheongun, Korea. Korean J Parasitol.
2000; 38: 251-256.
4.
Çelebi S, Öcal M. Toxoplasmosis. Güncel
Pediatri. 2004; 2: 152-156.
5.
Mitchell CD, Erlich SS, Mastrucci MT, Hutto
SC, Parks WP, Scott GB. Congenital
toxoplasmosis occurring in infants perinatally
infected with human immunodeficiency virus
1. Pediatr Infect Dis J. 1990; 9: 512-518.
6.
Remington JS, McLeod R, Desmonts G.
Toxoplasmosis. In: Remington JS, Klein JO,
eds. Infectious diseases of the fetus and
newborn infant. 4th ed. Philadelphia: W. B.
Saunders, 1995, p. 140-267.
770
7.
Wechsler B, Le Thi Huong D, Vignes B, Piette
JC, Chomette G, Godeau P. Toxoplasmose et
lupus: revue de la litterature a propos de 4
observations. Ann Med Interne (Paris). 1986;
137: 324–330.
8.
Montoya JG, Remington JS. Management of
Toxoplasma
gondii
infection
during
pregnancy. Clin Infect Dis. 2008; 47(4): 554566.
9.
Altintas N, Kuman HA, Akisu C, Aksoy U,
Atambay M. Toxoplasmosis in last four years
in Agean region, Turkey. J Egypt Soc
Parasitol. 1997; 27: 439-443.
10. Ertug S, Okyay P, Turkmen M, Yuksel H.
Seroprevalence
and
risk
factors
for
toxoplasma infection among pregnant women
in Aydın province, Turkey. BMC Public Health.
2005; 5: 66.
11. Tekay F, Ozbek E. The seroprevalence of
Toxoplasma gondii in women from Sanliurfa, a
province with a high raw meatball
consumption. Turkiye Parazitol Derg. 2007;
31: 176-179.
12. Ocak S, Zeteroglu S, Ozer C, Dolapcioglu K,
Gungoren A. Seroprevalence of Toxoplasma
gondii, rubella and cytomegalovirus among
pregnant women in southern Turkey. Scand J
Infect Dis. 2007; 39: 231-234.
13. Kuk S, Ozden M. A four year investigation of
the seropositivity of Toxoplasma gondii in our
hospital. Turkiye Parazitol Derg. 2007; 31: 13.
14. Aycan ÖM, Miman O, Atambay M, Karaman
Ü, Çelik T, Daldal N. Hastanemizde son yedi
yıllık Toxoplasma gondii seropozitifliğinin
araştırılması. İnönü Üniv Tip Fak Derg. 2008;
15: 199-201.
15. Tamer GS, Dundar D, Caliskan E.
Seroprevalence of Toxoplasma gondii, rubella
and cytomegalovirus among pregnant women
in western region of Turkey. Clin Invest Med.
2009; 32: E43-47.
16. Liesenfeki O, Montoya JG, Kinney S, Pres C,
Remington JS. Effect of testing for IgG aviditiy
in the diagnosis of Toxoplazma gondii
infection in pregnant women: experience in a
US reference laboratory. J Infec Dis. 2001;
183: 1248-1253.
www.korhek.org
TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012: 11(6)
17. Çolak D. İnfeksiyon hastalıkların tanısında
immünglobulin G avidite testleri. Aknem
dergisi. 2001; 15: 621-624.
18. Public Health Service, Department of Health
and Human Services; US Food and Drug
Administration. FDA public health advisory:
limitations of toxoplasma IgM commercial test
kits. Rockville, MD: Department of Health and
Human Services; US Food and Drug
Administration. 1997: 3.
19. Liesenfeld O, Press C, Montoya JG, et al.
S.False-positive results in immunoglobulin M
(IgM) toxoplasma antibody tests and
importance of confirmatory testing: the Platelia
Toxo IgM test. J. Clin. Microbiol. 1997; 35:
174-178.
20. Wong SY, Remington JS. Toxoplasmosis in
pregnancy. Clin. Infect. Dis. 1994; 18: 853861.
21. Owen M, Steward M. Antigen recognition.
Eds.: Roitt I, Brostoff J, Male D: Immunology .
4th edition. London. Mosby-Year Book, 1996,
p. 7.1-7.13.
22. Hamburger HA. Methods in laboratory
immunology. Eds.: Middleton EJ, Reed CE,
Ellis EF, Adkinson NJF, Yunginger JW, Buse
WW: Allergy: Principles and Practice. 5th
edition. St.Louis, Mosby, 1998, p. 417-429.
23. Hedman K, Lappalainen M, Seppala I, Makela
O. Recent primary Toxoplasma infection
indicated by a low avidity of specific IgG. J
Infect Dis. 1989; 159: 736-739.
24. Pelloux H, Brun E, Vernet G, et al.
Determination of anti–Toxoplasma gondii
immunoglobulin G avidity: adaptation to the
Vidas system (bioMe´rieux). Diagn Microbiol
Infect Dis. 1998; 32: 69-73.
25. Lappalainen M, Koskiniemi M, Hiilesmaa V, et
al. Outcome of children after maternal primary
Toxoplasma infection during pregnancy with
emphasis on avidity of specific IgG. Pediatr
Infect Dis J. 1995; 14: 354-361.
27. Liesenfeld O, Montoya JG, Tathineni NJ, et al.
Confirmatory serologic testing for acute
toxoplasmosis and rate of induced abortions
among women reported to have positive
Toxoplasma immunoglobulin M antibody
titers. Am J Obstet Gynecol. 2001; 184(2):
140-145.
28. Armstrong L, Isaacs D, Evans N. Severe
neonatal toxoplasmosis after third trimester
maternal infection. Pediatr Infect Dis J. 2004;
23: 968-969.
29. Sensini A, Mala` G, Ulissi A, et al. Prevention
of congenital toxoplasmosis: how long should
serological follow-up last in seronegative
pregnant women? In: Cosmi EV, Di Renzo
GC, eds, Proceedings of the 2nd World
Congress of Perinatal Medicine. Bologna:
Monduzzi Editore, 1993, p. 325-328.
30. Romand S, Wallon M, Franck J, Thulliez P,
Peyron F, Dumon H. Prenatal diagnosis using
polymerase chain reaction on amniotic fluid
for congenital toxoplasmosis. Obstet Gynecol.
2001; 97: 296-300.
31. Grover CM, Thulliez P, Remington JS,
Boothroyd JD. Rapid prenatal diagnosis of
congenital Toxoplasma infection by using
polymerase chain reaction and amniotic fluid.
J Clin Microbiol. 1990; 28: 2297-2301.
32. Hohlfeld P, Daffos F, Costa J-M, Thulliez P,
Forestier F, Vidaud M. Prenatal diagnosis of
congenital toxoplasmosis with polymerasechainreaction test on amniotic fluid. N Engl J
Med. 1994; 331: 695-699.
33. Fricker-Hidalgo H, Brenier-Pinchart MP,
Schaal JP, Equy V, Bost-Bru C, Pelloux H.
Value of Toxoplasma gondii detection in one
hundred thirty-three placentas for the
diagnosis of congenital toxoplasmosis. Pediatr
Infect Dis J. 2007; 26: 845-846.
34. Thalib L, Gras L, Romand S, et al. Prediction
of congenital toxoplasmosis by polymerase
chain reaction analysis of amniotic fluid.
BJOG. 2005; 112: 567-574.
26. Dunn D, Wallon M, Peyron F, Petersen E,
Peckham C, Gilbert R. Mother-to-child
transmission of toxoplasmosis: risk estimates
for clinical counselling. Lancet. 1999; 353:
1829-1833.
www.korhek.org
771
TAF Preventive Medicine Bulletin, 2012: 11(6)
35. Yamada H, Nishikawa A, Yamamoto T, et al.
Prospective study of congenital toxoplasmosis
screening with use of IgG avidity and multiplex
nested PCR methods. J Clin Microbiol. 2011;
49(7): 2552-2556.
772
www.korhek.org