yapay besleme performansına malzeme çapının etkisi

advertisement
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
531
İSTANBUL BOĞAZI’NIN AKINTI REJİMİNİ BELİRLEYEN
BAŞLICA ETKENLER
Ahmet TÜRKER
Seyir, Hidrografi ve Oşinografi Dairesi Başkanlığı
34805 Çubuklu, İstanbul, Türkiye.
aturker@shodb.gov.tr
ÖZET
İstanbul Boğazı’nın akıntı rejimini etkileyen önemli etkenler arasında, Karadeniz ile Marmara
Denizi arasındaki deniz seviyesi farkına yol açan hidrolojik durum, Akdeniz ile Karadeniz
arasındaki yoğunluk farkı, meteorolojik faktörler, Boğaz’ın kıyısı, sığlıklar ile batimetrisini
oluşturan morfolojik yapı ve deniz tabanı pürüzlülüğü gelmektedir.
Karadeniz ile Akdeniz arasındaki deniz seviye farkı, Karadeniz’den Marmara’ya, oradan da
Ege ve Akdeniz’e olan güney yönlü akışın asıl nedeni olup barotropik etki olarak adlandırılır.
Akdeniz ile Karadeniz arasındaki deniz suyu yoğunluk farkı ise, Akdeniz’den Karadeniz’e
olan kuzey yönlü alt su akışının itici kuvvetini oluşturmaktadır. Bölgenin karmaşık rüzgar
rejimi ise, Boğaz akıntı sistemi üzerinde önemli rol oynar. Kuvvetli kuzey sektörlü rüzgarlar,
üst su akışını önemli ölçüde artırırken, zaman zaman alt su akışının durmasına, hatta
terslenmesine neden olabilmektedirler. Aynı şekilde, kuvvetli güneyli rüzgarlar Kuzeydoğu
Marmara’nın sularını, İstanbul Boğazı’nın Marmara Denizi girişine sürükleyerek, güneyde su
seviyesini yükseltip üst su akışını bloke edebilmektedirler (Latif vd., 1991).
İstanbul Boğazı’nın kıvrımlı, dar ve sığlıklarla dolu morfolojik yapısı da yine Boğaz
akıntısının yön ve hızını önemli ölçüde etkileyen bir faktördür. Boğaz güney girişinde
nispeten düşük olan akıntı hızı, İstanbul Boğazı’nın Kandilli ve Akıntı Burnu gibi dar
kısımlarında, özellikle de Boğaz’ın Karadeniz çıkışında artmaktadır. Değişken Boğaz
batimetrisi, deniz dibi pürüzlülüğü ve sığlıkların etkisi, bölgenin meteorolojik rejimi ile de
birleşerek zaman zaman Boğaz’da etkili düşey karışımlara neden olabilmektedir. Orfoz adı
verilen bu geçici ve yüksek tuzluluğa sahip dengesiz yüzey tabakaları kısa ömürlüdürler.
Dünyanın en dar ve gerek hidrolojik nitelikleri, gerek jeopolitik önemi ve gerekse navigasyon
etkinlikleri yönünden güç, riskli ve karmaşık su geçitlerinden birisi olan İstanbul Boğazı,
sahip olduğu eşsiz oşinografik ve jeomorfolojik özellikleri ile doğal bir laboratuvar
durumundadır.
Anahtar Kelimeler: İstanbul Boğazı, iki yönlü akıntı rejimi, su kütleleri, deniz seviyesi farkı,
türbülanslar, morfoloji.
GİRİŞ
İstanbul Boğazı’nın oşinografik yapısına ilişkin araştırmaların kökeni, 17 nci yüzyıla
dayanmaktadır. 1681 yılında Kont Marsili tarafından İsveç Kraliçesi Christina’ya gönderilen
bir mektupta, Karadeniz’den Marmara’ya doğru olan akışa karşılık, altta ters yönde bir
akıntının olması gerektiğinden bahsedilmektedir. İstanbul Boğazı yüzyıllardır, çeşitli yerli ve
yabancı bilim adamı ile birçok bilimsel kurum ve kuruluş tarafından incelenmiştir.
532
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
Akdeniz ile Karadeniz arasında, Çanakkale Boğazı ve Marmara Denizi ile birlikte bir geçiş
bölgesi (transition zone) özelliği gösteren İstanbul Boğazı’nın, dünyanın en dar ve kıvrımlı
Boğazlarından birisi olması, ekonomik ve jeopolitik önemi, karmaşık coğrafi yapısı, yoğun
deniz trafiğine sahip bir deniz yolu olması vb. nedenlerle gerek yerli, gerekse yabancı
araştırmacıların yoğun ilgisini çekmiştir.
İstanbul Boğazı’nın fiziksel oşinografik koşulları ile iki yönlü akıntı yapısı; bölgenin
mevsimsel meteorolojik koşullarına ve Boğaz’ın dip ve kıyı morfolojisine bağlı önemli
değişkenlikler gösterir. Anılan bölgesel ve mevsimsel koşullar, Boğaz’a son derece dinamik
bir karakter kazandırmaktadır.
Bölgenin fiziksel oşinografisini belirleyen, karmaşık karakterli rüzgar sistemleri ile Boğaz’ın
dip ve kıyı morfolojisini oluşturan Boğaz hidrodinamiğine ilave olarak, Akdeniz ile
Karadeniz arasındaki farklı su kütlelerinin hareketi, Karadeniz’in su bilançosundaki
mevsimsel değişimlerini etkileyen yüksek debili akarsuların yıllık ve yıllar arası
değişkenlikleri de sayılabilir.
Türk Boğazlar Sistemi’ndeki alt ve üst akıntıların dinamik etkenleri farklıdır. Alt akıntı
sisteminin temel etkeni, Karadeniz-Ege Denizi arasındaki yoğunluk farkı (baroklinik etki)
iken, üst akıntı için temel etken Karadeniz-Ege Denizi arasındaki deniz seviyesi farkıdır
(barotropik etki).
Alt ve üst akıntıların zaman zaman karışımına yol açan morfoloji, mevsimsel ve atmosferik
etkenler (su seviyesi değişimi, yağış, rüzgar, basınç, tatlı su girdisi vb.), bölgenin oşinografik
rejimini daha da karmaşık hale getirmektedir.
BOĞAZ AKIŞ REJİMİNİ BELİRLEYEN BAŞLICA ETKENLER
Dünya üzerinde Boğaz akıntılarını kontrol eden başlıca unsurlar, hidrolojik etkenler (yağış,
tatlı su girdisi, buharlaşma, su seviye farkı vb.) ile morfolojik etkenlerdir (boğazın şekli,
genişliği, derinliği, pürüzlülüğü vb.). Ancak Boğaz akıntılarında toplam akış miktarını (net
outflow-inflow) hidrolojik etkenler kontrol eder (Ünsal, 1984). İstanbul Boğazında bileşke
akış (net outflow) güneye, Marmara Denizi’ne doğrudur. Çünkü Akdeniz buharlaşma oranı
yüksek, tatlı su girdisi düşük olan bir denizdir. Genelde iki tabakalı akışa sahip olan
Boğazlarda, alt ve üst akıntıları bir ara yüzey ayırır. Alt tabakadaki akıntı temelde sürtünme
kuvvetinin etkisinde iken, yüzey akıntısı, genelde rüzgar ve deniz seviyesi farkı tarafından
kontrol edilir.
Şekil 1’de haritası verilen İstanbul Boğazı’nın iki tabakalı akıntı rejimini kontrol eden başlıca
etkenler, şu şekilde sıralanabilir:
1.
2.
3.
4.
Karadeniz – Marmara Denizi arasındaki deniz seviyesi farkı
Akdeniz – Karadeniz arasındaki deniz suyu yoğunluk farkı
Meteorolojik etkenler
Morfolojik yapı
Yukarıda belirtilen etkenlerin, İstanbul Boğazı’nda gözlenen akıntı rejimi üzerinde aşağıda
açıklandığı üzere yer ve zamana bağlı olarak ayrı ayrı etkileri olabildiği gibi, kombine
etkilerinin de görülmesi mümkün olabilmektedir.
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
533
Şekil 1 İstanbul Boğazı Haritası (SHOD TR 2921)
Karadeniz – Marmara Denizi arasındaki deniz seviyesi farkı
Karadeniz’in su seviyesi, Marmara Denizi’nden ortalama olarak 30-40 cm. daha yüksektir. Bu
fark rüzgar, atmosferik basınç, gel-git ve havza beslenme koşullarına bağlı olarak değişir. Kış
aylarında; Karadeniz’in kuzeyinde yer alan ülkelerde hüküm süren don şartları nedeniyle,
Karadeniz daha az beslenir ve su seviyesi düşer. Buna karşılık, ilkbahar ve yaz aylarında
havzayı besleyen Tuna Nehri gibi yüksek debili akarsu girişleri ile su seviyesi yükselir.
Karadeniz’den Marmara’ya doğru olan su kütlelerinin akışı ve Marmara Denizi’nde düşük
sıcaklık ile izlenen Karadeniz yüzey suları Şekil – 2’de verilmiştir.
534
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
Şekil 2 G.B Karadeniz ve Marmara su kütleleri
Mevsimsel su seviyesi değişimlerinin genliği 25-30 cm. civarında iken, periyodik değişimlere
yol açan gel-git genliği 10 cm’yi geçmez. Bu nedenle Karadeniz’de rastlanan deniz seviyesi
salınımlarının en önemli nedeni, aperiyodik değişimlerdir. Bu tip olaylara örnekler, havzanın
farklı kısımları arasındaki basınç farkları nedeniyle oluşan seyşler (Seiche), deprem ve
benzeri sismik olaylar nedeniyle oluşan tsunamiler ve fırtınaların yol açtığı su yığılmaları
sayılabilir.
Deniz Seviyesi değişimi (cm)
80
70
60
50
40
30
20
10
0
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
Aylar
Şekil 3 Karadeniz’de yıllık ortalama su seviyesi değişimi
12
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
535
Bununla beraber Karadeniz’e dökülen büyük debili akarsuların (Tuna, Don, Volga, Dinyeper,
Dinyester, Sakarya, Kızılırmak gibi) debilerine ve yağışlara bağlı olarak Karadeniz su
seviyesi, Akdeniz’e nazaran Mart-Ağustos ayları arasında (Mayıs ayında 30-40 cm. ile
maksimum) yükselme, Eylül-Şubat ayları arasında ise (Ekim ayında 10-15 cm. ile minimum)
alçalma gözlenmektedir (Şekil 3). Karadeniz ve Marmara Denizi arasında Haziran ayındaki
(30-35 cm) deniz seviye farkına göre yüzey eğimi 1.12 cm/km olarak hesaplanmıştır. Bu
seviye farkı ise kuzeyden güneye doğru bir barotropik akış oluşturur. Bu akış, Karadeniz’in az
tuzlu sularını içeren yüzey tabakası veya üst akıntıdır.
Kış aylarında, kar örtüsünün kalınlığının artması ve bölgedeki don olayları nedeniyle,
Karadeniz’i besleyen büyük akarsuların akış miktarları azalmakta ve sonuç olarak Karadeniz
su seviyesinde, Marmara Denizi’ne nazaran düşüş gözlenmektedir. Ayrıca, bu mevsimde
genelde atmosferik basınç değeri artarken (sonbahar ve kış) su seviyesi düşmekte olup,
Karadeniz’de deniz seviye değişimlerinin atmosferik basınç değişimlerine son derece duyarlı
olduğu gözlenmektedir.
Karadeniz Su Bilançosu:
Karadeniz’e Su Girdileri (km³/yıl) (Bondar, 1986) :
Akarsu girişi
Yağış
Azaktan gelen
Akdeniz kaynaklı
Ara Toplam
: 364.0
: 119.0
: 49.5
: 202.6
: 735.1
Su Çıktıları :
Marmara’ya çıkış
Buharlaşma
Azak’a çıkış
Ara Toplam
Genel Toplam
: -371.3
: -332.0
: -31.0
: -735.1
: 0.0
Boğazı doğrudan etkileyen, gerek Karadeniz’e dökülen (Tuna, Dinyeper, Dinyester, Don,
Volga gibi) büyük akarsular, gerekse yerel akarsu debilerindeki değişiklikler, bölgenin akıntı
rejimini de değiştirmektedir. Karadeniz’in su bilançosunda en büyük girdi, 364 km³/yıl akarsu
girdisi olması nedeni ile, Boğaz’daki su değişimini etkileyecek en önemli unsur da
Karadeniz’in en yüksek debili akarsuyu olan Tuna Nehri olacaktır. Tuna’nın debisi ise;
kaynak bölgenin yağmur, kar yağışı gibi mevsimsel meteorolojik etkenlere bağlı olarak,
değişken bir yıllık akış rejimi izlemektedir.
Karadeniz’den güney yönünde akan üst akıntının hızı ve taşınan su miktarı, akarsu debilerinin
arttığı ve kuzeyli rüzgarların en şiddetli olduğu ilkbahar sonu - yaz başlangıcı dönem
içerisinde, en büyük değerini aldığı gözlenmektedir. Özellikle yılın Mayıs-Haziran aylarında,
İstanbul Boğazı ile güneye taşınan suların hızı ve miktarı maksimum değerini alırken; EylülEkim aylarında ise Karadeniz’e dökülen tatlı su girdilerinin iyice azalması nedeniyle, üst
akıntı hızı azalmakta ve güneye taşınan su miktarı düşmektedir.
536
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
Akdeniz – Karadeniz arasındaki deniz suyu yoğunluk farkı
Deniz suyunun yoğunluğunu belirleyen parametreler; sıcaklık, tuzluluk ve basınçtır. Basınç
daima su derinliğine bağlı olarak artarken, sıcaklık ve tuzluluğun derinlikle değişimi
karmaşıktır. Bunun nedeni ise deniz su kütlelerinin yatay ve düşey hareketleridir. Su
hareketleri olmasa, eş yoğunluk yüzeyleri birbirlerine paralel olurdu. Yüzeyde daima düşük
yoğunluklu hafif su, altta ise yüksek yoğunluklu su alır ve sürekli denge durumu oluşurdu.
Ancak gerçekte, denizlerde eş yoğunluk eğrileri hiçbir zaman yatay değildir. Çeşitli içsel ve
dışsal kuvvetlerin etkisinde (meteorolojik etkenler, akarsular, buharlaşma, coriolus etkisi,
sismik olaylar vb.) aynı derinlikte de olsa denizlerde yoğunluk farkları gözlenir. Bu yoğunluk
farkları ise denizde yatay ve düşey yönde akıntıya neden olurlar (Ünsal, İ., 1984).
İstanbul Boğazı’ndaki alt akıntı da, Akdeniz ile Karadeniz arasındaki yoğunluk farkından
oluşan baroklinik karakterli bir yoğunluk akıntısıdır. İstanbul Boğazı kanyonunu izleyen bu
akıntıyı kontrol eden en önemli etken, Boğaz morfolojisi ile sürtünme kuvvetidir. Dolayısıyla,
Boğaz alt akıntısı önemli ölçüde taban yapısının etkisindedir.
Alt akıntılar ekstrem koşullar hariç, boğaz boyunca uzanan kanalı izleyerek Karadeniz’e
ulaşırken, İstanbul Boğazı kuzeyinde Rumeli yakasındaki sığlıkla kısmen engellenmektedir.
İstanbul Boğazı’nda iki tabakalı akış konusunda herhangi bir şüphe olmamasına rağmen, alt
akıntının sürekliliği konusunda bazı sınırlamalar mevcuttur. Bazı iklimsel ve meteorolojik
faktörlerin bileşke etkisi ile zaman zaman kısa süreli olarak, alt su akışının kesildiği
gözlenmektedir.
Meteorolojik Etkenler
İstanbul Boğazı’nın tamamına hakim bir rüzgar rejiminden söz etmek mümkün değildir.
Örneğin İstanbul Boğazı’nın kuzeyinde kuzeyli rüzgarlar son derece etkili iken, diğer
kısımlarında bu etki daha az görülmektedir. İstanbul Boğazı’nda esen rüzgarların yön ve
hızına bağlı olarak Boğaz yüzey akıntı hızı değişmekte, bazı koylarda karmaşık çevrim ve
türbülanslar oluşabilmektedir. İstanbul Boğazı’nda genelde kuvvetli güneyli rüzgarların
etkisiyle meydana gelen bu kuvvetli türbülanslar, Boğaz’ın alt ve üst sularını karıştırarak
yüzeyde “orfoz” adı verilen tuzlu ve farklı parlaklıktaki alanlar (patch’ler) halinde, dengesiz
bir su yapısı oluştururlar.
İstanbul Boğazı’nda genel güney yönlü üst su akışının en yüksek olduğu dönemler genelde;
kuvvetli kuzeyli rüzgarların oluştuğu dönemlerdir. Özellikle Karadeniz’den Marmara
Denizi’ne olan üst su akışı, Tuna Nehri gibi Karadeniz’e dökülen yüksek debili akarsuların
taşıdığı suların güney Karadeniz’e ulaştığı, ilkbahar sonu yaz başlangıcı aylarda meydana
gelen kuvvetli kuzeyli rüzgarların varlığında, üst su akışı en yüksek düzeyine erişmektedir.
Kuvvetli güneyli rüzgarlar, üst su akıntısını yavaşlatıcı, hatta zaman zaman engelleyici bir rol
oynamaktadır. Örneğin 8 Bofors şiddetindeki (14-16 m/s) kıble ve lodos rüzgarlarının
varlığında, Karadeniz’den Marmara’ya olan üst su akışı Sarayburnu önlerinde 0.2 kts (0.1
m/s)’a kadar azalmakta, ancak 6-7 şiddetindeki (10-14 m/s) poyraz rüzgarı, Dolmabahçe
önlerinde üst akıntıyı 4.1 kts (2 m/s)’a kadar yükseltebilmektedir. Üst akıntı rejimindeki
değişmeler, alt akıntı rejimini de etkilemekte, mevcut akıntı yapısı daha karmaşık bir hal
almaktadır. Özellikle uzun süreli ve kuvvetli güneyli rüzgarların varlığında; Marmara
Denizi’nde su seviyesi yükseldiğinden, Karadeniz-Marmara su seviyesi farkı azalmaktadır.
Bu periyotlarda, Karadeniz’den Marmara Denizi’ne olan yüzey akıntısı yavaşlamakta, güneyli
rüzgarların en şiddetli estikleri kış ve ilkbahar aylarında zaman zaman durmakta, hatta
terslenmektedir.
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
537
Morfolojik Yapı
İstanbul Boğazı’nın dip ve kıyı topoğrafyası incelendiğinde, son derece karmaşık, kıvrımlı ve
farklı bir dip yapısına sahip olduğu görülür. Boğaz yoluyla olan su değişimi, bölgenin
batimetrisi, jeomorfolojik yapısı ve taban pürüzlülüğü ile doğrudan ilgili olduğundan, bu
özelliklere ve değişkenliğe bağlı farklılıklar arz eder. Çünkü Boğaz’ın akıntı rejimi,
oşinografik ve iklimsel değişimlerin yanında, bölgenin morfolojik yapısı tarafından da
belirlenmektedir.
İstanbul Boğazı’nda yer alan sığlık, daralma, kıvrım ve eşikler, meteorolojik faktörlerin de
etkisiyle, alt ve üst su akışını önemli ölçüde etkileyebilmektedir. Özellikle, İstanbul
Boğazı’nın güney ve kuzeyinde kanal orta ekseni üzerinde yer alan eşikler ve taban
pürüzlülüğü, Boğaz alt akıntısı için bir kontrol mekanizması gibi hareket etmektedirler.
Dolayısıyla alt akıntıyı kontrol eden en önemli etken, yoğunluk farkı ile sürtünme kuvvetidir.
Boğazlar, yüzey akıntılarının hızları, yer ve zamana bağlı değişmektedir. Genel olarak en
yüksek hızlara, Boğaz’ın en dar ve derin kesimleri (Kandilli – Rumeli Hisarı) ile Boğaz
çıkışlarında rastlanmaktadır.
İstanbul Boğazı’nın morfolojik yapısı, özellikle kıvrımlı, dar, engebeli ve eşiklere sahip oluşu,
Karadeniz ve Marmara Denizi arasındaki su değişimi ve sürekliliği üzerinde önemli rol oynar.
Boğaz’ın güney ve kuzey eşiklerinin derinlikleri, konumları, bölgeye olan su transferini
önemli ölçüde etkiler. Bunlardan güneyde bulunan ve 33 m. derinlikteki eşik, BeşiktaşÜsküdar hattında yer almakta olup, kuzeyde bulunan eşik ise İstanbul Boğazı Karadeniz
çıkışında yaklaşık 3.5-4 km. mesafede ve yaklaşık 61 m. derinlikte yer almaktadır.
İstanbul Boğazı’nda yüzey akıntıları genelde, boğaz orta hattını izler. Bununla birlikte ana
akıntı burunlara çarparak ve koylara girerek türbülanslar oluşturur. İstanbul Boğazı’nın kuzey
girişinde yüzey akıntı sürati 0.5-0.7 Knots olarak en düşük değerdedir. Akıntı Burnu gibi
Boğaz’ın dar kesimlerinde yüzey akıntı sürati 4-5 Knots, hatta kuzeyli rüzgarların esmesi
halinde zaman zaman 7-8 Knots’a kadar yükselir. Alt akıntı ise Boğaz’ın güney girişinde 0.31 Knots, Akıntı Burnu önlerinde 2-3 Knots ve kuzey çıkışında ise ortalama 2 Knots
civarındadır.
İstanbul Boğazı’nın kuzey girişinde yüzey akıntı hızı; hidrodinamik etkiler nedeniyle güneye
göre daha yavaştır. Bu olgu TBS’nin tamamı için geçerlidir. Yani, İstanbul Boğazı’nın
kuzeyinde yüzey akıntı hızı, güneyine nazaran 0.5-0.75 oranında daha zayıftır.
SONUÇ VE ÖNERİLER
Sonuç olarak İstanbul Boğazı, yalnızca sahip olduğu jeostratejik önemiyle değil, fiziksel,
hidrolojik ve meteorolojik özellikleri yönünden kendine has nitelikte, özel bir Boğaz’dır. Bu
özellikleri ile yüzyıllar boyunca deniz bilimcilerinin yakın ilgisini çekmiştir.
İstanbul Boğazı’nın özellikle son derece kıvrımlı, dar ve yer yer sığlıkların yer aldığı yatağı
nedeniyle akıntı akış hızı ve sürekliliğinde değişimler olabilmektedir. Boğaz boyunca güney
yönünde akan yüzey akıntısı, morfolojinin de etkisiyle koylarda türbülatif çevrimler
oluşturmaktadır. Bu türbülanslar ve kuvvetli güneyli rüzgarların etkisinde oluşan düşey
karışımlar, Boğaz’da deniz yüzeyinde dengesiz tabaka oluşumlarına, alt tabakada yer alan
suların ve planktonların deniz yüzeyine çıkmasına neden olmaktadırlar.
538
6. Ulusal Kıyı Mühendisliği Sempozyumu
Akdeniz ile Karadeniz arasında yoğunluk farkı nedeniyle oluşan ve alt akıntılarla Karadeniz’e
taşınan ılık ve göreceli tuzlu sular, İstanbul Boğazı’nda yer alan eşikleri ve taban pürüzlülüğü
nedeniyle oluşan sürtünme kuvvetini yenerek Karadeniz’e erişmektedir. Ancak çok kuvvetli
kuzeyli rüzgarların varlığında, üst tabaka akıntısının çok arttığı dönemlerde, alt akıntı
yavaşlamakta ve zaman zaman alt akıntının kesilmesine neden olmaktadır. Kuvvetli güneyli
rüzgarların varlığında ise, Marmara – Karadeniz deniz seviyesi dengelenmekte ve üst su akışı
kesilmekte, zaman zaman ise terslenmektedir. Bu durum da yine alt ve üst suların karışmasına
neden olmaktadır.
İstanbul Boğazı’nda üst akıntının asıl nedeni olan hidrolojik etkenler, yıl içerisinde değişimler
arz etmektedir. Gerek akarsu girişi ile gelen tatlı sular, gerek nispeten yüksek yağış oranı ve
düşük buharlaşma, Marmara Denizi - Karadeniz deniz seviyesi dengesini Karadeniz lehine
dönüştürmektedir. Böylece, yüzey akıntı hızının ve üst tabakayla Marmara’ya taşınan suyun
miktarının en önemli etkenleri, Karadeniz – Marmara deniz düzeyi farkı ile kuzey sektörlü
rüzgarların şiddetidir. Ancak Boğaz’ın morfolojik yapısı ve taban pürüzlülüğü özellikle alt
akıntının değişkenliği üzerinde önemli bir rol oynamaktadır.
İstanbul Boğazı’nın, yukarıda belirtilen karmaşık yapısı ve bölgenin oşinografisine etki eden
özellikleri nedeniyle günümüze kadar doğru sonuçlar verebilecek bir modeli yapılamamıştır.
Bu konuda çeşitli modelleme girişimleri yapılmış (Oğuz, 1997) ancak beklenen düzeyde bir
başarı sağlanamamıştır. Bu nedenle İstanbul Boğazı’nın modelleme çalışmalarına ağırlık
verilmesi, Karadeniz – Marmara su alışverişi, alt ve üst akıntıların uzun süreli zaman
serilerinin hazırlanması için sabit akıntı izleme istasyonlarının tesisi, Karadeniz su bütçesinin
bileşenlerinin (yağış, tatlı su girişleri, buharlaşma gibi) Karadeniz kıyısı ülke
araştırmacılarıyla birlikte uzun süreli olarak gözlenmesi, Batı Karadeniz ve İstanbul
Boğazı’nda oşinografik ve su kalite gözlem istasyonlarının kurulmasının faydalı olacağı
değerlendirilmektedir.
KAYNAKLAR
LATİF, M.A., ÖZSOY, E., OĞUZ, T., ÜNLÜATA, Ü. (1991),
inflow into the Black Sea”. Deep Sea Research.
“Observations
of
the
Mediterranean
ÖZSOY, E., ÜNLÜATA, Ü., TOP., Z., “The Mediterranean Water Evaluation, Material Transport Bu Double
Diffusive Intrusions and Interior Mixing in the Black Sea”. Progress in Oceanography.
ÜNSAL., İ. (1984), “Oseanografi”, İstanbul Teknik Üniversitesi.
YÜCE. H. (1997), “Investigation of the Mediterranean Water in the Black Sea”.
Download