Down sendromunda konjenital kalp hastalığı

Down sendromunda konjenital kalp hastalığı sıklığının ve
ekokardiyografik bulguların değerlendirilmesi
Aynur Kuzucu1, Sadi Vidinlisan1, A. Esin Kibar1, Filiz Ekici2, Nursel Alpan2, Hasan Tahsin
Çakır1
Ankara Dışkapı Çocuk Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi 1Pediatri ve 2Pediatrik Kardiyoloji Klinikleri,
Ankara
Amaç: Down sendromu'nda (DS) sık görülen doğumsal kalp hastalıkları (DKH) morbidite ve mortaliteyi
etkilediğinden erken tanı ve tedavisi önem taşımaktadır. Bu çalışmada DS'lu çocuklardaki doğumsal kalp hastalığı
sıklığı, tipi ve klinik değerlendirilmesi ve sonuçların literatür bulguları ile karşılaştırılması amaçlandı. Yöntem: Bir
yıllık periyodda pediatrik kardiyoloji bölümünde DS tanısı olan 170 olgu değerlendirildi. Olguların 91’i (% 53,5) kız,
79’u (% 46,4) erkek idi ve yaşları 1 ay ile 14,7 yıl arasında değişmekteydi (ortalama ± SS = 4,6±4,3 yıl). Tüm
hastaların kardiyolojik muayeneleri, elektrokardiyografi, telekardiyografi değerlendirmeleri ve ekokardiyografileri
pediatrik kardiyoloji bölümü tarafından yapıldı. Yaş, cinsiyet, klinik bulgular, anne yaşı, kalp defektinin tipi ve
genetik analiz sonuçları kaydedildi. Bulgular: DS’lu 90 (% 52,9) hastada DKH vardı. 22’sinde (% 38,8) izole
ventriküler septal defekt, 19'unda (% 24,4) atriyoventriküler septal defekt, 17'sinde ( % 22,2) izole atriyal septal
defekt, 3'ünde (% 3,3) izole patent ductus arteriyosus saptandı. Diğerlerinde, 1 hastada fallot tetralojisi, 1 hastada
büyük arter transpozisyonu, 3 hastada çift çıkışlı sağ ventrikül ve diğer beş hastanın 2’si patent foramen ovale ve
3’ü MVP vardı. Çalışma süresince olguların çoğu DKH bağlı ve/veya eşlik eden sepsis nedeniyle 5 hasta (% 21)
kaybedildi. Regüler tip trizomilerde DKH sıklığı anlamlı idi. Annelerin % 72,4’nün 35 yaş altında olması ilginç bir
sonuçtu. Çalışmaya alınan hastaların 91'nin (% 53,5) fizik muayene bulguları normalken, 79’unda (% 46,4)
üfürüm, ek ses veya kalp anomalisini düşündürecek bulgular vardı. Ekokardiyografik olarak değerlendirildiğinde
fizik muayeneleri normal olan 11 (% 6,5) olguda, patolojik muayene bulguları olanların ise hepsinde DKH
bulundu. Sonuç: Erken tanı ve DKH tedavisi, DS çocuklarda prognozu ve yaşam kalitesini etkileyen önemli bir
faktördür. Çalışmamız DS’lu tüm çocukların ayrıntılı kardiyak inceleme yapılması gerekliliğini desteklemektedir.
Anahtar kelimeler: Konjenital kalp hastalığı, Down sendromu, erken tanı
Evaluation of the frequency of congenital heart disease and echocardiograph signs in Down syndrome
Objective: Early diagnosis and management of congenital heart diseases (CHD) which are common in Down
Syndrome (DS), is important, since these disease effect morbidity and mortality. Our purpose was to investigate
the rate, type, and clinical features of congenital heart diseases (CHD) encountered in Down Syndrome (DS), and
to compare our result with the literature. Methods: In this study, 170 patients (91 female, 79 male), diagnosed
with Down syndrome, who admitted to our hospital of cardiology department, in 1 year period, were included.
Their ages were between 1 month and 14.7 yrs (mean ± SD = 4.6 ± 4.3 yrs). Cardiac examinations of all patients
were performed by pediatric cardiology department. Age, sex, clinical features, maternal age, type of cardiac
defect and genetic analysis results were recorded. Results: In 90 DS, patients with CHD, primarily VSD in 35
patients (38.8%), AVSD in 22 patients (24.4%), ASD in 20 patients (22.2%), and PDA in 3 patients was found.
The others, Tetralogy of Fallot in one patient, TGA in one patient, and DORV in 3 patients. Two of the remaining 5
patients had patent foramen ovale and 3 had MVP. During the study, 5 patients (21%) died mostly due to CHD
and/or accompanying sepsis. Rate of CHD was significantly higher in regular type trisomies. It is interesting that
the mothers under 35 yrs of age were 72.4% in this study. While physical examination of 91 (53.5%) patients
were normal, 79 (46.4%) had murmurs, additional heart sounds and findings indicating congenital heart disease.
When evaluated according to echocardiograms, CHD was found in 11 patients (6.5%) with normal physical
examination, and all of the patients with pathological examinations. Conclusion: Early diagnosis and
management is important, as it influences prognosis and life quality of children with DS. We may suggest that all
of the children with DS must have a comprehensive cardiac investigation.
Key words: Congenital heart disease, Down syndrome, early diagnosis
Genel Tıp Derg 2008;18(3):105-110
Yazışma adresi: Dr. A. Esin Kibar, Ankara Dışkapı Çocuk
Hastalıkları Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ankara
e-posta: eseresin@superonline.com
Genel Tıp Derg 2008;18(3)
İlk kez 1846’da tanımlanan Down Sendromu 21.
kromozomun 3 adet olması ile karakterizedir. Tüm
vakalar içinde genetik incelemede, % 90-95’inde
regüler tip trizomi (47XX veya XY+21) ve % 4-
Down sendromunda kardiyolojik değerlendirme-Kuzucu ve ark
105
6’sında translokasyon (46XX) ve % 3-4’ünde mozaik
tip trizomi (47,+21) mevcuttur (1,2). Annenin yaşına
bağlı olarak sıklığı değişmekle birlikte, DS çocuk
doğma ihtimali 600-700 canlı doğumda bir olarak
bildirilmektedir (3-5). Bu risk 35 yaşından sonra
hızla artarak 40 yaş ve üzerinde 2/70’lere çıkar (5).
DS’nun fenotipi, anormal fiziksel ve nörolojik
bulgulara eşlik eden entelektüel bozukluk, kısa boy,
kalp hastalıkları, sindirim bozuklukları ve ortopedik
anomalilerden oluşur (6-12). En sık görülen
malformasyon olan doğumsal kalp hastalıklarının
(DKH) sıklığı, araştırmanın metodu ile ilişkili olarak
% 7 ile % 55,9 oranında değişmekte ve normal
populasyonda DKH görülme sıklığı ise 1000 canlı
doğumda 8-9 olarak bildirilmektedir (1,13-15).
Kardiyovasküler anomalilerin gelişiminde % 90
multifaktoriyel nedenler ve % 5 kromozomal
anomaliler sorumlu tutulmaktadır (1-3). DKH
saptanılan olgularda kromozom anomalisi sıklığı
normalden 100 kat fazla olarak bildirilmekte (16) ve
DKH olan çocuklarında % 4-10’unu DS çocukların
oluşturduğu bilinmektedir (17-19). DS’lu fetusların
otopsilerinde ise DKH oranı daha yüksek olup bu
oran Paladini ve ark (20) çalışmasında % 56 olarak
tespit edilmiştir.
Down sendromlu hastalarda 21. kromozomun uzun
kolu üzerindeki 22,2- 22,3 bantları arasındaki bölge
DKH’ndan sorumlu tutulmaktadır (21). Down
sendromlu hastalarda en sık saptanan doğumsal kalp
hastalıkları daha çok atriyoventriküler septal
defektler ve konotrunkal defektlerdir. Diğer taraftan
tüm AVSD vakalarının da % 59-72’si DS
olgulardır. (22). DS’lu hastalarda Fallot Tetralojisi
(TOF) ve DORV (çift çıkımlı sağ ventrikül) gibi
konoturunkal anomaliler sıklıkla saptanır; ancak
diğer trizomilerde sıklıkla gözlenen hipoplastik sol
kalp,
trunkus
arteriozus
ve
dekstrokardi
anomalilerinin prevalansları Down sendromunda
belirgin olarak artmamıştır (21-23).
Down sendromlu olgularda hayatın ilk iki yılında
mortalitenin
başlıca
nedeni
kardiyak
malformasyonlardır. Hayes ve ark. (23) DS’lu
hastalarda on yıllık izlemi içeren çalışmalarında
mortalite nedeni içinde % 47 kardiyak anomali
bildirmektedirler. Bu çalışmada DS’lu çocuklardaki
doğumsal kalp hastalığı sıklığı, tipi ve klinik
Genel Tıp Derg 2008;18(3)
106
değerlendirilmesi ve sonuçların literatür bulguları ile
karşılaştırılması amaçlandı.
Yöntem
Çalışmaya Nisan 2004–Nisan 2005 tarihleri arasında
hastanemiz nöroloji bölümüne başvuran ve
kardiyoloji polikliniğine yönlendirilen 170 Down
sendromlu hasta alındı. Hastaların % 50,6’sında
(n:86) daha önce kardiyak inceleme ile DKH
saptanmıştı. Tüm hastaların başvuru yaşı, cinsiyet,
kromozom analiz tipi, doğum esnasında anne yaşı,
doğum ağırlığı ve boyu, başvuru boy ve ağırlığı, ek
anomalileri ve klinik seyirleri kaydedildi. Hastaların
sistemik fizik muayeneleri yapılıp Down sendromuna
ilişkin bulgular ile kardiyovasküler sistem bulguları
değerlendirildi. Masum-fonksiyonel üfürümleri olan
hastaların kardiyak muayenesi normal olarak
değerlendirildi.
Tüm hastalara rutin olarak EKG ve telekardiyografi
yapıldı ve pediatrik kardiyoloji bölümünde
ekokardiyografik
incelemeye
alındı.
Ekokardiyografik inceleme, Toshiba SSH-160 A
renkli
Doppler
ekokardiyografi
cihazı
ile
değerlendirildi. Rutin ekokardiyografik incelemede
daha önce tanımlanan standart (apikal dört boşluk,
parasternal uzun eksen, parasternal kısa eksen,
subkostal koronal ve suprasternal sagittal)
ekokardiyografik pozisyonlarda görüntüler elde
edilerek, 2-D, CW-PW Doppler ve renkli Doppler
ekokardiyografik inceleme ile DKH varlığı
araştırıldı.
Çalışmamızda
DKH’nın
tiplerini
sınıflandırırken her izole anomaliyi ayrı grupta ve
birden fazla kardiyak anomalileri olanları da birlikte
ayrı bir grupta sınıflandırdık. Ekokardiyografik
değerlendirmede izole PFO (Patent foramen ovale)
belirlenen olguların kardiyak muayeneleri normal
kabul edildi. Olguların 1 yıllık sürede klinik
parametreleri, ölüm, cerrahi tedavi yönünden izlendi.
Sonuçların istatistiksel değerlendirilmeleri SPSS 11.0
programında yapıldı ve sıklık karşılaştımaları için kikare ve Fisher’in kesir testi kullanıldı.
Bulgular
Down sendromlu olguların 91’i (% 53,5) kız, 79’u
(% 46,4) erkek idi ve yaşları 1 ay ile 14,7 yıl arasında
değişmekteydi (ortalama±SS=4,6±4,3 yıl). Down
sendromlu 170 olgunun 90’ında (% 52,9) DKH
Down sendromunda kardiyolojik değerlendirme-Kuzucu ve ark
saptandı. DKH saptanılan Down sendromlu
olguların 50’si kız, 40’ı erkek idi (K/E oranı:1.25 ).
DKH saptanılan Down sendromlu olguların %
38,9’u (n:35) 1 yaşın altındaydı.
Tablo 1. Kromozom analiz tipine göre KKH oranı
Down sendromlu hastalarımızın doğumundaki anne
yaşları 16-46 yıl arasında (ortalama±SS=29,4±7,4)
değişiyordu. Annelerin % 72,4’ü < 35 yaş idi.
Kromozom regüler
Fizik muayenelerinde; Down sendromlu 170 olgunun
91’nin (% 53,5) kardiyak fizik muayene bulguları
normal olarak bulunurken; 79 olguda (% 46,4)
üfürüm, ek ses ve/veya kalp anomalisi düşündürecek
diğer bulgular vardı. Patolojik muayene bulguları
olan 79 hastanın hepsinde ekokardiyografik inceleme
ile DKH bulunurken; kardiyak muayene bulguları
normal olan 11 (% 6,5) hastanın da ekokardiyografik
incelemesi ile DKH tespit edildi Kardiyak muayene
bulguları normal olan 11 olgunun ekokardiyografik
incelemede saptanılan kalp anomalileri sıklık sırasına
göre; 7 olgu sekundum ASD, 2 olgu sinüs venozus
ASD, bir olguda MVP ve 1 olgu inlet VSD.
Perimembranöz inlet yerleşimli VSD saptanılan bu
son olgunun ilk muayenesi 15 günlükken yapılmış
ancak kardiyak üfürüm duyulmamıştı, bu olgu bir ay
sonraki kontrolde değerlendirildiğinde kardiyak
üfürüm tespit edilmişti.
DKH olan 90 DS'lu hasta içinde; 35 olguda (% 38,8)
VSD, 22 olguda (% 24,4) AVSD, 20 olguda ASD (%
22,2) saptandı (Tablo 2). AVSD olan 22 hastanın
13’ü komplet, 9’u parsiyel tipteydi. Bunlardan
19’unda (% 21,1) izole AVSD, 22’sinde (% 24,4)
izole VSD, 17 olguda (% 18,8) izole ASD, 3 olguda
(% 3,3) izole PDA saptandı. 19 (% 21,2) olguda
birden fazla anomali tespit edildi. Diğer
Genel Tıp Derg 2008;18(3)
Var
analizi
translokasyon
Yok
P
88(% 55)
72(% 45) 160 (% 100) 0,047*
2 (% 28,5)
5 (% 71.4)
7 (% 100)
0,256
-
3 (% 100)
3 (% 100)
0,102
80
90
170
mozaik
Total
*Kromozom analiz tipi ile DKH varlığı karşılaştırıldığında, sadece
regüler tip trizomilerde DKH sıklığı anlamlı bulundu (p = 0,047).
DKH Tipleri
İzole DKH saptanan
Birden fazla DKH
olgular
saptanan olgular
N:71
% dağılımı
N:19 (% 21.2)
11.1
3
%
Tablo 2. Down sendromlu olgularımızda DKH
tiplerinin dağılımı
Toplam
Kromozom analiz sonuçları: 160 hastada (% 94,1)
serbest trizomi, 7 hastada (% 4,1) translokasyon [4
olguda t(21q;21q), 1 olguda t(1q;21q), 1 olguda
t(14q;21q), diğer bir olguda t(3p-21q)] ve 3 hastada
da (% 1,8) mozaik olarak bulunmuştur (Tablo 1).
Anne yaşı ile kromozom analizi arasında anlamlı bir
ilişki bulunmadı (regüler tip P=0,287; translokasyon
P=0,675; mozaik P=0,562). Kromozom analiz tipi ile
DKH varlığı karşılaştırıldığında, translokasyon tip
trizomi ile DKH arasında anlamlı ilişki bulunmadı
(P=0,256). Mozaik tip trizomili hastalarımızda (3
olgu) DKH saptanmadı (p=0,102). Ancak regüler tip
trizomilerde DKH sıklığı anlamlı bulundu (p=0,047).
KKH
(% 78,8)
AVSD
Komplet
10
22 24.4
Parsiyel
9
VSD
22
24.4
13
35 38.8
ASD
17
18.8
3
20 22.2
PDA
3
3.3
-
3
3.3
TGA
1
1.1
-
1
0.1
TOF
1
1.1
-
1
0.1
DORV
3
3.3
-
3
3.3
5
5.5
-
Diğer
MVP
3
5.5
Not: PFO normal eko bulgusu olarak kabul edildiğinden tabloda
verilmemiştir.
PDA’ların3’ü ASD olgusu ve 3’ü de VSD olgusu ile
beraberdi.1 olguda (% 1,1) TOF, 1 olguda (% 1,1)
TGA (Büyük damar transpozisyonu) ve 3 olguda (%
3,3) DORV saptandı. Diğer beş hastanın 2’si patent
foramen ovale ve 3’ü MVP idi.
Klinik takip; çalışmanın yapıldığı dönem süresince
3 hasta kontrole gelmedi, 5 hasta sepsis ve eşlik
eden kalp yetmezliği nedeniyle kaybedildi. Ölen
hastaların dördü (% 80) iki yaş ve altında idi,
bunların 4’ünde DKH (DOVR, TGA, ASD ve VSD,
AVSD) ve 3’ünde pulmoner hipertansiyon
mevcuttu. 25 olgu (% 38) takip edilen 1 yıllık
periyoda sevk edildikleri merkezlerde opere edildi
Down sendromunda kardiyolojik değerlendirme-Kuzucu ve ark
107
Tartışma
Çalışmamızda geniş bir populasyonda Down
sendromlu
olgularda
DKH
değerlendirmesi
yapılmıştır. İlginç sonuçlardan biri % 72,4 vakada
anne yaşının 35’in altında olmasıydı. DS hastalarda
en sık rastlanan DKH olan AVSD’nin çalışmamızda
VSD’den sonra ikinci sırada yer alması dikkat çekici
diğer sonuçlardandır. Yaş ortalamasının (4,6 yıl)
literatüre göre yüksek olması, hastaların % 50,6
(n:86)’sının nöroloji polikliniğinde takip edilmesine
bağlanmıştır.
DS olgularda yaşam süresini etkileyen faktörlerin
başında DKH gelmektedir (15,19,23). Down
sendromuna eşlik eden anomalilerin anne yaşı ile
ilişkili olduğu bilinmektedir (10,24,25). Bir başka
çalışmada (26) translokasyon ve non-disjunction ile
DKH tipi arasında pozitif korelasyon saptandığı
bildirilmiştir. Bu çalışmada otuz yaşından genç
annelerden doğan DS’lu çocukların % 9’unun nedeni
translokasyon iken, bu oran 35 yaş üstü annelerin
çocuklarında % 2’ye düşmektedir. Çalışmamızdaki 7
translokasyonlu olgunun sadece bir tanesi 35 yaş ve
üstü anne grubunda bulundu.
DS’lu çocuklarda en sık görülen doğumsal
malformasyon DKH’dır (1-3,11,13,15). Klinik
çalışmalarda, hastaların kardiyolojik muayenesinde
patolojik bulgu varsa ileri tetkik yapılmış ve
doğumsal kalp hastalığı varlığı araştırılmıştır. Kava
ve ark (27) sadece klinik bulgulara dayanarak
hastaların ancak % 18,3’inde DKH tanısı
koymuşlardır. Buna karşın klinik bulgulara
bakılmaksızın
her
DS’lu
çocuğun
rutin
ekokardiyografik
incelemesinin
yapıldığı
çalışmalarda bu oranlar daha yüksektir. Fizik
muayenede 79 hastada (% 46,5) patolojik kardiyak
muayene bulguları vardı ve bu olguların tümünün
ekokardiyografik incelemesinde DKH saptandı. Fizik
muayene bulguları normal bulunan 11 olgumuzun (%
6,5) EKO incelemesinde DKH saptandı. Bu da klinik
incelemede atlanabilecek bir grup olabilmektedir.
Nitekim Mc Elhinney (28) kardiyovasküler anomali
tespitinde fizik muayene bulgularının sensitivitesini
% 80, spesifisitesini % 56 olarak belirtmiştir. Khoury
ve ark. (5) DS’nda kardiyovasküler malformasyon
sıklığının literatürde 1968-1989 yılları arasında %
20’den % 50’ye çıktığını saptamışlardır. Hiç şüphesiz
tanıda ekokardiyografinin üstünlüğü tartışılmazdır.
Yaşamın ilk 1 ayında DS’lu bebeklerde mutlaka
Genel Tıp Derg 2008;18(3)
108
ekokardiyografik yapılması tavsiye edilmektedir
(29). Bu oran ülkemizde 1988-1989 yıllarında
yapılan bir çalışmada (30) % 36, 2001 yılındaki
başka bir çalışmada ise % 42,2 bulunmuştur (31).
Çalışmamızda DS’lu çocukların % 52,9’unda
kardiyak patoloji saptandı. DS’ lu olgularda
ekokardiyografik incelemenin rutin kullanıma
girmesi ile DKH oranı daha gerçekçi rakamlara
ulaşmıştır (5,32).
İsveç, Fransa ve İtalya’nın katıldığı ortak bir
çalışmada (12) 5581 DS'lu hastada doğumsal
malformasyon prevalansı değerlendirilmiş; DKH
oranı İsveç’te % 32, Fransa’da % 23, İtalya’da ise %
21 olarak bulunmuştur. Literatürde % 33 ile % 76
arasında değişen oranlar bildirilmiştir (Tablo 3)
(19,25,28,33,34). Bu çalışmalarda DS’lu olgularda
siyanotik DKH’ları arasında AVSD (% 53,4
arasında) ve TOF (% 1-11)’nin asiyanotik DKH
arasında ASD (% 38) ve VSD’nin (% 31 arasında)
daha sık olduğu rapor edilmiştir (Tablo 4) (19,3335). Biz de çalışmamızda siyanotik DKH arasında en
çok (% 21,1) izole AVSD, asiyonotik DKH içinde ise
ilginç bir bulgu olarak % 24,4 olguda izole VSD ve
% 18,8 olguda ASD saptadık. Siyanotik grupta TOF
(n: 1 olgu), TGA (n: 1 olgu) ve DORV (n:2 olgu)
bulundu. DS’nda nadir görülen hipoplastik sol kalp,
trunkus arteriozus ve dekstrokardi gibi anomalilere
ise rastlamadık.
DKH bulunan DS'lu hastaların % 8 ile 54,3’ünde
AVSD saptanır ve bu defekt genellikle komplet tiptir
(22,25,28,33,34,36). DS olgularda DKH tiplerinin
dağılımı ile ilgili olarak Khoury ve ark (5) önceki
çalışmalardan farklı olarak DS olgularda VSD, ASD
ve PDA sıklığında artma saptamışlardır. Aynı
çalışmada atriyoventriküler kanal defektli olguların
zencilerde fazla görülmesi DKH tipinde, ırkın da
rolü
olduğunu
düşündürmektedir.
Çalışma
sonuçlarımız bunu desteklemektedir.
Literatür bulguları regüler tip trizomide DKH
sıklığının daha yüksek olduğunu göstermektedir (23).
Hayes ve ark çalışmasında (23) ise karyotip çalışılan
tüm olgular regüler tip trizomi idi. Wells ve ark (36)
çalışmasında DKH olan grubun 47’si regüler, 2’si
translokasyon tip iken, istatistiksel anlamlı fark
saptanmamıştır. Çalışmamızda da regüler tip
olgulardaki DKH sıklığı istatistiksel olarak anlamlı
bulundu (p=0,047).
Down sendromunda kardiyolojik değerlendirme-Kuzucu ve ark
Tablo 3. Çeşitli yer ve zamanlardaki çalışmalarda
DS’lu çocuklarda DKH sıklığı
Çalışma Yeri Yapan Kişi
Yıl
DS’lu
DKH
Hasta
Oranı % En Sık
Sayısı
Avustralya41 Bower
1980-
299
33
AVSD
2894
56
AVSD
398
46
AVSD
37
35
AVSD
90
60
AVSD
275
58
PDA
1.
Wiedeman HR, Kunze J. Clinical Syndromes, 3rd ed. London;
Mirror International Publisher Limited,1997:49.
86
51
VSD
2.
265
76
AVSD
Vogel F, Motulsky AG. Human Genetics: Problem and
Approaches, 3rd ed. Berlin; Springer,1997: 44-7.
3.
Lau TK, Fung HYM, Rogers MS, Cheung KL. Racial
variation in incidence of Trysomy 21. Am J Med Genet
1998;75:386-88.
4.
Epstein CS. Down syndrome. In: Scriver CR, Beaudet AL, Sly
WS, Valle D. The Metabolic and Molecular Basis of Inherited
Disease. CD-Rom,7th ed. McGraw- Hill Companies, 1997.
5.
Khoury MJ, Erickson DJ. Improved ascertainment of
cardiovascular malformations in infants with Down’s
syndrome, Atlanta 1968 through 1989. Am J Epidemiol, 1992;
136: 1457-64.
6.
Colomb D, Vittori F, Zonca C. Les manifestations cutanees de
la trisomie 21. Sem Hop Paris 1977; 53: 801.
7.
Thaddeus E. Kelley MD.Autosomal Chrosomal Abnormalities
In: Clinical Genetics and genetic Counseling 2nd ed. Year
Book Medical Publishers, Inc. Chicago, London, pp: 81122,1986.
8.
Lubec G, Engidawork E. The brain in Down syndrome. J
Neurol 2002; 249:1347-56.
9.
Lund J, Munk-Jorgensen P. Phychiatric aspects of Down
syndrome. Acta Psychiatry Scand 1988; 78:369.
1989
Kaliforniya11 Torfs
19831993
Fransa35
Stoll
19791996
Suidi Arab.40 Narchi
19871996
Oman33
Venugopalan 19951998
Meksika
19
Figueroa
1994-
miktarda fenestrasyon ve senil vasküler değişiklikler
rastlanmıştır. Bu nedenle DKH bulunmayan DS’lu
hastalarında düzenli aralıklarla kardiyolojik yönden
değerlendirilmesi de önerilmektedir (39-43). Sonuç
olarak, erken tanı ve DKH tedavisi, DS çocuklarda
prognozu ve yaşam kalitesini etkileyen önemli bir
faktördür. Çalışmamızda kardiyak muayeneleri
normal olan olguların % 6.5’inde kardiyak anomali
saptandığı için, ekokardiyografinin DS ile birlikte
bulunan kalp hastalığını ortaya çıkarmak yönünden
çok değerli bir tanı aracı olduğunu ve DS’lu tüm
çocuklara
yapılmasının
yararlı
olacağını
vurgulayabiliriz.
Kaynaklar
1998
Portekiz24
Barcelona
Granzotti
34
Bendayan
19932000
Türkiye30
Atalay
1988-
İstanbul31
Öztürk
1997-
100
36
AVSD
367
42,2
AVSD
1989
2000
Tablo 4. Çeşitli çalışmalarda DS’lu çocuklarda DKH
tiplendirmesi
%
Bendayan34 Figueroa19 Venugopalan33 Stoll35
Atalay30
AVSD
53,4
9
27,7
42
42
VSD
24,75
30
25,9
29
31
ASD
6
38
33,3
-
8
PDA
7,4
21
9,3
6
-
TOF
5
1
1,9
3
11
14
8
Diğerleri
DS'lu olgularda ilk 2 yıllık yaşamda mortalitenin
başlıca sebebi kardiyak malformasyonlardır (37-39).
Hayes ve ark.’nın (23) DS'lu çocuklarda yaşam
sürelerini inceledikleri çalışmalarında 389 DS'lu
olgudan 46’sının (% 11,8) ilk bir yaş içindeki olgular
olduğu belirtilmiş, ölümlerin % 73’ünün yaşamın ilk
yılında gerçekleştiği ve Down sendromlu bebeklerin
mortalitesinin (118/1000 canlı doğum) yüksek
olduğu gösterilmiştir. Çalışmamızda izlemde
kaybedilen beş DS olgunun 4’ü <2 yaş idi. Down
sendromlu olgularda erişkin yaşta kollagen oluşumu
ve
depolanmasında
anormallikler
olduğu
bildirilmiştir (38-41). DS’lu vakaların postmortem
çalışmalarında aort ve pulmoner kapakta çok
Genel Tıp Derg 2008;18(3)
10. Buchin PJ, Levy JS, Schullinger JN. Down’s syndrome and
gastrointestinal tract. J Clin Gastroenterol 1986; 8:111-4.
11. Torfs CP, Christianson RE. Anomalies in Down syndrome
individuals in a large population-based registry. Am J Med
Genet 1998; 77:431-8.
12. Kallén B, Mastroiacova P, Robert E. Major congenital
malformations in Down syndrome. Am J Med Genet 1996;
65:160-6.
13. Jones KL. Smith’s Recognizable Patterns of Human
Malformation, 5th ed. Philadelphia, London; WB. Saunders
Company, 1997:8-10.
14. Castilla EE, Rittler M, Dutra MG, Lopez-Camelo JS,
Campana E, Paz JE et al. Survival of children with Down
syndrome in South America. Am J Med Genet 1998; 79:10811.
Down sendromunda kardiyolojik değerlendirme-Kuzucu ve ark
109
15. Reller MD, Morris CD. Is Down syndrome a risk factor for
poor outcome after repair of congenital heart disease? J
Pediatr 1998; 132: 738-41.
16. Alan EH, Emery P. Congenital Heart defects (eds). Virginia
V. Michels Vincent M. Ricardi Principles and partice of
medical genetics 1990; 2:1207-37.
17. Lin AE, Herring AH, Amstutz KS, Wesgate MN, Lacro RV,
Al-Jufan M, et al. Cardiovascular malformation: changes in
prevalance and birth status, 1972-1990. Am J Med Genet
1999;84: 02-10.
18. Samanek M.Congenital heart disease among 815.569 children
born between 1980 and 1990 and their 15-year survival: A
prospective bohemia survival study. Pediatr Cardiol 1999;
20:411-7.
19. Figueroa J. R, Magana B. P, Hach JL P, Jimenez C.C, Jimenez
C. C, et al. Heart malfomations in children with Down
syndrome. Rev Esp Cardiol. 2003 Sep; 56(9):894-9.
20. Paladini D, Tartaglione A, Agangi A, Teodora A, Forleo F,
Borghese A, et al. The association between congenital heart
disease and Down syndrome in prenatal life. Ultrasound
Obstet Gynecol. 2004 Feb; 15(2):104-8.
21. Barlow GM, Chen XN, Shi ZY, Lyons G, Kurnit DM, Celle
L, et al. Down syndrome congenital heart disease: A narrowed
region and a candidate gene. Gen Med 2001; 3:91-101.
22. Allen D. H, Gutgesel P. H, Clark B. E, Driscoll J. D. (edited
by ) Moss and Adams’ Heart Disease in İnfants, Children, and
Adolescents .6th edition Volum One 618-24.
23. Hayes C, Johnson Z, Thrornton L, Fogarty J, Lyons R, et al.
Ten year survival of Down syndrome biths. Int J Epidemiol
1997; 4:822-29.
30. Atalay S, Balcı S, Özkutlu S, Erçal M.D, Özme Ş. Yüz Down
sendromlu vakada konjenital kalp hastalığının sıklığı ve
ekokardiyografik değerlendirilmesi. Çocuk Sağlığı ve
Hastalıkları Dergisi 1991;34: 33-39.
31. Öztürk B. Down sendromu’nda konjenital kalp hastalığı: 566
hastada prevalansı ve prognozu etkileyen faktörlerin
incelenmesi. Uzmanlık Tezi. İstanbul, 2001:26-48.
32. Tubman TR, Shields MD, Craig B, Mulholland HC, Nevin
HC. Congenital heart disease in Down syndrome: Two year
prospective early screenig study. British Med J. 1991;
302:1425-27.
33. Venugopalan P, Agarwal AK. Spectrum of congenital heart
defects associated with Down syndrome in high
consanguineous Omani population. Indian Pediatr. 2003;
40:398-403.
34. Bendayan I, Casaldáliga J, Fuster M, Sánchez C, Sanchez G,
Girona C, Gonçalvez A. Evolution of a group of 265 Down
syndrome children, most of which had congenital heart
disease. SD-DS Revista Medica Internacional sobre el
Sindrome de Down 2001; 5: 34-40.
35. Stoll C, Alembik Y, Dott B, Roth MP. Study of Down
syndrome in 238,942 consecutive births. Ann Genet 1998;
41:44-51.
36. Wells GL, Barker SE, Finley SC, Colvin EV, Finley WH.
Congenital heart disease in infants with Down’s syndrome.
Saudi Med J. 1994; 87:724-7.
37. Malec E, Mroczek T, Pajak J, Januszewska K, Zdebska E.
Results of surgical treatment of congenital heart disease in
children with Down’s syndrome. Pediatr Cardiol 1999;
20:351-4.
24. Granzotti JA, Paneto IL, Amaral FT, Nunes MA. Incidence of
heart defects in Down syndrome. J Pediatr (Rio J). 1995;
71:28-30.
38. Shah PS, Hellmann J, Adatia I. Clinical characteristics and
follow up of Down syndrome infants without congenital heart
disease who presented with persistent pulmonary hypertension
of newborn. J Perinat Med. 2004; 32:168-70.
25. Freeman SB, Taft LF, Dooley KJ, Allran K, et al. Populationbased study of congenital heart defects in Down syndrome.
Am J Med Genet 1998, 80:213-7.
39. Kabbani MS, Giridhar S, Elbarbary M, Elgamal MA, Najm H,
Godman M. Postoperative cardiac intensive care outcome for
Down syndrome children. Saudi Med J 2005; 26: 943-76.
26. Richard E, Behrman MD, Robert M, Kliegman MD, Hal B,
Jenson MD. Nelson Textbook of Pediatrics, 17th Edition, 3846, 2004.
40. Kava MP, Tullu MS, Muranjan MN, Girisha KM. Down
syndrome: clinical profile from India. Arch Med Res. 2004;
35:31-5.
27. Kava MP, Tullu MS, Muranjan MN, Girisha KM. Down
syndrome: clinical profile from India. Arch Med Res. 2004;
35: 31-5.
41. Bower C, Ramsay JM. Congenital heart disease: a 10-year
cohort. J Pediatr Child Health 1994; 30: 414-8.
28. McElhinney DB, Straka M,Goldmuntz E, Zackai E.
Correlation between abnormal cardiac physical examination
and echocardiographic findigs in neonates with Down
syndrome. Am J Med Genet. 2002;113:238-41.
29. Ghaffar S, Lember MS, Fixler DE, Ramaciotti C. Trisomy 21
and congenital heart disease: effect of timing of initial
echocardiogram. Clin Pediatr 2005; 44:39-42.
Genel Tıp Derg 2008;18(3)
110
42. Narchi H. Neonatal ECG screenig for congenital heart disease
in Down syndrome. Ann Trop Pediatr 1999; 19:51-4.
43. Masuda M, Kado H, Tanoue Y, Fukae K, Onzuka T,
Shiokawa Y, et al. Does Down syndrome affect the long term
result of complete atrioventriculer septal defect when the
defect is repaired during the first year of life?. Eur J
Cardiothorac Surg 2005; 27:405-9.
Down sendromunda kardiyolojik değerlendirme-Kuzucu ve ark